Την ομιλία του, ο Ραούλ Κάστρο την ξεκίνησε με απόσπασμα από τη στήλη, στην εφημερίδα «Γκράνμα», «Στοχασμοί», του Φιντέλ Κάστρο σχετικά με το ότι η λαϊκή εντολή του νομοθετικού Σώματος είναι ξεκάθαρη: «Το να συνεχίσουμε να δυναμώνουμε την Επανάστασή μας σε αυτή την ιστορική περίοδο απαιτεί από μας να είμαστε διαλεκτικοί και δημιουργικοί». Και συνέχισε: «Αναλαμβάνω την ευθύνη που μου εμπιστεύτηκε, βαθιά σίγουρος ότι, όπως έχω συχνά πει, υπάρχει μόνο ένας Ανώτατος Διοικητής της Κουβανικής Επανάστασης (Κομαντάντε εν Χέφε). Ο Φιντέλ είναι ο Φιντέλ. Το γνωρίζουμε όλοι καλά αυτό. Ο Φιντέλ είναι αναντικατάστατος και ο λαός θα συνεχίσει τη δουλειά του ακόμα και όταν δε θα είναι πια σωματικά μαζί μας. Και οι ιδέες του θα είναι πάντα μαζί μας, οι ίδιες ιδέες που κατέστησαν εφικτό να κτίσουμε τον πυρσό της αξιοπρέπειας και της δικαιοσύνης που αντιπροσωπεύει η χώρα μας.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα, μια σίγουρη εγγύηση της ενότητας του κουβανικού λαού, είναι ο μοναδικός αντάξιος διάδοχος της συνείδησης του λαού μας ως ηγέτης του. Είναι η ανώτατη καθοδηγητική δύναμη για το Κράτος μας και την κοινωνία όπως εξασφαλίζεται στο Αρθρο 5 του Συντάγματός μας που εγκρίθηκε σε δημοψήφισμα το 1976, από το 97,7% των ψηφοφόρων.

Η βεβαιότητα αυτού θα εκφραστεί όταν η γενιά που ίδρυσε και σφυρηλάτησε την Επανάσταση δε θα είναι πια παρούσα.

Ευτυχώς, δε διανύουμε αυτή τη στιγμή σήμερα. Ο Φιντέλ είναι εδώ, όπως πάντα, με ένα πολύ ξεκάθαρο μυαλό και την ικανότητά του να αναλύει και να προβλέπει και τώρα ακόμα περισσότερο που μπορεί να αφιερωθεί στη μελέτη και την ανάλυση, χωρίς τις αμέτρητες ώρες που δαπανούσε για τα καθημερινά προβλήματα».

Στη συνέχεια σημείωσε ότι «με τη βεβαιότητα ότι εκφράζω τη θέληση του λαού μας, κάνω έκκληση στην Εθνοσυνέλευση, ως το ανώτερο Σώμα της κρατικής εξουσίας, να μου επιτρέψει να συνεχίσω να συμβουλεύομαι τον ανώτατο ηγέτη της Επανάστασης, το σύντροφο Φιντέλ Κάστρο, για αποφάσεις ιδιαίτερης υπερβατικότητας για το μέλλον της χώρας, βασικά αυτών που αφορούν την άμυνα, την εξωτερική πολιτική και την κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη της χώρας».

Σε ό,τι αφορά τις πιθανές αλλαγές που μπορεί να χρειαστούν στο σύστημα των θεσμών, ο Ραούλ Κάστρο υπογράμμισε:

«Τα πρώτα 15 χρόνια της Επανάστασης, οι κρατικές δομές που κληρονομήθηκαν από τον καπιταλισμό τροποποιήθηκαν καθώς αναλαμβάναμε τα καθήκοντα που επιβάλλονταν για τις ριζοσπαστικές οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές», πρόσθεσε δηλώνοντας παράλληλα ότι οικοδομήθηκε ένα σύστημα που ανταποκρινόταν σ' αυτές τις συνθήκες, ενώ την ίδια στιγμή η χώρα βρέθηκε στο ίδιο επίπεδο με τις σοσιαλιστικές χώρες «τόσο όσον αφορά τις θετικές όσο και τις αρνητικές εμπειρίες».

«Τελικά, το 1994, την πιο κρίσιμη στιγμή της Ειδικής Περιόδου, σημειώθηκαν αξιοσημείωτες τροποποιήσεις που οδήγησαν στη μείωση και συγχώνευση των θεσμών καθώς και στην αναδιανομή των καθηκόντων (...). Ωστόσο, αυτές οι αλλαγές έγιναν με την ορμή που χρειαζόταν λόγω της αναγκαιότητας της γρήγορης προσαρμογής σε ένα ριζοσπαστικά διαφορετικό, ιδιαίτερα εχθρικό και επικίνδυνο σενάριο».

Τα 14 χρόνια από τότε - πρόσθεσε - το εθνικό και διεθνές σκηνικό έχει αλλάξει και «σήμερα, απαιτείται μια πιο συμπαγής και λειτουργική δομή, με μικρότερο αριθμό θεσμών κάτω από την κεντρική κυβέρνηση του Κράτους και μια καλύτερη διανομή των λειτουργιών τους», που θα κάνει «τη δουλειά της κυβέρνησης πιο αποτελεσματική».

Εκανε επίσης αναφορά σε παλαιότερη ομιλία του το Δεκέμβρη στο Σαντιάγο ντε Κούμπα, στην οποία είχε υπογραμμίσει την αναγκαιότητα μελέτης και βελτίωσης των ζητημάτων που απασχολούν το λαό, ενώ είχε τονίσει ότι ο καθένας έχει τη δυνατότητα να εκφράσει τις απόψεις του και ακόμα καλύτερα να εργαστεί για την πραγματοποίηση αυτών που αποφασίζονται από κοινού.

«Δεν υπάρχει λόγος ύπαρξης φόβου για διαφωνίες σε μια κοινωνία όπως είναι η δική μας, όπου η ίδια της η φύση αποκλείει ανταγωνιστικές αντιφάσεις, αφού οι κοινωνικές τάξεις που την απαρτίζουν δεν είναι από μόνες τους ανταγωνιστικές. Οι καλύτερες λύσεις έρχονται από μια πλήρη ανταλλαγή διαφορετικών απόψεων, αν αυτή η ανταλλαγή συνοδεύεται από λογικούς σκοπούς και οι απόψεις εκφράζονται με υπευθυνότητα. Ετσι έχει ενεργήσει η πλειοψηφία των Κουβανών (...)». Και πρόσθεσε ότι όλοι οι Κουβανοί από κάθε κοινωνικό τομέα σε διαφορετικές φάσεις της Επανάστασης, συμπεριλαμβάνοντας και τη σημερινή, «έχουν δώσει ένα παράδειγμα πολιτικής ωριμότητας και επαγρύπνησης της πραγματικότητας» και πως «όλο και περισσότερο είναι πεπεισμένοι ότι η μόνη πηγή πλούτου της κοινωνίας μας εναπόκειται στην παραγωγική δουλειά (...)».

«Οι διεθνείς καταστροφολόγοι προβλέποντας το θάνατο της Επανάστασης, επιχείρησαν να εκμεταλλευτούν τις κριτικές που ακούστηκαν κατά τη μελέτη και τη συζήτηση της ομιλίας της 26ης Ιουλίου στο Καμαγουέι. Παρέβλεψαν το γεγονός ότι υπήρξε συζήτηση και κριτική μέσα στο σοσιαλισμό. Αυτό επιβεβαιώθηκε λίγους μήνες μετά, από τα αποτελέσματα της εκλογικής μας διαδικασίας που ολοκληρώθηκε στις 20 Γενάρη», πρόσθεσε.

Οσον αφορά στο δικαίωμα έκφρασης, ο Ραούλ Κάστρο υπογράμμισε ότι ο καθένας έχει αυτό το δικαίωμα, παίρνοντας υπόψη ότι το πράττει, σεβόμενος το νόμο. «Οταν το κίνητρο είναι η απόγνωση, εξαιτίας ενός προσωπικού προβλήματος ή από την έλλειψη πληροφόρησης, θα πρέπει να είμαστε υπομονετικοί και να προσφέρουμε τα απαραίτητα επιχειρήματα.

Ωστόσο, αν κάποιος επιδιώκει να ασκήσει πίεση υποκινούμενος από τις επιθυμίες του να βρεθεί στο επίκεντρο της προσοχής ή από φιλοδοξία, δημαγωγία, οπορτουνισμό, υποκρισία, αλαζονεία ή οποιαδήποτε άλλη ανθρώπινη αδυναμία, θα πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε αποφασιστικά, αποφεύγοντας την προσβολή αλλά λέγοντας τα πράγματα με το όνομά τους.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο εχθρός ποτέ δεν κοιμάται, ότι είναι πάντα πρόθυμος να χρησιμοποιήσει την απροσεξία μας για να μας βλάψει, ακόμα και αν ορισμένοι επιδιώκουν να το αγνοούν».

Οσον αφορά στις επιθετικές δηλώσεις και τις δηλώσεις παρέμβασης των ιμπεριαλιστών και των συμμάχων τους, με χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών για συνέχιση της επιβολής του αποκλεισμού, αλλά και των άλλων που μίλησαν για τη διαδικασία «μετάβασης» της Κούβας, ο Ραούλ Κάστρο σημείωσε ότι «τόσο λίγο γνωρίζουν το λαό μας, που είναι περήφανος για την απόλυτη κυριαρχία και ανεξαρτησία του. Η Επανάσταση είναι η δουλειά των ελεύθερων ανδρών και γυναικών και έχει μείνει ανοιχτή προς συζήτηση. Αλλά δεν έχει ενδώσει ούτε στο παραμικρό στις πιέσεις ούτε έχει επηρεαστεί από αυτές, είτε μεγάλες είτε μικρές (...)».

Οσον αφορά στις εγχώριες δυσκολίες που αντιμετωπίζει η χώρα, «οι προτεραιότητες και ο ρυθμός επίλυσής τους θα συνδέονται σταθερά με τις διαθέσιμες πηγές και τη βαθιά, λογική και συλλογική ανάλυση που γίνεται από το Κόμμα, το Κράτος ή τους κυβερνητικούς θεσμούς», πρόσθεσε.

Τόνισε, επίσης, ότι «ο δρόμος μας δεν είναι εύκολος» και υπογράμμισε τη σημαντικότητα της πειθαρχίας: «Γνωρίζουμε τις τεράστιες προσπάθειες που απαιτούνται για την ενίσχυση της οικονομίας, που είναι μια αναπόφευκτη προϋπόθεση για να προοδεύσουμε σε οποιονδήποτε τομέα της κοινωνίας, παίρνοντας υπόψη και τον πραγματικό πόλεμο που εξαπολύει η κυβέρνηση των ΗΠΑ ενάντια στη χώρα μας.

Η επιδίωξή της δεν έχει αλλάξει από τη νίκη της Επανάστασης, δηλαδή να κάνει το λαό μας να υποφέρει όσο το δυνατόν περισσότερο για να τον εξαναγκάσει να εγκαταλείψει την απόφασή του να είναι ελεύθερος. Αυτή είναι μια πραγματικότητα που, αντί να μας φοβίζει, συνεχίζει να μας κάνει ακόμα πιο δυνατούς».

Τόνισε, επίσης, ότι «αντί να το χρησιμοποιούμε ως δικαιολογία για τα λάθη μας, θα πρέπει να λειτουργήσει ως μια ενθάρρυνση να παράγουμε περισσότερο και να προσφέρουμε καλύτερες υπηρεσίες, να κάνουμε προσπάθειες να βρεθούν τρόποι να απομακρυνθεί οποιοδήποτε εμπόδιο στις παραγωγικές δυνάμεις και στην αξιοποίηση του δυναμικού που προσφέρεται με οικονομίες και με τη σωστή οργάνωση της δουλειάς».

Σε άλλο σημείο τόνισε με έμφαση: «Εχουμε τις βάσεις να βρούμε τις καλύτερες λύσεις μέσα στις υλικές μας δυνατότητες και τις οργανωτικές μας ικανότητες. Θα συνεχίσουμε να καλλιεργούμε: έναν μορφωμένο λαό με υψηλή πολιτική κουλτούρα και σταθερά ενωμένο κάτω από τις αρχές που ανακεφαλαίωσε ο Φιντέλ στους "Στοχασμούς" του στις 24 Γενάρη όταν είπε: "Για μένα, ενότητα σημαίνει να μοιραζόμαστε τον αγώνα, τα ρίσκα, τις θυσίες, τους στόχους, τις ιδέες, τις σκέψεις και τις στρατηγικές που αναλαμβάνουμε μετά από συζήτηση και ανάλυση. Ενότητα σημαίνει κοινή δράση ενάντια σε όσους επιδιώκουν την προσάρτηση, τους προδότες και τους διεφθαρμένους που δεν έχουν τίποτα κοινό με μια επανάσταση εθελοντών αγωνιστών"».

Καταλήγοντας, ο Ραούλ Κάστρο υπογράμμισε: «Σύντροφοι, μια μέρα σαν και αυτή, το 1895, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του Χοσέ Μαρτί, οι Παλιές και Νέες Γενεές ξανάρχισαν τον αγώνα για την ανεξαρτησία ενάντια στη στρατιωτική παρέμβαση των ΗΠΑ. Μισό αιώνα αργότερα, καταφέραμε να είμαστε πάλι ενωμένοι και να παλεύουμε ενάντια στον ίδιο εχθρό.

Δεν ήταν τυχαία η επιλογή της σημερινής ημερομηνίας, που πριν 50 χρόνια εξέπεμψε για πρώτη φορά το «Ράδιο Ρεμπέλντε» στη Σιέρα Μαέστρα, ούτε ότι ήταν σαν σήμερα, το 1976, που ανακηρύξαμε το Σοσιαλιστικό μας Σύνταγμα».