Την εβδομάδα που πέρασε η δημοτική αρχή του Δήμου Νίκαιας αποφάσισε να εξασφαλίσει μόνιμη και σταθερή δουλιά σε 175 συμβασιούχους εργαζόμενους δημοτικής επιχείρησης που έκλεισε. Αντίστοιχη απόφαση πήρε η δημοτική αρχή στο Δήμο Πολίχνης (στηρίζεται από το ΚΚΕ) με την οποία επαναπροσέλαβε όλους τους εργαζόμενους καθηγητές στο Δημοτικό Ωδείο.

Οι αποφάσεις αυτές πάρθηκαν με βασικό κριτήριο να μη μείνει κανένας εργάτης χωρίς δουλιά. Κριτήριο που χαρακτηρίζει τη στάση ενός κομμουνιστή δημάρχου, μιας αγωνιστικής δημοτικής αρχής που στηρίζεται από το ΚΚΕ. Και που ακόμα και μέσα στις ασφυκτικές συνθήκες στις οποίες η Τοπική Αυτοδιοίκηση λειτουργεί ως θεσμός του αστικού κράτους μπορεί, όταν παλεύει μαζί με τους εργαζόμενους, να δίνει λύσεις προς όφελος του λαού και των εργαζομένων.

Η απόφαση της δημοτικής αρχής στη Νίκαια αποκτά ακόμη μεγαλύτερη αξία από τη στιγμή που η συντριπτική πλειοψηφία των 175 εργαζομένων ταλαιπωρούνταν για πολλά χρόνια με διαρκείς ανανεώσεις συμβάσεων.

Συγκεκριμένα, οι 126 από αυτούς είχαν προσληφθεί ως συμβασιούχοι από την προηγούμενη διοίκηση (ΠΑΣΟΚ). Οι 40 από αυτούς είναι Ατομα με Ειδικές Ανάγκες (ΑμΕΑ), που είχαν προσληφθεί με ένα πρόγραμμα μέσω ΟΑΕΔ. Οι υπόλοιποι 86 δούλευαν από ένα έως πέντε χρόνια, την περίοδο που στη διοίκηση ήταν ο Β. Τράπαλης και η εργασία τους στο δήμο συνεχίστηκε και με τη νέα διοίκηση. Στην ουσία, επρόκειτο για εργαζόμενους σε κατάσταση διαρκούς ομηρίας. Η οριστική λύση, για όλους αυτούς τους εργαζόμενους, δόθηκε μετά την τελευταία απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου.

Ολα τα παραπάνω γίνονται ακόμη σημαντικότερα, αν αναλογιστούμε τα τεράστια οικονομικά χρέη που κληρονόμησε το 2003 η Δημοτική Αρχή του Δήμου Νίκαιας, από την προηγούμενη διοίκηση. Είναι ενδεικτικό ότι, σύμφωνα με συνέντευξη του δημάρχου Νίκαιας Στ. Μπενετάτου (9/9/2003), το συνολικό χρέος του δήμου έφτανε τα 13 δισ. δρχ. Τα απλήρωτα εντάλματα για προμήθειες και έργα έφταναν τα 3,5 δισ. Χρέη 6,5 δισ. προέρχονταν από έντοκα δάνεια σε τράπεζες και χρέη ακόμα και προς τα σχολεία!

Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του Παναγιώτη Κατιφέ, γραμματέα της Αχτιδικής Επιτροπής Κοκκινιάς του ΚΚΕ: «Το 2002, το ΠΑΣΟΚ, εδώ στη Νίκαια, έλεγε "Μπενετάτος σημαίνει απολύσεις". Εκείνο που αποδείχτηκε είναι πως εμείς ό,τι λέμε, το κάνουμε. Διεκδικούμε μόνιμη και σταθερή δουλιά για όλους τους εργαζόμενους και με την τελευταία απόφαση έγινε ένα σημαντικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Δεν είναι τυχαίο πάντως ότι την ημέρα που εμείς αποφασίζαμε τη μονιμοποίηση των 175 εργαζομένων, σε γειτονικούς δήμους, με διοίκηση ΠΑΣΟΚ, οι δήμαρχοι έστελναν σε εργαζόμενους εξώδικα - προανάκρουσμα απόλυσης».

Αξίζει, τέλος, να επισημανθεί ότι οι δήμαρχοι που στηρίζονται από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ και ΛΑ.Ο.Σ. έχουν άλλες προτεραιότητες.

Χαρακτηριστικό είναι ότι τους τελευταίους μήνες έχασαν τη δουλιά τους 445 εργαζόμενοι σε δημοτικές επιχειρήσεις στο Μενίδι (ΠΑΣΟΚ), 104 στο Περιστέρι (ΝΔ), 12 στη Ν. Ιωνία (ΠΑΣΟΚ), ενώ στην Καισαριανή (ΣΥΝ) το καθεστώς ομηρίας 50 εργαζομένων ορισμένου χρόνου στη δημοτική επιχείρηση που θα κλείσει, αναμένεται να συνεχιστεί.

Eurokinissi

Στιγμιότυπο από παλιότερη κινητοποίηση εργαζομένων και της δημοτικής αρχής έξω από το υπουργείο Εσωτερικών

-- Η πρόσφατη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Νίκαιας να προσλάβει ως αορίστου χρόνου 175 εργαζόμενους δημοτικής επιχείρησης που θα κλείσει, τι σηματοδοτεί;

-- Κατ' αρχήν σηματοδοτεί τη σταθερή μας θέση ότι οι εργαζόμενοι στο δήμο - και οπουδήποτε αλλού - θα πρέπει να έχουν σταθερή, μόνιμη σχέση εργασίας με τις αντίστοιχες, βέβαια, αμοιβές και να λύσει οποιαδήποτε λογική ομηρίας, αμφιβολιών, ανησυχίας, σε ένα εργασιακό περιβάλλον που είναι για τους εργαζόμενους γενικά δραματικό. Δηλαδή, σε ένα εργασιακό περιβάλλον, που η ανεργία κυριαρχεί και που οποιαδήποτε δουλιά δίνεται με το σταγονόμετρο.

Επομένως, αυτή η δημοτική επιχείρηση, που ήταν μια κατασκευαστική επιχείρηση, θα κλείσει και θα περάσουν όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι στο δήμο. Να σημειωθεί ότι μέσα περιλαμβάνει και 40 εργαζόμενους Ατομα με Ειδικές Ανάγκες, που έτσι κι αλλιώς είχε δρομολογηθεί η σχέση εργασίας αορίστου χρόνου. Στην ουσία, η ενέργειά μας εκφράζει μια πολιτική βούληση που να ανταποκρίνεται ακριβώς σε αυτό: Στο να έχουν οι εργαζόμενοι μια σταθερή σχέση εργασίας, πράγμα το οποίο είναι δύσκολο.

-- Παρ' όλα αυτά, είναι γνωστό πως το πλαίσιο στο οποίο συνολικά λειτουργεί η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι ασφυκτικό.

-- Να πω καταρχήν ότι οι δήμοι είναι κυριολεκτικά «πιλότος» στα κυβερνητικά σχέδια για τις διαφόρων ταχυτήτων εργασιακές σχέσεις. Δεν καλούνται απλά να τα εφαρμόσουν. Είναι, στην ουσία, υποχρεωμένοι. Δηλαδή, υπάρχουν εργαζόμενοι μόνιμοι, εργαζόμενοι αορίστου χρόνου, εργαζόμενοι σε δημοτική επιχείρηση, πέραν απ' τους εργαζόμενους με προγράμματα «stage», που δεν είχαν καν Κοινωνική Ασφάλιση. Οι δήμοι αποδείχτηκαν πιλότος για να εφαρμοστούν αυτές οι πολιτικές.

Τι θέλω να πω, που νομίζω ότι έχει μια ιδιαίτερη αξία σε αυτό το σημείο. Ετσι όπως είναι τα πράγματα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, είναι αναγκαίο αυτή η απόφαση να συνοδευτεί με προσπάθειες, με αγώνες, με διεκδικήσεις. Να λυθεί και το οικονομικό πρόβλημα που θα διασφαλίζει τη μισθοδοσία αυτών των εργαζομένων. Γιατί δεν είναι δεδομένη η μισθοδοσία αυτού του κόσμου. Επομένως, μαζί με τους εργαζόμενους, με καλύτερους όρους - αφού έτσι διασφαλίζεται και η μονιμότητα στη δουλιά τους - θα πρέπει να διεκδικήσουμε και αυτό.

Υπάρχουν πραγματικά δυσκολίες. Και σε εμάς υπάρχουν δυσκολίες για να εφαρμόσουμε αυτή την απόφαση. Πρυτανεύει μια πολιτική λογική που συνοδεύεται με μια καλύτερη αξιοποίηση του δυναμικού που υπάρχει, στην προσφορά στους δημότες, στους εργαζόμενους κλπ., ώστε να είναι σύμμαχοι και οι εργαζόμενοι σε όλα όσα διεκδικούν δημοτική αρχή και δήμος. Και οι εργαζόμενοι δημότες και πολύ περισσότερο οι άνεργοι.

-- Ο Δήμος Νίκαιας πώς σκέφτεται να αντιμετωπίσει ή πώς αντιμετωπίζει το πρόβλημα των ελαστικών εργασιακών σχέσεων;

-- Εμείς, κοιτάξτε, σαν δήμος δεν έχουμε πάρει αυτά τα προγράμματα μερικής απασχόλησης, τα οποία μάλιστα - πολλά από αυτά - ήταν και επιδοτούμενα. Εμείς αρνηθήκαμε να μπούμε στις λογικές μερικής απασχόλησης. Και εδώ αξίζει να τονίσουμε ότι οι κυβερνήσεις έχουν καταφέρει έξυπνα την πίεση της ανεργίας να την περάσουν στους δήμους. Κι αυτό έγινε και με την αποδοχή, δυστυχώς, πολλών δημάρχων της λογικής των πελατειακών και ρουσφετολογικών προσλήψεων.

Δηλαδή, ο άνεργος θα πρέπει να συσπειρώνεται, να κάνει αγώνα μαζί με τα σωματεία του κλάδου που δούλευε πριν απολυθεί ή και με άλλους συλλόγους, που είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να διασφαλίσει τη δουλιά του.

Λοιπόν, σαν δήμος, θα μπορούσαμε να «χαϊδέψουμε τα αυτιά», δίνοντας μισή δουλιά, μισή απασχόληση. Δεν το κάνουμε όμως. Αντιστεκόμαστε σε αυτή τη λογική, ότι μπορεί να έχεις μισή δουλιά για μισή ζωή. Οπότε εμείς τι είπαμε στο ΥΠΕΣ, στην κυβέρνηση; Οτι, ξέρετε κάτι, αυτά τα λεφτά που δίνετε σαν επιδότηση για τη μερική απασχόληση, δώστε τα σε μας να λύσουμε το πρόβλημα μισθοδοσίας των ήδη υπαρχόντων εργαζομένων, που δεν έχουμε λόγο να τους αλλάξουμε. Η απάντηση ήταν θα δούμε...

-- Παρ' όλα αυτά, υπάρχει και το τεράστιο οικονομικό πρόβλημα.

-- Πράγματι, σε μας, ας πούμε σήμερα, είναι πάνω από 600.000 ευρώ το μήνα οι ανάγκες μόνο για την κάλυψη της μισθοδοσίας. Και θα πω ότι δεν μπήκαμε στον πειρασμό να μετακυλίσουμε αυτό το κόστος στους δημότες μας. Αλλά με αυτό το πρόβλημα, πρέπει να βρεθεί μια λύση. Και αυτό λέμε τώρα και στους εργαζόμενους, ότι πρέπει αυτό το θέμα να λυθεί και να λυθεί οριστικά. Υπάρχουν τρόποι μέσα απ' το γενικότερο οικονομικό πλαίσιο που αφορά την Τοπική Αυτοδιοίκηση, δηλαδή απόδοση των παρακρατηθέντων πόρων, αύξηση του σταθερού ποσού του προϋπολογισμού. Πήγαμε πολλές φορές στο υπουργείο Εσωτερικών, ειδικά θα έλεγα τον πρώτο καιρό της δημοτικής αρχής, με εκατοντάδες κόσμου μαζί μας και αναδείξαμε αυτό το πρόβλημα. Ετσι αγωνιστικά θα συνεχίσουμε.