Του ΣΤΑΘΗ από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Πριν από λίγες μέρες, επίσης, είχαν γεμίσει οι εφημερίδες με αναλύσεις για τα τοξικά αέρια που απειλούν τη Γη αν πέσει ο αμερικανικός δορυφόρος. Τώρα, ομολογούν πως η πιθανότητα να πέσει στη Γη ήταν μία στο δισεκατομμύριο. Τι δεν έγραψαν; Οτι τα όπλα που χρησιμοποιήθηκαν, για να αντιμετωπιστεί η «οικολογική απειλή» ήταν αυτά της αντιπυραυλικής άμυνας. Ηταν, δηλαδή, εφαρμογή του «πολέμου των άστρων». Πάλευε εσύ για την οικολογία, αποδεσμεύοντάς την από τον ιμπεριαλισμό.

Κάπως έτσι παρουσιάζονται τα πράγματα και με την ακρίβεια όπου ο αστικός Τύπος εντοπίζει το πρόβλημα στον πάγκο και κάνει γαργάρα το τι συμβαίνει στην παραγωγή, ή, στην ΠΓΔΜ, όπου σβήνονται η ιμπεριαλιστική επέμβαση, ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός και προβάλλεται μια καρικατούρα αντίθεσης γύρω από το όνομα.

Ετσι, όμως, δε γίνεται να βγάλεις άκρη, θα είσαι πελάτης μόνιμα. Οπως της πολυεθνικής έτσι και των πολιτικών της κομμάτων.

Το σύνολο, σχεδόν, της ειδησεογραφίας μπορεί να ιδωθεί σαν καταγραφή επεισοδίων ενός και του αυτού πολέμου. Παρουσιάζονται ως ξεχωριστές, δήθεν, σπουδαίες ιστορίες, για να μην αποκαλυφθεί πως εν τέλει η λήξη αυτού του πολέμου δεν μπορεί να υπάρξει όσο στο γήπεδο που παίζουν μόνοι τους οι καπιταλιστές δεν μπαίνει με όρους αξιώσεων για να νικήσει ο πραγματικός τους αντίπαλος, η εργατική τάξη. Μια τέτοια αποκάλυψη, βέβαια, οδηγεί αναγκαστικά στην προβολή του καθοριστικού ρόλου που καλείται να παίξει το κόμμα των εργατών, το κομμουνιστικό. Αυτή η συζήτηση ξορκίζεται σαν το διάβολο με το λιβάνι.

Το πρόβλημα των αστών είναι ότι ενώ το ξορκίζουν, το κομμουνιστικό κόμμα και υπάρχει και δρα ακριβώς εκεί που δε θέλουν καν να υπάρχει: Στους χώρους δουλειάς, εκεί που συμβαίνει ο πραγματικός πόλεμος μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας. Καθώς δεν μπορούν να το σβήσουν από το χάρτη, επιχειρούν να παρουσιάσουν μια καρικατούρα του, καθ' εικόνα και ομοίωση των κομμάτων τους. Αυτό κάνουν τα «ρεπορτάζ», που, ενώ δε λένε κουβέντα για την πραγματική δράση του ΚΚΕ καθημερινά, αφιερώνουν σεντόνια σε φανταστικά σενάρια περί «δαχτυλιδιών», με προφανή στόχο να πείσουν εργάτες ότι «βρε παιδί μου μια παραλλαγή του ΣΥΝ είναι και το ΚΚΕ το οποίο όπως ο ΣΥΝ πρέπει να ανανεωθεί».

Ποιο είναι το κύριο στη φιλολογία για την ανανέωση; Οτι οι αστοί γνωρίζουν πως όποιο πρόσωπο κι αν προβάλλουν αργά ή γρήγορα θα ξεφουσκώσει. Μια παλιά πολιτική όσο και να τη μακιγιάρεις θα σκάσει από μέσα το σάπιο. Δε θέλουν όμως συζήτηση για την πολιτική. Οπως δεν έκαναν ποτέ κριτική στο ΠΑΣΟΚ για την πολιτική του, έτσι δεν κάνουν κριτική στον ΣΥΝ για την πολιτική του. Ζητούμενό τους σε κάθε περίπτωση είναι το πώς λαϊκές μάζες θα συνεχίσουν να κάνουν βόλτα μέσα στα τείχη.

Σ' αυτό το παιχνίδι θέλουν να βάλουν τον κόσμο να βλέπει το ΚΚΕ σαν κόμμα που παίζει. Ε, δε συμμετέχει το ΚΚΕ σ' αυτό το παιχνίδι. Και δε συμμετέχει γιατί έχει μια σοβαρή δουλειά να κάνει: Εργάτη τον εργάτη, για την οργάνωσή του ώστε να χτυπηθεί το σύστημα εκεί που πονάει: στην παραγωγή. Εκεί διαμορφώνεται και ο πυρήνας της ταξικής συνείδησης. Κι αυτή η δουλειά είναι που ενοχλεί. Αυτό γνωρίζουν οι αστοί, αυτό θέλουν να αποτρέψουν.

Τη δουλειά μας εμείς...