Associated Press

Τα ζαχαροκάλαμα δεν προορίζονται πλέον για τους ανθρώπους, αλλά για να κινούν αμάξια...

(Χένρι Κίσινγκερ)

Ποιος, όμως, είναι ο παράγοντας που προκαλεί αυτήν την τρομακτική αλλαγή, αλλαγή για την οποία από την πρώτη στιγμή έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για την πορεία της ανθρωπότητας, αλλά και για την ίδια την επιβίωση του ανθρώπου, ο ηγέτης της Κούβας Φιντέλ Κάστρο;

Επισήμως, τα διεθνή ΜΜΕ αποδίδουν τις πρωτοφανείς αυτές αυξήσεις στα παγκόσμια ακραία καιρικά φαινόμενα των τελευταίων μηνών. Εντούτοις, η αυξητική τάση καταγράφεται τα τελευταία 2 χρόνια τουλάχιστον. Εάν διατείνονται ότι οι πλημμύρες στον Καναδά ή τις ΗΠΑ ευθύνονται μόνο για τη μείωση των αποθεμάτων, απλώς αποκρύπτουν εσκεμμένα την πραγματικότητα. Ποια είναι αυτή η πραγματικότητα; Οτι ο κυριότερος λόγος για τον οποίο οι τιμές των δημητριακών σπάνε συνεχώς το ένα ρεκόρ μετά το άλλο και τώρα πλέον έχουν ήδη μπει στον «αυτόματο πιλότο», είναι η μετατροπή τεράστιων αγροτικών εκτάσεων σε ντε φάκτο εργοστάσια παραγωγής βιοκαυσίμων. Ενδεικτικό στοιχείο είναι ότι το 2006, από τη συνολική αγροτική έκταση των ΗΠΑ, το 48% είναι πλέον αποκλειστικής καλλιέργειας σοδειών για την παραγωγή βιοκαυσίμων. Ούτε ένα εκτάριο γης εξ αυτών, που πλέον δεν παράγουν είδη διατροφής, δεν έχει αντικατασταθεί. Αντιθέτως, η τάση μετατροπής αυξάνεται, καθώς είναι πολύ περισσότερο κερδοφόρο για τους αγρότες, εξαιτίας των φοροαπαλλαγών και των επιχορηγήσεων, να παράγουν σοδειές για βιοκαύσιμα. Από το 2001, η ποσότητα αραβοσίτου που παράγεται για τη βιοαιθανόλη έχει αυξηθεί κατά 300%, με την τάση φυσικά να είναι αυξητική.

Associated Press

Εικόνες σαν και αυτή θα γίνουν πλέον φρικτή καθημερινότητα

Το πρόβλημα είναι ότι αρκετοί έχουν πέσει στην παγίδα.

Επίκεντρο του προγράμματος, που ανακοίνωσε ο Τζορτζ Ου. Μπους κατά τη διάρκεια της ομιλίας του για την Κατάσταση του Εθνους, είναι το επονομαζόμενο «20 για 10», δηλαδή η μείωση της χρήσης της βενζίνης στις ΗΠΑ κατά 20% μέχρι το 2010.

Επισήμως, ο λόγος αυτού του εγχειρήματος είναι «η μείωση της εξάρτησης σε εισαγόμενο πετρέλαιο», σε συνδυασμό με τη μείωση των «εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα».

Εννοείται ότι οι Αμερικανοί φορολογούμενοι, εκτός του ότι θα κληθούν να πληρώσουν υπερτριπλάσιες τιμές για τα βασικά διατροφικά τους είδη, θα κληθούν να πληρώσουν και μέσω των άμεσων ή των έμμεσων φόρων τις αναγκαίες μετατροπές των μέσων μαζικής συγκοινωνίας, κυρίως των αστικών και των υπεραστικών λεωφορείων, ώστε να μπορούν να χρησιμοποιούν ως καύσιμο τη βιο-αιθανόλη.

Το σχέδιο απαιτεί την ετήσια παραγωγή 133 δισεκατομμυρίων λίτρων αιθανόλης μέχρι το 2017. Το Κογκρέσο, δε, ψήφισε το 2005 το νόμο για την πολιτική της Ενέργειας, όπου διατυπώνεται ότι η παραγωγή αιθανόλης (συγκεκριμένα από καλαμπόκι) ως καύσιμης ύλης θα πρέπει να αυξηθεί από τα 16 περίπου δισεκατομμύρια λίτρα το 2006 σε τουλάχιστον 30 δισεκατομμύρια λίτρα μέχρι το αργότερο το 2012. Για να συμβεί αυτό, ήδη μεγάλες αγροβιομηχανίες, όπως οι γίγαντες ADM ή Ντέιβιντ Ροκφέλερ, λαμβάνουν γενναίες επιδοτήσεις με χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, ώστε να παράγουν καλαμπόκι για να χρησιμοποιηθεί ως καύσιμο αντί για τρόφιμα. Ταυτόχρονα, οι παραγωγοί της αιθανόλης ήδη λαμβάνουν επιχορήγηση 51 σεντς για κάθε γαλόνι που παραδίδουν στο διυλιστήριο για να γίνει καύσιμο. Ως αποτέλεσμα των «θαυμάσιων επιδοτήσεων» της αμερικανικής κυβέρνησης και των νέων νόμων, η αμερικανική βιομηχανία καυσίμων επενδύει με τάχιστους ρυθμούς στην οικοδόμηση νέων ειδικών διυλιστηρίων, παρόμοιων σχεδόν με τα διυλιστήρια του πετρελαίου.

Ο αριθμός των διυλιστηρίων που χτίζονται αυτό το διάστημα είναι μεγαλύτερος του συνολικού αριθμού των διυλιστηρίων που έχουν ανεγερθεί τα τελευταία 25 χρόνια στις ΗΠΑ. Ουσιαστικά, το σχέδιο είναι «μεγαλόπνοο», καθώς δημιουργεί μία νέα αγορά καυσίμων εκ του μηδενός, σε μία οικονομία που εδώ και χρόνια βρίσκεται σε περιδίνηση. Απλοϊκό μεν, αποτελεσματικό και κερδοφόρο δε.

Οταν δε ολοκληρωθεί, σε διάστημα περίπου 2- 3 ετών, η απαίτηση για καλαμπόκι και άλλα δημητριακά ως πρώτη ύλη για τα βιοκαύσιμα θα διπλασιαστεί.

Και όχι μόνο στις ΗΠΑ.

Το Μάρτη του 2007, ο Πρόεδρος Μπους συναντήθηκε με τον Βραζιλιάνο ομόλογό του Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα και υπέγραψαν από κοινού το διμερές «Σύμφωνο Αιθανόλης», ώστε να συνεργαστούν στην έρευνα και την ανάπτυξη για την «επόμενη γενιά» βιοκαυσίμων, όπως η κυτταρινική αιθανόλη, που ως πρώτη ύλη έχει το ξύλο - άραγε, τι θα απογίνει ο Αμαζόνιος; - καθώς και κοινή συνεργασία για την «τεχνητή πρόκληση» της αύξησης της ζήτησης, άρα και της χρήσης των βιοκαυσίμων σε ανεπτυγμένες χώρες και ειδικότερα στην Κεντρική Αμερική. Αυτός ήταν και ο βασικός στόχος της περιοδείας του Λούλα ντα Σίλβα μέσα στον Αύγουστο, στην Κεντρική Αμερική και την Καραϊβική, αν και τα αποτελέσματά της μάλλον κρίνονται πενιχρά.

Τέλος, το «Σύμφωνο Αιθανόλης» προβλέπει τη δημιουργία ενός «ΟΠΕΚ βιοκαυσίμων», ελεγχόμενου από καρτέλ με όρους που θα επιτρέψουν, ή, καλύτερα, θα επιβάλουν τη δημιουργία μίας αγοράς αιθανόλης στο Δυτικό Ημισφαίριο. Εν κατακλείδει, θα επιβληθεί η χρήση της γης όχι για την παραγωγή τροφίμων για τους ανθρώπους ή για την τροφή των ζωικών ειδών, αλλά για την παραγωγή καυσίμων, καθώς αντιμετωπίζεται από τις ΗΠΑ, την ΕΕ, τη Βραζιλία, αλλά και άλλα κέντρα ως «μία μεγάλη και ραγδαία μεγεθυνόμενη βιομηχανία».

Οι στόχοι ενδύονται πάντως το «μανδύα» της οικολογίας, τονίζοντας ότι η χρήση των βιοκαυσίμων θα μειώσει δραστικά την εκπομπή του διοξειδίου του άνθρακα. «Η πρώτη ύλη καυσίμων θα μειώσει την εκπομπή κατά 60%» διαφημίζουν και προσπαθούν να το συνδυάσουν με τη συνεχώς αυξανόμενη τιμή πώλησης του βαρελιού πετρελαίου μπρεντ στις διεθνείς χρηματαγορές. «Φιλικά για το περιβάλλον και σαφώς βελτιωμένο είδος καυσίμου», τονίζουν. Εντούτοις, από το ποιος κάνει τα πειράματα εξαρτώνται και τα αποτελέσματα. Παραδείγματος χάριν, σε πειράματα που έχουν γίνει ευρύτατα στη Βραζιλία όπου το 70% όλων των αυτοκινήτων έχουν μηχανές που κάνουν «μεικτή χρήση καυσίμων» - δηλαδή μπορούν να κάνουν χρήση 100% συμβατικής βενζίνης και να μετατρέψουν τη μηχανή τους, ώστε να κάνει χρήση 100% βιοκαυσίμων ή οποιασδήποτε αυτών μείξης - καταγράφονται πολύ σημαντικές εκπομπές, μπορεί όχι του διοξειδίου του άνθρακα, αλλά ορισμένες τοξίνες, περιλαμβανομένων της φορμαλδεΰδης και της ακεταλδεΰδης, μίας ύποπτης νευροτοξίνης που ήδη απαγορεύεται στην Καλιφόρνια καθώς θεωρείται καρκινογόνα.

Η αιθανόλη δεν είναι καν αθώα ύλη, όσο προσπαθεί να μας πείσει η προπαγάνδα της βιομηχανίας, καθώς προκαλεί μεγάλες διαβρώσεις τόσο στους αγωγούς μεταφοράς καυσίμων, στα συστήματα τροφοδοσίας καυσίμων και τις τάπες των υφιστάμενων οχημάτων, γεγονός που θα απαιτήσει νέες αντλίες βενζίνης, συνεπώς οι μετατροπές στα οχήματα θα απαιτήσουν μεγάλο μέρος χρημάτων. Αυτά για τη βιομηχανία είναι μία ακόμη πηγή πλουτισμού.

Εντούτοις, η χαριστική βολή όσον αφορά τη χρήση αιθανόλης είναι το γεγονός ότι παράγει κατά 30% λιγότερη Ενέργεια ανά γαλόνι από όσο παράγει η συμβατική βενζίνη. Γεγονός, που μεταφράζεται σε ακόμη μεγαλύτερη παραγωγή βιοκαυσίμων για να καλυφθούν οι ανάγκες, άρα και τρομακτικό κοινωνικό και οικονομικό κόστος για τους λαούς, καθώς θα αυξάνεται συνεχώς η τιμή των βασικών ειδών διατροφής, αλλά και 25% απώλεια στην οικονομία των καυσίμων, πάντα όταν γίνεται η σύγκριση μεταξύ της βενζίνης και της τύπου Ε-85 αιθανόλης.

Μέσα στο 2007, το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης - ΜΙΤ έδωσε στη δημοσιότητα έκθεση όπου καταλήγει στα εξής συμπεράσματα: Η χρήση της αιθανόλης που έχει βάση το καλαμπόκι έναντι της βενζίνης δεν έχει ουδεμία θετική επίπτωση στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και στο φαινόμενο του θερμοκηπίου. Αντιθέτως, σύμφωνα με την έκθεση του ΜΙΤ, θα προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερη αύξηση των ορυκτών καυσίμων εξαιτίας της αύξησης της ζήτησης λιπασμάτων, αλλά και για την άρδευση, προκειμένου να επεκτείνουν τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις για την παραγωγή βιοκαυσίμων. Τέλος, κατά την έκθεση του ΜΙΤ, «η κατανάλωση φυσικού αερίου θα αυξηθεί, καθώς χρειάζεται για την παραγωγή αιθανόλης από το καλαμπόκι, γεγονός που θα σημάνει νέα κρίση στην ενεργειακή αγορά και θα αυξήσει φυσικά και τις τιμές».

Καθώς διαφαίνεται, η ιδέα ότι ο πλανήτης «μπορεί να απεξαρτηθεί από το πετρέλαιο» είναι απλώς δημαγωγική ρητορεία και καλυμμένη προσπάθεια δημιουργίας νέου «κινητήρα της παγκόσμιας αγοράς»... Ενέργεια που θέτει εν κινδύνω τον εφοδιασμό με τρόφιμα όλης της Γης...

Ενας κίνδυνος που αυξάνεται και με τα ακραία καιρικά φαινόμενα που πλήττουν όλη την υφήλιο, είτε με την ξηρασία που ακολουθείται συνήθως από πλημμύρες, είτε από πυρκαγιές. Δεδομένης λοιπόν της αύξησης του παγκόσμιου πληθυσμού, ειδικά σε περιοχές όπως η ινδική υποήπειρος ή η Αφρική, σε συνδυασμό με τον τάχιστο μετασχηματισμό της παγκόσμιας γεωργίας, το μεγαλύτερο του είδους από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο όταν εισήχθη η μηχανοποίηση της καλλιέργειας, οι κυριότερες συνέπειες θα είναι η αύξηση της φτώχειας, της πείνας και του υποσιτισμού.

Σε δεύτερο επίπεδο, τα «οικολογικά καύσιμα» θα έχουν τρομακτικές συνέπειες στο περιβάλλον. Ειδικά όσον αφορά την αποψίλωση τεράστιων δασικών εκτάσεων προκειμένου να καλλιεργηθούν δημητριακά, ζαχαροκάλαμο, φοίνικες (το έλαιό τους χρησιμοποιείται για την παραγωγή βιοκαυσίμων) και σόγια. Ηδη, η αποψίλωση έχει «κοστίσει» 21 εκατομμύρια εκτάρια δάσους στη Βραζιλία και άλλα 14 εκατομμύρια στην Αργεντινή. Ενώ βρισκόμαστε μόνο στην αρχή.

Οι μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες οδηγούν επίσης το άρμα της «πράσινης εναλλακτικής Ενέργειας», αφού αναμένεται να αυξηθεί η ζήτηση ορυκτών καυσίμων, καθώς, σύμφωνα με έρευνα του καθηγητή Ντέιβιντ Πιμεντέλ του Πανεπιστημίου Κορνέλ, θα υπάρχει απώλεια Ενέργειας 22 σεντ για την παραγωγή βιοκαυσίμων, αφού τελικά καταναλώνουν περισσότερη Ενέργεια - άρα πετρέλαιο - από ό,τι τελικά παράγουν. Συνεπώς, οι πετρελαϊκοί γίγαντες θα αυξήσουν ακόμη περισσότερο τα κέρδη τους, με διττό μάλιστα τρόπο, προωθώντας και το προφίλ του παραγωγού «πράσινης Ενέργειας».

Συνεπώς, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι γίγαντες, όπως η ExxonMobil, η Chevron και η BP, έχουν μπει δυναμικά στην αγορά βιοκαυσίμων. Μόλις τον περασμένο Μάη, η BP ανακοίνωσε τη μεγαλύτερη «χορηγία» που έχει γίνει ποτέ, ύψους 500 εκατομμυρίων δολαρίων, προς το Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ για την έρευνα και ανάπτυξη εναλλακτικών τύπων Ενέργειας, των βιοκαυσίμων περιλαμβανομένων. Η ExxonMobil «δώρισε» στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ και στο πρόγραμμα «Παγκόσμιο κλίμα και ενέργεια». Το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια - Ντέιβις «έλαβε» 25 εκατομμύρια δολάρια από τη Chevron για «την ομάδα ερευνών βιοενέργειας», ενώ το Πρίνστον έλαβε από τη BP 15 εκατομμύρια για το πρόγραμμά της, «Πρωτοβουλία μείωσης του άνθρακα». Και ενόσω για τις πετρελαϊκές εταιρείες είναι ανακάλυψη μίας ακόμη «φλέβας» χρυσού, είναι πραγματικά παράδεισος για τεράστιες πολυεθνικές της αγροβιομηχανίας, όπως η Cargill, η ADM, η Syngenta και η Monsanto, που πατεντάρουν φυτά και καλλιέργειες και «καταλαμβάνουν» ολόκληρες χώρες.

Τελικά, τίποτα δεν είναι τυχαίο... ειδικά υπό το πρίσμα ότι, ανεξαρτήτως Ρεπουμπλικανών ή Δημοκρατικών, οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ προωθούν προγράμματα έρευνας και ανάπτυξης βιοκαυσίμων από το 1970, ενώ η κυβέρνηση Μπους, που έκανε επίκεντρο της εξωτερικής πολιτικής τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και του πετρελαίου, τώρα επιβάλλει τα βιοκαύσιμα, θέτοντας στο ιμπεριαλιστικό στόχαστρό της πολύ μεγαλύτερη σφαίρα της υφηλίου. Εάν όχι όλο την υφήλιο...

Το ΠΑΣΟΚ υποχρεώνεται να επανακαθοριστεί κάτω από την πίεση μερίδας της αστικής τάξης που επιμένει να το χρησιμοποιεί με κάλυμμα τα παλιά ριζοσπαστικά μοτίβα. Σε πείσμα της όμως ο δεξιός άνεμος το ωθεί να αποκαλυφθεί ανοιχτά και δημόσια αυτό που πραγματικά είναι: Ο πόλος της καπιταλιστικής αριστεράς. Ωστόσο, το σοβαρότερο είναι αυτό που κρύβεται πίσω από την κυβερνητική ευωχία της Νέας Δημοκρατίας. Πρόκειται για το πλέγμα των επερχόμενων αντιλαϊκών μέτρων που έχουν επίσημα ομολογηθεί στο όνομα των καπιταλιστικών μεταρρυθμίσεων. Πίσω λοιπόν από την αυτάρεσκη γενικολογία περί του πολιτικού τοπίου των «ενόψει του 2000», βρίσκεται το πραγματικό πρόβλημα της οξυμένης αστικής πολιτικής ανισορροπίας.

Η ευρωενωσίτικη αντιλαϊκή πολιτική δεν είναι η μόνη που χρησιμοποιείται από την αστική Ελλάδα. Αντάμα πηγαίνει κι η εξωτερική πολιτική. Το ευρωενωσίτικο πρόγραμμα «ανασυγκρότηση των Βαλκανίων» εξακολουθεί να υπάρχει με τις χαριστικές επιδοτήσεις και τα θαλασσοδάνεια για την ελληνική αστική τάξη που θα θελήσει να μεταφέρει τις επιχειρήσεις σε γειτονικές χώρες για μεγαλύτερο όγκο υπεραξίας και κέρδους. Είναι το δόγμα της λεγόμενης «διείσδυσης» του ελληνικού κεφαλαίου στα Βαλκάνια «για την υπεράσπιση του εθνικού συμφέροντος». Η χρόνια ανεργία και η συμπίεση των Ελλήνων εργαζομένων σε επίπεδο δουλοπαροικίας είναι το τίμημα που πληρώνει η εργατική τάξη στο βωμό του αστικού συμφέροντος που ονομάστηκε «εθνικό».