«Απευθυνόμαστε πρώτ' απ' όλα στους μισθωτούς και στους αυτοαπασχολούμενους νομικούς, θέλοντας να ενισχυθεί η δυνατότητα να παίξουν θετικό ρόλο στις εξελίξεις, καλώντας τους να συμπορευτούν με το ταξικά συνεπές εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ, στους αγώνες. Οι πρωτοπόροι στη σκέψη να διαθέσουν την επιστημονική τους γνώση, απαλλαγμένη από τα αστικά ιδεολογήματα, για την αφύπνιση της εργατικής, γενικότερα της λαϊκής συνείδησης, που είναι και το ζητούμενο».

Στην αρχή της ομιλίας της, η Ε. Μπέλλου σημείωσε: «Εχει μια ιδιαίτερη σημασία η συζήτηση της Πολιτικής Πρότασης του ΚΚΕ, με εσάς, επιστήμονες που εξειδικεύεστε στους νόμους και τους θεσμούς του ελληνικού αστικού κράτους, στη σχέση τους με τους θεσμούς της ΕΕ ή με τους κανόνες ρύθμισης διακρατικών και διεπιχειρησιακών σχέσεων που θεσμοθετούνται στα πλαίσια Διεθνών Συμβάσεων, Διακρατικών Οργανισμών, από τον ΟΗΕ έως τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, που σε αυτή την περίοδο βρίσκονται σε εξέλιξη.

Το νέο κύμα απελευθέρωσης των αγορών που ξεκίνησε σε παγκόσμιο επίπεδο μετά τις οικονομικές κρίσεις της δεκαετίας του 1970, αλλά γενικεύτηκε και βάθυνε από τη δεκαετία του 1990, έφερε σημαντικές αλλαγές και στο θεσμικό και νομικό επίπεδο, παρά το γεγονός ότι το εποικοδόμημα πάντα καθυστερεί ως προς την αντιστοίχισή του με τις οικονομικές εξελίξεις, αλλά επιδρά ενεργητικά.

Ομως, το βάθεμα στη διαπλοκή των αγορών φέρνει βάθεμα και στη διαπλοκή θεσμών και νόμων μεταξύ διαφορετικών κρατών, φέρνει και νέους κοινούς μηχανισμούς στην αστυνόμευση και στη Δικαιοσύνη (π.χ. τον Ευρωτρομονόμο, το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης, την Ευρωπόλ, τη Σένγκεν και άλλα).

Με τη νέα Ευρωσυνθήκη, επιχειρείται μια περαιτέρω εμβάθυνση στο Ευρωενωσιακό Δίκαιο, στην ισχυροποίηση κοινών μηχανισμών αστυνόμευσης και καταστολής.

Πάντα, Δίκαιο και καταστολή πάνε χέρι - χέρι, αντανακλώντας τις κυρίαρχες οικονομικές σχέσεις, αφού το Δίκαιο στον καπιταλισμό αποτελεί τη νομική έκφραση της οικονομικής σχέσης μισθωτής εργασίας - κεφαλαίου. Η ισχυροποίηση του ευρωενωσιακού κεφαλαίου, οι ευνοϊκότερες συνθήκες συσσώρευσης και συνένωσης κεφαλαίων διαφορετικής εθνικής προέλευσης, στο χώρο της ΕΕ, είναι η βάση για την εμβάθυνση του Ευρωενωσιακού Δικαίου.

Οι εξελίξεις προς την κατεύθυνση της αντιδραστικής για τους λαούς Ευρωπαϊκής Ενοποίησης επιταχύνθηκαν τα τελευταία 20 χρόνια με ανάλογες Ευρωσυνθήκες.

Σε σημαντικό βαθμό, η ΚΕ του ΚΚΕ και τα Τμήματά της ανέλυσαν αυτές τις διεργασίες - ΕΕ, Συνθήκη Σένγκεν κλπ. - το Κόμμα διαμόρφωσε την πολιτική γραμμή εναντίωσης και σύγκρουσης με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, κλειδιά στην ανάπτυξη της κοινωνικο-πολιτικής συμμαχίας του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου, στην πάλη για ν' αλλάξει ο ταξικός χαρακτήρας της εξουσίας, για τη Λαϊκή Εξουσία.

Η εναντίωση στην ΕΕ, στη γραμμή της σύγκρουσης, και με αφορμή τη νέα Ευρωσυνθήκη, η καταδίκη της μέσα από τη διεκδίκηση δημοψηφίσματος είναι σήμερα κρίκος στην υπεράσπιση εργατικών και λαϊκών κατακτήσεων, στην πάλη για διεύρυνση εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων, με γνώμονα την ενότητας της εργατικής τάξης και τη συμμαχία της με τα λαϊκά μεσαία στρώματα.

Δηλαδή, το εργατικό δικαίωμα στη θεσμικά κατοχυρωμένη εργασία (μέσω συλλογικών συμβάσεων για το μισθό, ωράριο, μέτρα προστασίας, κλπ.), στις αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν και ποιοτικά ικανοποιητικές υπηρεσίες Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας, στη λαϊκή στέγη, στην αντισεισμική - αντιπυρική - αντιπλημμυρική προστασία, δεν το διαχωρίζουμε εξαιτίας εθνικών, γλωσσικών, θρησκευτικών, πολιτιστικών διαφορών».

«Το κόμμα μας - συνέχισε η ομιλήτρια - έχει σταθερότητα σε αυτή τη γραμμή και πλούσια πείρα στην 90χρονη πορεία του, αφού η Ελλάδα παλιότερα υπήρξε χώρα μεγάλης εξαγωγής και τώρα χώρα μεγάλης εισαγωγής μεταναστών. Εχει σημαντική συμβολή, και με νομικούς κομμουνιστές, συνεργαζόμενους, στην ανάπτυξη ανάλογων κινημάτων και διεκδικήσεων.

Καλούμε του κομμουνιστές, φίλους και συνεργαζόμενους νομικούς να θέσουν την επιστημονική εργασία και κοινωνική προσφορά τους στο πεδίο των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων.

Σήμερα ως αποκάλυψη του καπιταλιστικού θεσμικού - νομικού εποικοδομήματος, για την ανειρήνευτη πάλη με την οικονομική κυριαρχία των καπιταλιστικών σχέσεων, με την πολιτική εξουσία τους, με την ΕΕ, ως πάλη για την αποσταθεροποίηση - μέχρι την κατεδάφιση των θεσμών και νόμων σε βάρος εργατικών και λαϊκών αναγκών.

Στο μέλλον, ως συμμετοχή στη διαμόρφωση του σοσιαλιστικού θεσμικού - νομικού εποικοδομήματος, που θα αντιστοιχεί με την κοινωνική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής και τον κεντρικό σχεδιασμό της παραγωγής και της κατανομής του κοινωνικού προϊόντος.

Καθήκον σύνθετο, που μπορεί και πρέπει να στηριχτεί στην αξιοποίηση της θετικής και αρνητικής πείρας από την πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην ΕΣΣΔ και στα άλλα σοσιαλιστικά κράτη, αλλά και στην 90χρονη πείρα και τις θεωρητικές κατακτήσεις του Κόμματός μας, και άλλων ΚΚ.

Παραδείγματος χάρη, οι θέσεις μας ότι «η εργασία είναι κοινωνικό δικαίωμα» και ότι «η μητρότητα έχει κοινωνικό χαρακτήρα», τι σημαίνουν από την άποψη των σημερινών αναγκών και αιτημάτων και από την άποψη του θεσμικού και νομικού εποικοδομήματος της λαϊκής εξουσίας;

Πρώτ' απ' όλα ότι όλοι οι ικανοί προς εργασία, υπό ορισμένες ηλικιακές προϋποθέσεις, έχουν δικαίωμα αλλά και υποχρέωση στην κοινωνική εργασία.

Αρα, υπάρχει ζήτημα και νομικής κατοχύρωσης του δικαιώματος και - πολύ περισσότερο - θεσμικής (κρατικός οργανισμός κατανομής του εργατικού δυναμικού), αλλά και εξασφάλιση της εφαρμογής της υποχρέωσης στην κοινωνική εργασία.

Το ίδιο για τη «μητρότητα», είναι θέμα και νομοθεσίας (χρόνος απαλλαγής, κλπ.) και εφαρμογής (κυρώσεων για διευθύνσεις που δεν ανταποκρίνονται κλπ.), αλλά και θεσμών (βρεφονηπιακής αγωγής, κλπ.)».

«Το θεσμικό - νομικό πλαίσιο στη Λαϊκή Εξουσία», τόνισε στη συνέχεια η Ε. Μπέλλου, «δεν είναι κάτι το στατικό, μεταβάλλεται - σχεδιασμένα, συνειδητά - ανάλογα με το επίπεδο των παραγωγικών δυνάμεων, πάντα βέβαια με στόχο το βάθεμα των νέων οικονομικών σχέσεων, πάντα με κίνητρο την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών σε ένα νέο, ανώτερο επίπεδο.

Παράδειγμα, η στάση του καθένα απέναντι στην υποχρέωση για κοινωνική εργασία θα εξαρτιέται και από το επίπεδο συνείδησης, αλλά και από το πόσο απαλλαγμένη είναι η κάθε ατομική εργασία από το βαρύ χειρωνακτικό ή μονότονο χαρακτήρα της και η νομοθεσία της Λαϊκής Εξουσίας θα πρέπει να υπολογίζει τέτοιο κριτήριο.

Στα καθήκοντα της Λαϊκής Εξουσίας είναι η διαμόρφωση νέου Συντάγματος, η ανάλογη αναμόρφωση του εργατικού Δικαίου, του οικογενειακού, όλη η νομική κατοχύρωση των νέων κοινωνικών σχέσεων, η συγκρότηση καινούργιου δικαστικού συστήματος, το οποίο θα στηρίζεται σε λαϊκούς θεσμούς απονομής της Δικαιοσύνης, σε νέες δικαστικές αρχές που υπάγονται στην άμεση ευθύνη των οργάνων της εξουσίας, σε δικαστικό Σώμα που συγκροτείται από αιρετούς και ανακλητούς λαϊκούς δικαστές, καθώς και από μόνιμο δικαστικό προσωπικό, όλους όμως υπόλογους στους θεσμούς της εργατικής εξουσίας.

Η ΚΟΒ Δικηγόρων του Κόμματος μπορεί να συμβάλει πιο αποφασιστικά στην ιδιαίτερη συμβολή του νομικού επιστημονικού κλάδου, στον αγώνα για την ενότητα της εργατικής τάξης, για τον κοινό αγώνα μισθωτών και αυτοαπασχολουμένων ενάντια στα μονοπώλια, στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, στα αστικά κόμματα και τους δορυφόρους τους, στις πολιτικές συμμαχίες τους, στις διακρατικές συμμαχίες τους, όπως είναι η ΕΕ, το ΝΑΤΟ και άλλα όργανά τους.

Βεβαίως, η επιστημονική ιδιότητα δεν καθορίζει και την ταξική θέση. Εμείς απευθυνόμαστε πρώτ' απ' όλα στους μισθωτούς και στους αυτοαπασχολούμενους νομικούς, θέλοντας να ενισχυθεί η δυνατότητα να παίξουν θετικό ρόλο στις εξελίξεις, καλώντας τους να συμπορευτούν με το ταξικά συνεπές εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ, στους αγώνες. Οι πρωτοπόροι στη σκέψη να διαθέσουν την επιστημονική τους γνώση, απαλλαγμένη από τα αστικά ιδεολογήματα, για την αφύπνιση της εργατικής, γενικότερα της λαϊκής συνείδησης, που είναι και το ζητούμενο».

Συνεχίζοντας, η Ε. Μπέλλου τόνισε: «Το σημερινό επίπεδο των αγώνων και των πολιτικών διεργασιών δεν μπορεί ακόμα να σηματοδοτήσει ξεκίνημα ανατροπής της αντεργατικής - αντιλαϊκής πολιτικής τόσο για το Ασφαλιστικό όσο και για πληθώρα άλλων αντιλαϊκών μέτρων που έρχονται.

Πρώτ' απ' όλα, γιατί ακόμα μεγάλο τμήμα εργαζομένων, είτε ως μισθωτοί είτε ως αυτοαπασχολούμενοι (και σ' αυτές τις δύο κατηγορίες περιλαμβάνονται και οι νομικοί) βρίσκεται ακόμη υπό την επιρροή της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ.

Εχει π.χ. ο ΔΣΑ προσανατολισμό κοινής δράσης με το ΠΑΜΕ; Θα σκεφτείτε ότι ακόμη δεν έχουν μια σειρά από Εργατικές Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα. Πώς να έχει ο ΔΣΑ, που στις γραμμές του συγκεντρώνει δικηγόρους με σχέση μισθωτής εργασίας και αυτοαπασχολούμενους, αλλά τον προσανατολισμό δίνουν οι επιχειρηματίες - δικηγόροι, οι νομικοί σύμβουλοι των μονοπωλίων, του χρηματιστηριακού κυκλώματος, των ΝΠΔΔ που είναι μηχανισμοί του αστικού κράτους.

Μήπως υπάρχει ζήτημα μελέτης ενός πιο διακριτού συνδικαλιστικού διαχωρισμού των μεν από τους δε;

Μήπως αιτήματα της Αγωνιστικής Συμπαράταξης Δικηγόρων Αθήνας, όπως σύνταξη στα 1.170 ευρώ μετά από 40 χρόνια Ασφάλισης για "παλιούς" και "νέους", τα αιτήματα για τους ασκούμενους, τους μισθωτούς κλπ. δε συγκλίνουν αντικειμενικά με τα αιτήματα του ΠΑΜΕ, μήπως δεν παρακωλύονται αντικειμενικά από το επίπεδο καθήλωσης και μείωσης των εργατικών και λαϊκών εισοδημάτων με βάση και την επαίσχυντη διετή συμφωνία της ΓΣΕΕ, κάτω από τον επίσημα καταγεγραμμένο πληθωρισμό, την κερδοφορία των επιχειρήσεων, την αύξηση του κατά κεφαλήν ΑΕΠ;

Με άλλα λόγια, επιταχύνεται η συγκέντρωση κεφαλαίου με μεγαλύτερη εκμετάλλευση μισθωτών και αυτό στηρίζεται από τη ΓΣΕΕ από τις πολιτικές δυνάμεις που ευθύνονται για τον προσανατολισμό της, τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ακόμη και τον ΣΥΝ.

Δεν είναι συνεπής, φιλολαϊκή πολιτική οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ να εναντιώνονται ως ένα βαθμό στο σ.ν. της ΝΔ για το Ασφαλιστικό και στους Δήμους να υιοθετούν προγράμματα ανασφάλιστης εργασίας, π.χ. τύπου STAGE που αφορά σπουδαστές με τους πιο κακοπληρωμένους όρους.

Ανάλογα, δεν μπορούν να αποκρυσταλλωθούν σε θετικές οι πολιτικές διεργασίες που στηρίζονται στην ανασύνθεση του πολιτικού δικομματισμού προς όφελος ενός νέου πολιτικού διπολισμού που στο κέντρο θα έχει μια αναδομημένη σοσιαλδημοκρατία, ανάχωμα της λαϊκής πολιτικής αφύπνισης.

Καμία πραγματική φιλολαϊκή πολιτική δεν μπορεί να δώσει, να στηρίξει ο ΣΥΝ και το σύμμαχο σχήμα του ο ΣΥΡΙΖΑ, η συνεργασία ΠΑΣΟΚ/ΣΥΡΙΖΑ ανεξάρτητα από το ποιος θα έχει το πάνω χέρι. Μόνο συγκυριακή λύση στο σύστημα μπορεί να δώσει.

Είναι πυροσβεστήρες στις κρίσεις των αγορών και στις όποιες πολιτικές αντανακλάσεις τους, οι αντιπαραθέσεις γύρω από τις αναλογίες και τα μείγματα μεταξύ κρατικών και ιδιωτικών μονοπωλίων, «ένα νέο σύμφωνο μεταξύ δημοσίων και ιδιωτικών επιχειρήσεων», όπως υποστηρίζει ο ΣΥΝ.

Ακόμη και ένα τμήμα μεσαίων στρωμάτων με αισθητά καλύτερο εισόδημα, κινδυνεύει από τα προϊόντα του καπιταλισμού, τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, τα ναρκωτικά, τις βλαπτικές για την υγεία καταστροφές που φέρνει η καπιταλιστική κερδοσκοπία στη διατροφική αλυσίδα, στο περιβάλλον και άλλα.

Επομένως, η ανασύνθεση του εργατικού και λαϊκού κινήματος, είναι αγκωνάρι για την ανατροπή της αντιλαϊκής εξουσίας και κρίνεται από όλους μας καθημερινά.

Οι ανάγκες της δράσης του ΑΑΔ Μετώπου γεννιούνται μέσα στην κοινωνία που ζούμε, ανεξάρτητα τι σκεπτόμαστε για την προοπτική και το δρόμο για την αλλαγή της.

Παραδείγματος χάρη έχετε, και σωστά, αίτημα για ελάχιστη αμοιβή του ασκούμενου δικηγόρου 900 ευρώ, με πλήρη ασφάλιση, για κατάργηση του θεσμού άσκησης, ουσιαστικά ένταξης της άσκησης στην προπτυχιακή περίοδο κλπ., αιτήματα για τους μισθωτούς δικηγόρους. Ανάλογα αιτήματα αφορούν άλλες κατηγορίες, π.χ. μισθωτών μηχανικών, οικονομολόγων είτε και αυτοαπασχολούμενων (της άδειας). Είναι όλα αιτήματα για σήμερα. Εμποδίζεται η ικανοποίησή τους από τις ανάγκες του κεφαλαίου, της ευρωενωσιακής αγοράς. Η τάση είναι να μπαίνουν νέοι φραγμοί στην άμεση σύνδεση πτυχίου - κατοχύρωσης επαγγέλματος. Επομένως, η κοινά οργανωμένη σύγκρουση με τα μονοπώλια - ΕΕ είναι ο μόνος δρόμος. Απαιτεί θυσία, αλλά είναι η μόνη προοπτική.

Την αναγκαιότητα του δρόμου της σύγκρουσης και της θυσίας επιβεβαιώνει η 90χρονη πείρα του Κόμματός μας, αλλά και η δικαίωση των εκτιμήσεων, προβλέψεών μας σ' όλη αυτή τη δύσκολη και σύνθετη περίοδο των τελευταίων 18 χρόνων.

Η ιστορία του λαϊκού κινήματος στην Ελλάδα έχει αναδείξει πως σε περιόδους που επιταχύνθηκε η λαϊκή συμμετοχή (ΕΑΜ / ΕΛΑΣ) με πυρήνα το ΚΚΕ και κλονίστηκαν αστικοί θεσμοί και εξουσία, τότε διαμορφώθηκαν νέοι λαϊκοί θεσμοί - νόμοι, λαϊκά δικαστήρια, διευρύνθηκαν δικαιώματα, π.χ. της ψήφου στις γυναίκες, στους νέους των 18 χρόνων.

Η εποποιία του ΔΣΕ, ανεξάρτητα από την έκβασή της, αν θέλετε και τα λάθη τα δικά της και τα προηγούμενα στη στρατηγική και τακτική του Κόμματος, προκάλεσε λαϊκές κατακτήσεις, π.χ. στην Κοινωνική Ασφάλιση, στην ανάδειξη λαϊκών δημάρχων κι άλλα.

Κανένας εργατικός και λαϊκός αγώνας, ιδιαίτερα όταν στρέφεται ενάντια στο σύστημα, δεν πηγαίνει χαμένος, όπως δεν πήγε χαμένη η Παρισινή Κομμούνα, το 1871, γιατί τον προκαλεί η ίδια η ταξική πάλη, η εργατική και λαϊκή ανάγκη».