ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 21 Νοέμβρη 2007
Σελ. /28
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Κρυφός και φανερός πολιτικός κινηματογράφος!

Από την ταινία «Ελλη»
Από την ταινία «Ελλη»
Του απεσταλμένου μας Νίκου ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ.--

Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να δεχτούμε πως ο κόσμος μας είναι ο κόσμος που δείχνουν οι ταινίες του Διαγωνιστικού τμήματος! Οι επτά πρώτες ταινίες που είδα μέχρι τώρα, από τις δεκατέσσερις που είναι συνολικά, δείχνουν τα «λύματα» της ζωής και όχι την ίδια τη ζωή. Φυσικά η τέχνη δεν πρέπει να ωραιοποιεί, πρέπει να δείχνει την αλήθεια, η οποία, βέβαια, δεν μπορεί να είναι μόνο τα αρνητικά σημεία της ζωής. Τα λούμπεν. Τα γονατισμένα...

Δεν μπορεί να είναι οι τσέχικες «Κούκλες», του Κάριν Μπαμπίνσκα. Δεν μπορεί να είναι τα τρία δεκαοχτάχρονα κορίτσια, τα οποία μόλις τέλειωσαν το Λύκειο (και ενός μικρότερου αγοριού), περιφέρονται -και συμπεριφέρονται- σαν κουρασμένοι και γερασμένοι αλήτες. Ο μιμητισμός στην τέχνη κάνει κακό. Αυτά τα κορίτσια μοιάζουν με κορίτσια εξαθλιωμένης καπιταλιστικής χώρας, πράγμα που δεν πρόλαβε, ακόμα, να γίνει η Τσεχία. Ο Κάριν Μπαμπίνσκα, που σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου και τηλεόρασης στη Σχολή Κινηματογράφου FAMU της Πράγας (1993-1999), θέλοντας, ίσως, να θεωρηθεί δυτικός και μοντέρνος έκανε μια δυτική ταινία δρόμου, για να μην πω μια ταινία του δρόμου. Και για να πείσει (ποιους άραγε;) ότι είναι μοντέρνος και άνετος, έφερε και την «κάθαρση», στη μια από τις τρεις κοπέλες, στο λεσβιασμό! Κανένας μα κανένας ήρωας της ταινίας δεν είχε ηθικό ανάστημα, δεν ήταν κανονικός άνθρωπος! Και τα αιτήματά τους ήταν άθλια, όπως και η συμπεριφορά τους. Και όλα αυτά χωρίς να δικαιολογούνται δραματουργικά. Τελείως αυθαίρετα και αποπροσανατολιστικά.

Η γερμανικής παραγωγής ταινία του Θεσσαλονικιού Θανάση Καρανικόλα «Ελλη» είναι, οπωσδήποτε, πολύ πιο καθαρή και πολύ πιο ανθρώπινη. Και καλύτερος κινηματογράφος, επίσης. Η κεντρική ηρωίδα της έχει πολλά στοιχεία «καθημερινά», αληθινά, αναγνωρίσιμα. Είναι ένας άνθρωπος όμοιος με εμάς. Γήινος. Το λάθος της ταινίας (ή η σκοπιμότητα;) οφείλεται στο ότι δεν έχει προοδευτικό και αισιόδοξο ιδεολογικό προσανατολισμό. Συνειδητά ή ασυνείδητα προσδένεται και αυτή στο γνωστό άρμα που θέλει τους μετανάστες να αποδεχτούν τη μίζερη πραγματικότητα που τους επιβάλλεται και να μείνουν «στη θέση τους» χωρίς δικαιώματα, συνδικαλισμό και διεκδίκηση. Θα πρέπει να σημειώσουμε την πολύ καλή ερμηνεία της Αννας Λαλασίδου στον κεντρικό ρόλο.

* Σημείωση: υπάρχει μια τάση - κατεύθυνση στην Ευρωπαϊκή Ενωση να πειστούν οι οικονομικοί μετανάστες ότι «δεν υπάρχει επιστροφή». Γι' αυτό θα πρέπει να είναι καλοί και εργατικοί, για να μην τους διώξουν. Πολλοί καλλιτέχνες, και πολλά καλλιτεχνικά έργα, ηγούνται και προηγούνται, δυστυχώς, αυτής της εκστρατείας.

Οι «τροβαδούροι» του Αλκαίου

«... Σε μια οθόνη οι τίτλοι πέφτουνε του τέλους/ στο δρόμο βγαίνουνε οι τελευταίοι πελάτες/ η νύχτα ενώνει λωποδύτες και αγγέλους/ στον τοίχο γράφει είμαστε όλοι μετανάστες...» («Πλατεία Ασωμάτων»). Ο σπουδαίος λόγος του Αλκη Αλκαίου πρωταγωνιστεί στο βιβλίο-cd «Οι τροβαδούροι της καρδιάς μου», που αναμένεται να κυκλοφορήσει το επόμενο διάστημα (από τη Universal, στη σειρά «Αξιος λόγος» με παραγωγούς τους Γιώργο Νταλάρα και Μιχάλη Κουμπιό). Μια δισκογραφική δουλιά με δεκατρία τραγούδια, καμωμένη με πολύ μεράκι, που εκτός από τη δημιουργική σφραγίδα του μεγάλου μας στιχουργού, κομίζει την έμπνευση, τη ματιά, τη μουσική, την ερμηνεία μιας πλειάδας αγαπημένων τραγουδοποιών. Πρόκειται για τους Αρλέτα, Βαγγέλη Γερμανό, Δημήτρη Ζερβουδάκη, Χρήστο Θηβαίο, Αλκίνοο Ιωαννίδη, Βασίλη Καζούλη, Χάρη και Πάνο Κατσιμίχα, Σωκράτη Μάλαμα, Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, Μίλτο Πασχαλίδη, Φίλιππο Πλιάτσικα, Νίκο Πορτοκάλογλου, Μπάμπη Στόκα, Διονύση Τσακνή, Νίκο Ζούδιαρη, Δημήτρη Παπαδημητρίου και βεβαίως τους Γ. Νταλάρα και Μ. Κουμπιό. Η χτεσινή προακρόαση του εξαιρετικού αυτού δίσκου επιβεβαίωσε πως «οι τροβαδούροι στήσαν αρχηγείο» μες στο λαμπρό του... Αλκαίου έργο. Αυτού, που όπως ανέφερε ο Γ. Νταλάρας, «έχει απαράμιλλη δύναμη και είναι ανθρωποκεντρικό με αντιηρωικό τρόπο».

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Μια πολιτική ταινία

(Του συνεργάτη μας Γιάννη ΦΡΑΓΚΟΥΛΗ).--

Η ίδια οργανωτική χαώδης κατάσταση συνεχίζει να επικρατεί στο Φεστιβάλ: Ταινίες αναβάλλονται, χωρίς έγκαιρη προειδοποίηση, στις δημοσιογραφικές προβολές, άλλες καθυστερούν να ξεκινήσουν και τελειώνουν μετά την προβλεπόμενη λήξη τους, με αποτέλεσμα να καθυστερούν οι θεατές, οι οποίοι μετά δεν μπορούν να μπουν στην επόμενη ταινία, για την οποία έχουν κόψει εισιτήρια!

Σχετικά με τις ταινίες: Αυτή του Σταύρου Στάγκου, «Μυστικά και ψέματα», είναι η πιο αξιόλογη, ένα ντοκιμαντέρ για τη μόλυνση του περιβάλλοντος από την Union Carbide στην Ινδία. Προκλήθηκαν θάνατοι, έγινε ένας πολιτικός και μετά δικαστικός αγώνας, κέρδισαν τις δίκες οι Ινδοί, όμως η εταιρεία πουλήθηκε και τελικά το θέμα κουκουλώθηκε, χωρίς να βρουν τη δικαίωση που περίμεναν τα θύματά της. Ο Στάγκος κάνει μια πολιτική ταινία, αναφέρει γεγονότα και πολιτικές, θα θέλαμε όμως να μας μεταφέρει στον ψυχικό κόσμο αυτών των ανθρώπων, να νιώσουμε και να βιώσουμε την απόγνωσή τους.

Είδαμε το «Straight story», της Εφη Μουρίκη και του Βλαδίμηρου Κυριακίδη, το είχαμε δει και στις αίθουσες. Μια ταινία που δεν πέτυχε το στόχο της, τόσο να κάνει σάτιρα όσο και να γίνει μια κωμωδία. Τη σάτιρα την πλησίασε η ταινία «Κορόιδο εν τάξει», του Ιωάννη Παρασκευόπουλου, μια «χαβαλεδιάρικη» κωμωδία, η οποία μιλά για την αποτυχία ενός σκηνοθέτη να κάνει μια ταινία. Δεν καταφέρνει να σατιρίσει επιτυχώς αυτήν την κατάσταση, γιατί δεν μπαίνει βαθιά μέσα στον ψυχικό κόσμο του ήρωά του, έτσι ώστε να βρει τις ατυχίες και να τις ανατρέψει σεναριακά. Η ταινία μένει μετέωρη, δίνοντάς μας μόνο ένα κλίμα χαβαλέ.

Ο Κώστας Σφήκας ήρθε με την ταινία «Μεταμόρφωση», μια προσπάθεια να μεταφέρει ένα καφκικό κλίμα, με το γνωστό εικαστικό ύφος του, όπως και στις προηγούμενες ταινίες του. Εδώ έχουμε έναν πλασιέ, ο οποίος θα μεταμορφωθεί σε ερπετό, με τα αντικείμενα που πουλά, στην οικογένειά του θα γίνει μια ακόμη μεταμόρφωση, η αγάπη θα γίνει μίσος και θα τον σκοτώσουν για να τον πετάξουν στα σκουπίδια. Σε πειραματικό επίπεδο, ο Σφήκας ακολουθεί με τιμιότητα τον ίδιο δρόμο, «παντρεύοντας» το εικαστικό κομμάτι με την κινηματογραφική αφήγηση, δυστυχώς ένας κινηματογράφος που φθίνει, γιατί παραμελείται από την πολιτεία.

Ματιές στα Βαλκάνια

(Του συνεργάτη μας Κώστα ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ).-

Για 13η συνεχόμενη χρονιά διοργανώνεται το τμήμα «Ματιές στα Βαλκάνια». Το πιο ενδιαφέρον, ίσως, και, σίγουρα, το πιο πολιτικοποιημένο τμήμα του φεστιβάλ! Οι θεατές έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν, όσο αυτό είναι δυνατόν από μια υποκειμενική και μικρή επιλογή, τον κινηματογράφο των βαλκανικών χωρών. Η θεματική περιστρέφεται γύρω από την πολυτάραχη, πρόσφατη ιστορική πραγματικότητα. Εικόνες από τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, τα προβλήματα της κοινωνίας τους μετά την ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων. Ενα πολύ καλό παράδειγμα είναι ο Κριστιάν Νεμέσκου με την ταινία του «California Dreamin», η οποία εξελίσσεται κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Κόσσοβο (1999). Ο σταθμάρχης του τοπικού σιδηροδρομικού σταθμού σ' ένα μικρό ρουμάνικο χωριό, που τυχαίνει να είναι και ο τοπικός γκάνγκστερ, σταματά ένα τρένο του ΝΑΤΟ που μεταφέρει στρατιωτικό εξοπλισμό! Η μεταφορά, που επιβλέπεται από Αμερικανούς στρατιώτες, γίνεται σε ρουμανικό έδαφος, χωρίς επίσημα έγγραφα και βασίζεται σε μια προφορική έγκριση της ρουμανικής κυβέρνησης!

Αντίθετα, ο Μπεσνίκ Μπίσα από την Αλβανία στην ταινία «mao ce dun», μια αντικομμουνιστική σύνθεση, σπαταλάει τις αφηγηματικές ικανότητες για να μας αποκαλύψει την κακή του προαίρεση. Χαρακτηριστικό ότι σεναριογράφος της ταινίας του είναι ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Αλβανίας (2005)...

Ενα τμήμα των σκηνοθετών, όπως ο Igor Ivanov Izy στο «PREVERTENO», δίνουν ένα πιο προσωπικό ύφος φιλμογράφησης, ταλαντευμένοι στα όρια της πολιτικής αλληγορίας και του μεταφυσικού. Σίγουρα, μια πιο μικρή μερίδα σκηνοθετών δίνουν έμφαση σε πιο προσωπικές και υπαρξιακές αναζητήσεις. Πάντως, τα κινηματογραφικά Βαλκάνια δείχνουν να έχουν πολιτικές και κοινωνικές ανησυχίες! Οι ταινίες του τμήματος είναι: 1) «California Dreamin», του Κριστιάν Νεμέσκου, 2) «Αρμίν», του Ογκνιέν Σβίλιτσιτς, 3) «Αυγό», του Σεμίχ Καπλάνογλου, 4) «Επιστάτης νεκρών», του Ιλιάν Σιμεόνοφ, 5) «Η άκρη του ουρανού», του Φατίχ Ακίν, 6) «Η Διεθνής», των Sirri Sόreyya Onder και Muharrem Gόlmez, 7) «Η παγίδα», του Σερτζάν Γκολούμποβιτς, 8) «Κρυμμένα πρόσωπα», του Χαντάν Ιπεκτσί, 9) «Μάο Τσε Τουνγκ», του Μπεσνίκ Μπίσα, 10) «Ο αγώνας για την ανεξαρτησία», των Αριστείδη Δημητριάδη και Γριγκόρε Μπρεζεάνου, 11) «Πεπρωμένο», του Ζεκί Ντεμίρκουμπουζ, 12) Σωλήνας με καπέλο», του Ράντου Ζούντε, 13) «Τα πάνω κάτω», του Ιγκόρ Ιβάνοφ, 14) «Χάντερσφιλντ», του Ιβάν Ζίβκοβιτς.

ΠΕΚΑΜ
Παρουσίαση βιβλίου

Εκδήλωση παρουσίαση του τρίτομου βιβλίου «ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ» οργανώνει η Πανελλήνια Ενωση Κρατουμένων Αγωνιστών Μακρονήσου - ΠΕΚΑΜ, την Κυριακή 25 Νοέμβρη και ώρα 6μ.μ. στο Μουσείο της Εθνικής Αντίστασης Ηλιούπολης. Μετά την παρουσίαση του βιβλίου θα ακολουθήσει καλλιτεχνικό πρόγραμμα από την πολιτιστική ομάδα «Ορίζοντες». Στο χώρο της εκδήλωσης θα υπάρχει έκθεση φωτογραφίας.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ