Συμπληρώθηκαν, χτες 3 Δεκέμβρη 2007, 63 χρόνια από το μακελειό της 3ης Δεκέμβρη 1944, που οργάνωσαν και πραγματοποίησαν οι Αγγλοι ιμπεριαλιστές χτυπώντας εν ψυχρώ και σκοτώνοντας δεκάδες ειρηνικούς διαδηλωτές στο Σύνταγμα, που δε διεκδικούσαν παρά την ομαλή δημοκρατική και ειρηνική πορεία της χώρας μετά την απελευθέρωση. Την απελευθέρωση από την τριπλή φασιστική κατοχή που ο λαός μας κατάκτησε με τα όπλα και τον αγώνα του και με εκατόμβες θύματα, με την Αντίσταση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Ομως, η νέα ιμπεριαλιστική επέμβαση των Αγγλων και όσα ακολούθησαν με την επί 33 μέρες ηρωική νέα αντίσταση του λαού της Αθήνας, με τη συμφωνία της Βάρκιζας και την παράδοση των όπλων του ΕΛΑΣ, δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία». Οπως αναφέρεται στη Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 90 χρόνια του Κόμματος, σχετικά με τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα:

...«Το βασικό συμπέρασμα είναι ότι το Κόμμα μας, παρά την τεράστια συνεισφορά και τον πρωταγωνιστικό ρόλο του, δεν μπόρεσε να διαμορφώσει τη στρατηγική που θα οδηγούσε προς την επαναστατική επίλυση του προβλήματος της πολιτικής εξουσίας και τότε ακόμη, ιδίως μετά το 1943, που οι συνθήκες επέβαλαν να θέσει το ζήτημα της επαναστατικής κατάκτησης της εξουσίας. Ετσι οδηγήθηκε στην υπαγωγή του ΕΛΑΣ στο εγγλέζικο στρατηγείο της Μ. Ανατολής (5 Ιούλη 1943) και αργότερα στις συμφωνίες του Λιβάνου (20 Μάη 1944) και της Καζέρτας (26 Σεπτέμβρη 1944), για να διατηρήσει και να διευρύνει την "εθνική ενότητα". Δε διαμόρφωσε τις υποκειμενικές προϋποθέσεις μιας πορείας, που, ανάλογα και με άλλους παράγοντες, μπορούσε να οδηγήσει στη νίκη.

Πρώτα απ' όλα, δεν εκτίμησε σωστά τη σύμπλεξη του κοινωνικοταξικού περιεχομένου της λαϊκής πάλης με το εθνικοαπελευθερωτικό...

Οι δυνάμεις που συμμετείχαν στο ΕΑΜ εξέφραζαν διαφορετικά συμφέροντα. Εκτός από το ΚΚΕ συμμετείχαν και δυνάμεις σοσιαλδημοκρατικές, φιλελεύθερες, γενικά αστικής πολιτικής κατεύθυνσης. Επρεπε να θεωρηθεί βέβαιο ότι, εξαιτίας των ταλαντεύσεων που προσιδιάζουν στη φύση τέτοιων κομμάτων και ατόμων και που δεν είναι διατεθειμένα να φτάσουν μέχρι το τέλος του δρόμου, δεν ήταν δυνατό η εργατική τάξη να βαδίσει μαζί τους σε όλες τις φάσεις της πάλης, πολύ περισσότερο όσο πλησίαζε το τέλος της Κατοχής και το ζήτημα της εξουσίας (ποιος - ποιον) ετίθετο επί τάπητος. Το ΚΚΕ δεν πήρε υπόψη του ότι η ιδεολογικοπολιτική διαπάλη διεξάγεται και στο πλαίσιο της συμμαχίας και ότι για την επιτυχή έκβαση της ταξικής πάλης δεν επιτρέπονται επιζήμιοι συμβιβασμοί. Πολύ περισσότερο όταν οι συμβιβασμοί δεν αντιστοιχούν στο συσχετισμό των δυνάμεων που υπάρχει ανάμεσα στους συμμάχους.

Ηταν επίσης αναγκαίο να μελετηθεί η στρατηγική των Εγγλέζων και των εγχώριων αστικών δυνάμεων, οι ελιγμοί τους, και ανάλογα να προσαρμοστεί η στρατηγική του ΚΚΕ.

Η κριτική αποτίμηση, μακριά από τη λαθολογία και το μηδενισμό, εστιάζεται στην ικανότητα του ΚΚΕ να επιβεβαιώνει σε κάθε φάση του αγώνα τον αυτοτελή ιδεολογικοπολιτικό και οργανωτικό ρόλο του. Αυτός ο ρόλος εκφράζεται με την επιστημονική θεμελίωση της στρατηγικής του, στη βάση της εφαρμογής στις συγκεκριμένες συνθήκες, αλλά και της ανάπτυξης της θεωρίας του επιστημονικού κομμουνισμού. Εκφράζεται, κατά συνέπεια, με την αντικειμενική ανάλυση των κοινωνικοοικονομικών αντιθέσεων, της διάταξης των ταξικών δυνάμεων, του πολιτικού συσχετισμού, της τακτικής του ταξικού αντιπάλου.

Η αυτοτελής δράση του ΚΚ διασφαλίζει πολιτική συμμαχιών που δεν υποθηκεύει τα στρατηγικά συμφέροντα της εργατικής τάξης, στο όνομα κάποιων πρόσκαιρων επιτυχιών. Οι συμμαχίες, αναπόσπαστο στοιχείο της στρατηγικής, προϋποθέτουν συμβιβασμούς, που όμως δε θα θίγουν την προώθηση της στρατηγικής του Κομμουνιστικού Κόμματος.

Η ιστορική εξέλιξη, επίσης, έχει αποδείξει με οδυνηρό πολλές φορές τρόπο ότι αν το αστικό κράτος δεν τσακιστεί από τις επαναστατικές δυνάμεις, η δυνατότητα εγκαθίδρυσης και στερέωσης της διάδοχης εξουσίας τίθεται υπό αίρεση. Στο ζήτημα αυτό η αστική τάξη διαθέτει μεγάλη εμπειρία και αμείλικτη αποφασιστικότητα».

Ο Δ. Κουτσούμπας καταθέτει το στεφάνι του ΚΚΕ στην εκδήλωση του Γοργοπόταμου

Εξήντα πέντε χρόνια μετά, ο Γοργοπόταμος εξακολουθεί να εμπνέει και να συγκινεί, όπως έδειξε και η μαζική συμμετοχή στη φετινή εκδήλωση που οργάνωσαν η Πανελλήνια Ενωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης (ΠΕΑΕΑ) και η Ομοσπονδία των Αντιστασιακών Οργανώσεων (ΠΟΑΟ). Ο χώρος ήταν ασφυκτικά γεμάτος. Οι σημαίες των ΕΑΜικών αντιστασιακών οργανώσεων, από όλες τις περιοχές της χώρας, είχαν στηθεί η μια δίπλα στην άλλη, ενώ το πανό που δέσποζε στο χώρο έγραφε: «Τιμή και δόξα στον Αρη Βελουχιώτη και τα παλικάρια του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ».

Λίγο πριν η Χορωδία των Αντιστασιακών της Λάρισας «ανοίξει» μελωδικά την εκδήλωση, το «σύνθημα» για την έναρξη της εκδήλωσης έδωσε το τρένο της γραμμής, το οποίο, αφού έκοψε ταχύτητα λίγο πριν τη γέφυρα, άρχισε να σφυρίζει... Μεταξύ άλλων, παραβρέθηκαν και κατέθεσαν στεφάνια: Αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής τα μέλη του ΠΓ Δ. Κουτσούμπα και Στ. Λουκά, αντιπροσωπεία του ΚΣ της ΚΝΕ, αντιπροσωπείες της ΠΟΑΟ και της ΠΕΑΕΑ, καθώς και των άλλων ΕΑΜογενών οργανώσεων απ' όλη την Ελλάδα, που έφθασαν κάθε μέσο με τα λάβαρα του αγώνα.

Ο Βασίλης Φυτσιλής, εκ μέρους της ΠΕΑΕΑ, αναφέρθηκε στην προσπάθεια αποχρωματισμού και σφετερισμού του αγώνα της Εθνικής Αντίστασης από εκείνους που «παρέα με το "επίσημο κράτος" ήρθαν να γιορτάσουν την (προ)περασμένη Κυριακή το μεγάλο γεγονός παριστάνοντας τους υπερασπιστές της μνήμης του Αρη Βελουχιώτη». Ενώ επισήμανε και το βρώμικο ρόλο των Αγγλων ιμπεριαλιστών στην περίοδο της Εθνικής Αντίστασης και μετά την απελευθέρωση.

Ο Δημήτρης Κουτσούμπας, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στην ομιλία του, αφού επισήμανε ότι η φετινή επέτειος του Γοργοποτάμου συμπίπτει με τα 90χρονα της Μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης και με την έναρξη των εκδηλώσεων για τα 90χρονα του τιμημένου ΚΚΕ, τόνισε: «Θα αξιοποιήσουμε αυτή τη μεγάλη επέτειο του Κόμματός μας για να μεταφέρουμε στο λαό και τη νεολαία τα σπουδαία και ζωογόνα μηνύματα, την πλούσια πείρα του κινήματος». Η ομιλία του διακόπηκε πολλές φορές από τα συνθήματα του κόσμου: «Εννιά δεκαετίες αγώνας και θυσία το ΚΚΕ στην πρωτοπορία», «ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ, ο δρόμος των λαών», «Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος ο σοσιαλισμός».

Αναφερόμενος στο Γοργοπόταμο, θα σημειώσει: «Μια στιγμή του τιτάνιου αγώνα αυτής της γενιάς ήταν και η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, έργο κυρίως του Εθνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού, με επικεφαλής τον θρυλικό καπετάνιο του, κομμουνιστή Αρη Βελουχιώτη». Και θα υπογραμμίσει: Ωστόσο, «η διεξαγωγή της ταξικής πάλης ήταν αναπόφευκτη. Διεξαγόταν έτσι κι αλλιώς μέσα στην καρδιά της κατοχής, όπως αποδείχνεται από τις πολεμικές συγκρούσεις του ΕΛΑΣ με τον ΕΔΕΣ, του ΕΛΑΣ με τον Ψαρρό, καθώς και με τις συγκρούσεις του ΕΛΑΣ με τα "Τάγματα Ασφαλείας" και τη "Χ". Καθαρή στρατηγική είχε η αστική τάξη και οι Αγγλοαμερικάνοι ιμπεριαλιστές για την εδραίωση του συστήματός τους μετά το διώξιμο των κατακτητών και γι' αυτό έπαιρναν τα μέτρα τους. Από τη μεριά του κινήματος, όμως, δεν αντιμετωπίστηκε σωστά το ζήτημα αυτό, έτσι ώστε η στρατηγική του να οδηγεί στη μετατροπή του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, αμέσως μετά την απελευθέρωση, σε αγώνα για την κατάκτηση της εξουσίας της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Συνέπεια ήταν η τελική ήττα του κινήματος».

Κλείνοντας το χαιρετισμό του, ο Δ. Κουτσούμπας θα τονίσει: Σήμερα, η καλύτερη τιμή στην Αντίσταση είναι η μαζική συμμετοχή μας στη σύγχρονη αντίσταση και τον αγώνα ενάντια στα νέα αντιασφαλιστικά μέτρα, ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα στην Παιδεία, στην Υγεία, στο Περιβάλλον, στα εργασιακά δικαιώματα, στη συμμετοχή της χώρας σε ιμπεριαλιστικούς Οργανισμούς και Ενώσεις. Σας καλούμε όλους σε συστράτευση και πάλη για την υλοποίηση της πολιτικής πρότασης του Κόμματος για το Μέτωπο, τη Λαϊκή Εξουσία και Οικονομία, το Σοσιαλισμό, κατέληξε.

Χαιρέτισαν ο Γιάννης Σγάγιας, αντιδήμαρχος Γοργοπόταμου, ο Γιώργος Τσαπάρας, αντιπρόεδρος του Πανελλήνιου Πολιτιστικού Συλλόγου Απογόνων και Φίλων της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, και η Λίτσα Παππά, μέλος του Γραφείου Περιοχής της Στερεάς Ελλάδας της ΚΝΕ.