Παπαγεωργίου Βασίλης

Σε τι ακριβώς συνίσταται η πολιτική της εξαπάτησης του λαού; Συνίσταται: Στην απόκρυψη θέσεων. Στη φραστική υιοθέτηση συνθημάτων που δεν τα πιστεύει. Στο ότι συνεργάζεται με το ΠΑΣΟΚ, ενώ λέει ότι δε συνεργάζεται. Στο ότι ενώ του ασκείται από το ΚΚΕ συγκεκριμένη κριτική, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν απαντά επί της ουσίας, αλλά λέει ότι τον συκοφαντούμε, ότι αντίπαλός του είναι η κυβέρνηση, ο δικομματισμός και άλλα παρόμοια.

Ακόμα: Πολιτική της εξαπάτησης είναι να λες ότι αγωνίζεσαι για τα λαϊκά συμφέροντα, ενώ δε θέλεις, δε σκοπεύεις να θίξεις τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Αυτά ακριβώς κάνει η ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Γι' αυτό είναι αφερέγγυα, διπρόσωπη, αναξιόπιστη. Ολα αυτά θέλει να τα κρύψει με τα περί ανανέωσης και με φραστικές αντιδεξιές κορόνες.

«Είπατε ήδη το σύνθημα "Εξω από το ΝΑΤΟ". Μήπως το επόμενο βήμα είναι να ζητήσετε "Εξω από την ΕΕ", όπως λέει μόνο το ΚΚΕ;».

Και απάντησε:

«Αναφέρθηκα στον εντελώς διαφορετικό τρόπο που αντιμετωπίζουμε εμείς, σε σχέση με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, τα θέματα του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση που σε ένα τακτικό συνέδριο ενός κόμματος όπως το ΠΑΣΟΚ κρίσιμα ζητήματα όπως η επικίνδυνη πολιτική του ιμπεριαλισμού στα Βαλκάνια, η αυθαίρετη και μονομερής ανεξαρτητοποίηση του Κοσσόβου, η συμμετοχή ελληνικών στρατευμάτων στους τυχοδιωκτισμούς του Αφγανιστάν είτε δεν αναφέρθηκαν καθόλου είτε πέρασαν σε τρίτη μοίρα. Αλλοι εκθέτουν τις θέσεις τους μπροστά στον αμερικανό πρεσβευτή, άλλοι διαδηλώνουν μπροστά στην αμερικάνικη πρεσβεία».

Δηλαδή, δεν απάντησε. Πιο σωστά, είπε «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε».

Γιατί άραγε δεν απάντησε; Δεν είναι υπέρ της ΕΕ; Είναι. Ομως, το να βγεις σε τέτοιους καιρούς και να υπεραμύνεσαι της ΕΕ, μάλλον δεν είναι φρόνιμο... Χαλάει το αριστερό σου προφίλ απέναντι σε ανθρώπους που σκέπτονται να έρθουν προς το ΚΚΕ. Ετσι, ο Αλ. Αλαβάνος προτίμησε να απαντήσει όπως απάντησε...

Πιο ειλικρινής ο Δ. Χατζησωκράτης. Είπε (ΝΕΤ) ότι υποστηρίζει τον ευρωστρατό. Βγήκε, ωστόσο, ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ που καταγγέλλει τον Δ. Χατζησωκράτη ότι διαστρεβλώνει τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ!

Τις διαστρεβλώνει; Η πλειοψηφία της ηγεσίας του είναι ασυνεπής, όχι εκείνος. Και είναι ασυνεπής, γιατί ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ τάσσεται υπέρ της ΕΕ, ενώ υποστηρίζει και το Μάαστριχτ. Η αποδοχή του ευρωστρατού έρχεται ως λογική συνέπεια των παραπάνω. Αρα;

«Ομορφη. Χαρούμενη. Αισιόδοξη. Πολύχρωμη. Καινοτόμα. Τολμηρή»!!! (Οπως τραγουδούσαμε στο Δημοτικό Σχολείο: Μια ωραία πεταλούδα εις τον κάμπο μια φορά...).

Τα πράγματα όμως είναι σοβαρά. Γιατί εδώ έχουμε να κάνουμε με την πολιτική. Και η απλή λογική λέει:

Πώς θα φύγει η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ, δίχως να υπάρξει σύγκρουση με τον ιμπεριαλισμό; Μόνο μια εξουσία στηριγμένη στην ισχυρή κοινωνικοπολιτική αντιιμπεριαλιστική συμμαχία, αποφασισμένη να συγκρουστεί με τον ιμπεριαλισμό, μπορεί να βγάλει την Ελλάδα από το ΝΑΤΟ. Οχι μια όμορφη, χαρούμενη ...και λοιπά «αριστερή διακυβέρνηση», που δεν έχει καν στόχο σύγκρουσης μαζί του.

Εξοδος της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ δε σημαίνει ταυτόχρονα και σύγκρουση με την ιμπεριαλιστική ΕΕ, που τα κράτη - μέλη της είναι και μέλη του ΝΑΤΟ; Σημαίνει. Αρα ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δημαγωγεί.

Πώς θα γίνει, όμως, αυτό, τη στιγμή που η ΕΕ το απαγορεύει; Δε σημαίνει αυτό ότι μια κυβέρνηση, που κρατικοποιεί τις παραπάνω επιχειρήσεις, τίθεται αυτομάτως έξω από το ευρωενωσιακό πλαίσιο; Αυτό σημαίνει. Ομως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αν και το γνωρίζει, αν και δε θέλει να βγει η Ελλάδα από την ΕΕ, προτείνει πράγματα που δεν είναι ανεκτά από την ΕΕ!

Από την άλλη: Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έχει ψηφίσει υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων στα όργανα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και τα στελέχη του υλοποιούν στους Δήμους και στις Νομαρχίες τις «συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα».

Ακόμα: Οι ίδιοι κατήγγειλαν το ΚΚΕ που είχε ταχθεί εξαρχής κατά των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης και εφάρμοσαν αυτά τα Σύμφωνα, σε αντίθεση με το ΚΚΕ που έχει μαξιμαλιστικά αιτήματα, όπως λένε. Πού βρίσκεται, λοιπόν, η συνέπεια λόγων και έργων;

Κατόπιν τούτου, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να αδρανεί σχετικά με τις συλλογικές συμβάσεις, ενώ συμπορεύεται με τις ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ. Για την ...ενότητα του κινήματος!..

Εννοείται ότι για τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ το ΠΑΜΕ συνεχίζει να δρα ...διασπαστικά, όχι μόνο επειδή οργανώνει απεργία και για τις Συμβάσεις στις 16 Απρίλη, αλλά πρωταρχικά επειδή υπάρχει και δεν τρέχει να χωθεί στις αγκάλες των εργατοπατέρων και της ταξικής συνεργασίας.

Δε λέει, βέβαια, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ το εξής ουσιώδες: Αν βρεθεί στην κυβέρνηση, πώς θα υποχρεώσει τον ΣΕΒ και όλη την πλουτοκρατία να δώσουν αξιοπρεπείς αυξήσεις στους μισθούς και στα μεροκάματα; Το να κραυγάζει υπέρ της γενιάς των 400 ευρώ, καταγγέλλοντας την άθλια ζωή της, είναι πανεύκολο. Το θέμα είναι να της πει και το πώς. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν το λέει. Γιατί; Γιατί απλούστατα κοροϊδεύει και απλώς εμπορεύεται τις αγωνίες και τις ελπίδες της. Ο λόγος; Δεν έχει γραμμή σύγκρουσης με το κεφάλαιο, υποκλίνεται μπροστά στην καπιταλιστική ιδιοκτησία και προτείνει ένα «νέο κοινωνικό συμβόλαιο ανάμεσα στο κεφάλαιο και τις δυνάμεις της εργασίας»! Συμβόλαιο του θύτη με τα θύματα.

Εδώ κι αν πρόκειται για εμπαιγμό προς τους εργαζόμενους. Οπως έγραψε στην «Ελευθεροτυπία» ο Τάκης Φωτόπουλος (29/3/2008):

«Η πρόταση των Σουηδών συνδικαλιστών, που δεν εφαρμόστηκε ποτέ, υπέρ της εξαγοράς και απόκτησης του ελέγχου πάνω σε τράπεζες κ.λπ., μέσω των επενδύσεων των ασφαλιστικών Ταμείων, ξεθάβεται σήμερα από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που φαίνεται δεν έχει εμπεδώσει ακόμα ότι (...) σε μια οικονομία ανοικτών και απελευθερωμένων αγορών (που επιβάλλει η συμμετοχή στην ΕΕ, την οποία δεν αμφισβητούν) είναι αδύνατος ο αποτελεσματικός κοινωνικός έλεγχος πάνω στις αγορές».

Το δίλημμα είναι μόνο ένα: Ή με τα μονοπώλια ή με το λαό. Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει.