- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- 6/4/2008
Κυρίως φύλλο - Ενθετο: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Από μέρα σε μέρα
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Θέατρα
- Κινηματογράφοι
- Τηλεόραση
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Γιατροί
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Από τις μαζικές εκδηλώσεις των Ινδών κομμουνιστών, στη διάρκεια των συνεδρίων |
Με την εκλογή 87μελούς Κεντρικής Επιτροπής ολοκληρώθηκαν την Πέμπτη 3 Απρίλη οι εργασίες του 19ου Συνεδρίου του ΚΚ Ινδίας (Μαρξιστικό) στην πόλη Κοϊμπατόρε του κρατιδίου Ταμίλ Ναντού στη Νότια Ινδία. Το ΚΚΕ εκπροσώπησε ο Νίκος Σερετάκης, μέλος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ, που επίσης παραβρέθηκε και στο Συνέδριο του ΚΚ Ινδίας που έγινε την προηγούμενη βδομάδα.
Η Κεντρική Επιτροπή ΚΚ Ινδίας(Μ), στην πρώτη της σύνοδο, εξέλεξε 15μελές ΠΓ και επανεξέλεξε τον Πρακάς Καράτ στη θέση του Γενικού Γραμματέα.
Το Συνέδριο έκλεισε με εντυπωσιακή σε όγκο συγκέντρωση στην πόλη, στην οποία συμμετείχαν πάνω από 100.000 εργάτες και εργαζόμενοι (170.000 σύμφωνα με τους διοργανωτές). Στη συγκέντρωση μίλησε ο Πρακάς Καράτ και άλλα στελέχη του κόμματος, παρουσιάζοντας τις αποφάσεις του Συνεδρίου και τις βασικές προτεραιότητες και πρωτοβουλίες που θα αναλάβει στο άμεσο διάστημα.
Το Συνέδριο διαμόρφωσε την τακτική πολιτική γραμμή του κόμματος για τα επόμενα 3 χρόνια και επιβεβαίωσε τη μαχητική στάση του κόμματος απέναντι στη νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης. Παράλληλα, τονίζεται ότι το ΚΚ Ινδίας (Μαρξιστικό) θα συνεχίσει αποφασιστικά την πάλη ενάντια στις κομμουναλιστικές (σοβινιστικές - θρησκευτικές) δυνάμεις που εκφράζει το Λαϊκό Κόμμα.
Στην τελική του ομιλία ο ΓΓ του κόμματος σημείωσε ότι όλη την τελευταία περίοδο έχουν ενταθεί οι επιθέσεις από αυτές τις δυνάμεις στο ΚΚ Ινδίας (Μαρξιστικό) με χτυπήματα σε γραφεία, δολοφονίες στελεχών του κλπ. Να σημειωθεί ότι διαρκούντος του Συνεδρίου σημειώθηκε νέα τέτοια επίθεση όταν τα γραφεία του ΚΚ Ινδίας (Μαρξιστικό) στην πόλη Πούνε δέχτηκαν οργανωμένη επιδρομή 40 ατόμων οπλισμένων με λοστούς, με αποτέλεσμα 3 μέλη του κόμματος να νοσηλεύονται στο νοσοκομείο.
Ο Πρακάς Καράτ είπε ότι το ΚΚ Ινδίας (Μαρξιστικό) θα αγωνιστεί με όλες τις δυνάμεις ενάντια στη μετατροπή της χώρας σε στρατηγικό εταίρο των ΗΠΑ και προειδοποίησε ότι ο λαός της Ινδίας δεν πρόκειται να επιτρέψει μια τέτοια εξέλιξη.
Το Συνέδριο διατύπωσε την άμεση πολιτική πρόταση μιας «τρίτης εναλλακτικής λύσης», ως απάντηση στα μπλοκ που έχουν διαμορφωθεί γύρω από το Λαϊκό Κόμμα και το Κογκρέσο στις υπάρχουσες συνθήκες και συσχετισμούς. Υπογραμμίστηκε η αναγκαιότητα ολόπλευρης ισχυροποίησης του κόμματος ως ουσιαστικής προϋπόθεσης για τη διαμόρφωση μιας φιλολαϊκής διεξόδου.
Το ΚΚ Ινδίας (Μαρξιστικό), σημείωσε ο Πρακάς Καράτ, παραμένει σταθερά στο πλευρό της εργατικής τάξης και των πιο καταπιεσμένων στρωμάτων και θα βρεθεί στην πρώτη γραμμή των αγώνων και κινητοποιήσεων που θα κλιμακωθούν αυτή την περίοδο ιδιαίτερα γύρω από το θέμα της αύξησης της τιμής του ρυζιού και άλλων βασικών προϊόντων.
Τέλος, το Συνέδριο εκτίμησε τις εμπειρίες από τις κυβερνήσεις του Αριστερού Μετώπου στα κρατίδια της Κεράλα, της Δυτικής Βεγγάλης και της Τριπούρα, τις δυνατότητες και τα όρια που έχουν λειτουργώντας στο πλαίσιο του αστικοτσιφλικάδικου συστήματος και του ισχύοντος συντάγματος, και διαμόρφωσε ειδική απόφαση για το θέμα και τις κατευθυντήριες γραμμές της πολιτικής του κόμματος στο πλαίσιο των κρατιδιακών κυβερνήσεων.
«Δικαστικό πραξικόπημα» τιτλοφορείται στην Τουρκία η νέα έκρηξη που προκάλεσαν οι αντιθέσεις στο πολιτικό κατεστημένο της χώρας, με την προσφυγή του «κεμαλικού» κατεστημένου εναντίον του νεοφιλελεύθερου και εξίσου επικίνδυνου για τα λαϊκά συμφέροντα, κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), με την κατηγορία ότι υπονομεύει τον κοσμικό χαρακτήρα του κράτους και οδηγεί τη χώρα στην πολιτική του ριζοσπαστικού ισλάμ, ζητώντας το κλείσιμό του και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων 71 στελεχών του, στους οποίους περιλαμβάνονται και ο πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και ο πρόεδρος της χώρας. Το ωστικό κύμα της προσφυγής μεταφέρθηκε και στην ΕΕ, που επιθυμεί «πρόοδο των μεταρρυθμίσεων» και όχι «πολιτική κρίση»...
Θέση υπέρ της κυβέρνησης Ερντογάν πήρε η ΕΕ, με πρόσχημα τις ενταξιακές μεταρρυθμίσεις. Χαρακτηριστική είναι άλλωστε και η επίσκεψη - στήριξη στο ΑΚΡ - του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Χοσέ Μανουέλ Ντουράο Μπαρόζο και του Επιτρόπου αρμοδίου σε θέματα διεύρυνσης, Ολι Ρεν, στην Τουρκία, τις επόμενες μέρες και οι δηλώσεις τους ότι «η υπόθεση αποκάλυψε ένα λάθος του τουρκικού συνταγματικού πλαισίου»...
Κατόπιν αυτού ο Τούρκος ΥΠΕΞ, Αλί Μπαμπατσάν, προανήγειλε στο όνομα της «δημοκρατίας», επικείμενες, αποφασιστικές αλλαγές στο δικαστικό σύστημα...
Το ΑΚΡ, και το προηγούμενο πολιτικό κατεστημένο της Τουρκίας, έχουν τους ίδιους στόχους και επιδιώξεις προσαρμοσμένες στα συμφέροντα και στις ανάγκες του κεφαλαίου. Προωθούν τις ιδιωτικοποιήσεις, την ανάπτυξη της οικονομίας σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, τη διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος και της κοινωνικής πρόνοιας, προωθώντας τους δεσμούς με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα της ΕΕ και των ΗΠΑ, ενώ υπονομεύουν τα λαϊκά και εργατικά συμφέροντα.
Το ΚΚ Τουρκίας (ΤΚΡ) κατήγγειλε το ΑΚΡ, ως εχθρό των εργαζομένων, πιστό σύμμαχο των ΗΠΑ και αντιδραστικό. Υπογραμμίζει ότι «η μόνη δύναμη που μπορεί να σταματήσει το ΑΚΡ, κάθε δημόσιο εχθρό ή συνεργαζόμενους κύκλους, είναι η εργατική τάξη», ξεκαθαρίζοντας ότι το Κόμμα δε θα μείνει απλός παρατηρητής στη διαδικασία που μετατρέπει το λαό σε θεατή μιας διαμάχης που εκτυλίσσεται μεταξύ διαφορετικών τάσεων της ίδιας πολιτικής. Καλεί τα λαϊκά στρώματα να μην παρασύρονται από «σειρήνες», και να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους για τα δικά τους συμφέροντα.
Ωστόσο, το ζήτημα της FYROM είναι αρκετά σοβαρότερο από τις κάθε λογής δηλώσεις ικανοποίησης. Το ζήτημα εξακολουθεί να υπάρχει και άπτεται τόσο των αντικειμενικών συνθηκών στη Βαλκανική, όσο και των θέσεων και του χαρακτήρα της ελληνικής αστικής τάξης. Εγινε φανερό ότι η αστική τάξη χρησιμοποίησε το πρόβλημα με τη FYROM για να απαιτήσει ισότιμη συμμετοχή εταίρου στη συμμαχία και μάλιστα κόντρα στις ΗΠΑ. Η πρώτη ερώτηση που τίθεται είναι πόσο θα μπορέσει να αντέξει στις πιέσεις ισχυρών εταίρων, ακόμη κι εκείνων που φάνηκε στη σύνοδο να στέκονται δίπλα της, άμεσα ή έμμεσα.
Μ' άλλα λόγια, οι κάθε λογής επενδύσεις, όπως στη FYROM, την Αλβανία, τη Βουλγαρία κ.α., δύνανται κάθε στιγμή να κινδυνεύσουν από ισχυρά συμμαχικά κελεύσματα. Αυτό υποχρεώνει την Ελλάδα να επιζητά επιμέρους συμμαχίες κυρίως στην Ευρωπαϊκή Ενωση, που είναι κατά βάση το οικονομικό σκέλος της συμμαχίας. Αυτός είναι κι ένας επιπρόσθετος λόγος παράδοσης δημόσιων επιχειρήσεων σε ισχυρούς εταίρους. Είναι ένα παιχνίδι όπου εμπλέκεται επικίνδυνα η εσωτερική με την εξωτερική πολιτική. Εδώ οφείλεται και η αποκλειστική εμμονή στην ονοματολογία της FYROM, χωρίς να συζητιέται στην ίδια τουλάχιστον ένταση το πρόβλημα των συνταγματικών αλυτρωτικών βλέψεων της κυβερνώσας εθνικιστικής ομάδας της FYROM εις βάρος της Ελλάδας. Το κύριο - φαίνεται - για την ελληνική αστική τάξη είναι το όνομα του κυρίαρχου και όχι πού βρίσκεται ο χώρος όπου θα ασκήσει οικονομική δραστηριότητα προς εκμετάλλευση.
