Δεν είναι η πρώτη φορά που μια κορυφαία κινητοποίηση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, σαφέστατα μεγαλύτερη σε όγκο και παλμό από τη συγκέντρωση που διοργάνωσε ο εργοδοτικός κυβερνητικός συνδικαλισμός, κρύβεται από τα ΜΜΕ με τέτοιο κραυγαλέο τρόπο ή - όπου αναφέρεται - συκοφαντείται. Τους τρομάζει και μόνο η σκέψη ότι ολοένα και περισσότεροι εργαζόμενοι παλεύουν μέσα από τις γραμμές του ΠΑΜΕ, υπερασπίζονται το ταξικό τους συμφέρον και απορρίπτουν την «ενότητα» υπέρ του κεφαλαίου, στην οποία προσπαθούν να τους εγκλωβίσουν οι βιομήχανοι και οι εφοπλιστές, οι πολιτικοί και συνδικαλιστικοί τους εκπρόσωποι. Μάταιος ο κόπος τους. Ξέρουν καλά πως όσο κι αν το προσπαθήσουν, το ποτάμι δεν πρόκειται να γυρίσει πίσω.
Δημοσιεύματα φέρουν τον υπουργό Απασχόλησης Β. Μαγγίνα, να απασχολεί στο σπίτι του αλλοδαπούς εργαζόμενους ανασφάλιστους. Το ΠΑΣΟΚ έσπευσε να εκμεταλλευτεί το εύρημα και να ζητήσει παραίτηση του υπουργού. Περισσεύει η υποκρισία απ' όλους.
Βεβαίως και είναι πρόκληση ένας υπουργός Απασχόλησης να απασχολεί ανασφάλιστους εργαζόμενους. Ομως, απείρως μεγαλύτερη πρόκληση είναι το γεγονός ότι στην Ελλάδα έχουμε ένα εκατομμύριο ανασφάλιστους εργαζόμενους. Και αυτό το έγκλημα -που είναι και σε βάρος των ασφαλιστικών ταμείων - έχει τη σφραγίδα και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Είναι οι κυβερνήσεις των δύο κομμάτων που όχι μόνο έχουν στηρίξει, αλλά και «νομιμοποιήσει» την ανασφάλιστη εργασία. Τρανταχτό παράδειγμα τα προγράμματα stage μέσω των οποίων απασχολούνται χιλιάδες εργαζόμενοι στο ίδιο το κράτος, ακόμα και μέσα στα υπουργεία, δουλεύοντας πολλές φορές από το πρωί μέχρι το βράδυ για να πάρουν έναν εξευτελιστικό μισθό και χωρίς να είναι ασφαλισμένοι για σύνταξη.
Είναι ακόμα οι εργαζόμενοι που οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ τους βαφτίζουν εθελοντές, τους έχουν εντελώς ανασφάλιστους και τους δίνουν φιλοδώρημα αντί για μισθό, 150 ευρώ το μήνα. Ή οι «σχολικοί φύλακες» που ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν τους θεωρούσαν καν εργαζόμενους, αλλά ως μαθητευόμενους σε προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης. Και πάει λέγοντας...
Η λίστα είναι μακριά και τελειωμό δεν έχει. Το ζήτημα είναι ότι αυτοί που επικεντρώθηκαν στην περίπτωση Μαγγίνα όχι μόνο δε δίνουν δεκάρα για τους εκατοντάδες χιλιάδες ανασφάλιστους εργαζόμενους στο Δημόσιο και Ιδιωτικό Τομέα, αλλά είναι αυτοί που προωθούν τις πολιτικές για την επέκταση και τη νομιμοποίηση της «μαύρης εργασίας».
Τη... ρηξικέλευθη πρόταση να προχωρήσει η ελληνική κυβέρνηση (που κατά τα λεγόμενά του είναι «υποδιεύθυνση της Κομισιόν») σε μομφή κατά του επιτρόπου Μπαρό και σε έρευνα για ενδεχόμενο χρηματισμό του ίδιου ή συνεργατών του, από ανταγωνιστικές προς την «Ολυμπιακή» εταιρείες, κατέθεσε ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Αλαβάνος μετά τη συνάντησή του πριν λίγες μέρες με αντιπροσωπεία της ΟΣΠΑ. Μιας και, όπως ανέφερε, ο κ. Μπαρό δημιούργησε «μια κατάσταση και μια δυναμική που έχει οδηγήσει στα σημερινά σημεία», συνεπικουρούμενος από το γεγονός ότι η κυβέρνηση «λειτουργεί για τα ιδιωτικά συμφέροντα ενάντια στο δημόσιο»!
Σε ελεύθερη μετάφραση ο Αλ. Αλαβάνος ισχυρίστηκε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι για το προσχεδιασμένο έγκλημα σε βάρος της «Ολυμπιακής» φταίει ένας κακός, ενδεχομένως και διεφθαρμένος, κοινοτικός επίτροπος. Σαν να λέμε η «κοκκινοσκουφίτσα και ο κακός λύκος». Μόνο που η υπόθεση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, στο πλαίσιο των οποίων εντάσσεται και το κλείσιμο της «Ολυμπιακής» - πολιτική που εκπορεύεται από την Ευρωπαϊκή Ενωση, στην οποία ορκίζεται ο ΣΥΝ - δεν είναι παραμυθάκι. Ο Μπαρό και ο κάθε Μπαρό, η κυβέρνηση της ΝΔ όπως και οι προηγούμενες του ΠΑΣΟΚ και όλες οι επόμενες στο πλαίσιο αυτού του συστήματος, κάνουν απλώς ό,τι πρέπει για να τις προωθήσουν. Κι αν ο Μπαρό φύγει από τη μέση, πάντα θα υπάρχουν άξιοι αντικαταστάτες του...