Καμπάνια της ΚΝΕ για τους εργαζόμενους σπουδαστές
Αφουγκραζόμενη όλα τα παραπάνω, η Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας εντείνει την καμπάνιά της στα ΤΕΙ για τους εργαζόμενους σπουδαστές, προκειμένου να ενημερωθούν για τα δικαιώματά τους στη δουλειά, να έρθουν σε επαφή με τα συνδικάτα τους, να δώσουν δύναμη στη φωνή και τις διεκδικήσεις τους. Η σύγκρουση είναι εφ' όλης της ύλης και αναπόφευκτη με την πολιτική που υποβαθμίζει και ιδιωτικοποιεί τις σπουδές, με την πολιτική που θέλει ανασφάλιστη δουλειά, ήλιο με ήλιο, για 400 - 500 ευρώ.
Ο Βασίλης Κολιός, σπουδαστής στο ΤΕΙ Αθήνας, εργάζεται συγχρόνως, με ημιαπασχόληση, σε διαφημιστική εταιρεία. Υπογράφει τρεις 3μηνες συμβάσεις το χρόνο, «δηλαδή τρεις μήνες το χρόνο δεν έχουμε ούτε αυτή τη λειψή σύμβαση. Δεν υπάρχει πεδίο διαπραγμάτευσης, δεν έχω σύμβαση να με κατοχυρώνει, είμαι "μαύρος". Οσο για τις υπερωρίες, πρέπει να δουλέψω τις διπλάσιες ώρες για να τις πληρωθώ. Αν δουλέψεις δύο ή τρεις ώρες παραπάνω δεν τις πληρώνεσαι ούτε για πλάκα». Ο Βασίλης για κάθε τετράωρο πληρώνεται 45 ευρώ. «Υπολόγισε 2 μεροκάματα τη βδομάδα, περίπου 280 ευρώ το μήνα, ίσα που φτάνουν για κανέναν καφέ και τα τσιγάρα». Και δε γίνεται αλλιώς: «Ο προϋπολογισμός του σπιτιού δεν αρκεί. Αν και ζω με τους γονείς μου, δε φτάνουν 280 ευρώ για να μπορείς να είσαι αυτοσυντηρούμενος, να ζήσεις μια φυσιολογική φοιτητική ζωή, να έχεις να πιεις έναν καφέ». Ωστόσο, όπως εξηγεί ο Β. Κολιός, «και αυτή η φοιτητική ζωή πάει περίπατο, μόνο ξένοιαστη δεν είναι, καθώς τα περισσότερα Σάββατα και Παρασκευές εργάζομαι. Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί το κόστος της σχολής, για να αγοράσεις πράγματα που χρειάζεσαι στο αντικείμενο των σπουδών σου, τουλάχιστον 100 ευρώ, και για γραφική ύλη άλλα 20 ευρώ».
«Και να φανταστείς ότι εγώ θεωρούμαι από τους τυχερούς. Υπάρχουν σπουδαστές που κάνουν σκληρές δουλειές. Αλλοι δουλεύουν οικοδομή, κάνουν μεταφορές, ξυπνούν από τα άγρια χαράματα και τρέχουν. Και αντικειμενικά, από το πρωί που φεύγεις και γυρνάς στο σπίτι σου το βράδυ, έχεις πολλά έξοδα», λέει.
Ο Βασίλης από την πρώτη μέρα που τελείωσε το σχολείο και ξεκίνησε τις σπουδές του, έπιασε δουλειά. «Από την πρώτη μέρα γράφτηκα στο Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων. Το βασικό καθήκον για κάθε σπουδαστή είναι να είναι συνεπής στα μαθήματά του. Για έναν εργαζόμενο σπουδαστή, όπως και για κάθε εργαζόμενο, καθήκον του είναι να εγγραφεί στο σωματείο του. Οι επιχειρήσεις ποντάρουν στην ανάγκη των σπουδαστών να εργαστούν. Δεν πρέπει να τους χαρίσουμε την ευτυχία να έχουν εργαζόμενους που θα τους εκμεταλλεύονται ακόμη πιο εύκολα. Το σωματείο, όταν είναι ταξικό, είναι ασπίδα προστασίας, "σπάει" τη χαρά του εργοδότη και βάζει τις απαιτήσεις εκεί που πρέπει, όχι τίποτα τρελό, απλώς τα αυτονόητα», μας είπε. Ενώ για την καμπάνια της ΚΝΕ στα ΤΕΙ επισημαίνει πόσο «απαραίτητη και χρήσιμη είναι, καθώς το ποσοστό εργαζομένων στα ΤΕΙ είναι πολύ υψηλό. Είναι ανάγκη του σπουδαστικού κινήματος να δώσει προοπτικές σε κάθε σπουδαστή, να συνδυάσει τις διεκδικήσεις του όχι στενά γύρω από το χώρο του ΤΕΙ, αλλά και στο χώρο της δουλειάς».
Τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα για τα παιδιά που αναγκάζονται να φύγουν από την περιοχή τους για να σπουδάσουν αλλού. H Ιλιάνα Μουτσιανά είναι από την επαρχία και όταν πέρασε στο ΤΕΙ Πειραιά αναγκάστηκε από την πρώτη μέρα να βρει δουλειά, καθώς «εστία για τους σπουδαστές δεν υπάρχει και έπρεπε να νοικιάσω σπίτι. Και δεν είναι μόνο το ενοίκιο. Εχεις να πληρώσεις λογαριασμούς, κοινόχρηστα και αναγκάζεσαι να πιάσεις και δεύτερη δουλειά για να τα βγάλεις πέρα. Μιλάμε για 650 ευρώ το μήνα, σαν να ανοίγεις δεύτερο σπίτι. Οι γονείς μου δεν έχουν την οικονομική ευχέρεια να μου δίνουν ένα μισθό το μήνα».
Από το πρώτο έτος στη σχολή έχει περιπλανηθεί σε διάφορες δουλειές του ποδαριού, από ψήσιμο μπιφτεκιών σε φαστφουντάδικο, «να κρέμεσαι σε ένα σκαλάκι για να καθαρίζεις απορροφητήρα και από κάτω να καίει το λάδι και να κρατιέσαι μη γλιστρήσεις», μέχρι διανομή φυλλαδίων. «Αυτή η εργασιακή περιπλάνηση έχει ως αποτέλεσμα να σε "τραβάει" πίσω στις σπουδές, σημειώνει. Δεν προλάβαινα ούτε να διαβάσω. Ερχεται η στιγμή που σε αναγκάζουν να διαλέξεις δουλειά ή σπουδές. Ενα παιδί που έχει σοβαρά οικονομικά προβλήματα τι θα κάνει; Αναγκάζεται να εγκαταλείψει τις σπουδές του. Είναι άδικο».
Τους τελευταίους πέντε μήνες η Ιλιάνα κάνει την πρακτική της σε λογιστικό γραφείο. «Στην πρακτική αμείβεσαι με το 80% του ημερομίσθιου ανειδίκευτου εργάτη, με απολαβές 612 ευρώ το μήνα. Υπάρχουν παιδιά που κάνουν πρακτική και παίρνουν 177 ευρώ το μήνα. Είναι κοροϊδία.Οσο για την απεργία, σου λέει ο εργοδότης ότι ο "πρακτικάριος" δε θεωρείται εργαζόμενος και αφού η απεργία είναι δικαίωμα των εργαζομένων εσύ δεν το έχεις, όπως δε δικαιούσαι και δώρο Χριστουγέννων, δώρο Πάσχα, επίδομα αδείας. Ερχεται η στιγμή που χρειάζεσαι άδεια για την εξεταστική και είναι στην ευχέρεια του εργοδότη αν θα σου δώσει πέντε μέρες», λέει.
Η Ιλιάνα εδώ και τέσσερα χρόνια είναι στο Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων. «Σήμερα σπουδάζουν και εργάζονται τουλάχιστον οι 6 στους 10 σπουδαστές στα ΤΕΙ. Να συνειδητοποιήσουμε πως όσα συμβαίνουν στις σπουδές μας δεν είναι ξεκομμένα από το Ασφαλιστικό. Οι γνώσεις "της πλάκας" οδηγούν σε αποφοίτους "της πλάκας" και όταν δε βγαίνεις με ολοκληρωμένες γνώσεις ο εργοδότης πατάει τα δικαιώματά σου, σε ξεζουμίζει, σε εκμεταλλεύεται. Ολα όσα γίνονται και στην εκπαίδευση έχουν κύριο στόχο να χτυπήσουν τους μελλοντικούς εργαζόμενους. Η συμπόρευση εργατικού και σπουδαστικού-φοιτητικού κινήματος επιβάλλεται».