Αρης Μπακόπουλος

Στον ΑΡΗ ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟ! Αρη μου,

Χτες, 15 Οκτώβρη, είχες τα γενέθλιά σου. Επέτειος πολύ σημαντική για όλους μας, την οποία γιορτάζαμε με τα πάντα επιτυχημένα πάρτι σου.

Αχ παιδί μου, για τέταρτη χρονιά, το σπίτι μας βουβάθηκε.

Θυμάσαι, Αρη μου, που σου έλεγα καμαρώνοντας, Θεέ μου πώς να χωρέσει τόση ευτυχία στην καρδιά μου, κι εσύ χρυσούλη μου, γελούσες και μ' αγκάλιαζες. Γιατί παιδί μου ήμουν ευτυχισμένη και περήφανη για σένα, για την επιστημονική και επαγγελματική καταξίωσή σου, για την κοινωνική ευαισθησία και συμμετοχή σου στους αγώνες ενάντια στην κάθε μορφής βαρβαρότητα του συστήματος.

Αρη μου, θυμάμαι που ξενυχτούσαμε κουβεντιάζοντας και είχες άποψη για όλα.

Θυμάμαι με πόση εκτίμηση μιλούσες για τον αγώνα της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας, με πόσο ενδιαφέρον διάβαζες το περιοδικό της και το διακινούσες.

Ομως αλίμονο, ανθρωπόμορφο τέρας σου έκοψε με τραγικό τρόπο το νήμα της ζωής.

Στη μνήμη σου προσφέρω 1.000 ευρώ στην ΟΓΕ.

Παιδί της καρδιάς μου, η σκέψη μου σου ανήκει.

Φωτούλα Δημαρόγκωνα

• Αρη μου, αδελφούλη μου,

Σαν χτες ήρθες στη ζωή. Εφτασαν τα γενέθλιά σου για τέταρτη φορά κι εσύ λείπεις. Εξαιτίας ενός ανθρωπόμορφου τέρατος, η γιορτή μετατράπηκε σε θρήνο και η χαρά σε θλίψη. Είναι πολύ σκληρό, Αρη. Νιώθω απέραντη λύπη, απόγνωση και μοναξιά. Ποτέ δε θα συμβιβαστώ με το «χαμό» σου.

Εσύ που ήσουν τόσο ζωντανός, τόσο γεμάτος, πολύπλευρος και πολυδιάστατος, δεν υπάρχεις πια. Εφυγες και μας άφησες ατέλειωτες αναμνήσεις και βαθιά θλίψη. Το στίγμα σου ήταν τόσο δυνατό και ξεκάθαρο που θα μείνει για πάντα ανεξίτηλο επάνω σε όλους, όσοι είχαν την ευκαιρία και την τύχη να σε γνωρίσουν.

Μακάρι Αρη μου, να μπορούσες να έρθεις, έστω και για λίγο, να μας φωτίσεις, μ' εκείνο το αστραφτερό χαμόγελό σου.

Ξέρω ότι δε θα σε ξαναδώ ποτέ. Η σκιά σου όμως, θα είναι για πάντα πάνω μας. Θα βαδίζουμε μαζί και στη χαρά και στη λύπη, μέχρι το τέλος αυτού του παράξενου ταξιδιού που λέγεται ζωή. Ετσι βαδίζαμε πάντα, άλλωστε.

Οπως θα έκανες κι εσύ, προσφέρω 500 ευρώ για την ανακούφιση των πυρόπληκτων μαθητών, μέσω του 33ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή», στην άσβεστη μνήμη σου.

Οπως πάντα, Αρη μου, θα περιμένω να 'ρθεις στ' όνειρό μου, να σε σφίξω στην αγκαλιά μου και να σου δώσω ένα ζεστό φιλί για χρόνια πολλά.

Σ' αγαπώ και μου λείπεις πολύ.

Η αδελφή σου, Ευτυχία Δημαρόγκωνα.