Η συγκάλυψη των πραγματικών πολιτικών αιτιών που γεννούν τη φτώχεια και την εξαθλίωση για τα πλατιά λαϊκά στρώματα, η αποποίηση των ελάχιστων υποχρεώσεων του κράτους για την ουσιαστική προστασία των αδύναμων ομάδων με την ταυτόχρονη εκχώρηση των ελάχιστων εναπομεινασών υπηρεσιών Πρόνοιας στην επιχειρηματική δραστηριότητα, στις εθελοντικές και μη κυβερνητικές οργανώσεις, στους δήμους και την εκκλησία, που θα διαχειρίζονται και θα συγκαλύπτουν τη φτώχεια με το αζημίωτο, είναι οι βασικοί άξονες του «Εθνικού Προγράμματος Κοινωνικής Συνοχής και Αλληλεγγύης», που παρουσίασε χτες η ηγεσία του υπουργείου Υγείας και αφορά στην περίοδο 2007-2013.

Οι «στοχευμένες - όπως τις αποκαλούν - πολιτικές πρόληψης και καταπολέμησης του κοινωνικού αποκλεισμού» επικεντρώνουν στις λεγόμενες «ακραίες μορφές φτώχειας», αφήνοντας στο απυρόβλητο τις αιτίες που προκαλούν τόσο αυτές, όσο και τις γενικότερες ανισότητες σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Ταυτόχρονα επιχειρείται να χειραγωγηθεί η συνείδηση των λαϊκών στρωμάτων πως πρέπει να συμβιβαστούν με τα άθλια μεροκάματα, τις συντάξεις και τις παροχές Υγείας και Πρόνοιας, καθώς προτεραιότητα έχουν οι ευπαθείς ομάδες, θύματα του ίδιου εκμεταλλευτικού συστήματος (ηλικιωμένοι, ανάπηροι, μετανάστες, άποροι, άστεγοι κλπ.).

Ετσι «βγάζουν λάδι» τις πολιτικές που οδηγούν ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας στο περιθώριο για να ενισχύσουν την κερδοφορία του κεφαλαίου. Και εκτός απ' την αθώωση των αντιλαϊκών πολιτικών, έρχονται - στο όνομα της προστασίας των ακραίων περιπτώσεων - να παραδώσουν - και μάλιστα με δικομματική συναίνεση - τις υπηρεσίες πρόνοιας μποναμά στην επιχειρηματική δραστηριότητα, μέσα απ' την αξιοποίηση κονδυλίων απ' τα Προγράμματα Δημοσίων Επενδύσεων, την Ευρωπαϊκή Ενωση και τη λεγόμενη Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη των ελληνικών και πολυεθνικών επιχειρήσεων.

Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του υπουργού Υγείας Δημήτρη Αβραμόπουλου στη χτεσινή ημερίδα. «Το Οραμα - για να χρησιμοποιήσω αυτόν τον ταλαιπωρημένο όρο - του προγράμματος αντιστοιχεί στο θεσμικό και επιχειρησιακό εκσυγχρονισμό του μοντέλου κοινωνικής πρόνοιας, που θα κατοχυρώνει τη σταδιακή μετεξέλιξή του σε ένα σύγχρονο ολιστικό σύστημα φροντίδας και προώθησης της κοινωνικής ένταξης των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού με καθαρούς, πλέον, αναπτυξιακούς στόχους» είπε ο υπουργός, ενώ ένας απ' τους συντάκτες του προγράμματος υπογράμμισε: «Είναι η πρώτη φορά που θέλουμε να κάνουμε προτιμότερη την επιλογή της απασχόλησης απ' τη λήψη του επιδόματος».

Εξίσου αποκαλυπτική για την πολιτική της κυβέρνησης είναι και μια έκδοση του υπουργείου Υγείας για το Πρόγραμμα: «Η Αναπτυξιακή Στρατηγική του υπουργείου Υγείας, αναφέρεται, στον τομέα της κοινωνικής πρόνοιας για τη Δ΄ Προγραμματική Περίοδο εξυπηρετεί ουσιαστικά τους θεμελιώδεις στόχους της Στρατηγικής της Λισαβόνας, καθώς οι επιχειρησιακοί άξονες προτεραιότητας που επιλέγονται ενδυναμώνουν την εισαγωγή μεταρρυθμιστικών διαδικασιών για την προσέλκυση περισσότερων ατόμων στην απασχόληση μέσω μιας μακροπρόθεσμης διαδικασίας εκσυγχρονισμού των εθνικών προνοιακών πολιτικών».

Κεντρικός μοχλός για την προώθηση αυτών των διαδικασιών αποτελούν οι Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ). Στο χώρο της πρόνοιας, αναφέρθηκε, δεν έχει εγκριθεί κανένα έργο. Τέτοια έργα σχεδιάζονται, όπως αναφέρθηκε, να γίνουν σε τομείς εξειδικευμένης ιατρικής περίθαλψης και αποκατάστασης. Με το πρόγραμμα της κυβέρνησης συμφώνησε ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ βουλευτής Μανώλης Σκουλάκης, λέγοντας «φτάνει να γίνουν πράξη».

Αποκαλυπτικά για τις επιπτώσεις των αντιλαϊκών πολιτικών που προώθησαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, στο όνομα του ευρωμονόδρομου, ήταν τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στη χτεσινή ημερίδα. Παρά το γεγονός ότι οι στατιστικές βασίζονται σε κριτήρια που απέχουν από την πραγματικότητα (πολύ περισσότερο από τις πραγματικές ανάγκες των εργαζόμενων), είναι χαρακτηριστικά τα παρακάτω ευρήματα:

• Η Ελλάδα έχει την πρωτοκαθεδρία σε πανευρωπαϊκό επίπεδο στη στέρηση της ικανοποίησης βασικών αναγκών. Ετσι το 32,1% του πληθυσμού - δηλαδή ένας στους τρεις κατοίκους - δεν μπορεί να αγοράσει είδη τροφής, ένδυσης και υπόδησης. Ακολουθούν η Αγγλία με 16,9%, η Πορτογαλία με 15,9% και η Ισπανία με 15,6%.
• Το 22,7% του ελληνικού πληθυσμού ζει κάτω απ' το όριο της φτώχειας αν ληφθεί υπόψη μόνο το εισόδημα. (Προηγείται η Πορτογαλία με 23% και έπεται η Αγγλία με 22,3%).
• Το 10,6% ζει σε άθλιες συνθήκες ή είναι άστεγοι. (Προηγείται η Πορτογαλία με 19,6% και έπεται η Ισπανία με 8,6%).

Κι όμως μπροστά σε αυτή την εκρηκτική κατάσταση, η κυβέρνηση εκείνο που σχεδιάζει - και χωρίς να το προσδιορίσει ακριβώς - είναι κάποιες «παροχές υπηρεσιών» σε 100.000 μονογονεϊκές οικογένειες και 400.000 παιδιά. Για παράδειγμα, στα φτωχά υπερχρεωμένα νοικοκυριά θα προσφερθεί βοήθεια νομικών για τις διαφορές τους με τις τράπεζες και κάποιες υπηρεσίες στα παιδιά τους!

Κόλαφο για εκείνους που θέλουν να παρουσιάσουν το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» σαν απάντηση στη φτώχεια αποτελούν τα στοιχεία της ίδιας της ΕΕ. Ο Μέσος Ορος (ΜΟ) του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος για ένα άτομο στην Ευρώπη των «15» είναι 349,12 ευρώ. (Δεν έχουν εγγυημένο εισόδημα Ελλάδα, Ουγγαρία και Ιταλία). Και αυτό τη στιγμή που στην Ελλάδα το όριο φτώχειας - όπως το υπολογίζει η Ευρωπαϊκή Ενωση - για ένα άτομο είναι 471 ευρώ και ο ΜΟ των επιδομάτων πρόνοιας είναι 341,86 ευρώ. Ο ΜΟ του κατώτατου μισθού στην ΕΕ των «15» είναι 1.160,12 ευρώ. Στην Ελλάδα διαμορφώθηκε σε 681 ευρώ με την τελευταία συμφωνία.

Τα όρια αυτά βέβαια υπολείπονται κατά πολύ απ' τις σύγχρονες ανάγκες που πληθυσμού και επιβεβαιώνουν την αναγκαιότητα της πάλης για τη διεκδίκηση μισθού 1.400 ευρώ και κατώτερης σύνταξης 1.120 ευρώ που προβάλλουν τα ταξικά συνδικάτα, μαζί με το αίτημα για ουσιαστική προστασία των ανέργων, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία - Υγεία -Πρόνοια κ.ά.