ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 14 Δεκέμβρη 2007
Σελ. /32
Εξαφάνισαν δεκάδες χιλιάδες απεργούς!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Οσοι παρακολούθησαν χτες τα δελτία ειδήσεων και τις ειδησεογραφικές εκπομπές στην τηλεόραση, αποκόμισαν την αίσθηση ότι την Τετάρτη, οι μεγαλειώδεις απεργιακές κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ στην Αθήνα και σε 63 ακόμα πόλεις, το ανθρώπινο ποτάμι των δεκάδων χιλιάδων απεργών από την Ομόνοια μέχρι και τη Βουλή, δεν υπήρξαν ποτέ! Η συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ δεν πρόβαλε ούτε ένα πλάνο από τις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ. Δεν είπε μια κουβέντα για τον εργατόκοσμο που μαζικά απέργησε και διαδήλωσε την Τετάρτη με τα ταξικά συνδικάτα.

Δεν είναι η πρώτη φορά που μια κορυφαία κινητοποίηση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, σαφέστατα μεγαλύτερη σε όγκο και παλμό από τη συγκέντρωση που διοργάνωσε ο εργοδοτικός κυβερνητικός συνδικαλισμός, κρύβεται από τα ΜΜΕ με τέτοιο κραυγαλέο τρόπο ή - όπου αναφέρεται - συκοφαντείται. Τους τρομάζει και μόνο η σκέψη ότι ολοένα και περισσότεροι εργαζόμενοι παλεύουν μέσα από τις γραμμές του ΠΑΜΕ, υπερασπίζονται το ταξικό τους συμφέρον και απορρίπτουν την «ενότητα» υπέρ του κεφαλαίου, στην οποία προσπαθούν να τους εγκλωβίσουν οι βιομήχανοι και οι εφοπλιστές, οι πολιτικοί και συνδικαλιστικοί τους εκπρόσωποι. Μάταιος ο κόπος τους. Ξέρουν καλά πως όσο κι αν το προσπαθήσουν, το ποτάμι δεν πρόκειται να γυρίσει πίσω.

Υποκριτές και συνένοχοι

Δημοσιεύματα φέρουν τον υπουργό Απασχόλησης Β. Μαγγίνα, να απασχολεί στο σπίτι του αλλοδαπούς εργαζόμενους ανασφάλιστους. Το ΠΑΣΟΚ έσπευσε να εκμεταλλευτεί το εύρημα και να ζητήσει παραίτηση του υπουργού. Περισσεύει η υποκρισία απ' όλους.

Βεβαίως και είναι πρόκληση ένας υπουργός Απασχόλησης να απασχολεί ανασφάλιστους εργαζόμενους. Ομως, απείρως μεγαλύτερη πρόκληση είναι το γεγονός ότι στην Ελλάδα έχουμε ένα εκατομμύριο ανασφάλιστους εργαζόμενους. Και αυτό το έγκλημα -που είναι και σε βάρος των ασφαλιστικών ταμείων - έχει τη σφραγίδα και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Είναι οι κυβερνήσεις των δύο κομμάτων που όχι μόνο έχουν στηρίξει, αλλά και «νομιμοποιήσει» την ανασφάλιστη εργασία. Τρανταχτό παράδειγμα τα προγράμματα stage μέσω των οποίων απασχολούνται χιλιάδες εργαζόμενοι στο ίδιο το κράτος, ακόμα και μέσα στα υπουργεία, δουλεύοντας πολλές φορές από το πρωί μέχρι το βράδυ για να πάρουν έναν εξευτελιστικό μισθό και χωρίς να είναι ασφαλισμένοι για σύνταξη.

Είναι ακόμα οι εργαζόμενοι που οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ τους βαφτίζουν εθελοντές, τους έχουν εντελώς ανασφάλιστους και τους δίνουν φιλοδώρημα αντί για μισθό, 150 ευρώ το μήνα. Ή οι «σχολικοί φύλακες» που ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν τους θεωρούσαν καν εργαζόμενους, αλλά ως μαθητευόμενους σε προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης. Και πάει λέγοντας...

Η λίστα είναι μακριά και τελειωμό δεν έχει. Το ζήτημα είναι ότι αυτοί που επικεντρώθηκαν στην περίπτωση Μαγγίνα όχι μόνο δε δίνουν δεκάρα για τους εκατοντάδες χιλιάδες ανασφάλιστους εργαζόμενους στο Δημόσιο και Ιδιωτικό Τομέα, αλλά είναι αυτοί που προωθούν τις πολιτικές για την επέκταση και τη νομιμοποίηση της «μαύρης εργασίας».

Ο επίτροπος... κακός λύκος

Τη... ρηξικέλευθη πρόταση να προχωρήσει η ελληνική κυβέρνηση (που κατά τα λεγόμενά του είναι «υποδιεύθυνση της Κομισιόν») σε μομφή κατά του επιτρόπου Μπαρό και σε έρευνα για ενδεχόμενο χρηματισμό του ίδιου ή συνεργατών του, από ανταγωνιστικές προς την «Ολυμπιακή» εταιρείες, κατέθεσε ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Αλαβάνος μετά τη συνάντησή του πριν λίγες μέρες με αντιπροσωπεία της ΟΣΠΑ. Μιας και, όπως ανέφερε, ο κ. Μπαρό δημιούργησε «μια κατάσταση και μια δυναμική που έχει οδηγήσει στα σημερινά σημεία», συνεπικουρούμενος από το γεγονός ότι η κυβέρνηση «λειτουργεί για τα ιδιωτικά συμφέροντα ενάντια στο δημόσιο»!

Σε ελεύθερη μετάφραση ο Αλ. Αλαβάνος ισχυρίστηκε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι για το προσχεδιασμένο έγκλημα σε βάρος της «Ολυμπιακής» φταίει ένας κακός, ενδεχομένως και διεφθαρμένος, κοινοτικός επίτροπος. Σαν να λέμε η «κοκκινοσκουφίτσα και ο κακός λύκος». Μόνο που η υπόθεση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, στο πλαίσιο των οποίων εντάσσεται και το κλείσιμο της «Ολυμπιακής» - πολιτική που εκπορεύεται από την Ευρωπαϊκή Ενωση, στην οποία ορκίζεται ο ΣΥΝ - δεν είναι παραμυθάκι. Ο Μπαρό και ο κάθε Μπαρό, η κυβέρνηση της ΝΔ όπως και οι προηγούμενες του ΠΑΣΟΚ και όλες οι επόμενες στο πλαίσιο αυτού του συστήματος, κάνουν απλώς ό,τι πρέπει για να τις προωθήσουν. Κι αν ο Μπαρό φύγει από τη μέση, πάντα θα υπάρχουν άξιοι αντικαταστάτες του...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Παρακαταθήκη η απεργία

Η μαζικότητα και η αποφασιστικότητα, με την οποία εκατοντάδες χιλιάδες εργατοϋπάλληλοι, άνδρες και γυναίκες, Ελληνες και αλλοδαποί, συμμετείχαν στην προχτεσινή απεργία, βγαίνοντας μαζικά στους δρόμους σ' ολόκληρη τη χώρα, από τη Θράκη μέχρι την Κρήτη, αποτελεί τρανή απόδειξη για τούτο: Ολο και περισσότεροι είναι οι εργάτες και υπάλληλοι εκείνοι που αποφασίζουν να αντισταθούν στα αντιασφαλιστικά σχέδια του κεφαλαίου. Που αποφασίζουν να τα αντιπαλέψουν. Ολο και περισσότεροι σηκώνουν κεφάλι, απορρίπτουν τη μοιρολατρία, πείθονται ότι ο μαζικός, συλλογικός αγώνας γίνεται, σήμερα, πιο επιτακτικός από ποτέ.

Την ίδια στιγμή, ιδιαίτερο βάρος αποκτά το μήνυμα που κατέγραψε και η προχτεσινή απεργία για τον προσανατολισμό που πρέπει να έχει ο αγώνας. Για το «για τι πράγμα» και «ενάντια σε ποιον παλεύουμε». Η συνειδητή επιλογή χιλιάδων εργαζομένων να απεργήσουν και να διαδηλώσουν με το πλαίσιο του ΠΑΜΕ έχει μεγάλη αξία, ηχηρή σημασία. Απαντά στους πολιτικούς και συνδικαλιστικούς υπηρέτες του κεφαλαίου, που εντείνουν κάθε προσπάθεια για να αποπροσανατολίσουν την εργατική τάξη. Να φυγαδεύσουν τους ενόχους. Η ΓΣΕΕ κι η ΑΔΕΔΥ, με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ, αφήνουν στο απυρόβλητο την ΕΕ, προβάλλουν αιτήματα «εναρμονισμένα» με τις «αντοχές» της ανταγωνιστικότητας και της επιχειρηματικότητας.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να στηριχτούν στην πείρα τους. Να εμπιστευτούν τα διδάγματα που εμπλουτίζει η καθημερινή αναμέτρηση με τους εκμεταλλευτές τους και όσους τους στηρίζουν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Καμία εμπιστοσύνη δεν μπορεί να δείξει κανείς στις σημερινές πλειοψηφίες ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει, για παράδειγμα, πώς έπραξαν οι συμβιβασμένες πλειοψηφίες το 2001, όταν μετά τις μαζικές διαδηλώσεις ενάντια στις προτάσεις Γιαννίτση στρογγυλοκάθισαν στα τραπέζια του «διαλόγου» όπου εγκρίθηκε ο νόμος Ρέππα. Ο νόμος, δηλαδή, που η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ αξιοποίησε ως αφετηρία για να εντείνει την αντιασφαλιστική επίθεση.

Οι μαζικές, δυναμικές απεργιακές κινητοποιήσεις που οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ οργάνωσαν με επιτυχία σε πάνω από 60 πόλεις, στέλνουν καθαρό μήνυμα: Η ενότητα της εργατικής τάξης δεν μπορεί παρά να σφυρηλατείται πάνω στη βάση των δικών της συμφερόντων. Σε σύγκρουση με την πολιτική και τα κόμματα που αποστολή τους έχουν πώς θα κλέψουν από τους εργάτες όσα περισσότερα γίνεται. Μόνο έτσι οι αγώνες των εργαζομένων μπορούν να γίνουν αποτελεσματικοί.

Η επιτυχία της απεργίας πρέπει να φανεί στη δουλιά που ξεκινά απ' την επόμενη κιόλας μέρα. Με την κλιμάκωση της πάλης. Με την πολιτικοποίηση του αγώνα, την αποδυνάμωση του δικομματισμού, σε πολιτικό, αλλά και συνδικαλιστικό επίπεδο. Την ενίσχυση της εφ' όλης της ύλης αντιπαράθεσης με όσους εντείνουν την ολομέτωπη επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους (μέρος της οποίας είναι η κατεδάφιση της Κοινωνικής Ασφάλισης), την ΕΕ, τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Με τα ποσοτικά και τα ποιοτικά της χαρακτηριστικά, η προχτεσινή απεργιακή κινητοποίηση έρχεται να αναδείξει πόσο αναγκαία και επιτακτική γίνεται η αντεπίθεση. Η ολομέτωπη σύγκρουση της εργατικής τάξης με το κεφάλαιο. Σ' αυτήν τη διαρκή και οξυμένη αναμέτρηση, η προχτεσινή μάχη άφησε πίσω της νέα και πλούσια εφόδια.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ