«Ελεύθεροι» για λίγο άρχισαν να αισθάνονται απ' την περασμένη Τρίτη εκατοντάδες χιλιάδες πολιορκημένοι Παλαιστίνιοι της Λωρίδας της Γάζας. Ο φραγμός του απάνθρωπου, πολύμηνου ισραηλινού αποκλεισμού έσπασε, όταν με τη «βοήθεια» εκρηκτικών της Χαμάς κατέρρευσαν τουλάχιστον πέντε σημεία του (15 χλμ. μήκους) μεθοριακού τείχους που περικλείει τα εδάφη της Ράφας στα σύνορα με την Αίγυπτο... Μέχρι την Πέμπτη, πάνω απ' το 50% των 1.500.000 κατοίκων της Λωρίδας της Γάζας είχε μπει στην Αίγυπτο αγοράζοντας οτιδήποτε μπορούσε: τρόφιμα, φάρμακα, καύσιμα, ελαστικά αυτοκινήτων, τσιμέντο και διάφορες άλλες πρώτες ύλες, ή απλώς ένα ποτήρι ζεστό τσάι σε μεθοριακό καφενείο της άλλης πλευράς των κλειστών (ως επί το πλείστον απ' το 2006) συνόρων της Ράφα με την Αίγυπτο.

Αν σκεφθεί κανείς πως ο ισραηλινός αποκλεισμός είναι σε ισχύ απ' το περσινό καλοκαίρι και ότι απ' την προπερασμένη Πέμπτη σταμάτησαν στη Λωρίδα της Γάζας ακόμη και οι ελάχιστες εισαγωγές καυσίμων και τροφίμων απ' το Ισραήλ, τότε μπορεί κανείς να αντιληφθεί τις τεράστιες ανάγκες του παλαιστινιακού πληθυσμού της περιοχής σε οτιδήποτε... Αλλωστε, απ' το τέλος της προπερασμένης βδομάδας, το 70% των νοικοκυριών στη Λωρίδα της Γάζας δεν είχε ούτε καν μία ώρα ηλεκτρικό ρεύμα. Την προπερασμένη Κυριακή, σταμάτησε η λειτουργία του μοναδικού σταθμού ηλεκτρικής ενέργειας της περιοχής, με αποτέλεσμα να βυθιστούν τα πάντα (μετά τη δύση του ηλίου) στο σκοτάδι... Ως την περασμένη Δευτέρα, σ' ολόκληρη τη Λωρίδα της Γάζας κυκλοφορούσαν 10 με 20 αυτοκίνητα, ενώ οι φούρνοι που έψηναν ψωμί μετριόνταν στα δάχτυλα του ενός χεριού...

Ως εκ τούτου, το «ανεπίσημο» άνοιγμα του μεθοριακού περάσματος της Ράφα με την Αίγυπτο εμφανίστηκε να είναι το μόνο - με δεδομένη την ανένδοτη στάση του Ισραήλ και τη συνένοχη σιωπή ΗΠΑ και ΕΕ - που μπορούσε να κάνει υποφερτή την από καιρό ανυπόφορη κατάσταση. Επιπλέον, ήταν μία πρόσκαιρη και γι' αυτό όχι καλή λύση που παρ' όλα αυτά βόλεψε, για λίγο, «διάφορους» απ' τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ.

Πρώτα απ' όλα την κυβέρνηση του φιλοδυτικού Αιγύπτιου Προέδρου Χόσνι Μουμπάρακ που κάνοντας την ανάγκη φιλότιμο υποδύθηκε τη «φιλάνθρωπη» και επέτρεψε το μπες-βγες εκατοντάδων χιλιάδων Παλαιστινίων απ' τη Ράφα. Το έκανε και εξαιτίας της έντονης λαϊκής πίεσης για το ανείπωτο και ατέλειωτο δράμα των Παλαιστινίων αδελφών της Λωρίδας της Γάζας, έχοντας απ' την άλλη τη σιωπηλή συγκατάβαση των ΗΠΑ...

Το άνοιγμα του μεθοριακού περάσματος της Ράφα βόλεψε και το Ισραήλ, που είδε την εξέλιξη σαν μία καλή αφορμή για να φορτώσει στο Κάιρο τον ανεφοδιασμό της Λωρίδας της Γάζας και να παγιώσει το φονικό αποκλεισμό απ' τη δική του πλευρά, συνεχίζοντας, εξυπακούεται, τις τακτικότατες τρομοκρατικές χερσαίες και εναέριες επιδρομές κατά του παλαιστινιακού πληθυσμού. Αυτό τουλάχιστον διαφάνηκε απ' τις δηλώσεις που έκανε την Πέμπτη ο Ισραηλινός υφυπουργός Αμυνας, Ματάν Βιλνάι, που σύμφωνα με τα διεθνή πρακτορεία είπε απροκάλυπτα: «Πρέπει να καταλάβουμε πως όταν η Γάζα είναι ανοιχτή απ' την άλλη μεριά των συνόρων, χάνουμε την ευθύνη γι' αυτήν. Ετσι θέλουμε σταδιακά να αποσυνδεθούμε απ' αυτήν... ώστε να σταματήσουμε να τους δίνουμε ηλεκτρικό ρεύμα, ή νερό, ή φάρμακα ή οτιδήποτε άλλο από οπουδήποτε αλλού»...

Επομένως, το άνοιγμα του περάσματος της Αιγύπτου με τη Ράφα ήταν για την ισραηλινή κυβέρνηση ένα απ' τα επόμενα βήματα για την παγιοποίηση του απάνθρωπου αποκλεισμού που εφαρμόζεται με πρόσχημα τη συνέχιση των παλαιστινιακών επιθέσεων με ρουκέτες στο νότιο Ισραήλ. Με άλλα λόγια; Ενα ακόμη στάδιο της «αποχώρησης» που ξεκίνησαν οι Ισραηλινοί το 2005 απ' τη Λωρίδα της Γάζας.

Ωστόσο, η κατάσταση στα σύνορα της Αιγύπτου με τη Ράφα αναμενόταν να αλλάξει... Την περασμένη Πέμπτη, εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών στο Κάιρο διαμήνυσε ότι σύντομα τα σύνορα της Αιγύπτου με τη Ράφα θα «επανέλθουν στην ομαλότητα». Δηλαδή, θα ξανακλείσουν...

Με λίγα λόγια, μόνον για λίγο εκτονώθηκε ο ατμός απ' το καζάνι της Λωρίδας της Γάζας που κυριολεκτικά κοχλάζει... Και θα συνεχίσει να κοχλάζει όσο α) το Ισραήλ εκβιάζει καταστάσεις για λύσεις κομμένες στα δικά του μέτρα, β) οι ΗΠΑ και η ΕΕ προχωράνε τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην ευρύτερη περιοχή. Ωσπου οι λαϊκές δυνάμεις να βγουν στην αντεπίθεση για τα δίκαια αιτήματά τους.

Εκτός από την απελπιστική κατάσταση που βιώνουν οι Παλαιστίνιοι στη Γάζα και τη Δυτική Οχθη, τα στοιχεία που αντλούμε από το ΚΚ Ισραήλ (με αφορμή την πρόσφατη επίσκεψη στη χώρα μας του Μοχάμεντ Μπάρακε, μέλους του ΠΓ της ΚΕ και επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Δημοκρατικού Μετώπου για Ειρήνη και τη Δικαιοσύνη) για τους Παλαιστίνιους που παρέμειναν στο Ισραήλ είναι εξίσου αποκαλυπτικά της πολύμορφης καταπίεσης που υφίστανται.

Ηδη, από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, το Μάη του 1948, ξεκίνησαν οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις για την απομάκρυνση των ντόπιων κατοίκων της Παλαιστίνης. Τότε διώχτηκαν από τις πατρογονικές τους εστίες 750.000 Παλαιστίνιοι που έφυγαν πρόσφυγες. Αυτή η περίοδος έχει χαρακτηριστεί από τους Παλαιστίνιους ως η «Νάκμπα», δηλαδή η καταστροφή. Σήμερα, ο αριθμός των προσφύγων ανέρχεται σε 4 εκατομμύρια, με πάνω από 1,5 εκατ. να ζουν σε προσφυγικούς καταυλισμούς στον Λίβανο, στη Συρία και την Ιορδανία. Με τους νόμους που σταδιακά ψηφίστηκαν από τις αντιδραστικές κυβερνήσεις του Ισραήλ, το νόμο για την υπηκοότητα, το νόμο για τα περιουσιακά στοιχεία, επιτεύχθηκε ο διωγμός των Παλαιστινίων. Για παράδειγμα, με βάση τον τελευταίο νόμο που αναφέραμε, «κατοχυρώθηκε» δικαίωμα στην περιουσία, μόνο στις περιοχές που δεν καταστράφηκαν. Αυτές που καταστράφηκαν εντελώς από τις ισραηλινές επιθέσεις πέρασαν στο κράτος του Ισραήλ.

Αυτή τη στιγμή, στο Ισραήλ έχουν παραμείνει 1,2 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι, που είναι στην πραγματικότητα πολίτες δεύτερης κατηγορίας και από αυτούς οι 280.000 ζουν στην Ιερουσαλήμ. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν να αντιμετωπίσουν καθημερινά τεράστια προβλήματα, σε συνδυασμό, βεβαίως, με την καπιταλιστική εκμετάλλευση, που γι' αυτούς είναι διπλή λόγω της πολιτικής πολύμορφων διακρίσεων σε Εργασία, Παιδεία, Υγεία κλπ. Το μόνο που τυπικά εξασφαλίζεται είναι το δικαίωμα ψήφου.

Είναι ενδεικτικά ορισμένα μόνο στοιχεία:

• Το 20% του πληθυσμού που αντιπροσωπεύουν οι Παλαιστίνιοι στο Ισραήλ κατέχει μόλις το 3% της γης.
• Το μέσο εισόδημα στο Ισραήλ εμφανίζεται στα 21.000 δολάρια το χρόνο, ωστόσο η πραγματικότητα των Παλαιστινίων δείχνει πραγματικό εισόδημα 7.500 δολάρια.
• Η φτώχεια στη χώρα είναι στο 22%, όταν για τους Αραβες και Παλαιστίνιους είναι 63% κάτω από το όριο φτώχειας.
• Οι δαπάνες στην Παιδεία ανέρχονται για τους Εβραίους φοιτητές κατά κεφαλήν 800 δολάρια το χρόνο, όταν για τους Αραβες φτάνει μόλις τα 200 δολάρια.
• Ενώ στους Αραβες επιτρέπεται η διδασκαλία στην Αραβική, στην Ιστορία διδάσκονται την Ιστορία για το Ισραήλ.

Την ίδια στιγμή, το Ισραήλ συνεχίζει και σκληραίνει την πολιτική των εποικισμών και του διαχωριστικού τείχους, προσπαθώντας να αποκόψει τη Βηθλεέμ και την Ιερουσαλήμ. Στο σχέδιο προβλέπεται η επέκταση των εποικισμών (κιμπούτς) σε δύο κατευθύνσεις από την Ιερουσαλήμ προς την Ερυθρά Θάλασσα. Επιχειρεί επίσης να καθιερώσει ως σύνορα ό,τι πετυχαίνει με την κατοχή. Μετά τις ανατροπές των σοσιαλιστικών χωρών στην ανατολική Ευρώπη, στο Ισραήλ πήγαν 1 εκατομμύριο έποικοι μόνο από τη Ρωσία, που οι περισσότεροι εκφράζουν ακραίες θέσεις.

Επίσης με το «επιχείρημα» της «εβραϊκότητας του κράτους» το Ισραήλ θέλει να αποτρέψει την επιστροφή των Παλαιστίνιων προσφύγων. Ωστόσο, το ζήτημα της επιστροφής των προσφύγων στις εστίες τους είναι πάγιο αίτημα όλων των Παλαιστινίων. Ταυτόχρονα, για να υπάρξει ένα πραγματικά βιώσιμο παλαιστινιακό κράτος, είναι επιτακτική ανάγκη να αποχωρήσουν τα ισραηλινά στρατεύματα από όλα τα κατεχόμενα εδάφη. Ετσι μόνο μπορεί να υπάρξει επιστροφή στα σύνορα του 1967.