Αποτελεί ταξική επιλογή της πλουτοκρατίας που έχει στην ιδιοκτησία της τα ΜΜΕ, ηλεκτρονικά και έντυπα. Προαναγγέλλει κλιμάκωση της επίθεσης στα δικαιώματα του λαού. Αποδείχνει ότι είναι υποκριτικές οι διακηρύξεις περί «πολυφωνίας, ισοτιμίας και αντικειμενικής ενημέρωσης», τη στιγμή που δεν παίρνουν καν υπόψη ούτε το γεγονός ότι χρησιμοποιούν δημόσιες συχνότητες.

Δεν πρόκειται για πολιτική αντιπαράθεση και πολεμική, που το ΚΚΕ θεωρεί φυσιολογική, την επιδιώκει και την ανταποδίδει με πολιτικούς όρους, αλλά για ακόμα πιο ανισότιμη μεταχείριση του ΚΚΕ, με μεγαλύτερη συσκότιση και διαστρέβλωση της πολιτικής του.

Σε μεγάλο αριθμό εκπομπών των κρατικών καναλιών, με θέματα σχετικά με το ΚΚΕ και το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, δεν προσκαλούνται εκπρόσωποι του Κόμματος, αλλά προσκαλούνται και μιλούν, για την 90χρονη ιστορία του, άνθρωποι που έχουν φύγει από το ΚΚΕ πριν από δεκαετίες και ανήκουν σε άλλα κόμματα. Πλήθος είναι οι εκπομπές κρατικών και ιδιωτικών καναλιών - και του καναλιού της Βουλής - που γίνονται με υλικά πανομοιότυπα με αυτά των διαφόρων υπηρεσιών της δεκαετίας του 1950.

Στην ίδια γραμμή κινούνται και τα έντυπα των εκδοτικών επιχειρηματικών ομίλων, που έχουν ταυτίσει τη δημοσιογραφική κάλυψη του ΚΚΕ με τη συγγραφή σεναρίων εναντίον του. Ταυτόχρονα συναγωνίζονται στην αναδημοσίευση και στην αναπαραγωγή κάθε είδους αντικομμουνιστικού δημοσιεύματος.

Η πλειοψηφία των ΜΜΕ λοιδορεί και συκοφαντεί απεργίες, διαδηλώσεις, καταλήψεις, γενικά τις μορφές πάλης που αποφασίζουν συλλογικά εργάτες και νεολαίοι και που έρχονται σε αντιπαράθεση με συμφέροντα και επιλογές του κεφαλαίου. Αντίθετα, προβάλλουν δραστηριότητες διαφόρων μη κυβερνητικών οργανώσεων (ΜΚΟ), των λεγόμενων του εθελοντισμού και άλλων, που αξιοποιούν τα λαϊκά αισθήματα φιλανθρωπίας, για να στηρίξουν τελικά την αντιλαϊκή πολιτική, τις καπιταλιστικές αξίες. Τις μόνες κινητοποιήσεις που προβάλλει είναι αυτές που υποβοηθούν τη δικομματική εναλλαγή.

Κανόνας με τις εξαιρέσεις του έχει γίνει η αποσιώπηση των θέσεων και της δράσης των εργατικών ομοσπονδιών, σωματείων, εργατικών κινητοποιήσεων κατά των απολύσεων, των εργατικών ατυχημάτων, για αξιοπρεπείς μισθούς, για το δικαίωμα στην Ασφάλιση. Η απόκρυψη, για παράδειγμα, της μεγαλειώδους απεργιακής συγκέντρωσης και διαδήλωσης του ΠΑΜΕ στις 12 Δεκέμβρη στην Αθήνα και σε άλλες 66 πόλεις, η συντονισμένη δυσφημιστική και προβοκατόρικη «κάλυψη» των πρόσφατων μαθητικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων, αποτελούν επιπλέον ενδεικτικά στοιχεία του ρόλου των ΜΜΕ. Είδηση για τα ΜΜΕ δεν είναι οι επίσημα 120 νεκροί εργάτες για τη χρονιά που πέρασε, αλλά τα διάφορα κουτσομπολιά. Την ίδια ώρα πολλαπλασιάζονται τα σίριαλ «μπόχας» και «πολιτιστικής» δηλητηρίασης, καθώς και οι αντιεπιστημονικές εκπομπές.

Είναι ψεύτικος ο ισχυρισμός ότι τα ΜΜΕ προβάλλουν σκάνδαλα, επειδή αυτά γίνονται και τα ΜΜΕ απλώς τα καταγράφουν. Η αλήθεια είναι ότι τα ΜΜΕ αποτελούν μέρος ενός συστήματος που παράγει και αναπαράγει και τα σκάνδαλα και το δικομματικό καβγά και την ιδεολογική χειραγώγηση και την επίθεση κατά της εργατικής ταξικής πάλης. Γι' αυτό και κρύβουν την ουσία των σκανδάλων, τις αιτίες της γενικευμένης σήψης και διαφθοράς.

Σ' αυτή την κατεύθυνση εντάσσεται και η επέμβαση των ΜΜΕ, για να επηρεάσουν την εκλογή ηγεσίας κομμάτων του «ευρωμονόδρομου», όπως έδειξαν οι πρόσφατες εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ, όπως δείχνουν οι τωρινές στο ΣΥΝ.

Η εκλογική άνοδος του ΚΚΕ και η διεύρυνση της επιρροής του στα εργατικά και μικρομεσαία στρώματα, στις νέες ηλικίες, στις γυναίκες, η ανάπτυξη της συσπείρωσης και της πάλης του ταξικού εργατικού κινήματος, τα αντιιμπεριαλιστικά αισθήματα πλατιών δυνάμεων του λαού, ανησυχούν την αστική τάξη. Οι αντιδραστικές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις βλέπουν τον πραγματικό τους αντίπαλο στο πρόσωπο του ΚΚΕ, στην καθημερινή του δράση, στην πρότασή του συμμαχιών και εξουσίας.

Με το πλαίσιο και την κατεύθυνση αυτού του νόμου συμφώνησε και το ΠΑΣΟΚ. Οι κατά καιρούς καταγγελίες του προέδρου του ΠΑΣΟΚ κατά του «ρόλου των ΜΜΕ», γίνονται τότε που θίγεται η εξουσία στο ΠΑΣΟΚ και είναι περιστασιακές. Και οι τελευταίες εξελίξεις επιβεβαιώνουν ότι το δικαίωμα του αγωνιζόμενου λαού να ακούγεται η φωνή του, το δικαίωμα στην ψυχαγωγία και στον πολιτισμό είναι ασυμβίβαστο με την κατοχή από το κεφάλαιο δημοσίων συχνοτήτων που είναι και πρέπει να αντιμετωπίζονται ως κοινωνικό αγαθό. Το ίδιο εχθρική αποδεικνύεται η κυριαρχία του στα ΜΜΕ και προς τα δικαιώματα των δημοσιογράφων και των εργαζομένων σε αυτά, που η μεγάλη πλειοψηφία τους εργάζεται σε συνθήκες κάτεργου, δίχως δικαιώματα και αξιοπρεπείς μισθούς.

Το ΚΚΕ διαβεβαιώνει τους εργαζομένους, τους νέους, τα λαϊκά στρώματα, ότι δεν πρόκειται να υποκύψει σε κανενός είδους πιέσεις και εκβιασμούς. Δε φοβάται την ισχύ των Μέσων της πλουτοκρατίας, όπως δε φοβάται να αντιπαρατεθεί με πολιτικούς και όρους ταξικού κινήματος και με τα αστικά κόμματα και τα οικονομικά τους βάθρα.

Το κεφάλαιο δεν μπορεί να βάλει το ΚΚΕ στο χέρι, γιατί το ΚΚΕ δεν έχει καμιά εξάρτηση από αυτό και τα Μέσα του, όπως τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου». Το ΚΚΕ δε διεκδικεί κανέναν ρόλο και συμμετοχή στην αντιλαϊκή διακυβέρνηση. Το ΚΚΕ απορρίπτει τους όρους που επιχειρεί να διαμορφώσει ο ταξικός αντίπαλος. Απαντά στις προκλήσεις δυναμώνοντας την ιδεολογική και πολιτική του παρέμβαση στο λαό, με στόχο να ξεδιπλωθεί ενιαία η κοινωνική και πολιτική λαϊκή αντεπίθεση.

Τις καλεί να αντισταθούν στο νοσηρό κλίμα και στον αποπροσανατολισμό, στην εξαχρείωση και την αποχαύνωση. Να συμπαραταχτούν στην πάλη για τα δικαιώματά τους, να βάλουν εμπόδια και με την προσωπική στάση τους. Να είναι δύσπιστοι, να συγκρίνουν την κάθε «πληροφόρηση» με την κατάσταση της ζωής τους. Να απαιτούν να μάθουν και τη θέση του ΚΚΕ και να την κρίνουν.

Σε αυτή την υπόθεση σημαντικό ρόλο πρέπει να διαδραματίσουν και οι δημοσιογράφοι και οι τεχνικοί που εργάζονται στο χώρο των ΜΜΕ. Εχουν και ευθύνη και συμφέρον να αντιπαλέψουν πιο αποφασιστικά αυτή την κατάσταση.

Ειδικό κάλεσμα απευθύνει το ΚΚΕ στους ανθρώπους των γραμμάτων, της επιστήμης και της τέχνης, σε όλους όσοι ενδιαφέρονται για το παρόν και μέλλον του λαϊκού κινήματος. Τους καλεί να αντισταθούν και με προσωπικό κόστος.

ΑΘΗΝΑ 9/1/2008

ΤΟ ΠΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ