Οι μάχες του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος δεν έχουν αρχή και τέλος. Πολύ περισσότερο, η μάχη για την Κοινωνική Ασφάλιση, η οποία αποτελεί κεντρικό στοιχείο στη δράση των ταξικών συνδικάτων. Μετά την επιτυχία των συλλαλητηρίων που διοργάνωσε το ΠΑΜΕ σε περισσότερες από 65 πόλεις στις 7 Νοέμβρη, όλα τα σφυριά χτυπάνε τώρα για την επιτυχία της πανεργατικής πανελλαδικής απεργίας, στις 12 του Δεκέμβρη. Ο Χρήστος Κατσώτης, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας και της Γραμματείας Αθήνας του ΠΑΜΕ και γραμματέας του Εργατικού Κέντρου Αθήνας, μιλάει σήμερα στον «Ρ» για τη μέχρι τώρα πείρα από την οργάνωση της πάλης ενάντια στη νέα αντιασφαλιστική επίθεση, καθώς και για τα επόμενα βήματα των ταξικών συνδικάτων και του ΠΑΜΕ, μπροστά και στην απεργία στις 12 Δεκέμβρη.

-- Να ξεκινήσουμε με έναν σύντομο απολογισμό της δουλιάς που προηγήθηκε των συλλαλητηρίων στις 7 Νοέμβρη. Πώς δούλεψε η Γραμματεία Αθήνας του ΠΑΜΕ; Ποιοι ήταν οι καθοριστικοί παράγοντες που συνέβαλαν στην επιτυχία του συλλαλητηρίου και ποια ήταν τα ξεχωριστά στοιχεία, πέρα από το ιδιαίτερα πλατύ άνοιγμα, που χαρακτήρισαν την προετοιμασία της κινητοποίησης;

-- Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ - ταξικά συνδικάτα, συνδικαλιστές και άλλοι πρωτοπόροι εργάτες -, αμέσως μετά τις εκλογές, μπήκαν στη μάχη για τη μαζική διαφώτιση και κινητοποίηση της εργατικής τάξης ενάντια στη νέα αντιασφαλιστική επίθεση, αυτή τη φορά της κυβέρνησης της ΝΔ, η οποία συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το ΠΑΣΟΚ για να ολοκληρώσει τις επιλογές του κεφαλαίου.

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ έβαλαν για συζήτηση το Ασφαλιστικό στην πλειοψηφία των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Ανέδειξαν το χαρακτήρα του προβλήματος και τις δύο λογικές που κυριαρχούν. Η μία που υπηρετείται από τις δυνάμεις του ευρωενωσιακού προσανατολισμού -ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑ.Ο.Σ., καθώς και τις συνδικαλιστικές παρατάξεις ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ «Αυτόνομη Παρέμβαση» - οι οποίες αντιμετωπίζουν το Ασφαλιστικό σαν κόστος για το κεφάλαιο και προτείνουν μέτρα τέτοια που «θα κάνουν πιο φιλικό το περιβάλλον για την ανταγωνιστικότητα», για την αύξηση δηλαδή της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Η άλλη λογική είναι αυτή που προβάλλει το ταξικό κίνημα: ότι η Κοινωνική Ασφάλιση είναι δικαίωμα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Με αυτή τη λογική, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ έβαλαν το θέμα του Ασφαλιστικού, που είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της εργατικής οικογένειας, σε όλα τα Διοικητικά Συμβούλια των σωματείων, με πλαίσιο πάλης τη μαζική καταδίκη του «κοινωνικού διαλόγου», να μην περάσουν τα νέα αντιασφαλιστικά μέτρα, την κατάργηση των νόμων Σιούφα - Ρέππα και τη διεκδίκηση αιτημάτων που καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής οικογένειας.

Εκεί όπου οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ πλειοψηφούν, αφού έγινε εκτενής συζήτηση για τις ανατροπές των ασφαλιστικών δικαιωμάτων που συντελέστηκαν στο κοινωνικό ασφαλιστικό σύστημα από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και για τη νέα επίθεση που οργανώνεται από τη ΝΔ και το κεφάλαιο. Κατέληξαν σε συγκεκριμένα μέτρα οργανωτικής δραστηριότητας, προκειμένου το μεγάλο αυτό θέμα να συζητηθεί σε μαζικές διαδικασίες (συσκέψεις, Γενικές Συνελεύσεις κ.ά.). Επιμείναμε στις Γενικές Συνελεύσεις, γιατί θεωρούμε ότι είναι υποχρέωση των συνδικάτων να ενημερώνουν πλατιά τα μέλη τους και οι αποφάσεις να παίρνονται από όσο το δυνατόν περισσότερους εργαζόμενους.

Με τον ίδιο τρόπο δράσαμε και στα σωματεία, όπου δεν πλειοψηφούν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Η επιμονή μας για Γενικές Συνελεύσεις είχε σαν αποτέλεσμα να παρθούν αποφάσεις, παρά την αντίθετη γνώμη των διοικήσεων σε 3 σωματεία της Αθήνας, για τη συμμετοχή τους στο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ. Οι διοικήσεις άλλων 2 σωματείων, όπου επίσης δεν πλειοψηφούν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, πήραν απόφαση συμμετοχής σε επίπεδο Διοικητικού Συμβουλίου.

Παράλληλα, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στα σωματεία απευθύνθηκαν πλατιά στους εργαζόμενους με κείμενο υπογραφών ενάντια στην αντιασφαλιστική επίθεση και για την πραγματοποίηση Γενικής Συνέλευσης, συγκεντρώνοντας εκατοντάδες υπογραφές ανά σωματείο, όπως για παράδειγμα έγινε στην ΕΘΕΛ και στο νοσοκομείο «Αγιος Σάββας». Αυτή η διαδικασία βρίσκεται σε εξέλιξη.

-- Από το ΠΑΜΕ υπήρχε κεντρικά η κατεύθυνση για τη συγκρότηση Επιτροπών Αγώνα Φορέων στις συνοικίες. Ποια είναι η πείρα από αυτήν τη δουλιά στην Αθήνα;

-- Με πρωτοβουλία συνδικάτων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ συγκροτήθηκαν σε δήμους και συνοικίες της Αθήνας 14 Επιτροπές Αγώνα (5ο - 6ο διαμέρισμα, Γαλάτσι, Ν. Ιωνία, 7ο διαμέρισμα, Ηράκλειο, Ιλιον, Αιγάλεω, Ηλιούπολη, Μπραχάμι, Καλλιθέα, Γλυφάδα, Πετρούπολη Καματερό, Βύρωνας) με τη συμμετοχή των συλλόγων γυναικών, συλλόγων γονέων, των επαγγελματοβιοτεχνών, νεολαίων και άλλων μαζικών φορέων της κάθε περιοχής. Πρόκειται για μια νέα μορφή συσπείρωσης στο επίπεδο της συνοικίας, που παρά τις αδυναμίες συντονισμού που παρουσιάστηκαν, οι δυνατότητες είναι πολύ μεγάλες και πρέπει να αξιοποιηθούν στο έπακρο.

Από τη μέχρι τώρα πείρα της δράσης των Επιτροπών προκύπτει ότι βοηθήθηκε πολύ περισσότερο η επαφή και η συζήτηση των συνδικάτων με τη νεολαία, τις γυναίκες και τους επαγγελματοβιοτέχνες. Συζητήθηκε η ανάγκη οργάνωσής τους στα συνδικάτα και τους μαζικούς φορείς, η ανάγκη της οργανωμένης πάλης. Αναπτύχθηκαν κοινές δράσης (συσκέψεις, συγκεντρώσεις, πικετοφορίες, μαζικές εξορμήσεις) που συνέβαλαν όχι μόνο στην επιτυχία του συλλαλητηρίου στις 7 Νοέμβρη, αλλά και στη μαζική διαφώτιση των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων της συνοικίας για το χαρακτήρα της επίθεσης στην Κοινωνική Ασφάλιση.

-- Η απεργία στις 12 Δεκέμβρη είναι ο επόμενος αγωνιστικός σταθμός. Τι κρίνεται σ' αυτή την απεργία και πώς θα δουλέψει το ΠΑΜΕ για την επιτυχία της;

-- Η απεργία στις 12 Δεκέμβρη, όπως και κάθε αναμέτρηση με την κυβέρνηση, την εργοδοσία, τα κόμματά της και τον κυβερνητικό εργοδοτικό συνδικαλισμό, δε θα είναι εύκολη υπόθεση. Το πλαίσιο που προβάλλει η συνδικαλιστική πλειοψηφία σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ για το Ασφαλιστικό και τις Συλλογικές Συμβάσεις, είναι πέρα και έξω από τις ανάγκες της εργατικής τάξης, κινείται στην κατεύθυνση των στρατηγικών επιλογών του κεφαλαίου, όπως αυτές έχουν εκφραστεί από τις Συνθήκες του Μάαστριχτ και τη Στρατηγική της Λισαβόνας. Συνειδητά επιδιώκουν να απογοητεύσουν τους εργαζόμενους, να δημιουργήσουν ηττοπάθεια και να βάλουν επιπλέον εμπόδια στην οργάνωση της απεργίας, συνολικά της πάλης και της συμμετοχής των εργαζομένων σ' αυτήν.

Μπροστά στις 12 Δεκέμβρη, τα ταξικά συνδικάτα χρειάζεται να εντείνουν την ιδεολογική και πολιτική δουλιά σε όλα τα μέτωπα πάλης, όπως οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, οι εργασιακές σχέσεις, το Ασφαλιστικό, η Παιδεία, ο κρατικός προϋπολογισμός. Να επεξεργαστούν και να εξειδικεύσουν τα επιχειρήματα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική και τους φορείς της, ενάντια στη συναίνεση και το συμβιβασμό, είτε αυτός εκφράζεται μέσα, είτε έξω από τον «κοινωνικό διάλογο». Να επιμείνουν στο πλαίσιο δράσης και στην κλιμάκωση της πάλης με τα αιτήματα του ΠΑΜΕ.

Εγκαιρα, χωρίς καθυστερήσεις, πρέπει να συνεδριάσουν όλα τα Διοικητικά Συμβούλια, με καλή προετοιμασία για το αποτελεσματικό άνοιγμα στους χώρους δουλιάς, με αξιοποίηση όλων των δυνάμεων. Ηδη έχουν παρθεί απεργιακές αποφάσεις από αρκετές συνδικαλιστικές οργανώσεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, ενώ την Τετάρτη διοργανώνεται και η κεντρική συνδικαλιστική σύσκεψη του ΠΑΜΕ στην Αθήνα.

Τα μέτρα για την απεργία χρειάζεται να είναι συγκεκριμένα και να προβλεφθούν για τον κάθε κλάδο με τη λεπτομέρειά τους. Να βγει ανακοίνωση του κάθε σωματείου και άλλο προπαγανδιστικό υλικό, με το πλαίσιο για την απεργία. Το κάθε κλαδικό σωματείο θα πρέπει να έχει εξασφαλίσει την περιφρούρηση της απεργίας. Αυτό πρέπει να γίνει αντικείμενο συζήτησης με τους εργαζόμενους σε κάθε κλάδο, να επιδιωχτεί οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να συμμετέχουν μαζικά στην περιφρούρηση.

Τέλος, οι δυνάμεις μας χρειάζεται να πάνε πολύ καλά προετοιμασμένες στα Διοικητικά Συμβούλια. Εκεί που είμαστε μειοψηφία, να πιέσουμε να παρθούν αποφάσεις για την απεργία από τα ΔΣ, να πρωτοστατήσουμε στη δημιουργία Επιτροπών Αγώνα στους τόπους δουλιάς και όπως παντού, να προβληθεί το πλαίσιο του ΠΑΜΕ πλατιά στους εργαζόμενους, να αποκαλυφθεί ο ρόλος των άλλων δυνάμεων πολιτικών και συνδικαλιστικών, προβάλλοντας την ανάγκη αλλαγής των συσχετισμών δύναμης παντού.

Την ίδια επιμονή πρέπει να δείξουμε και στη συγκρότηση νέων Επιτροπών Αγώνα φορέων στη συνοικία, στη διεύρυνση και καλύτερη δραστηριοποίηση αυτών που έχουν ήδη συγκροτηθεί, να αποκτήσει μόνιμο και ουσιαστικό περιεχόμενο η δουλιά τους.

-- Παράλληλα με τη μάχη για την Κοινωνική Ασφάλιση, καταγράφονται σημαντικές εξελίξεις και σε άλλα μέτωπα, όπως αυτό της Παιδείας, των Συλλογικών Συμβάσεων κ.ά. Συνδυάζονται αυτά τα μέτωπα μεταξύ τους; Και αν ναι, πώς σχεδιάζει η Γραμματεία Αθήνας του ΠΑΜΕ την παρέμβασή της;

-- Μπροστά μας έχουμε τη συζήτηση και ψήφιση του προϋπολογισμού, στον οποίο για μια ακόμη χρονιά αποτυπώνεται η βαθιά αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων του κεφαλαίου. Η λιτότητα, η παραπέρα μείωση των κοινωνικών δαπανών, είναι τα κύρια χαρακτηριστικά και αυτού του προϋπολογισμού. Οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα τους θα συναντήσουν ενόψει των διαπραγματεύσεων για τις Συλλογικές Συμβάσεις τη λογική που διαπερνάει και τον προϋπολογισμό. Τη λογική της «ανταγωνιστικότητας» και των αντοχών της οικονομίας, που επί της ουσίας λέει ότι λεφτά υπάρχουν μόνο για το κεφάλαιο και όχι για τους εργαζόμενους. Αυτή τη λογική αναπαράγει στο πλαίσιό της και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, βάζοντας επιπλέον εμπόδια στις διεκδικήσεις με βάση τις σύγχρονες ανάγκες.

Οι κλαδικές οργανώσεις, οι Ομοσπονδίες και τα κλαδικά συνδικάτα που υπογράφουν Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, χρειάζεται να ετοιμάσουν έγκαιρα τα σχέδια με βάση το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ, να το συζητήσουν στα Διοικητικά Συμβούλια και πλατιά με τους εργαζόμενους σε κάθε δραστηριότητα που θα προγραμματίσουν.

Οι μισθοί και τα μεροκάματα, οι εργασιακές σχέσεις, η ανεργία, πέρα από τις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας, συνδέονται άμεσα και με το ζήτημα της Κοινωνικής Ασφάλισης. Επίσης, συνδέεται και με το θέμα της Παιδείας, αφού ένα μεγάλο μέρος του λαϊκού εισοδήματος εξανεμίζεται εξαιτίας της εμπορευματοποίησης της Παιδείας. Οι προωθούμενες ανατροπές στην Παιδεία πάνε χέρι χέρι με τις ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις και το Ασφαλιστικό. Στόχο έχουν την ιδιωτικοποίησή της, την καλύτερη προσαρμογή της στις ανάγκες του κεφαλαίου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη μόρφωση των παιδιών της λαϊκής οικογένειας.

Απέναντι σε όλα αυτά τα μέτωπα, το ΠΑΜΕ οργανώνει την πάλη της εργατικής τάξης, για την ακόμα μεγαλύτερη συσπείρωση δυνάμεων, ώστε να εμποδίσει, να δυσκολέψει τα αντιδραστικά σχέδια, να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την ανατροπή αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής, για βαθιές αλλαγές στην εξουσία και την οικονομία προς όφελος αυτών που παράγουν τον πλούτο.