ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΠΑΣΟΚ

«Σοσιαλδημοκρατικός κυματοθραύστης» της λαϊκής αγανάκτησης

Στην αναζήτηση νέου πρωταγωνιστικού ρόλου της «σοσιαλδημοκρατίας» και καινούριων τρόπων διαχείρισης της διευρυμένης λαϊκής αγανάκτησης, που θα αποτελέσουν τη «σανίδα σωτηρίας» του ΠΑΣΟΚ και, ταυτόχρονα, του αστικού πολιτικού συστήματος, επικεντρώθηκαν επί τέσσερις μέρες οι εργασίες του 8ου Συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ.

Με το ψευδεπίγραφο σύνθημα της «νέας αλλαγής» του ΠΑΣΟΚ, ο Γ. Παπανδρέου από το βήμα του συνεδρίου, διεκδικώντας το χρίσμα από την άρχουσα τάξη για επάνοδο στην εξουσία, πρότεινε ένα «νέο μοντέλο» κεντροαριστερής ΣΥΝδιαχείρισης του συστήματος.

Επαναφέροντας στην πρώτη γραμμή του ΠΑΣΟΚικού ρεπερτορίου την προοπτική του ...«άλλου δρόμου» εντός του εκμεταλλευτικού συστήματος που δήθεν μπορεί να διασφαλίσει «ένα κοινωνικό κράτος» και «μια δίκαιη κοινωνία», επιχειρεί να εξαπατήσει και να εγκλωβίσει τα λαϊκά στρώματα ανάμεσα σε ένα «δίπολο» ανύπαρκτων και ψεύτικων διαχωριστικών γραμμών μεταξύ της «προόδου και της συντήρησης». Σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να κρύψει την πλήρη ταύτιση του ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ στην εφαρμογή μιας πολιτικής που βρίσκεται απέναντι από τα λαϊκά συμφέροντα, ο πρόεδρός του βγάζει «νέα βέλη» από τη «φαρέτρα» του αποπροσανατολισμού...

Το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα της αστικής τάξης σε όλη την ιστορική διαδρομή του έχει σαν στρατηγική επιδίωξή του να υπηρετήσει την υπόθεση χειραγώγησης των λαϊκών μαζών στο σύστημα. Σήμερα η επιτυχία αυτού του στόχου για το ΠΑΣΟΚ παίρνει νέα διάσταση, αφού από την έκβασή της δεν κρίνεται μόνο η «κοινωνική ειρήνη» που επιθυμεί το σύστημα, αλλά και η «αυτοσυντήρηση» του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Αυτήν ακριβώς την ανάγκη και συγχρόνως την αγωνία για να ξεπεράσει το ΠΑΣΟΚ την κρίση του εξέφρασαν οι εργασίες του συνεδρίου του, οι ομιλίες του Γ. Παπανδρέου και των άλλων κορυφαίων στελεχών του.

Ο Γ. Παπανδρέου μίλησε για μια «προοδευτική διακυβέρνηση» μέσα από μια «νέα κοινωνική συμμαχία», πρόταση που συνοδεύτηκε από μια ανοιχτή πρόσκληση προς το ΣΥΝ για «σταθερή διαβούλευση», προκειμένου να βρουν «προγραμματικές συγκλίσεις για μια νέα κυβερνητική πλειοψηφία». Ο υπεύθυνος του καταρτισμού των πολιτικών θέσεων Μ. Ανδρουλάκης κάλεσε τον ΣΥΝ: «Να συνδημιουργήσουμε τον πρασινο-κόκκινο νέο πολιτικό αστερισμό της πολυφωνικής, πλειοψηφικής, προοδευτικής αριστεράς». Πλήθος ήταν οι τοποθετήσεις των στελεχών του ΠΑΣΟΚ υπέρ της συγκρότησης της «κυβερνώσας αριστεράς»... Στις προθέσεις του ΠΑΣΟΚ, ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλ. Τσίπρας εμφανίστηκε διαθέσιμος, αφού αποδέχτηκε το κάλεσμα για αντικυβερνητική και «αντιδεξιά» δράση και άφησε ορθάνοιχτη την πόρτα για μελλοντική συμμαχία.

Στα σχέδια ανανέωσης και ενίσχυσης του «σοσιαλδημοκρατικού κυματοθραύστη» της λαϊκής δυσαρέσκειας, ο οποίος θα λειτουργήσει σαν ανάχωμα που θα εμποδίσει τη χειραφέτηση της εργατικής τάξης, που προωθεί η αστική τάξη, συμμετέχουν από κοινού ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ. Και τα δυο κόμματα χαράσσουν πορεία για το επόμενο διάστημα. Με τη βοήθεια των μελλοντικών δημοσκοπήσεων των συγκροτημάτων των ΜΜΕ να αναλάβουν δράση.

Το ΠΑΣΟΚ μπορεί να διεκδικεί την πρωτοκαθεδρία στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, θέλουμε την «κυβερνητική αυτοδυναμία» είπε ο Γ. Παπανδρέου, την ίδια όμως στιγμή γνωρίζει ότι στο νέο σκηνικό το εγχείρημα χρειάζεται μια «αριστερή ταμπέλα», προκειμένου να εξαπατήσει το λαό. Μια «αριστερή ταμπέλα», ικανή να παραπλανήσει τα λαϊκά στρώματα ότι υπάρχει εντός του καπιταλισμού «άλλος δρόμος», ότι υπάρχει η δυνατότητα βελτίωσης του καπιταλιστικού συστήματος. Ενός συστήματος, που, όπως είπε ο Γ. Παπανδρέου την πρώτη μέρα του συνεδρίου, μπορεί να έχει ταυτόχρονα και «στο επίκεντρό του τον άνθρωπο» και να «στηρίζει τον ανταγωνισμό που αποδέχεται ότι υπάρχει κοινωνική ευθύνη»!

Αυτές τις αυταπάτες, που σπέρνει διαχρονικά το ΠΑΣΟΚ υπερασπιζόμενο τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, σήμερα προσπαθεί να τις πλασάρει μέσα από ένα «αντιδεξιό μέτωπο», που δήθεν θα ...αντιπαρατεθεί με τη «μάστιγα του νεοσυντηριτισμού». Σ' αυτό το «μέτωπο» χωράνε όλες οι πολιτικές δυνάμεις που προσκυνούν τις ευρωενωσιακές κατευθύνσεις. Ολες οι δυνάμεις που ...ονειρεύονται την ΕΕ των μονοπωλίων, σαν μια «κοινωνική δημοκρατική ΕΕ είναι η απάντησή μας στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο Γ. Παπανδρέου.

Δίνοντας το παραπέρα στίγμα αυτής της «νέας κοινωνικής συμμαχίας», ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν μπόρεσε να κρύψει ότι θέλει να μπολιάσει τους εργαζόμενους με την αταξική θεωρία της κατάργησης της ταξικής πάλης. Θα προχωρήσουμε είπε σε μια «κοινωνική συμμαχία» των «δυνάμεων της εργασίας» και της «επιχειρηματικότητας». Κοροϊδεύοντας το λαό, ο Γ. Παπανδρέου ισχυρίστηκε ότι μπορεί να συνυπάρξει η αύξηση της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων και η «δίκαιη αναδιανομή του εισοδήματος», όταν γνωρίζουν ότι η πολιτική που υπηρετούν στηρίζεται στην ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας» των πολυεθνικών ομίλων, έτσι όπως αυτή υπαγορεύεται από τις ευρωενωσιακές πολιτικές, στις οποίες δήλωσε τυφλή πίστη ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, τονίζοντας: «Είμαστε τμήμα της ΕΕ για να σφραγίσουμε ενεργητικά τις επιλογές της».

πυξίδα στη «νέα πορεία» του ΠΑΣΟΚ παραμένει το αντιδραστικό του πρόγραμμα, οι θέσεις του για ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, μέσω της επέκτασης της «μερικής απασχόλησης», της «ημιανασφάλιστης εργασίας», της «κοινωνικής εργασίας». Οι προτάσεις του για αντιασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις με στόχο την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και μείωση των συντάξεων. Η διεύρυνση των παροχών και των κινήτρων στους επιχειρηματίες, τους οποίους ο Γ. Παπανδρέου κάλεσε να «επενδύσουν» στη «γνώση», στην «παιδεία», στον «πολιτισμό». Προτάσεις που στοχεύουν στην παραπέρα εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων και κρύβονται πίσω από αυξήσεις - ψίχουλα λίγων ευρώ σε συντάξεις και μισθούς, που, όπως αποκάλυψε ο νομάρχης Πειραιά και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ Γ. Μίχας στην ομιλία του: «Πρέπει να δεσμευτούμε ότι η αύξηση του κατώτερου μισθού θα πρέπει να είναι τουλάχιστον στα επίσημα όρια της φτώχειας»!!

Γίνεται, λοιπόν, φανερό ότι το ΠΑΣΟΚ δεν αλλάζει πολιτική. Απέναντι σ' αυτήν την προσπάθεια, τα λαϊκά στρώματα πρέπει να αντιτάξουν τη δική τους συμμαχία. Μια κοινωνικοπολιτική συμμαχία όλων των δυνάμεων που αμφισβητούν την κυριαρχία των μονοπωλίων του ιμπεριαλισμού και διεκδικούν αλλαγή των συσχετισμών για μια πραγματική διέξοδο προς όφελος του λαού.

Το άσμα και το χάσμα

Προσοχή. Τώρα χρειάζεται πιο πολύ από ποτέ. Στη σύγκρουση. Στους κόπους των απεργιακών κινητοποιήσεων. Στον εφιάλτη της ύφεσης και του κραχ που διαφημίζεται σαν το τεράστιο άλλοθι της καταστροφής για να σκύψουν κεφάλια και να κοπούνε τα υψωμένα σε γροθιές χέρια. Η εποχή δεν είναι ίδια μ' άλλες προηγούμενες στην προπαγάνδα και τα μέσα της ενάντια στην εργατική τάξη. Σήμερα σύντροφοι, με την επικοινωνιακή γλίτσα να ενταφιάζει ακόμα και τα υπολείμματα ταξικής συνείδησης, τα όπλα του εχθρού είναι ενισχυμένα. Εντός - εκτός συνόρων. Το έδαφος είναι φριχτή κινούμενη άμμος ικανή να καταπιεί τις πραγματικές ανάγκες προβάλλοντας άλλες τεχνητές για κείνο το χρονικό διάστημα που χρειάζονται οι αντιδραστικές δυνάμεις για να ανασυγκροτηθούν και να μας αφανίσουν.

Πέρα και πάνω από το «διαίρει και βασίλευε», τη συκοφάντηση των αγώνων και την εξομοίωση των ως χτες ενσωματωμένων συνδικαλιστών με επαναστάτες της χρυσής ευκαιρίας, με κορυφαία στιγμή το ασφαλιστικό νομοσχέδιο, ο στόχος της αστικής τάξης, των συμμάχων και των αναχωμάτων της είναι αυτός που δε φαίνεται εκ πρώτης όψεως: Η κατάργηση της απεργίας ως μέσου διεκδίκησης και πάλης. Είναι και ήταν κι ο στόχος του «ευρωσυντάγματος» και των μετατροπών του. Είναι πραγματικός στόχος η βίαιη καταστολή, στη γένεσή της, κάθε «ριζοσπαστικοποίησης» των μαζών. Είναι τώρα η ώρα (με το πετρέλαιο στα 112 δολάρια το βαρέλι, την ύφεση από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ν' αρχίζει να βυθίζει τα νοικοκυριά στο σκοτάδι της απελπισίας κι όχι της ΔΕΗ, την ανεργία και την ακρίβεια στα ύψη) ν' αντικατασταθεί ο λαός, η κρίσιμη πλειονότητα των εργαζομένων, με την απολιτική έννοια του «κοινωνικού συνόλου». Προσοχή στη μαύρη προπαγάνδα που ξεδιπλώνεται και κρύβεται ανάμεσα σε δυο λέξεις - έννοιες. Από τη μια το «κοινωνικό σύνολο» που εμφανίζεται να περιλαμβάνει ισομερώς το σουβλατζή και το βιομήχανο, που... πλήττονται το ίδιο από την απεργία, κι από την άλλη «η διακυβέρνηση». Εδώ είναι όλο το ζουμί του δημόσιου μπλα μπλα, εκτός πολιτικής, που ενημερώνει τον ελληνικό λαό από την κυρίαρχη πηγή πληροφόρησής του, την τηλεόραση (ποσοστό 70% έχει μόνον αυτή τη δυνατότητα κατά το ΙΟΜ). Οι δυνατότητες της εποχής όμως στο επίπεδο των ΜΜΕ είναι δυσθεώρητες σε σχέση με ό,τι γινόταν στο πολιτικό πεδίο - 50 και 100 χρόνια πριν - σύγχυσης των ιδεών και κατακρήμνισης των ιδεολογιών.

Ετσι μοιάζει «φυσικό», μεσούσης της κρίσης ο Γ.Α.Π. να ζητάει στο συνέδριό του ένα δικό του κανάλι (ο μοχλός που θα κινήσει τη διακυβερνητική γη) κι ο πρόεδρος του ΣΥΝ να χαιρετίζει τις... εργασίες του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ υπό το βλέμμα του Αμερικανού πρέσβη.

Σε τέτοιο σκηνικό απύθμενου οπορτουνιστικού θεατρινισμού εμείς πρέπει να απαντήσουμε με άφοβη δράση κόντρα στη φτιασιδωμένη βαρβαρότητα. Το μόνο που δεν μπορεί ν' αγνοηθεί, ακόμα κι αν συντονιστούν όλα τα... χάπενινγκ και θορυβούν, είναι η μουσική και το τραγούδι της αγωνιστικής εμπειρίας, που «θέλει νεκρούς χιλιάδες να 'ναι στους τροχούς, θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους...».

Σαφείς ανατροπείς. Είμαστε αλλά και πρέπει να φαινόμαστε. Νότες στη χλαπαταγή. Οχι σειρήνες. Εμείς το άσμα οι άλλοι το χάσμα.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

Το βιβλιοπωλείο της «Σύγχρονης Εποχής»

Το βιβλιοπωλείο της «Σύγχρονης Εποχής» στην Αθήνα (Μαυροκορδάτου 3) ανακοινώνει στους φίλους και τις φίλες του ότι μετά την ανακαίνισή του θα λειτουργεί κανονικά από τη Δευτέρα 17 Μάρτη.