Του Γιάννη Δερμεντζόγλου από τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ

Υπάρχει μεγαλύτερος εκβιασμός από την απειλή της απόλυσης;

Το μόνο καινούριο είναι ότι ο βόθρος που ξεσκεπάστηκε έδειξε τους πρωταγωνιστές έτσι όπως είναι, χωρίς περικοκλάδες. Αλλά αυτό δε χρειαζόταν να ανοίξει το καπάκι για να γίνει γνωστό.

Η μπόχα βγαίνει καθημερινά κι όταν δεν υπάρχουν σκάνδαλα, γιατί σκάνδαλο είναι όλο το αστικό πολιτικό σύστημα. Οι εκκλήσεις για νέα αξιοπιστία που αφορούν στη σωτηρία του συστήματος είναι απειλή για ακόμα χειρότερα.

Ηδη, το κράτος που δήθεν «κλονίζεται» χτύπησε σε δύο μέρες δύο φορές διαδηλωτές. Επίσης, ένας δικαστής καταδίκασε έναν Κνίτη, γιατί το 2003 έγραφε συνθήματα ενάντια στην ΕΕ. Ενώ, ακλόνητη στη δύναμή της, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προωθεί κλωνοποιημένες τροφές και επικαλείται ως δημοκρατική έγκριση ένα γκάλοπ! Είπαμε: Δούλεμα, αλλά με μέτρο.

Κι όταν ρωτάει το παιδί αν σε ενδιαφέρει η υπόθεση «Ζαχόπουλου», απάντησε ξερά όχι! Και συμπλήρωσε ότι σε αφορά η ίδια η ζωή του. Του παιδιού σου! Σε αφορά, δηλαδή, ο κόσμος μέσα στον οποίο θα ζήσει...

Οσο για κάτι κλαίουσες μορφές της δημοσιογραφίας, που τώρα, δήθεν, είδαν το χάλι του επαγγέλματος, να τους θυμίσουμε μόνο ότι είναι ακριβώς οι ομοτράπεζοί τους αυτοί που τώρα δήθεν τους θίγουν. Ας τους λουστούν. Ετσι κι αλλιώς, αύριο πάλι μαζί τους θα κάνουν κολεγιά.

Καμιά θλίψη.

Αντίθετα, αγωνία: Γιατί, τα πράγματα είναι δύσκολα. Ο αντίπαλος δεν είναι όποιος - όποιος. Είναι το κεφάλαιο, που κάνει παιχνίδι στο χώρο της πολιτικής. Κι απέναντι σ' αυτόν τον αντίπαλο έχουμε πολλά να κάνουμε, τόσα ώστε να μη μας μένει στιγμή να χάσουμε, παρακολουθώντας ένα σίριαλ του οποίου δε γνωρίζουμε καν το ακριβές σενάριο.

«Τα λιμάνια θα δοθούν, θέλουν - δε θέλουν ορισμένοι», δήλωνε χτες ένας από τους εμποροβιομήχανους, την ώρα που τα ΜΑΤ πότιζαν με χημικά τους διαδηλωτές. Να ο αντίπαλος.

Αλήθεια, αυτό το «βουλιάζουμε όλοι μαζί» τι σημαίνει; Βουλιάξανε τα κέρδη και δεν το πανηγυρίσαμε; Βουλιάξανε οι τραπεζίτες και δεν το πήραμε χαμπάρι; Ποιος, δηλαδή, από τους αποπάνω βούλιαξε;

Το σύστημα καθαρίζει λογαριασμούς. Δε σημαίνει αυτό κι ότι βουλιάζει. Κάπως έτσι, με εισαγγελέα, καθάρισε και η Ιταλία, για να δει την κάθαρση να βομβαρδίζει τη Γιουγκοσλαβία, να κόβει συντάξεις, να παγώνει μισθούς, να ενσωματώνει την κοινωνική αμφισβήτηση σε νέα άφθαρτα σχήματα.

Η πάταξη της διαφθοράς στον καπιταλισμό πάντα σήμαινε μεγαλύτερη ελευθερία στο μεγάλο κεφάλαιο να κάνει τη δουλιά του. Μια ανάπαυλα είναι η κάθαρση μέχρι τα επόμενα τζάκια.

Ασχετο: «Και κερατάς και δαρμένος» σημαίνει να πληρώνεις τα μαλλιά της κεφαλής σου για να έχεις δημόσιο σύστημα Υγείας, και να πληρώνεις σε ιδιωτικό κέντρο κεφαλιάτικα για μια εξέταση, ή να πληρώνεις κερατιάτικα για να πάρεις δάνειο που θα ακριβοπληρώσεις.