Στη Θεσσαλονίκη βρέθηκε χτες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, όπου και έδωσε συνέντευξη Τύπου στην αίθουσα της ΕΣΗΕΜ-Θ. Παραθέτουμε αποσπάσματα από αυτή τη συνέντευξη.

«Οπως ξέρετε, το ΚΚΕ δε συνηθίζει να λέει στους εργαζόμενους αυτό που θα ήθελαν να ακούσουν. Προτιμούμε να μιλάμε στους εργαζόμενους με τη γλώσσα της αλήθειας, να αναφερόμαστε σε αυτό που υπάρχει αντικειμενικά, σ' αυτό που έρχεται, είτε είναι ευχάριστο είτε είναι δυσάρεστο. Και δεν έχουμε διαψευστεί μέχρι τώρα σε τίποτα. Οχι μόνο στις τοποθετήσεις μας σε μια συγκεκριμένη στιγμή, π.χ., το 1992 για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια ή για άλλα ζητήματα σχετικά με τις ιδιωτικοποιήσεις, δεν έχουμε διαψευστεί όταν προβλέπουμε αυτό που έρχεται.

Αναμφισβήτητα, θεωρούμε θετικό ότι λαϊκά στρώματα έχουν την τάση να αποσκιρτήσουν τόσο από τη ΝΔ όσο και από το ΠΑΣΟΚ. Κερδίζει έδαφος σε μεγαλύτερο τμήμα του λαού η πεποίθηση ότι ανάμεσα στα δύο κόμματα δεν υπάρχουν διαφορές και ότι δεν μπορεί να περιμένουν τίποτα από την αλλαγή σκυτάλης ανάμεσα στα δύο κόμματα. Αυτό για μας είναι ένα φως που αχνοφέγγει, στη στροφή, στη γωνία. Και έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία οι εργαζόμενοι να δώσουν δύναμη σ' αυτό το φως αλλά και να προσέχουν τι έρχεται στη γωνία, γιατί κι εκεί επιφυλάσσονται εκπλήξεις».

Αναφερόμενη στα διάφορα σενάρια για αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό τόνισε: «Ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι η κυρίαρχη τάξη της χώρας μας και τα κόμματά της, οι οικονομικοί παράγοντες, τα επιχειρηματικά μεγαθήρια θα κάνουν ό,τι μπορούν για να μην αλλάξει τίποτα ή ό,τι αλλάξει να μην επιφέρει σοβαρές αλλαγές, να μην απειληθεί η κερδοφορία τους, τα ερείσματα που έχουν σήμερα χάρη στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Επομένως, τα σενάρια για την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος, για τη δημιουργία ενός νέου σκηνικού - σκηνικό σημαίνει αλλάζω τη σκηνοθεσία, το έργο είναι το ίδιο - προχωράνε, "ψήνονται" να το πω. Είτε στη στροφή περιμένει τους εργαζόμενους μια κυβέρνηση ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, και να μην έχουμε καμία έκπληξη γι' αυτό εάν συμβεί, είτε αν δεν μπορεί να υπάρξει αυτή η πρώτη λύση, σαν σοβαρή εφεδρεία υπάρχει και μια κυβέρνηση συνεργασίας ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και στο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

Εμείς λέμε στους εργαζόμενους ότι πρέπει από τώρα να είναι προετοιμασμένοι, να μην παραπλανηθούν με υποκατάστατα λύσεων. Σήμερα δε μας χρειάζονται ούτε υποκατάστατα της ΝΔ, ούτε υποκατάστατα του ΠΑΣΟΚ.

Αυτό που σήμερα μπορεί να γίνει, γιατί δε θέλουμε να μιλήσουμε με εξωπραγματικά όνειρα, είναι η ανασύνταξη, η αναγέννηση του εργατικού και του γενικότερου λαϊκού κινήματος, το οποίο έχει να αναμετρηθεί, είτε έχουμε τη μία μορφή κυβέρνησης είτε την άλλη, με την πολιτική, με τα συμφέροντα των πολυεθνικών μεγαθηρίων. Εχει να αναμετρηθεί με τις επιλογές, τις δεσμεύσεις της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, τις δεσμεύσεις που επιβάλλουν οι ελληνοαμερικανικές συμφωνίες. Και να το πούμε καθαρά: Δεν μπορεί να μιλάμε για αλλαγή στην Ελλάδα όταν η μεγάλη πλειοψηφία της εργατικής τάξης είναι έξω από τα σωματεία.

Εμείς θεωρούμε ότι το ποιοτικό στοιχείο θα έρθει ως εξής: Η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων οργανώνεται από τα κάτω, παίρνει πρωτοβουλίες ο κάθε χώρος, ενώνεται με το διπλανό και τον παραδιπλανό, παραμερίζει τις ρεφορμιστικές ηγεσίες που υπάρχουν σε πανελλαδικό επίπεδο, σε ομοσπονδίες. Ενα κίνημα λαϊκό με τους ρεφορμιστές να είναι πλειοψηφία, να το πω καθαρά, αυτό το κίνημα δεν μπορεί να περιμένει ότι θα γίνει κάποια αλλαγή από τα πάνω.

Με την πολιτική της μπλόφας, με την πολιτική των εφέ, είτε με την κινδυνολογία και τα ψεύτικα διλήμματα, αλλαγή δεν μπορεί να υπάρξει. Χειραφέτηση σήμερα του λαού, αυτό είναι το ζητούμενο. Οχι μόνο από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Από την πολιτική τους, από αυτό που λέγεται απελευθέρωση αγοράς, ιδιωτικοποιήσεις, ανταγωνιστικότητα, σύγκλιση, "νέα τάξη πραγμάτων". Αυτά όλα πρέπει να οδηγήσουν στη χειραφέτηση του λαϊκού παράγοντα, ο οποίος από εκεί και πέρα αν χειραφετηθεί από αυτά θα μπορεί να διαμορφώσει τη δική του πρόταση εξουσίας. Κοινωνικό κράτος και απελευθέρωση της αγοράς δε γίνεται, όπως ακούμε από το ΠΑΣΟΚ ή από τον ΣΥΝ.

Η λαϊκή αντίσταση έχει νόημα όταν χειραφετείται από την πολιτική του ευρωμονοδρόμου, από την πολιτική του ΝΑΤΟδρόμου, κλπ.

Υπάρχει λοιπόν φως, έχουμε θετικές εξελίξεις αλλά δεν πρέπει να κλέψουν από το λαό την ευκαιρία να κάνει ένα βήμα εμπρός».

Αναφερόμενη στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο η ομιλήτρια σημείωσε: «Αυτό το νομοσχέδιο δε διορθώνεται. Αυτό το νομοσχέδιο καταγγέλλεται, καταψηφίζεται, με όλα τα μέσα πρέπει να πολεμηθεί. Κι εμείς στηρίζουμε όλους τους αγώνες που γίνονται από όπου και αν γίνονται, διότι ακόμα κι αν τα συνθήματα δεν είναι αυτά που θα έπρεπε, υπάρχει κίνηση των εργαζομένων κι αυτό είναι το θετικό. Αλλά και αν περάσει αυτός ο νόμος πρέπει αμέσως να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ανατροπής του.

Επιμένουμε όμως στο εξής πράγμα: Κάθε κλάδος βεβαίως ζει τη δική του εμπειρία. Αλλά η επίθεση είναι γενική. Δεν είναι το κάθε Ταμείο μόνο του να κοιτάξει να ξεχωρίσει από τους άλλους, να πει το δικό μου Ταμείο είναι σε χειρότερη ή σε καλύτερη κατάσταση. Ολοι μαζί. Αυτό είναι το δικό μας μήνυμα. Ολοι μαζί χωρίς καμία διάκριση. Ενας για όλους κι όλοι για έναν.

Είναι μια ευκαιρία, λοιπόν, το εργατικό κίνημα να αποκτήσει την ενότητά του με ενιαίους στόχους πάνω σ' αυτό. Και εδώ πρέπει να πούμε ότι σ' αυτό το κίνημα έχουν θέση οι αγρότες, έχουν θέση οι αυτοαπασχολούμενοι.

Θέλω να σταθώ σε ένα από τα αιτήματα που προβάλλει το ΚΚΕ και νομίζουμε ότι ακριβώς μπορεί να ενώσει το κίνημα και μπορεί να το φέρει σε ένα πιο επιθετικό επίπεδο και σε μια πιο αποτελεσματική αναμέτρηση, αν όχι με απόλυτη επιτυχία σήμερα, αύριο.

Εμείς ζητάμε ενιαίες, καθολικές, δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες Υγείας, πρόληψης, Πρόνοιας, για όλους τους εργαζόμενους και για τους μη εργαζόμενους, για όλο το λαό, για τους μετανάστες. Δεν μπορεί για τη μητρότητα να υπάρχουν άλλες παροχές στο ένα Ταμείο και άλλες παροχές στο άλλο, κλπ. Και μιλάμε για ενιαίες δωρεάν παροχές. Αρκετά πληρώνει ο λαός σε φόρους, σε Παιδεία, σε Υγεία. Απολύτως δωρεάν υπηρεσίες, σύγχρονες. Βεβαίως, έχουμε κι άλλες θέσεις, για τη συνταξιοδότηση στα 55 για τις γυναίκες, στα 60 για τους άνδρες, κλπ. Και επειδή άκουσα από κυβερνητικούς παράγοντες να λένε ότι πουθενά δεν υπάρχει σύνταξη στα 55 και στα 60, σας λέω ότι στην Κούβα, π.χ., που υποφέρει από το τρομερό εμπάργκο, η σύνταξη είναι στα 55 και στα 60. Και να πω και κάτι άλλο: Στη Σοβιετική Ενωση ήταν από τη δεκαετία του '50 και μάλιστα σκέφτονταν για το 6ωρο. Ας τα αφήσουν αυτά. Η τεχνολογία έχει φτάσει σε τέτοια επίπεδα που μπορεί κανείς να δουλεύει πολύ λιγότερες ώρες και να παράγει πολύ περισσότερα.

Θέλω να σταθώ όμως σ' ένα ζήτημα. Γιατί υπάρχει και το χτες. Και ο λαός πρέπει να βλέπει και το χτες. Πάρτε το θέμα της ΔΕΗ. Εμείς στηρίζουμε τον αγώνα, αλλά εδώ υπάρχουν σοβαρές ευθύνες γύρω από το Ταμείο της ΔΕΗ. Το 1999 προκειμένου να προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, η κυβέρνηση έκανε ένα νόμο με βάση τον οποίο διαμορφώνεται νέο Ταμείο γιατί δεν υπήρχε ειδικό Ταμείο, την ευθύνη για τις κρατήσεις την είχε η διοίκηση. Και μέσα από αυτό το νόμο παρακρατήθηκαν 3,5 τρισ. δραχμές. Δηλαδή 10 δισ. ευρώ τα κράτησε η επιχείρηση και άδειασε το Ταμείο των εργαζομένων για να διευκολυνθεί η ιδιωτικοποίηση. Τότε όλη η περιουσία της ΔΕΗ ήταν 7,5 τρισ. δραχμές. Δηλαδή, τα αποθεματικά ήταν 50%. Δείτε και την εξής σύγκριση: 10 δισ. ευρώ τα έκλεψαν από τους εργαζόμενους και τα κράτησε η ΔΕΗ ενώ τα συνολικά αποθεματικά των Ταμείων είναι 32 δισ. ευρώ. Μιλάμε για τεράστια ποσά.

Αυτό το σχέδιο νόμου το ενέκριναν οι συνδικαλιστικές παρατάξεις στη ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ και μέσα στη Βουλή ψηφίστηκε αυτό από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΝ. Και θεωρήθηκε πολύ σημαντικό γιατί έγινε ξεχωριστό Ταμείο. Και το ψήφισαν - θα διαβάσετε τις αγορεύσεις - για να βοηθήσουν την απελευθέρωση της αγοράς και την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ.

Λοιπόν, κοιτάξτε να δείτε, το τσάμικο της αντίστασης δε χορεύεται κάθε 25 Μαρτίου. Χορεύεται κάθε μέρα».