Σχεδιασμοί που ενδυναμώνουν το ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην αγοραπωλησία των υπηρεσιών υγείας και στην παροχή υποβαθμισμένων υπηρεσιών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ), με ταυτόχρονη εμπλοκή των επιχειρηματιών, των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ) και εθελοντών, κατατέθηκαν στο 4ο Πανελλήνιο Συνέδριο του Διαδημοτικού Δικτύου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης ΟΤΑ, που έγινε την περασμένη Παρασκευή και Σάββατο στην Αθήνα.

Ο πρόεδρος του Διαδημοτικού Δικτύου Γιώργος Πατούλης, με ικανοποίηση αναφέρθηκε στις «προσλήψεις» που γίνονται για τις κοινωνικές υπηρεσίες των δήμων, μέσω των STAGE της ανασφάλιστης εργασίας. Αλλά και στο «κρίσιμο» για το Δίκτυο, ζήτημα της χρηματοδότησης. Το Δίκτυο, αναφέρθηκε, προσβλέπει σε πόρους των υπουργείων Υγείας, Εσωτερικών και Απασχόλησης, «αφού σήμερα τα ασφαλιστικά Ταμεία δε διαθέτουν αρκετά χρήματα για πρόληψη». Ακόμα, σε δημοτικούς πόρους, στο Δ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης, ιδιωτικούς χορηγούς, αλλά και «στη δύναμη του εθελοντισμού».

Ο υπουργός Υγείας Δ. Αβραμόπουλος επισήμανε ότι «προωθείται η προσφορά υπηρεσιών πρόληψης αλλά και προνοσοκομειακής φροντίδας Υγείας, στο επίπεδο της κοινότητας. Με δομές που ήδη λειτουργούν στα πλαίσια των οργανισμών της ΤΑ αλλά και με νέες δομές που συγκροτούνται και αποκτούν το απαραίτητο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας με το νομοσχέδιο του υπουργείου για την ΠΦΥ», ξεκαθαρίζοντας ότι το υπουργείο «ενισχύει με κάθε τρόπο τις δράσεις του Δικτύου».

Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε η στάση του υπουργού ο οποίος αφού μίλησε και άκουσε τον εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ Μ. Σκουλάκη, αποχώρησε, χωρίς να ακούσει τους εκπροσώπους των άλλων κομμάτων.

Το γεγονός κατήγγειλε η εκπρόσωπος του ΚΚΕ Μαριάνθη Αλειφεροπούλου - Χαλβατζή. «Η υγεία, κατά τη γνώμη του ΚΚΕ, είναι κοινωνικό αγαθό και δικαίωμα του κάθε ανθρώπου, όχι γενικά και αφηρημένα, αλλά με την έννοια ότι το κράτος έχει την κεντρική και αποκλειστική ευθύνη για τον προγραμματισμό, το σχεδιασμό, τη χρηματοδότηση, τις υποδομές και τη λειτουργία του συστήματος Υγείας, το οποίο βέβαια θα είναι αποκλειστικά δημόσιο και θα παρέχει τις υπηρεσίες του ισότιμα σε όλους», υπογράμμισε η Μ. Αλειφεροπούλου. Τονίζοντας ότι η πρόληψη, πρωτογενής και δευτερογενής, χρειάζεται κεντρικό σχεδιασμό, κεντρικές πολιτικές, υποδομές και προσωπικό, μαζικά σταθερά προγράμματα που θα καλύπτουν όλο τον πληθυσμό, που κανείς άλλος φορέας, πλην του κράτους, δεν μπορεί να διεκπεραιώσει.

Οπως επισήμανε, οι μονάδες της ΤΑ, μικρές, ανομοιογενείς, αποσπασματικές, με προσωπικό με ελαστικές σχέσεις εργασίας, με διαφορετικές και ασταθείς χρηματοδοτήσεις, κάλυψαν κενά και μεγάλες σκόπιμες ανεπάρκειες του κράτους, χρησιμοποιήθηκαν για να μετατραπεί το δικαίωμα στην υγεία σε φιλανθρωπία, εξυπηρετώντας την εφαρμοζόμενη πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ παλιότερα.

Το ΚΚΕ, επισήμανε, πιστεύει ότι τα δημόσια Κέντρα Υγείας (ΚΥ), με όλες τις αναγκαίες υπομονάδες τους, τις κινητές μονάδες, που θα καλύπτουν όλες τις ανάγκες της κοινωνίας, πρέπει να είναι η βασική μονάδα της ΠΦΥ και της πρόληψης. Να στελεχώνεται με όλες τις αναγκαίες ειδικότητες, με εργαζόμενους πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Κάθε οικογένεια θα πρέπει να έχει τον οικογενειακό της γιατρό. Εκεί θα εκπονούνται τα προγράμματα, θα αξιολογούνται και θα γίνεται και έλεγχος για την εφαρμογή τους. Οι μονάδες της ΤΑ αφού αναβαθμιστούν θα ενταχθούν στα αντίστοιχα ΚΥ.

«Ο ρόλος της ΤΑ θα είναι ουσιαστικός στον τομέα του προγραμματισμού και του ελέγχου, με εκπρόσωπό της στη διοίκηση των ΚΥ της περιοχής της, αλλά κύρια διεκδικητικός προς την κεντρική εξουσία και την κυβέρνηση», υπογράμμισε.

Η κυβέρνηση δε θέλει να επιλύσει το πρόβλημα των εφημεριών των νοσοκομειακών γιατρών, κατήγγειλε χτες στη Βουλή η βουλευτής του ΚΚΕ, Λιάνα Κανέλλη, κατά τη διάρκεια συζήτησης Επίκαιρης Ερώτησης του Κόμματος για τις απαράδεκτες καθυστερήσεις στην εξόφληση δεδουλευμένων υπερωριών.

Καμία ουσιαστική εξήγηση δεν έδωσε με την απάντησή του ο υφυπουργός Υγείας Γιώργος Παπαγεωργίου, σημειώνοντας ότι το πρόβλημα των εφημεριών εμπλέκεται λόγω της κοινοτικής οδηγίας 104/93, με την οποία «καθορίζονται τα ανώτερα επιτρεπτά όρια εργασίας στα νοσοκομεία», επιρρίπτοντας ευθύνες στην προηγούμενη κυβέρνηση για έλλειψη οργάνωσης ως προς το θέμα αυτό. Παράλληλα, αναφέρθηκε στην πρόθεση της κυβέρνησης να προχωρήσει στη σύναψη κλαδικής σύμβασης με τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, σε μια προσπάθεια να περάσει από την πίσω πόρτα τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας των γιατρών, όπως προβλέπουν οι αντιδραστικές ευρωενωσιακές οδηγίες.

«Για να ελέγξεις μια καρδιά θέλεις θάλλιο. Για να ελέγξεις μια πολιτική θέλεις ...θέλιο, πολιτική βούληση που εσείς δεν την έχετε», παρατήρησε σκωπτικά ανταπαντώντας η Λιάνα Κανέλλη, τονίζοντας πως το πρόβλημα των εφημεριών δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με την πολιτική του υπουργείου, αφού «χωρίς προσλήψεις και προσωπικό δεν πρόκειται να δούμε άσπρη μέρα και οι κινητοποιήσεις θα συνεχιστούν»!

Παράλληλα, η βουλευτής του ΚΚΕ κατήγγειλε τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις, σύμφωνα με τις οποίες οι εργαζόμενοι γιατροί καλούνται να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις προκειμένου να πληρωθούν δεδουλευμένα, ενώ την ίδια ώρα η κυβέρνηση κάνει λόγο για «συλλογικές συμβάσεις». Αναφερόμενη στην κατάσταση των γιατρών, μίλησε για «εντατικοποίηση», σημειώνοντας πως «ο γιατρός με 12 χρόνια υπηρεσία παίρνει 980 ευρώ» και κάνει «14 εφημερίες το μήνα» σε μια χώρα που «όποιος πάει σε ινστιτούτο αδυνατίσματος έχει έκπτωση 12.000 ευρώ».

«Σκεφτείτε - συνέχισε - τα λαϊκά στρώματα που πάνε στο νοσοκομείο και έχουν απέναντί τους γιατρό με 80 ώρες εφημερία και μισθό 980 ευρώ»! Τέλος, επισήμανε ότι ο λόγος που η κυβέρνηση καταφεύγει στις εφημερίες είναι η υποχρηματοδότηση της Υγείας και η έλλειψη προσωπικού. Αναφερόμενη σε συγκεκριμένο παράδειγμα νοσοκομειακού ιδρύματος, θύμισε πως «από τις 155 θέσεις νοσηλευτών που έλειπαν είχατε στείλει 23, μέχρι να το κάνετε είχαν συνταξιοδοτηθεί 28»!

Η έρευνα σε όλα τα επίπεδα της Υγείας είναι κατευθυνόμενη απ' τις πολυεθνικές του φαρμάκου και κατευθύνεται στην επιδίωξη της μεγιστοποίησης των κερδών τους, όπως προκύπτει απ' τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν χτες στο 7ο Συνέδριο Health World, που οργάνωσε το Ελληνοαμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο.

Ειδικότερα, στη χώρα μας οι ερευνητικές δαπάνες στα δημόσια νοσοκομεία ανέρχονται μόλις στο 0,4% των συνολικών δαπανών έρευνας. Η έρευνα στην Ελλάδα χρηματοδοτείται με μόλις 0,61% του ΑΕΠ και ο στόχος της κυβέρνησης είναι να φτάσει στο 1,5% του ΑΕΠ τα επόμενα χρόνια.

Στον αντίποδα, η ιδιωτική φαρμακευτική βιομηχανία ανακαλύπτει το 90% των νέων φαρμάκων παγκοσμίως και γι' αυτό το λόγο δαπάνησε 50 δισ. ευρώ το 2004, εκ των οποίων το 50% ήταν για κλινικές μελέτες. Στη χώρα μας 28 εταιρείες επενδύουν σε κλινικές μελέτες.

Ενα άλλο κανάλι για τις επιδιώξεις της φαρμακοβιομηχανίας είναι η χρηματοδότηση των εθελοντικών οργανώσεων ασθενών που δρουν σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Οι οργανώσεις αυτές πιέζοντας για λογαριασμό των ασθενών, στην πραγματικότητα - όπως αναφέρθηκε - προωθούν τις επιδιώξεις της φαρμακοβιομηχανίας.

Το πεδίο έρευνας του καρκίνου είναι το πιο προνομιακό για τις έρευνες τις φαρμακοβιομηχανίας. Αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε ανάπτυξη 395 φάρμακα για τον καρκίνο ενώ μόνο στις ΗΠΑ υπάρχουν σε εξέλιξη 7.123 κλινικές μελέτες. Στη διάρκεια του συνεδρίου τονίστηκε με έμφαση η στενότερη συνεργασία των πανεπιστημίων με τη φαρμακοβιομηχανία για τις κλινικές έρευνες.

Πριν ένα χρόνο (26.3.2007) ο υπουργός Υγείας Δημήτρης Αβραμόπουλος και η πρόεδρος του Συλλόγου «Ελπίδα» Μ. Βαρδινογιάννη, όταν υπέγραψαν τη σχετική σύμβαση δωρεάς για την ανέγερση του ογκολογικής μονάδας στο «Αγία Σοφία», θέλοντας να διαφημίσουν την «ιδιωτική πρωτοβουλία», είπαν ότι το νέο νοσοκομείο μπορεί να είναι έτοιμο σε 18 μήνες. Η λειτουργία του νοσοκομείου παίρνει πλέον εντελώς απροκάλυπτα τα χαρακτηριστικά της φιέστας για την αποθέωση της «φιλανθρωπίας» των μεγαλοεπιχειρηματιών, αφού, μετά από τη χτεσινή συνάντηση του Δ. Αβραμόπουλου και της Μ. Βαρδιογιάννη, ανακοινώθηκε ότι το νοσοκομείο θα είναι έτοιμο μετά από δυο χρόνια, όταν, δηλαδή, ο Σύλλογος «Ελπίδα» θα κλείνει τα 20 χρόνια!

Το κράτος ποτέ δε δημιούργησε τις απαραίτητες δομές για τα παιδικά ογκολογικά περιστατικά. Ετσι επιχειρείται να καλυφθεί από δωρεές που εξασφαλίζονται μέσω της «λεγόμενης εταιρικής κοινωνικής ευθύνης». Ετσι επιδιώκεται η κοινωνική αποδοχή κάποιων μεγαλόσχημων, οι οποίοι με άλλες δραστηριότητές τους έρχονται σε κατάφωρη αντίθεση με το κοινωνικό σύνολο. Η προσφορά υπηρεσιών στα παιδιά που πάσχουν - και μάλιστα σε αυτά που έχουν βαριές ασθένειες - είναι αποκλειστική υποχρέωση του κράτους και όχι «προσφορά» κάποιων αγαθοεργιών.