ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Γρηγοριάδης Κώστας

ΓΣΕΕδες - ΑΔΕΔΥδες: Γέμισε ο τόπος από απεργιακές επιτροπές! Ξέρετε τίποτα για το θέμα;

***

Πού να ξέρετε!...

***

Εσείς είσαστε σαλονάτοι...

***

Χριστοφιλοπούλου (ΠΑΣΟΚ): Εσείς παραγίνατε δίκαιοι! Λίγο κράτει δε βλάφτει!...

***

Διότι αν εμφανίζεστε δίκαιοι και πολιτικά τίμιοι πολύ συχνά, θα βάλετε τον κόσμο σε σκέψη, ότι υποκρίνεστε...

***

Γι' αυτό, πιο ...ήρεμα...

***

Εσείς του ΜΕΓΚΑ, που φωνάζετε για τις συντάξεις των βουλευτών, δε μας λέτε πόσα κονομάτε το μήνα;

***

Πείτε μας και πόσα κονομάνε τ' αφεντικά σας, που γδέρνουν κόσμο και κοσμάκη!...

***

Για να σας πιστεύουμε, δηλαδή, όταν διαρρηγνύετε τα ιμάτιά σας!...

***

Και οι υπόλοιποι, όχι μόνο του ΜΕΓΚΑ...

***

Ο Κύρκος θέλει συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ; Απίστευτο!...

***

Πάντα είχε οράματα...

***

Και ο Κωνσταντόπουλος είναι υπέρ; Μη ...αναμενόμενο...

***

Αλλά πιο ...πρακτικός είναι ο Κοψίδης...

***

Εκτός από άοπλους πολίτες οι ΝΑΤΟικοί σκοτώνουν κανέναν άλλο στο Αφγανιστάν;;;

***

Ολο για άοπλους ακούμε, σαν τους εργάτες που δολοφόνησαν προχτές...

***

Οχι τίποτα άλλο αλλά το ΠΑΣΟΚ φρόντισε να έχει και η Ελλάδα στρατό εκεί και η ΝΔ τον διατήρησε...

***

Ο Βαβύλης δικάστηκε;

***

Σαλονάτοι...

Γρηγοριάδης Κώστας

Associated Press

ΣΡΙ ΛΑΝΚΑ

Εμφύλιος χωρίς τέλος

Δύο νέες βομβιστικές επιθέσεις, χτες, στην πρωτεύουσα της Σρι Λάνκα, Κολόμπο, κόστισαν τη ζωή σε πάνω από 16 ανθρώπους, ενώ 37 τραυματίστηκαν. Η κυβέρνηση αποδίδει τις επιθέσεις στους αυτονομιστές «Τίγρεις των Ταμίλ», ενώ μετά και το σπάσιμο της τελευταίας εκεχειρίας ο εμφύλιος φαίνεται να διαιωνίζεται...

Η ποινή

Συχνά ακούμε και διαπιστώνουμε στην καθημερινή μας ζωή για την απώλεια ή την εξαφάνιση παραδοσιακών επαγγελμάτων ή ακόμα και οικιακών απασχολήσεων. Σε αυτήν την αναγνώριση, προσωπικά δε νιώθω καμιά νοσταλγία για το σφουγγαρόπανο ή τη σκάφη, που η εγγονή της αδελφής μου Ρουμπίνης ποτέ δεν είδε και όταν, στα γενέθλιά της, η άλλη αδελφή μου της πήγε δώρο ένα ηλεκτρονικό επιτραπέζιο όργανο μέσα σε ένα μακρύ διπλωμένο κουτί, φώναξε ενθουσιασμένη στον αδελφό της, η θεία Σούλα μού έφερε ένα σκαφάκι (εννοώντας θαλάσσιο), κι εγώ απέτυχα να της εξηγήσω τι ήταν η σκάφη.

Νοσταλγώ, όμως, σκηνές από την οικογενειακή μας ζωή. Καθόμασταν γύρω από το τραπέζι της κουζίνας, οι τρεις μας πλαισιώναμε τη μαμά μας που έπαιρνε από ένα βαθύ σκεύος μια - μια τις ρώγες των σταφυλιών και τη θαυμάζαμε που με μια λεπτή, μικρή φουρκέτα - δεν ξέρω αν υπάρχουν πια - έβγαζε τα κουκούτσια για να κάνει γλυκό του κουταλιού. Λυπόμουν τα περιφρονημένα κουκούτσια που θα πετούσε και της ζητούσα να κάνει για μένα ένα μικρό βάζο γλυκό με σταφύλια με κουκούτσια. Το γλυκό έμπαινε στα βάζα και ύστερα στο ντουλάπι του μπουφέ και καταναλωνόταν με το κουταλάκι. Εκείνο τον καιρό που όλα ήταν λιγοστά και μετρημένα, διάφορα καλούδια κρύβονταν από τα παιδιά, εμείς στο σπίτι μας δεν είχαμε εσωτερικά κλειδιά για κανένα ντουλάπι, συρτάρι ή μπαούλο.

Ο μπαμπάς μας ήταν κατά της τιμωρίας. Η τιμωρία, έλεγε, σήμαινε ότι είχε προηγηθεί μια κακή πράξη. Γι' αυτόν ηθική ήταν η μη διάπραξη του κακού, που αυτό μεγάλωνε ή μίκραινε αντικειμενικά και με την ηλικία μας καθώς κι εμείς μεγαλώναμε. Σαν παιδιά, ασφαλώς, κάναμε τις αταξίες μας, αλλά μάλλον θα ήταν ασήμαντες γιατί δε θυμάμαι να τιμωρηθήκαμε να κοιμηθούμε νηστικές, ή να μη μας αφήσουν να βγούμε έξω να παίξουμε με τα παιδιά ή αργότερα να μην πάμε την Κυριακή στον κινηματογράφο.

Ενας λόγος που δεν κατάλαβα την ελληνική Δικαιοσύνη ήταν οι ποινές που επέβαλλε, επί χρόνια, σε άντρες, γυναίκες και νεολαίους που είχαν πολεμήσει τον κατακτητή και ακολούθως είχαν εξωθηθεί από τον εσωτερικό εχθρό για δεύτερη φορά στα βουνά, τις ποινές που σήμαιναν χρόνια σε φυλακές και εξορίες, πώς καταδίκαζαν δεκαπεντάχρονα και εικοσάχρονα κορίτσια, τον ανθό του λαού μας, τρις και εξάκις εις θάνατον και εκτελούνταν. Ο μπαμπάς μας σιωπούσε μέχρι βαθιάς κατάθλιψης. Ο ανθρώπινος νους κάνει τις δικές του διαδρομές και διακλαδώσεις. Τι είναι η ποινή; Γράμμα του νόμου;

Τώρα που όλοι μιλάμε για την οικολογία, την ατμόσφαιρα, τη ρύπανση, τα απόβλητα, και τις διάφορες παραμέτρους ακούγεται συχνά η λέξη ποινή. Πρόκειται για ποινές που θα μεταφράζονται σε χρηματικά πρόστιμα. Ρυπαίνεις, πληρώνεις. Δηλαδή, η ρύπανση θα συνεχίζεται αφού παράγεται από αυτούς, βιομηχάνους και άλλους, που μπορούν να πληρώνουν. Ηταν ένα πρόβλημα που είχε απασχολήσει πρακτικά και ηθικά τη Σουηδία που τελικά θέσπισε τη μη ποινή με το Δε... Δε. Δε ρυπαίνεις. Δεν πληρώνεις.

Ιωάννα ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ