Γρηγοριάδης Κώστας

«Δεσμεύεται το ΠΑΣΟΚ για την τριμερή χρηματοδότηση» που θα εξασφαλίζει στο σύστημα «βιωσιμότητα» και «κοινωνική επάρκεια»! Και εγκαλεί τη ΝΔ ότι το 2003 το χρέος του δημοσίου προς τα ασφαλιστικά ταμεία ήταν 2,7 δισ. και τώρα εκτινάχτηκαν στα 8 δισ. ευρώ. Παραδέχεται δηλαδή ότι λίγο πριν φύγει από την εξουσία είχε ένα υπέρογκο χρέος προς τα ταμεία 2,7 δισ. ευρώ. Πρέπει όμως να πούμε ότι αυτό είναι το χρέος που το ΠΑΣΟΚ αναγνωρίζει πως είχε. Στην πραγματικότητα, το χρέος του κράτους είναι πολλαπλάσιο. Τι γίνεται όμως με το χρέος των περασμένων δεκαετιών από τη λεηλασία των αποθεματικών, που φτάνει τα 60 δισεκατομμύρια ευρώ; Γι' αυτό, το ΠΑΣΟΚ, όπως και η ΝΔ, «ποιεί τη νήσσαν». Ενώ ξιφουλκεί για τα «δομημένα», θεωρεί «δανεικά και αγύριστα» τα τεράστια αποθεματικά, που έγιναν εργοστάσια, επιχειρήσεις και καράβια από την πλουτοκρατία.

Δεσμεύεται, λέει, το ΠΑΣΟΚ για τη βιωσιμότητα. Δε μας λέει όμως για ποια ποσά δεσμεύεται. Διότι αν τη «βιωσιμότητα» και την «επάρκεια» την εκτιμά όπως στην περίπτωση του ΙΚΑ, για το οποίο θεσμοθέτησε το 1% του ΑΕΠ, τότε γι' αυτό που πραγματικά δεσμεύεται το ΠΑΣΟΚ είναι η υποχρηματοδότηση, τα ελλείμματα και η οικονομική ασφυξία των ταμείων.

Την «ενοποίηση των Ταμείων» το ΠΑΣΟΚ ισχυρίζεται ότι θα την κάνει σύμφωνα με το νόμο 3029 του Ρέππα «και όχι με τον στρεβλό τρόπο που επιχειρεί η ΝΔ». Καταρχήν η λεγόμενη «ενοποίηση» είναι εργαλείο για πετσόκομμα ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Οπου και όποτε εφαρμόστηκε είχε τα ίδια αντεργατικά αποτελέσματα. Σε μια περίπτωση «ενοποίησης» που έκανε το ΠΑΣΟΚ πριν φύγει από την εξουσία, εφαρμόζοντας το νόμο Ρέππα, φόρτωσε στο ΙΚΑ, υπέρ της τράπεζας, 600 εκατομμύρια ευρώ χρέος. Στο νόμο Ρέππα, άλλωστε, βασίστηκε η κυβέρνηση της ΝΔ για να κάμει τις δικές της ενοποιήσεις και πάλι σε βάρος των ασφαλισμένων. Αρα ο νόμος Ρέππα δεν έχει πολλές και διαφορετικές εφαρμογές - όπως ισχυρίζεται το ΠΑΣΟΚ - αλλά είναι ένα νομοθετικό πλαίσιο με το ίδιο αντεργατικό περιεχόμενο. Γι' αυτό, άλλωστε, και η ΝΔ δεν τον κατήργησε. Αντίθετα, χτίζει πάνω στο νόμο Ρέππα, όπως κάνει και τώρα ο Β. Μαγγίνας με τα δικά του σχέδια.

Πάταξη της εισφοροδιαφυγής: Ακούγεται σαν ανέκδοτο. Για δεκαετίες η εισφοροδιαφυγή καλύπτει το 20%-25% των συνολικών εσόδων των ταμείων. Το ΠΑΣΟΚ δεν υπόσχεται τίποτα καινούριο παρά τη συνέχιση του ίδιου έργου. Πολύ περισσότερο που και αυτό, όπως και η ΝΔ προχώρησε σε αλλεπάλληλες χαριστικές ρυθμίσεις για τα βεβαιωμένα χρέη επιχειρήσεων προς το ΙΚΑ. Στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για το σχοινί!

Το ίδιο ισχύει και για τη χρηματοδότηση των κλάδων υγείας, οι οποίοι οι περισσότεροι είναι ελλειμματικοί. Δεσμεύεται και εδώ να «δημιουργήσει ελεγκτικούς μηχανισμούς» και να συστήσει κοινοπραξία των τεσσάρων μεγάλων ταμείων (ΙΚΑ - ΟΓΑ, ΟΑΕΕ, ΟΠΑΔ). Παραδέχεται, λοιπόν, ότι 20 χρόνια στην εξουσία δεν έφτιαξε ούτε ελεγκτικούς μηχανισμούς. Γιατί δεν προχώρησε η μηχανοργάνωση των Ταμείων; Γιατί αυξάνονται οι δαπάνες, ενώ την ίδια στιγμή δε βελτιώνονται οι παροχές και αυξάνεται η δαπάνη των νοικοκυριών; Γι' αυτά το ΠΑΣΟΚ δε μιλάει. Και όμως ο κόσμος το 'χει τούμπανο. Γιατί και αυτό, όπως και η ΝΔ, είχε αφήσει ανεξέλεγκτες τις φαρμακοβιομηχανίες, γιατί και οι δύο άνοιξαν διάπλατα στο χώρο της περίθαλψης το δρόμο για το ιδιωτικό κεφάλαιο. Τις φαρμακοβιομηχανίες και τις ιδιωτικές επιχειρήσεις και τα υπέρογκα κέρδη τους πληρώνουν τα Ταμεία, όπως και ο κοσμάκης.

Το ΠΑΣΟΚ τυρβάζει τα περί «ελέγχων», ενώ η πρότασή του για «κοινοπραξία» - αφού δε θέλει να αντιμετωπίσει τη γάγγραινα του ιδιωτικού κεφαλαίου στο χώρο της Υγείας - θα έχει και για τον κλάδο αυτό τα ίδια αποτελέσματα με τις «ενοποιήσεις» των Ταμείων. Θα γίνει σε βάρος των ασφαλισμένων και των παροχών Υγείας.

Οσο για την πρότασή του για τη «διαχείριση των αποθεματικών των Ταμείων» η προκλητικότητα περισσεύει. Γιατί η «χρηματοοικονομική του διαχείριση» είναι της ίδιας τάξεως με αυτήν της ΝΔ. Και οι δύο έχουν την ίδια συνταγή που ακούει στη λέξη τζόγος. Η θέση του είναι επικίνδυνη. Και καλά κάνει και θυμάται τα δομημένα ομόλογα, αλλά για το έγκλημα του χρηματιστηρίου έχει αδύνατη μνήμη.

Στην ίδια λογική υπακούει και η πρότασή του για το «Εθνικό Κεφάλαιο Αλληλεγγύης των Γενεών». Μάλιστα, η πρόβλεψη ότι μέρος του «επενδυτικού κεφαλαίου» θα προέρχεται από την «αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας» και «μετοχοποιήσεις ΔΕΚΟ και Οργανισμών» είναι η εξαγγελία ενός νέου πλιάτσικου σε βάρος όσων δημόσιων οργανισμών έχουν απομείνει.

Για τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης το ΠΑΣΟΚ υποστηρίζει το υπάρχον καθεστώς και ειδικότερα τον νόμο 3029, με τον οποίο ο εργάσιμος βίος παρατάθηκε μέχρι τα 67 χρόνια, όριο που τώρα η ΝΔ επιδιώκει και αυτή με «κίνητρα» να το ανεβάσει στα 68! Τα Βαρέα και Ανθυγιεινά, όπως και για τη ΝΔ, είναι ο μεγάλος καημός του. Σταθερά υπερασπίζει την αναμόρφωση του Κανονισμού, όπως δηλαδή απαιτούν οι βιομήχανοι, που θα οδηγήσει στον αποχαρακτηρισμό εκατοντάδων επαγγελμάτων.

Τέλος, η «βασική σύνταξη» που προτείνει είναι μια παραλλαγή της «Εθνικής Σύνταξης» της ΝΔ. Το όριο των 950 ευρώ για το ζευγάρι παραπέμπει ευθέως σε ένα προνοιακό επίδομα, που σε τίποτα δεν αλλάζει την άθλια κατάσταση εκατοντάδων χιλιάδων συνταξιούχων. Διαιώνιση της φτώχειας, αυτή είναι στην καλύτερη περίπτωση η φιλοδοξία του ΠΑΣΟΚ με την πρόταση αυτή. Υπό το πρίσμα μάλιστα των ανατροπών που έχουν ήδη συντελεστεί και μέσα από το δικό του νομοθετικό έργο, αλλά και την αντιασφαλιστική πολιτική της ΝΔ, οι προτάσεις αυτές περί «βασικής» και «εθνικής» σύνταξης είναι το μνημόσυνο πάνω στα ερείπια της δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης.