Αυτή είναι η παράγραφος 8 ψηφίσματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που εγκρίθηκε με τις ψήφους όλων των ευρωπαϊκών αστικών κομμάτων στις 11 Ιούλη 2007, μαζί με δέκα ψήφους από την Ομάδα της Αριστεράς GUE (που στη συντριπτική πλειοψηφία την καταψήφισε), συμπεριλαμβανομένου του Συνασπισμού. Δηλώνει τη συμφωνία με τις βασικές κατευθύνσεις του Ευρωσυντάγματος και της νέας Συνθήκης της Λισαβόνας και καταρρίπτει τους ισχυρισμούς του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ότι είναι αντίθετος στη νέα Συνθήκη της Λισαβόνας.

• «Ενιαία νομική προσωπικότητα».

Με απλά λόγια σημαίνει «να μιλάει η ΕΕ με μια φωνή», δηλαδή ενισχυμένη πολιτική παρουσία της Ευρωένωσης στο εσωτερικό και διεθνώς. Ο Συνασπισμός λέει ότι η Συνθήκη της Λισαβόνας, όπως και η προκάτοχός της, Ευρωπαϊκή Συνθήκη, έχει νεοφιλελεύθερη και μιλιταριστική κατεύθυνση. Αν πίστευαν αυτά που λένε, γιατί ζητούν αυτή η νεοφιλελεύθερη και μιλιταριστική κατεύθυνση να γίνει ακόμη πιο ισχυρή μέσα από την απόκτηση ενιαίας νομικής προσωπικότητας;

• «Κατάργηση της δομής των πυλώνων, επέκταση της ειδικής πλειοψηφίας στο Συμβούλιο, συναπόφαση Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου».

Η δημιουργία των τριών πυλώνων είναι παιδί του Μάαστριχτ. Στον πρώτο πυλώνα, που ταυτίζεται με το περιεχόμενο της παλιάς ΕΟΚ, όπως τροποποιήθηκε με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ για να συμπεριλάβει την ΟΝΕ και την ενιαία εσωτερική αγορά (ανταγωνισμός, ευρώ, εμπόριο, γεωργία κλπ.), με τις γνωστές καταστροφικές συνέπειες για τους λαούς της ΕΕ, προστέθηκαν δύο ακόμη πυλώνες, που αποτέλεσαν τη νεοϊδρυθείσα τότε Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ενωση, και αφορούν:

α) Την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ), στην οποία περιλαμβάνεται και η άμυνα μέσα από το παρακλάδι ΚΕΠΑΑ (Κοινή Ευρωπαϊκή Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας) - δεύτερος πυλώνας.

β) Τη Δικαιοσύνη και τις Εσωτερικές Υποθέσεις, που περιλαμβάνει την αστυνομική και ποινική δικαστική συνεργασία - τρίτος πυλώνας.

Επομένως, ο ύπατος εκπρόσωπος και ο Ευρωστρατός, οι στρατιωτικές, αστυνομικές και πολιτικές επεμβάσεις σε Βαλκάνια, Αφρική, Μ. Ανατολή, στηρίζονται στο Μάαστριχτ. Το Μάαστριχτ είναι επίσης η μήτρα που γέννησε τους τρομονόμους και τις τρομολίστες, τις μυστικές και φανερές συμφωνίες ΕΕ - ΗΠΑ (βλέπε ιπτάμενες φυλακές της CIA), την ενδυνάμωση των παλιών και τη δημιουργία νέων μηχανισμών καταστολής (Ευρωπόλ, Ευρωτζάστ, Φροντέξ, Προυμ) και φακελώματος αλλοδαπών και Ευρωπαίων. Η υπερψήφιση της Συνθήκης του Μάαστριχτ δεν ήταν ένα έγκλημα στιγμιαίο, αλλά έγκλημα διαρκείας προς τον ελληνικό λαό και τους άλλους λαούς.

Σταδιακά, ο πυλώνας της δικαιοσύνης και εσωτερικών υποθέσεων, που αργότερα μπήκε κάτω από τον τίτλο «Χώρος Ελευθερίας, Ασφάλειας και Δικαιοσύνης», αποκτούσε χαρακτηριστικά ενιαίας και ομοιόμορφης πολιτικής, ειδικά μετά το Πρόγραμμα της Χάγης. Η ανάγκη των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών να καταστείλουν και να τρομοκρατήσουν το κίνημα των λαών της ΕΕ, τους ανάγκασε να παραμερίσουν τις επιμέρους αντιθέσεις και να συμφωνήσουν σε κοινά, κεντρικά σχεδιασμένα αντιδημοκρατικά μέτρα, πολύ πριν τα χτυπήματα σε Ν. Υόρκη, Μαδρίτη και Λονδίνο, που αξιοποιήθηκαν για την αποχαλίνωση μιας προδιαγεγραμμένης αντιδημοκρατικής πορείας.

Η ανάγκη αυτή ικανοποιείται πλήρως στη νέα Ευρωσυνθήκη, όπου (όπως και στο Ευρωσύνταγμα) για τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών του λεγόμενου «Χώρου», καταργείται η ομοφωνία στα Συμβούλια, οι αποφάσεις θα παίρνονται με πλειοψηφία, ενώ το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα συναποφασίζει μαζί με το Συμβούλιο. Για το ρόλο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Δικαστηρίου στις αντιλαϊκές αποφάσεις έχουν ήδη γραφεί αρκετά. Με άλλα λόγια δυναμώνει η κεντρική παρέμβαση και οι εξουσίες της ΕΕ στην επιβολή ενιαίου ευρωπαϊκού χώρου εσωτερικής τάξης και ασφάλειας, ενιαίων ευρωενωσιακών μέτρων και θεσμών καταστολής και φακελώματος.

Στις 8/6/2005, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με τις ψήφους ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ, ψήφισε έκθεση για την πρόοδο που σημειώθηκε το 2004 στο «Χώρο Ελευθερίας, Ασφάλειας και Δικαιοσύνης». Η έκθεση, αφού αποδέχεται όλη τη γνωστή ιμπεριαλιστική φιλολογία περί «τρομοκρατίας», θεωρεί «λυπηρό ότι δεν υπάρχει ακόμη πραγματική ευρωπαϊκή στρατηγική εσωτερικής ασφάλειας». Τάσσεται υπέρ της αναβάθμισης της Ευρωπόλ(«μια κοινοτική νομική βάση για την Ευρωπόλ»), υπέρ της ευρωτρομολίστας, υπέρ του φακελώματος των «ανεπιθύμητων αλλοδαπών» και των «υπόπτων υπό διακριτική παρακολούθηση» (άρθρα 96 και 99 της Σένγκεν), εφόσον υπάρξουν κατάλληλες νομικές βάσεις! Ζητά την ενίσχυση της Ευρωτζάστ «με σκοπό τη δημιουργία ευρωπαϊκής εισαγγελικής αρχής», τη «διαχείριση με ορθολογικό τρόπο των πληροφοριών τις οποίες διαθέτουν η Ενωση και τα κράτη - μέλη», την «αποτελεσματικότητα της χρήσης της βιομετρίας», μια «ευρωπαϊκή πολιτική επί θεμάτων ασύλου και μετανάστευσης».

Μόλις πριν λίγους μήνες, ο Συνασπισμός υπερψήφισε στο Ευρωκοινοβούλιο ψήφισμα για την τρομοκρατία, που στη συνέχεια ο ΣΥΡΙΖΑ στην ελληνική Βουλή δήλωσε ότι καταψηφίζει (!), ενώ επέλεξε την ανοχή διά της αποχής στην καταδίκη της ριζοσπαστικοποίησης, την αναβάθμιση της συνεργασίας των ειδικών αντιτρομοκρατικών ομάδων των κρατών - μελών και την τοποθέτηση ενόπλων αστυνομικών στα πιλοτήρια των αεροπλάνων.

Τα κείμενα αυτά, που νομιμοποιούν όλα τα «αντιτρομοκρατικά» και κατασταλτικά μέτρα της ΕΕ, ζητούν αυτό ακριβώς που φέρνει η Συνθήκη της Λισαβόνας.

• «Νομικά δεσμευτικό καθεστώς του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων».

Ο Χάρτης εγκρίθηκε στη Σύνοδο Κορυφής της Νίκαιας το 2000, και υπονομεύει μια σειρά δικαιώματα, πολλά εκ των οποίων προστατεύονται - έστω ρητορικά - καλύτερα στα εθνικά συντάγματα. Κατοχυρώνει την επιχειρηματική ελευθερία και νομιμοποιεί την ανταπεργία των εργοδοτών (λοκ άουτ). Μετατρέπει σε «ευχέρειες» την πρόσβαση σε διάφορα κοινωνικά δικαιώματα, ακόμη και στο δικαίωμα στην υποχρεωτική εκπαίδευση.

• «Ενίσχυση της συνοχής της εξωτερικής δράσης της Ενωσης».

Οπως προαναφέρθηκε, ο δεύτερος πυλώνας της Συνθήκης του Μάαστριχτ ήταν αυτός της Εξωτερικής Πολιτικής και της Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας. Στην Ευρωσυνθήκη καταργείται ως χωριστός πυλώνας, αλλά εξακολουθεί (εξαιτίας των γνωστών και συνεχιζόμενων ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων) να λειτουργεί στη βάση της «διακυβερνητικής συνεργασίας», δηλαδή με ομοφωνία στα Συμβούλια, με αρκετές όμως αποκλίσεις στον κανόνα της ομοφωνίας (βλέπε εισήγηση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στην εκδήλωση στο «Τιτάνια» 7/4/2008). Οι αποκλίσεις αυτές, σε συνδυασμό με την ισχυροποίηση της θέσης του ύπατου εκπροσώπου, τη δυνατότητα επέμβασης σε άλλο κράτος υπό το πρόσχημα τρομοκρατικής ή άλλης απειλής (βλέπε εκθέσεις Δ. Παπαδημούλη για Μηχανισμό Πολιτικής Προστασίας) και το μηχανισμό της «μόνιμης διαρθρωμένης συνεργασίας» μεταξύ ορισμένων κρατών - μελών, συμβάλλουν στην «ενίσχυση της συνοχής της εξωτερικής δράσης της Ενωσης». Με την ενίσχυση της εξωτερικής και αμυντικής της συνοχής, η ΕΕ θα γίνει ακόμη πιο επικίνδυνη ιμπεριαλιστική δύναμη, αφού ήδη έχει υιοθετήσει το δόγμα του προληπτικού πολέμου και της στενής συνεργασίας με το ΝΑΤΟ, έχει οργανώσει και χρησιμοποιήσει τον Ευρωστρατό, δηλαδή έχει προχωρήσει τις εξελίξεις που θεσμοθετούνται στη νέα Ευρωσυνθήκη. Πόσο ειλικρινής είναι η αντίθεση του Συνασπισμού στη «μιλιταριστική Ευρώπη», τη στιγμή που έχει στηρίξει τη διαμόρφωσή της;

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ διατείνεται ότι είναι αντίθετος με τη νέα Συνθήκη της Λισαβόνας, και θέλει μιαν άλλη προοδευτική Συνθήκη, θέση που αποτελεί από μόνη της μιαν άλλη μεγάλη εξαπάτηση του ελληνικού λαού. Οι θέσεις όμως που έχει πάρει στα θεμελιακά ζητήματα της Συνθήκης και του Ευρωσυντάγματος, αποδεικνύουν ότι στην πραγματικότητα συμφωνεί με τη συγκεκριμένη Συνθήκη που στα λόγια καταγγέλλει.

Ορισμένες δηλώσεις, όπως του κ. Χατζησωκράτη («ο Συνασπισμός είναι υπέρ του Ευρωστρατού») και του νέου προέδρου του Συνασπισμού («στην Ευρώπη έχουν δημοκρατία»), τους αποκαλύπτουν και δυσκολεύουν την απελπισμένη προσπάθεια να κρύψουν από τον ελληνικό λαό τις θέσεις τους για την ΕΕ και τις ευθύνες τους για την πορεία της ευρωενωσιακής ενοποίησης.

Οσο όμως κι αν υποτιμούν τον ελληνικό λαό και τη μνήμη του, με επιχειρήσεις ιδεολογικοπολιτικής λοβοτομής, δε θα τα καταφέρουν. Το ΚΚΕ θα είναι πάντα εδώ για να αποκαλύπτει τις λαθροχειρίες τους. Να συσπειρώνει δυνάμεις στην Ελλάδα και την Ευρώπη για την πλατιά λαϊκή αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή - άρα και αντιευρωενωσιακή - αντεπίθεση.