«Τα προβλήματα γύρω μας καίνε. Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά για να παλέψεις σωστά πρέπει να βλέπεις όλο το δάσος, να μη χάνεσαι στα φύλλα και τα κλαδιά του», τόνισε ο Θ. Τζιαντζής, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας προχτές το βράδυ σε συγκέντρωση της ΚΟ Ναυπλίου, στο Εργατικό Κέντρο της πόλης, για την πολιτική πρόταση του Κόμματος. Συνεχίζοντας υπογράμμισε:

«Γι' αυτό εμείς επιμένουμε να λέμε το κοινωνικό σύστημα στη χώρα μας με τ' όνομά του. Λέγεται καπιταλισμός, που σημαίνει ότι: Το τι παράγουμε για τις ανάγκες της ζωής μας, πώς το παράγουμε, και, κυρίως, πώς το μοιράζουμε λύνεται μ' ένα συγκεκριμένο τρόπο, που ευλογεί και οξύνει την κοινωνική αδικία, τις ταξικές αντιθέσεις, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Οι λίγοι παίρνουν τα πολλά και οι πολλοί τα ελάχιστα.

Αυτή λοιπόν η κοινωνία, η καπιταλιστική, έχει κυρίαρχη στην εξουσία την αστική τάξη. Με τους πολιτικούς εκπροσώπους της, τους φιλολογικούς εκπροσώπους της, τους επιστήμονες, τους διανοούμενους, τους δημοσιογράφους της. Εχει το πολύμορφο κράτος της, τα ΜΜΕ της.

Η αστική τάξη, μ' όλους τους μηχανισμούς της, αταλάντευτα υπερασπίζεται τα συμφέροντά της, πρώτα απ' όλα την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης. Ολοι τους με μια φωνή επικαλούνται, στο όνομα της "παγκοσμιοποίησης", του σύγχρονου θεού της ανταγωνιστικότητας, την ανάγκη να προχωρήσουν γρήγορα οι γνωστές αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις.

Η αστική τάξη ταυτόχρονα έχει κάνει επιστήμη την επιχείρηση - χειραγώγηση του λαού. Ξέρει να καλλιεργεί το φόβο για να πουλά την ελπίδα. Ξέρει να παίζει με την αγωνία, με την ανασφάλεια του φτωχού, για να του πλασάρει τη λύτρωση. Η αλήθεια είναι πως έχουν πολλά μέσα να ζαλίζουν τον κοσμάκη, αν δεν πατάει γερά στα πόδια του και δεν έχει ταξική πυξίδα.

Καιρό τώρα η φρίκη του ιμπεριαλιστικού πολέμου, το εθνικιστικό μίσος, ο θρησκευτικός φανατισμός βρικολακιάζουν δίπλα μας και στιγματίζουν τον εκσυγχρονισμένο πολιτισμό του νέου αιώνα μας. Οποιος δεν είναι με τους ιμπεριαλιστές, τη "νέα τάξη", προληπτικά θα ισοπεδώνεται. Ο πρώτος τα παίρνει όλα. Οι άλλοι δε μετράνε. Ο άνθρωπος - λύκος μόνος εναντίον όλων!

Η αστική τάξη και οι μηχανισμοί της, καιρό τώρα, βάλθηκαν να μας κάνουν να απελπιστούμε με την ανθρώπινη φύση, να πιστέψουμε πως οι άνθρωποι έτσι είμαστε κι έτσι θα μείνουμε για πάντα».

«Εμείς - συνέχισε ο ομιλητής - επιμένουμε να λέμε ότι το λάθος δε βρίσκεται στο χαρακτήρα του απλού ανθρώπου. Δε βρίσκεται στο χρώμα, στο θρήσκευμα, στη διαφορετική γλώσσα, στις παραδόσεις, στα έθιμα.

Βρίσκεται στο καπιταλιστικό σύστημα, στον ιμπεριαλισμό, που θέλει τον άνθρωπο πνευματικά ανάπηρο, με τον εθνικισμό, το ρατσισμό, τον πόλεμο, που έχει τη μυρουδιά του πετρελαίου, για να κυριαρχούν κάποιοι στη ζωή μας, να μεγαλώνουν τα κέρδη τους, να διευρύνουν τη σφαίρα επιρροής και την εξουσία τους.

Αλίμονο στον εργάτη, στο νέο άνθρωπο που κλείνει τα μάτια σ' αυτή την πραγματικότητα, βαδίζοντας χωρίς πυξίδα, υπνωτισμένος από τους μονόδρομους και τα παραμύθια των ιμπεριαλιστών, Αμερικανών ή Ευρωπαίων.

Δε θα κουραστούμε να επαναλαμβάνουμε ότι οι εργαζόμενοι είναι οι δημιουργοί του πλούτου και της ιστορίας. Και μια επιλογή έχουν για να λύσουν τα ζητήματά τους: Την ανάπτυξη των αγώνων τους. Ταυτόχρονα, όμως, λέμε πως κι αυτό δε φτάνει.

Χρειάζεται να συντονιστούν οι αγώνες. Να ανέβουν σε μια ανώτερη ποιοτική βαθμίδα. Στην "εφ' όλης της ύλης" επίθεση του κεφαλαίου, των μονοπωλίων, του ιμπεριαλισμού πρώτη και καλύτερη η εργατική τάξη χρειάζεται να συσπειρωθεί και ν' αντιτάξει την ενιαία αντεπίθεσή της.

Να οργανωθεί η συμμαχία και ο αγώνας της με τα άλλα λαϊκά καταπιεζόμενα στρώματα σ' όλο το φάσμα των αναγκών και των δικαιωμάτων τους».

Παρακάτω ο Θ. Τζιαντζής σημείωσε: «Βέβαια, ξέρουμε ότι δεν υπάρχουν οικονομικές, κοινωνικές προτάσεις και προγράμματα διεξόδου για την εργατική τάξη και το λαό δίχως πολιτική πρόταση στο επίπεδο της διακυβέρνησης και της εξουσίας.

Σ' αυτό τον αγώνα χρειάζεται και μπορεί η εργατική τάξη να μπει επικεφαλής, να συσπειρώσει δίπλα της τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, για να οικοδομηθεί το μέτωπο του λαού ενάντια στη "νέα τάξη", στα μονοπώλια, στον ιμπεριαλισμό, στο γερασμένο καπιταλισμό.

Για μια λαϊκή εξουσία που να μπορεί να ελέγχει και να κάνει κουμάντο στους βασικούς κρίκους της οικονομίας. Με την κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής. Με τον παραγωγικό συνεταιρισμό της φτωχής αγροτιάς. Που θα λειτουργούν με σκοπό όχι το καπιταλιστικό κέρδος αλλά την κάλυψη των πραγματικών αναγκών των εργαζομένων, την απόδοση του ιδρώτα, της εργασίας τους. Με το σχεδιασμό της παραγωγής, με τη συμμετοχή και τον έλεγχο των εργαζομένων.

Για μια εξουσία που θα έχει την εργατική τάξη και τους συμμάχους της ενεργητικά στο προσκήνιο της κοινωνικοπολιτικής ζωής, στη διεύθυνση των κρατικών υποθέσεων, με νέους θεσμούς, φτιαγμένους μέσα στη λαϊκή δράση και την ταξική πάλη.

Αυτή η ανάγκη σήμερα βγαίνει δυναμικά καθημερινά στο προσκήνιο στη χώρα μας και σ' όλο τον κόσμο. Αυτή η ανάγκη μπορεί και πρέπει να γίνει συνείδηση και κατεύθυνση της πάλης του εργατικού κινήματος, του λαϊκού αγώνα.

Αυτό τον πολιτικό προσανατολισμό της ταξικής πάλης χτυπά και υπονομεύει η αστική τάξη. Αυτό τον προσανατολισμό της λαϊκής ενότητας και χειραφέτησης διασπά ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

Καταγγέλλουν την αδικία, αλλά κρύβουν, αφήνουν στο απυρόβλητο τις αιτίες και τους υπεύθυνους. Αποδέχονται τον αυτόματο πιλότο των πολυεθνικών, την ΟΝΕ, εξαντλώντας τη δράση τους σε παρατηρήσεις και προτάσεις για μια καλύτερη διαχείριση.

Να σκύψουμε το κεφάλι στους δυνάστες και ό,τι μας δώσουν. Αυτή είναι η ουσία της πολιτικής τους: Τη δική τους υποταγή θέλουν να κάνουν υποταγή του λαού και της νεολαίας.

Σ' αυτό το βάλτο μας καλούν και μας κατηγορούν γιατί δεν πορευόμαστε μαζί τους. Αυτή τη χάρη, για την υποταγή του εργατικού κινήματος, του λαού, δε θα τους την κάνουμε.

Το Κόμμα μας, 90 χρόνια τώρα, πρωτοστατεί μέσα στο λαό μαζί με το λαό για να τραβήξει η ζωή την ανηφόρα. Καμιά αντιδραστική δύναμη, κανένας "αριστερός της αγοράς", κανένας νεόπλουτος "σοσιαλισμός" δεν μπορεί να σβήσει το ρόλο του ΚΚΕ από το χτες, το σήμερα και το αύριο του λαού μας».