Η ιδιωτικοποίηση επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, που ξεκίνησε με τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και ολοκληρώνεται τώρα από την κυβέρνηση της ΝΔ, αποτελεί επιταγή του κεφαλαίου με το επιχείρημα πως, έτσι, θα στηριχτεί «η ανάπτυξη και η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας», «θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας», «θα κερδίσουμε τη μεγάλη αγορά των Βαλκανίων». Στην πραγματικότητα, τη μόνη ανάπτυξη που υπηρετεί είναι η ανάπτυξη της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Στο πλαίσιο αυτό, την περίοδο 1999-2000, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ προχώρησε στην ιδιωτικοποίηση της Ελληνικής Βιομηχανίας Οχημάτων (ΕΛΒΟ), παραδίδοντάς τη στον όμιλο Μυτιληναίου, και, παράλληλα, έβαλε τις βάσεις για την ιδιωτικοποίηση της Εταιρείας Υδρευσης και Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης (ΕΥΑΘ) και του Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης (ΟΛΘ).

Η κυβέρνηση της ΝΔ πήρε τη σκυτάλη από το ΠΑΣΟΚ και συνεχίζει επάξια τον αγώνα δρόμου για να ολοκληρωθεί το ξεπούλημα. Προβάλλοντας την ανάγκη ενίσχυσης της θέσης της Ελλάδας στη σκακιέρα του καπιταλιστικού ανταγωνισμού στα Βαλκάνια, προωθεί «επενδύσεις» που στρώσουν το χαλί στον ιδιώτη που θα τις εκμεταλλευτεί.

Βεβαίως, συνυπεύθυνες γι' αυτές τις εξελίξεις είναι οι συνδικαλιστικές ηγεσίες ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΝ, στη ΓΣΕΕ, στο ΕΚΘ, αλλά και τα επιχειρησιακά σωματεία, που αποδέχτηκαν την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, υιοθέτησαν τα συνθήματα της ανταγωνιστικότητας και της απελευθέρωσης των αγορών και, μέσα από στημένους «διαλόγους», οδήγησαν τους εργαζόμενους, σε υποχωρήσεις και απώλεια κεκτημένων κατακτήσεων. Και τώρα που ζουν τις επιπτώσεις, διαμαρτύρονται, αλλά πάλι δεν αμφισβητούν την ουσία αυτής της πολιτικής.

Σταθερό μέτωπο ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις κράτησε και κρατά το ΚΚΕ, που καλεί το λαό να βγάλει συμπεράσματα και να παλέψει για να μπει φρένο στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Να ενταχθούν όλες οι επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας στο δημόσιο έλεγχο και να αποτελέσουν βασικά εργαλεία ανάπτυξης με γνώμονα την εξυπηρέτηση των λαϊκών συμφερόντων και όχι τα κέρδη του κεφαλαίου.

Τελευταία, για να εξασφαλίσουν και τη συναίνεση του λαού, πλουτοκράτες και τα κόμματα που τους υπηρετούν, «απειλούν» πως αν δεν προχωρήσουν γρήγορα οι ιδιωτικοποιήσεις, θα μας προλάβουν οι άλλες βαλκανικές χώρες και θα χάσουμε τη δυνατότητα να γίνει η Θεσσαλονίκη κέντρο διαμετακομιστικού εμπορίου και υπηρεσιών. Αυτό το δίλημμα προβάλλεται πιο έντονα για την περίπτωση του Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης (ΟΛΘ), προκειμένου να επιταχυνθεί η «ανάπτυξη» των δραστηριοτήτων του μέσα από το ξεπούλημα σε ιδιώτες ...επενδυτές.

Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής, εκποίησης της λαϊκής περιουσίας, εξακολουθεί η μείωση του προσωπικού (υπάλληλοι, λιμενεργάτες), η παράδοση υπηρεσιών σε εργολάβους που απασχολούν εργαζόμενους χαμηλά αμειβόμενους, χωρίς εργασιακά δικαιώματα. Η υποβάθμιση της ακτοπλοϊκής σύνδεσης του λιμανιού για τη μεταφορά επιβατών. Ενίσχυση του εμπορικού - μεταφορικού χαρακτήρα του, που όμως (ενόψει της ιδιωτικοποίησης) γίνεται χωρίς αύξηση του προσωπικού, με αποτέλεσμα την εντατικοποίηση της εργασίας και την εμφάνιση πολύωρων καθυστερήσεων στις φορτοεκφορτώσεις εμπορευμάτων.

Ετσι βγήκε στο σφυρί ο Σταθμός Εμπορευματοκιβωτίων (ΣΕΜΠΟ), το «φιλέτο» του λιμανιού. Σύμφωνα με στοιχεία που έχουν παρουσιάσει οι εργαζόμενοι, το ΣΕΜΠΟ, το 2007 παρουσίασε 30% αύξηση στη διακίνηση και 200% αύξηση των κερδών. Εξασφαλίζει το 66% των εσόδων του ΟΛΘ, συμμετέχει στο 40% του ΑΕΠ στην Κεντρική Μακεδονία και καλύπτει το 13,5% της πανελλαδικής διακίνησης των εμπορευμάτων.

Ο διαγωνισμός για την παραχώρησή του σε ιδιώτες «τρέχει» ήδη και ενδιαφέρον έχουν εκδηλώσει πολυεθνικές όπως η Cosco, η Dubai Ports, η Hutchison, η APM Terminals, η ICTSI, η PSA και άλλες δύο εταιρείες που δεν προέρχονται από το ναυτιλιακό χώρο.

Στο μεταξύ, μετά την παραχώρηση του ΣΕΜΠΟ σε ιδιώτες, έρχεται η εκποίηση της ακίνητης περιουσίας του λιμανιού, στο πλαίσιο της οποίας σχεδιάζεται η μετατροπή των κτιρίων σε ξενοδοχεία, εστιατόρια, εμπορικά κέντρα κ.ά. Ηδη έχουν εκφράσει ενδιαφέρον ιδιώτες επενδυτές. Μάλιστα, η ΟΛΘ ΑΕ έχει ήδη έτοιμες τις προδιαγραφές μελέτης, για την εκμετάλλευση της πρώτης προβλήτας, του κτιρίου και άλλων σημείων της δεύτερης προβλήτας.

Κόντρα σ' αυτή την πολιτική και τους βιομήχανους και εξαγωγείς που τη στηρίζουν με κάθε τρόπο, τρομοκρατώντας, συκοφαντώντας, απειλώντας και προσπαθώντας να ενεργοποιήσουν και ανακλαστικά κοινωνικού αυτοματισμού, παλεύουν οι εργαζόμενοι του ΟΛΘ και ο λαός της Θεσσαλονίκης. Με τη δράση του και με μπροστάρη τις ταξικές δυνάμεις αντιστέκεται στο ξεπούλημα της λαϊκής περιουσίας, αποκαλύπτει τους ενόχους, την πολιτική του δικομματισμού και τις ευθύνες που έχουν και οι ντόπιοι βαστάζοι της (νομάρχες, δήμαρχοι, συμβιβασμένες ηγεσίες).

Σε τροχιά ιδιωτικοποίησης προχωρά και η Εταιρεία Υδρευσης Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης (ΕΥΑΘ), μέσα από τη «στρατηγική συνεργασία» που προωθείται με την πολυεθνική γαλλικών συμφερόντων «SUEZ Group», για την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων τόσο στη Θεσσαλονίκη όσο κυρίως στη ΝΑ Ευρώπη. Η SUEZ σχεδιάζει να αυξήσει το ποσοστό της τουλάχιστον στο 25%. Στο πλαίσιο αυτής της «στρατηγικής συνεργασίας» ετοιμάζεται να επεκταθεί επιχειρηματικά η ΕΥΑΘ μέχρι το 2010 σε νέους τομείς δράσης, όπως τηλεπικοινωνίες, ενέργεια και κατασκευές, ιδρύοντας 5 θυγατρικές. Ηδη από τις αρχές του έτους ίδρυσε τη θυγατρική «ΕΥΑΘ Υπηρεσίες ΑΕ».

Ταυτόχρονα, η εταιρεία προχωρά με γρήγορους ρυθμούς την ένταξη στο δίκτυό της νέων περιοχών του Πολεοδομικού Συγκροτήματος Θεσσαλονίκης, προκειμένου να αυξήσει το πελατολόγιό της κατά 12%. Ετσι ελπίζουν να συνδεθούν στο δίκτυο οι εργαζόμενοι που ζουν στις περιοχές Νικόπολης (Δήμος Σταυρούπολης) και Ανθοκήπων (Δήμος Πολίχνης), στους Δήμους Πυλαίας, Ωραιοκάστρου, Εχεδώρου και Πεύκων.

Το πόσο καλό «φιλέτο» αποτελεί η εταιρεία, προκειμένου να αυξήσουν παραπέρα την κερδοφορία τους οι ιδιώτες, αποδεικνύεται και από τον «πόλεμο» των εργολάβων που μαίνεται χρόνια τώρα, για τη λειτουργία των υπηρεσιών της (διυλιστήριο, βιολογικός καθαρισμός, επεκτάσεις δικτύων, διορθώσεις βλαβών, επίδοση λογαριασμών στους καταναλωτές κλπ.).

Τα προ φόρων κέρδη της ΕΥΑΘ ΑΕ από 13,656 εκατ. ευρώ το 2006 ανήλθαν στα 17,487 εκατ. ευρώ το 2007, σημειώνοντας αύξηση 28,06%. Τα μετά φόρων κέρδη από 9,64 εκατ. ευρώ το 2006 έφτασαν τα 12,741 εκατ. ευρώ το 2007, σημειώνοντας αύξηση 32,17%. Ο τζίρος της εταιρείας από 66,035 εκατ. ευρώ το 2006 ανήλθε στα 70,100 εκατ. ευρώ το 2007, παρουσιάζοντας αύξηση 6,16%.

Το μάρμαρο της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΑΘ και την κερδοφορία της για να γίνει ελκυστική στις πολυεθνικές ήδη το πληρώνει ο εργαζόμενος λαός της Θεσσαλονίκης. Αυτό, μέσα από τις υπέρογκες αυξήσεις στα τιμολόγια ύδρευσης και αποχέτευσης, που για την ίδια περίοδο, μέχρι και το 2011, θα ξεπεράσουν σταδιακά το 33% (4%-6% ετήσια αύξηση). Αλλά και οι εργαζόμενοι, που βιώνουν τις ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις με την επέκταση των εργολαβιών και τις ολιγόμηνες συμβάσεις απασχόλησης. Συνολικά, τα τελευταία χρόνια, κυρίως μετά τη μετατροπή του οργανισμού σε Ανώνυμη Εταιρεία και την ενοποίηση των δύο οργανισμών (ύδρευσης και αποχέτευσης όπου απασχολούνταν περίπου 800 εργαζόμενοι), το προσωπικό έχει ήδη μειωθεί κατά 250 άτομα. Μέσα στην επόμενη τριετία αναμένεται να αποχωρήσουν (με συνταξιοδότηση) άλλοι 300 εργαζόμενοι. Αυτό σημαίνει πως θα απομείνουν μόλις 250.

Σε παραγωγική απαξίωση οδηγείται μετά την ιδιωτικοποίησή της το 2000, η ΕΛΒΟ. Η διεύθυνση της μεγαλύτερης βιομηχανίας κατασκευής ειδικών οχημάτων (στρατιωτικών, πυροσβεστικών, λεωφορείων κλπ.) στην Ελλάδα έχει περάσει στα χέρια του Ομίλου Μυτιληναίου μετά την εκχώρηση του 43% των μετοχών της και του μάνατζμεντ. Ο επιχειρηματίας έχει στρέψει το ενδιαφέρον του σε άλλους τομείς πιο κερδοφόρους.

Η ΕΛΒΟ έχει μπει σε τροχιά παραγωγικής απαξίωσης. Παρά τις διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης, μέχρι και σήμερα δεν υπάρχει κανένας σχεδιασμός για νέες συμβάσεις έργων που έχει ανάγκη ο στρατός, ώστε να εξασφαλιστεί παραγωγικό αντικείμενο για το 2008. Την ίδια ώρα, σημαντικά κονδύλια δίνονται για αμυντικές δαπάνες υποταγμένες στο γενικότερο σχεδιασμό του ΝΑΤΟ και ανατίθενται σε συγκεκριμένες πολυεθνικές, είτε των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, είτε της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Μετά από μαζικές αγωνιστικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων, στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα, το υπουργείο Οικονομικών δεσμεύτηκε ότι... θα χρηματοδοτήσει προγράμματα του υπουργείου Αμυνας ύψους 19 εκ. ευρώ που αφορούν σε ανακατασκευή οχημάτων γενικής χρήσης του στρατού. Για να ξαναμπεί όμως η ΕΛΒΟ σε τροχιά παραγωγικής ανάπτυξης θα πρέπει να ενταχθεί στο νέο Εθνικό Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Αμυντικών Εξοπλισμών (ΕΜΠΑΕ) για την περίοδο 2010 - 2015.

Αυτήν την περίοδο, η απασχόληση έχει πέσει κάτω από 20%, λόγω απουσίας παραγωγικού αντικειμένου. Αυτό συνεπάγεται αρνητικές εξελίξεις για τους 730 εργαζόμενους που απασχολούνται σήμερα στην ΕΛΒΟ, αλλά και για τους περίπου 2.000 εργαζόμενους που απασχολούνται σε δορυφορικές επιχειρήσεις. Ηδη από το 2000 μέχρι και σήμερα το προσωπικό της ΕΛΒΟ έχει μειωθεί κατά 300 άτομα είτε λόγω συνταξιοδότησης είτε μέσω προγραμμάτων «εθελούσιας» εξόδου.

Οι πραγματικές προθέσεις του Δημοσίου, αλλά και του ιδιώτη που έχει το μάνατζμεντ, αναμένεται να αποκαλυφθούν την Πέμπτη 10 Απρίλη, οπότε έχει προγραμματιστεί να γίνει Γενική Συνέλευση των μετόχων.

Την Τετάρτη, οι εργαζόμενοι θα πραγματοποιήσουν Γενική Συνέλευση, προκειμένου να καθορίσουν τη στάση τους ενόψει της συνέλευσης των μετόχων. Σε κάθε περίπτωση, έχουν ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να δεχτούν να χαθεί καμία θέση εργασίας.

«Οριστική λύση στο πρόβλημα, μπορεί να δοθεί μόνο με την αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος», δήλωσε στον «Ρ» ο Παύλος Αρβανιτίδης, μέλος του ΔΣ του Σωματείου εργαζομένων της ΕΛΒΟ.

Και διευκρίνισε ότι δεν μπορεί οι εργαζόμενοι να παλεύουν κάθε τρεις και λίγο για να εξασφαλίζουν δουλειά. Είναι ένας αγώνας που ουσιαστικά μεταφράζεται σε αγώνα για τα κέρδη του ιδιώτη. Γι' αυτό ξεκαθαρίζει ότι σήμερα περισσότερο από ποτέ, είναι αναγκαίο οι εργαζόμενοι να παλέψουν και να διεκδικήσουν επαναφορά όλων των μετοχών της ΕΛΒΟ στο ελληνικό Δημόσιο. Την ανάπτυξη της ΕΛΒΟ μέσα από την ένταξή της σε έναν ενιαίο κρατικό φορέα αμυντικής βιομηχανίας.