ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Μόνη ερμηνεία η πράξη

Eurokinissi

Μοιάζουν με έρωτα στα χρόνια της χολέρας κάτι άρθρα που δηλώνουν δήθεν έγνοια για την ενότητα του ΠΑΣΟΚ. Τα ίδια ακριβώς άρθρα, από τις ίδιες ακριβώς πένες που επανειλημμένα έχουν κάνει καθαρό ότι για την αστική τάξη τα κόμματα είναι απλά πολιτικά εργαλεία προς χρήση μόνο αν τους κάνουν καλά τη δουλιά τους.

Ολο το κλάμα δεν είναι άλλο από ένα μακιγιάζ σε ένα φθαρμένο υλικό για να σωθεί το κεντρικό εργαλείο, η σοσιαλδημοκρατία, καθώς μπροστά έχουνε δουλιές με φούντες και στη γωνιά παραμονεύουν οι κόκκινοι.

Δουλιές με φούντες είναι, για παράδειγμα, το Ασφαλιστικό, όπου κοινές θέσεις ζητούν κοινή απόφαση καθώς κοινός ο τόπος: η καπιταλιστική κυριαρχία και η αμφισβήτησή της από τους ανόητους εργάτες που δε λένε να υποτάξουν τη ζωή τους στην υπαγορευμένη από τους αστούς σκέψη ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη πρέπει να είναι στόχος ζωής για τους εργάτες.

Πάμε γι' άλλα; Το 'χεις ανάγκη το πανηγύρι, αλλά ξέρεις και πως νηστικό αρκούδι δε χορεύει. Που σημαίνει δεν ξεχνάς πως χτες και σήμερα και αύριο οι λογαριασμοί τρέχουν, η απειλή της απόλυσης επίσης, η ακριβοπληρωμένη υγεία το αυτό, κι ας μη μιλήσουμε για τη μεγάλη πληγή: να μάθουν τα παιδιά γράμματα.

Τι να κάνουμε; Ακριβώς το αντίθετο απ' αυτό που ζητά η εκπρόσωπος του ΔΝΤ: Καμιά συναίνεση, κανένας διάλογος, ανάλυση όλων των δεδομένων, ανάδειξη του πλούτου που παράγεται, του τρόπου που αρπάζεται, της λύσης που καθιστά παρελθόν ένα σάπιο σύστημα. Δύσκολο; Ηταν χτες, παραμένει και σήμερα ο μόνος δρόμος.

Ακριβώς τώρα που σε μια ήδη γονατισμένη εργατική τάξη θα αρχίσουν να προβάλλουν με μεγαλύτερη ένταση λύσεις του τύπου «πάρε σήμερα δυο ώρες δουλιά, αύριο βλέπουμε, είναι καλύτερα από το τίποτα».

Η απάντηση, για παράδειγμα, μπορεί να είναι «θέλουμε σταθερή και μόνιμη δουλιά για όλους με πλήρη μισθό και πλήρη δικαιώματα». Προϋποθέτει αυτό να φτάσει η αμφισβήτηση ως και την ίδια την ιδιοκτησία στα βασικά μέσα παραγωγής; Και λοιπόν; Γιατί όχι; Ο,τι χτες φάνταζε αδύνατο, σήμερα μπορεί να γίνει δυνατό. Γιατί ο άνθρωπος έχει ένα ελάττωμα: ξέρει να σκέφτεται. Απόδειξη; Οτι μέσα από ένα λαβύρινθο τρόμου πολλοί ήδη βρήκαν το δρόμο να χτυπήσουν τον Μινώταυρο.

Ασχετο: Πιο δύσκολη κι απ' την ψήφο σου, η ερμηνεία της. Που σημαίνει από σήμερα κιόλας φρόντισε η δράση σου να μην είναι μόνο μια φορά στα τέσσερα χρόνια μία ψήφος, ώστε το αποτέλεσμα να μη χρειάζεται ερμηνεία.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

ΕΡΩΤΕΣ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΧΟΛΕΡΑΣ

ΜΑΚΙΓΙΑΖ: «Η δραματική κάμψη στην επίδοση της αξιωματικής αντιπολίτευσης οφείλεται εν πολλοίς στην αδυναμία της να προβάλει έγκαιρα τους προγραμματικούς της στόχους (...) πρέπει τώρα να ανανεώσει το ΠαΣοΚ, πάντα ενωμένο, την εικόνα του και τον τρόπο λειτουργίας του» (από το κύριο άρθρο στο ΒΗΜΑ).

ΣΕ ΕΝΑ ΦΘΑΡΜΕΝΟ ΥΛΙΚΟ: «Δεν έχει το ΠΑΣΟΚ την ίδια πολιτική με τη Νέα Δημοκρατία αλλά δεν μπόρεσε να πείσει για τις σοβαρές διαφορές με την κυβερνητική παράταξη και να δείξει καθαρά πως έχει κοινωνική ευαισθησία» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙ Η ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: «Το ΠαΣοΚ έχασε γιατί δεν υπάρχει πια ΠαΣοΚ (...) η αληθινή πολιτική κουλτούρα που κυριαρχεί στην πλειονότητα του κόμματος απομακρύνεται όλο και περισσότερο από εκείνη της σοσιαλδημοκρατίας» (ο Β. Μουλόπουλος στο ΒΗΜΑ).

ΓΙΑΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΔΟΥΛΙΕΣ ΜΕ ΦΟΥΝΤΕΣ... «Η νέα κυβέρνηση που θα συγκροτήσει πρέπει να πείθει ότι δεν επηρεάζεται από εξωθεσμικά κέντρα και κυρίως από τα μεγάλα εκδοτικά και οικονομικά συμφέροντα (...) αν η διαπλοκή επιτύχει να εξοντώσει τον Γεώργιο Παπανδρέου τότε αυτή μέσω των γνωστών καναλιών θα υπονομεύει καθημερινά την κυβέρνηση (...) νομίζω ότι η Αριστερά πρέπει να διαχειρισθεί πιο υπεύθυνα την αυξημένη εκλογική της δύναμη και να αντιληφθεί και αυτή ότι ο τόπος χωρίς αλλαγές δεν μπορεί να προχωρήσει στο σημερινό περιβάλλον της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της παγκοσμιοποίησης» (ο Ν. Νικολάου στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΚΑΙ ΣΤΗ ΓΩΝΙΑ ΠΑΡΑΜΟΝΕΥΟΥΝ ΟΙ ΚΟΚΚΙΝΟΙ: «Παρά τη διάχυτη χαρά, στην Κουμουνδούρου αναπτύχθηκε χθες έντονος σκεπτικισμός καθώς αισθητή αύξηση παρουσίασαν και τα ποσοστά του ΚΚΕ (...) στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έλεγαν ότι ενώ όλα τα προγνωστικά έδειχναν πως ο ΣΥΝ είναι ο μεγάλος κερδισμένος του ντιμπέιτ τελικά ο Περισσός κατάφερε να σημειώσει εντυπωσιακή άνοδο αφήνοντας και πάλι σε απόσταση την Κουμουνδούρου» (το ρεπορτάζ στα ΝΕΑ).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Στο 8% το ποσοστό του ΚΚΕ. ΜΕ ΝΕΑ ΔΥΝΑΜΙΚΗ για τους αγώνες και την προοπτική

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Αυτοδυναμία με εντολή για αλλαγές

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ΝΙΚΗ με αυτοδυναμία

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Εντολή αλλαγών στον Καραμανλή

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ ο Καραμανλής

Ο ΛΟΓΟΣ: ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑ ευθύνης

Η ΧΩΡΑ: Δεύτερη ευκαιρία στον Καραμανλή

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ΠΗΡΕ 2η με δύσκολο αύριο

ΤΑ ΝΕΑ: Ανοχή στη ΝΔ αποδοκιμασία στο ΠΑΣΟΚ

Η ΑΥΓΗ: Εντολή για ισχυρή αριστερή αντιπολίτευση

ΑΥΡΙΑΝΗ: Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΝΕΟΣ ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ

ΕΘΝΟΣ: ΘΕΜΑ ΗΓΕΣΙΑΣ στο ΠΑΣΟΚ μετά την ήττα

ΤΟ ΒΗΜΑ: Θέμα ηγεσίας στο ΠαΣοΚ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Στοίχημα η οικονομία

Κοινές θέσεις απαιτούν κοινή απόφαση

«Το πρώτο μεγάλο μετεκλογικό μεταρρυθμιστικό ζήτημα δεν είναι άλλο από το ασφαλιστικό. Ομως, για να λυθεί ένα τέτοιο ζήτημα δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση μια ισχυρή κυβέρνηση (...) Χρειάζεται ευρύτερη συναίνεση (...) Είναι ανάγκη τα δύο μεγάλα κόμματα αλλά και τα μικρότερα μαζί να δεσμευτούν σε αναγκαίες αλλαγές για τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού. Το ίδιο και στα κρίσιμα θέματα που αφορούν σε ολόκληρη την κοινωνία. Η ανάγκη για συναίνεση, τελικά είναι σημαντικότερη από την ανάγκη για ισχυρές κυβερνήσεις (...) Με αφορμή το ασφαλιστικό αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι τα συμπεράσματα της επιτροπής Σπράου και εκείνης της οποίας ηγείται ο κ. Αναλυτής είναι σχεδόν κοινά. Αρα υπάρχει κοινό έδαφος τουλάχιστον για τα δύο μεγάλα κόμματα (...) Το εκλογικό αποτέλεσμα μπορεί να λειτουργήσει θετικά, αν καταφέρει να ενεργοποιήσει τις εκσυγχρονιστικές δυνάμεις μέσα στα κόμματα» (η Μιράντα Ξαφά, αναπληρώτρια διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου / ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

καθώς έχουν και κοινό τόπο

«Αν όλα είναι θολά υπάρχει κάτι που είναι απολύτως καθαρό. Οι προκλήσεις για τη χώρα και το επείγον της αντιμετώπισής τους. Οι αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές στην οικονομία και η μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος. Ο εκσυγχρονισμός της Δημόσιας Διοίκησης που αποτελεί τον "Μεγάλο Ασθενή". Η αποκόλληση της Παιδείας από τη στασιμότητα και μια σειρά άλλων προβλημάτων που αποτελούν κοινό τόπο για τους σκεπτόμενους και ανήσυχους Ελληνες» (από το κύριο άρθρο στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).