Τον καθημερινό οργανωτή και καθοδηγητή της λαϊκής πάλης. Τον «Ριζοσπάστη», όργανο της ΚΕ του ΚΚΕ, και την 90χρονη προσφορά του στην εργατική τάξη, στο λαό, στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, τίμησαν οι ΚΟ Περιστερίου του ΚΚΕ, με ειδική εκδήλωση που διοργάνωσαν την περασμένη Κυριακή, στην αίθουσα του ΚΥΒΕ, στο πλαίσιο του γιορτασμού των 90χρονων του ΚΚΕ.

Τις εντυπώσεις έκλεψαν τα καλαίσθητα ταμπλό που απεικόνιζαν στιγμές από το ελληνικό και παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα και ό,τι το συνυφασμένο μ' αυτό. Αλλά και η έκθεση φύλλων του «Ριζοσπάστη» πολλών δεκαετιών πριν. Στο χώρο λειτουργούσε και έκθεση βιβλίου.

Την εκδήλωση άνοιξε εκ μέρους των ΚΟ Περιστερίου η Σοφία Καστριτσέα. Την κεντρική ομιλία έκανε ο Στέφανος Λουκάς, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και διευθυντής-εκδότης του «Ρ», ενώ αμέσως μετά ακολούθησε πλούσια συζήτηση με τους παραβρισκόμενους, στα ζητήματα της ενημέρωσης του χαρακτήρα και του ρόλου της εφημερίδας στην καθημερινή κομματική δράση και στο λαϊκό κίνημα, στην προώθηση της πολιτικής του ΚΚΕ στην εργατική τάξη και το λαό.

«Την ιστορία του "Ριζοσπάστη" δεν μπορούμε να την παρακολουθήσουμε έξω από την ιστορία του ΚΚΕ, την ιστορία του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα, τους αγώνες του λαού μας», ανέφερε στην ομιλία του ο Στέφανος Λουκάς, και συνέχισε.

«Το Κόμμα μας βαδίζει ήδη στα 90 του χρόνια. 90 χρόνια πρωτοπόρας δράσης στους αγώνες της εργατικής τάξης και όλου του λαού, για να γίνουν πράξη οι ελπίδες και οι πόθοι του να ξημερώσουν καλύτερες μέρες. Σε ολόκληρη αυτή την ηρωική πορεία του Κόμματος, άξιος μαχητής πορεύεται δίπλα του, μαζί του ο "Ριζοσπάστης". Οι ακατάλυτοι δεσμοί αίματος του ΚΚΕ με το λαό είναι και ακατάλυτοι δεσμοί της εφημερίδας μας, που συνεχίζει, ως όργανο της ΚΕ του ΚΚΕ και με την ολόπλευρη βοήθεια του Κόμματος, τον ενημερωτικό, διαφωτιστικό και οργανωτικό ρόλο του για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, στην πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας».

Στη συνέχεια ο ομιλητής στάθηκε στο ζήτημα της ενημέρωσης και της προπαγάνδας σήμερα, όπου η έκρηξη της πληροφόρησης και των ΜΜΕ, σε συνδυασμό με τον αγώνα της αστικής τάξης για χειραγώγηση των συνειδήσεων, φέρνει στην επιφάνεια την αναγκαιότητα μελέτης και διάδοσης του κομματικού Τύπου, του «Ρ», ως αναντικατάστατου εργαλείου για την προώθηση της στρατηγικής του ΚΚΕ στο λαό.

«Πολλοί μιλούν σήμερα για ενημέρωση, συνέχισε, για πληροφόρηση, για τον απέραντο όγκο γεγονότων και ειδήσεων που βομβαρδίζει καθημερινά το νου των ανθρώπων χτυπώντας ίσια τη συνείδησή τους. Μα η πολυμορφία των ειδήσεων, των σχολιασμών, των γεγονότων, απ' όλο τον κόσμο, αλλά και η πολυμορφία του έντυπου και ηλεκτρονικού λόγου, εφημερίδες, περιοδικά, τηλεόραση, ραδιόφωνο και διαδίκτυο, αντί να φέρνει κοντά τους ανθρώπους μεταξύ τους, τους αποξενώνει ακόμη πιο πολύ. Για έναν και μόνο σημαντικό λόγο. Γιατί όλ' αυτά τα Μέσα και το περιεχόμενό τους, συνήθως τους μιλούν για πράγματα ξένα από αυτά που ζουν στο εργοστάσιο, στο χωράφι, στη γειτονιά, στο σχολείο, στην πόλη και το χωριό.

Αποσιωπούν τους ταξικούς εργατικούς αγώνες. Για παράδειγμα, στα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ για την Κοινωνική Ασφάλιση και τις Συλλογικές Συμβάσεις, χιλιάδες εργάτες διαδήλωναν στους δρόμους της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και δεκάδων πόλεων σε όλη τη χώρα, διεκδικώντας να ζουν με αξιοπρέπεια. Για τα δελτία ειδήσεων των ιδιωτικών καναλιών, αυτές οι εργατικές διαδηλώσεις δεν υπήρξαν ποτέ. Ως γεγονός ήταν ανύπαρκτο για τους επιχειρηματίες ιδιοκτήτες τους, αλλά και για τους ...εμβριθείς δημοσιογράφους του "πλουραλισμού στην ενημέρωση".

Ταυτόχρονα, εντείνουν την αντικομμουνιστική επίθεση. Η κατάσταση που έχουν διαμορφώσει τα ιδιωτικά και τα κρατικά ΜΜΕ σε βάρος του ΚΚΕ και του εργατικού - λαϊκού κινήματος, ειδικά μετά τις τελευταίες εκλογές, είναι κραυγαλέα προκλητική. Είναι υποκριτικές οι διακηρύξεις περί "πολυφωνίας, ισοτιμίας και αντικειμενικής ενημέρωσης". Και εδώ πρόκειται για ακόμα πιο ανισότιμη μεταχείριση του ΚΚΕ, με μεγαλύτερη συσκότιση και διαστρέβλωση της πολιτικής του.

Στην ίδια γραμμή κινούνται και τα έντυπα των εκδοτικών επιχειρηματικών ομίλων, που έχουν ταυτίσει τη δημοσιογραφική κάλυψη του ΚΚΕ με τη συγγραφή σεναρίων εναντίον του. Ταυτόχρονα, συναγωνίζονται στην αναδημοσίευση και στην αναπαραγωγή κάθε είδους αντικομμουνιστικού δημοσιεύματος.

Η πλειοψηφία των ΜΜΕ λοιδορεί και συκοφαντεί απεργίες, διαδηλώσεις, καταλήψεις, γενικά τις μορφές πάλης που αποφασίζουν συλλογικά εργάτες και νεολαίοι και που έρχονται σε αντιπαράθεση με συμφέροντα και επιλογές του κεφαλαίου.

Αν τα λέμε όλ' αυτά είναι γιατί η γνώση, η ενημέρωση, ο σχολιασμός δεν είναι έννοιες αταξικές, όπως δεν είναι αταξικός και ο πολιτικός λόγος. Εκφράζουν αντίθετα συμφέροντα που συγκρούονται.

Ετσι φτάνουμε στην κατάσταση της ολοένα και πιο άμεσης και βαθιάς παρέμβασης των αστικών ΜΜΕ στο πολιτικό σκηνικό. Ακόμη και στη διαμόρφωση όχι μόνο πολιτικής αλλά και ηγεσίας στα κόμματα του κατεστημένου. Το ζούμε τόσο με τις παρεμβάσεις στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ, όσο και στον ΣΥΝ χρησιμοποιώντας τον ενάντια στο ΚΚΕ και στο εργατικό κίνημα.

Σ' αυτά τα πλαίσια εντάσσεται και η πολύμορφη επίθεση στο ΚΚΕ και στην πολιτική του, στην ηγεσία του. Θέλουν να ασκούν πίεση και στο Κόμμα, αλλά δε θα τους κάνουμε τη χάρη. Απολογούμαστε στο λαό για τη δράση μας, και αυτό τους πονάει. Το ότι δεν μπορούν και δε θα τα καταφέρουν να μας βάλουν στο χέρι».

«Τα ΜΜΕ της πλουτοκρατίας, τόνισε ο Στ. Λουκάς, βρίσκονται σε πλήρη διάσταση με τα λαϊκά συμφέροντα και ανάγκες. Ακόμη και όταν αναγκάζονται να προβάλλουν λαϊκά προβλήματα, δεν το κάνουν από διάθεση να συμβάλουν στη λύση τους, αλλά για να υπονομεύσουν τους λαϊκούς αγώνες.

Μα δεν είναι μόνο αυτό. Η διαμόρφωση μαζικής ψυχολογίας της μοιρολατρίας και της υποταγής στην πολιτική και ιδεολογία του κεφαλαίου είναι ο κύριος σκοπός τους, έτσι θέλουν τη συνείδηση των λαϊκών ανθρώπων, με στόχο να μην κινδυνέψει το σύστημα, να μην αμφισβητηθεί. Πολύ περισσότερο, η αμφισβήτηση να μη γίνεται συνειδητή ταξική πάλη, πολιτική πάλη για την ανατροπή του.

Αναπαράγουν επομένως την κοινωνική συνείδηση που ο καπιταλισμός διαμορφώνει αφού έχει την εξουσία, είναι κυρίαρχος, με τη δύναμη του έντυπου λόγου, της εικόνας και του ήχου, με τα αστικά μέσα μαζικής ενημέρωσης. Με τα δελτία ειδήσεων, με τις κρυφές κάμερες, με τις εκπομπές υποκουλτούρας, με τα άρθρα και τους σχολιασμούς που αποπροσανατολίζουν. Και κυρίως για να εθίσουν τους ανθρώπους, ιδιαίτερα τη νεολαία, στην ολοένα και μεγαλύτερη ανεκτικότητα απέναντι σ' αυτή την κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα, για να υποτάσσουν τους εργαζόμενους στις επιδιώξεις του κεφαλαίου.

Μα εμείς, έχοντας σκοπό να αλλάξουμε αυτή την κοινωνία, να καταργήσουμε την αδικία, την εκμετάλλευση, πρέπει να μπορούμε να δρούμε έτσι που να αλλάζουμε τις συνειδήσεις των εργατών, των απλών ανθρώπων του μόχθου. Και γι' αυτό και μας χρειάζεται καθημερινά ο "Ρ"», τόνισε ο ομιλητής.

Στη συνέχεια ο ομιλητής αναφέρθηκε στη νέα πορεία του ΚΚΕ προς το λαό, με βασικό θέμα την πολιτική πρόταση διεξόδου, του αγώνα, της συμμαχίας, της εξουσίας.

«Ισως να υπάρχει το ερώτημα γιατί το ΚΚΕ φέρνει τώρα στο προσκήνιο την πρόταση εξουσίας. Μπορεί επίσης κάποιοι να σκέφτονται τώρα, είναι καλύτερα να αναδείξουμε τα καθημερινά προβλήματα, την ανάγκη του καθημερινού αγώνα, στο εφικτό και όχι σ' αυτό που φαίνεται μελλοντικό.

Εμείς απαντάμε ότι είναι ώρα να συζητήσουμε το κεντρικό πολιτικό πρόβλημα για το λαό προβάλλοντας το σύνθημα "Καμία προσαρμογή, καμία συναίνεση και ανοχή, απειθαρχία και ανυπακοή, αντεπίθεση με πείσμα και με σχέδιο".

Οι πολιτικές εξελίξεις δημιουργούν αντικειμενικά προϋποθέσεις για την πιο πλατιά λαϊκή παρέμβαση και δράση. Τις θετικές διεργασίες στο λαό πρέπει να τις βαθύνουμε. Να συμβάλουμε στον ακόμη μεγαλύτερο απεγκλωβισμό λαϊκών δυνάμεων από τα κόμματα της πλουτοκρατίας. Να μην εγκλωβιστούν στον οπορτουνισμό του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και στο ρεφορμισμό στο εργατικό κίνημα. Να μπουν στην ταξική πάλη κατά των μονοπωλίων. Να βαθαίνει συνεχώς το ρήγμα στο αστικό σύστημα, να μην παραπλανηθεί λαϊκός κόσμος στα εναλλακτικά σενάρια αναμόρφωσής του, στα οποία παίζει και ο ΣΥΝ γιατί θα 'ναι πισωγύρισμα.

Για το λαό δεν είναι αρκετό να μειώνεται η δύναμη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Το ζητούμενο πρέπει να είναι, και σ' αυτό πρέπει να στοχεύει η λαϊκή δράση, η ήττα της στρατηγικής τους.

Η φθορά των κομμάτων της πλουτοκρατίας πρέπει να συνοδεύεται από την ενίσχυση της αντιμονοπωλιακής αντιιμπεριαλιστικής συνείδησης, της αντικαπιταλιστικής, σε ένα σημαντικό μέρος της εργατικής τάξης. Μόνο σ' αυτή την κατεύθυνση μπορεί να έχει αποτελέσματα η λαϊκή πάλη και για το σήμερα. Επομένως, για το λαό το ζητούμενο είναι η ήττα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ να μετατραπεί σε ήττα των μονοπωλίων, της πολιτικής τους, της εξουσίας τους.

Σήμερα είναι περισσότερο από κάθε άλλη φορά επίκαιρο να συζητήσουμε την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ για τη συσπείρωση των αντιμονοπωλιακών αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων, την οικοδόμηση του κοινωνικοπολιτικού μετώπου πάλης και συμμαχίας, που θα συμβάλλει στην αποτελεσματικότητα των σημερινών αγώνων ενώ θα προωθεί τους αγώνες στη διεκδίκηση της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, που δεν μπορεί να συνυπάρχουν με τους μονοπωλιακούς ομίλους και τη δράση τους.

Ο λαός πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι απέναντί του δεν είναι μόνο μια κυβέρνηση, αλλά μια πολιτική εξουσία που εκφράζει τα συμφέροντα των καπιταλιστών, οι οποίοι ιδιοποιούνται τον πλούτο που ο ίδιος παράγει. Αυτούς πρέπει να καταργήσει διεκδικώντας και παλεύοντας για τη δική του εξουσία. Ενδιάμεση λύση διακυβέρνησης δεν υπήρξε ούτε μπορεί να υπάρξει. Αλλαγές στο πολιτικό επίπεδο μπορεί να υπάρχουν. Αλλά αν δε γίνουν αλλαγές στο επίπεδο της οικονομίας, αν δεν καταργηθούν τα μονοπώλια, δε θα δει άσπρη μέρα ο λαός.

Πολιτική αλλαγή σε όφελος του λαού, σημαίνει ότι ξεκινάει μια γιγάντια προσπάθεια να φύγει η αστική τάξη από την εξουσία, να περάσει στην εξουσία η εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, να περάσει στη λαϊκή εξουσία ολόκληρη η οικονομία, να καταργηθούν τα μονοπώλια που σήμερα κυριαρχούν παντού στην οικονομία, στις υπηρεσίες, στον κοινωνικό τομέα, στον πολιτισμό, στον αθλητισμό. Τα μονοπώλια δεν παραδίδονται, καταργούνται από τη νέα εξουσία με την ενεργητική συμβολή της λαϊκής πλειοψηφίας».

Στη συνέχεια, ο Στ. Λουκάς έθεσε το εξής ζήτημα: «Η καθημερινή δράση μέσα στο λαό με τη στρατηγική μας, για να γίνεται αποτελεσματικά και ολοκληρωμένα απαιτεί τη μελέτη, τη διάδοση του "Ριζοσπάστη", των άλλων κομματικών εντύπων, του μαρξιστικού βιβλίου. Για να μπορούμε να αντιπαρατεθούμε αποτελεσματικά στη σαπίλα των αστικών ΜΜΕ, αλλά και να προβάλλουμε, να ζυμώνουμε σωστά, ολοκληρωμένα, την εναλλακτική πρόταση του ΚΚΕ, να αλλάζουμε συνειδήσεις, να τις απελευθερώνουμε απο την αστική χειραγώγηση.

Ο "Ρ" είναι η μόνη εφημερίδα που λέει την αλήθεια του λαού, για το λαό, που συμβάλλει καθημερινά στο κύριο καθήκον της συγκέντρωσης των δυνάμεων για την ανατροπή του καπιταλισμού και απ' αυτή τη σκοπιά αποτελεί ένα προωθημένο μετερίζι του Κόμματος για την προώθηση της στρατηγικής του, για την εκπλήρωση της αποστολής μας. Προβάλλει τους αγώνες τους στην προοπτική του λαϊκού μετώπου για το σοσιαλισμό.

Γιατί μελέτη και διάδοση της εφημερίδας μας

Για να μπορεί όμως η εφημερίδα να παίζει τον πραγματικό της ρόλο πρέπει πρώτα απ' όλα να διαβάζεται. Ακόμα καλύτερα, να μελετάται. Κανένας άλλος τρόπος δεν υπάρχει...

Τα εφόδια ιδεολογικοπολιτικής προετοιμασίας (Πρόγραμμα του ΚΚΕ στο 15ο Συνέδριο, Αποφάσεις 16ου Συνεδρίου, Αποφάσεις 17ου Συνεδρίου, επεξεργασίες Τμημάτων της ΚΕ, Αποφάσεις της ΚΕ, κλπ.) είναι σημαντικά υλικά τόσο για ιδεολογικό εξοπλισμό, όσο και για την εξασφάλιση ικανότητας εκλαΐκευσης της πολιτικής του Κόμματος, μαζικής πολιτικής δράσης, για τη δημιουργία κοινωνικοπολιτικών συσπειρώσεων, για το τράβηγμα πλατιών λαϊκών μαζών στην κοινωνικοπολιτική δράση.Και πρέπει να ανατρέχουμε σ'αυτά.

Αλλά υπάρχουν καθημερινά εξελίξεις τις οποίες πρέπει να παίρνουμε υπόψιν και να προσαρμόζουμε τη δράση μας για να υπηρετούμε αποτελεσματικά το καθήκον της προώθησης της πολιτικής μας. Επίσης η δουλειά με τη γενική πολιτική δεν φτάνει. Οι εργαζόμενοι έχουν ένα συγκεκριμένο επίπεδο πείρας, γνώσεων και πολιτικής συγκρότησης. Και εμείς πρέπει, πατώντας στην πείρα τους, με βάση τα προβλήματά τους, να συνδέουμε τη λύση τους με την προοπτική του σοσιαλισμού και να πείθονται να παλεύουν γι' αυτά.

Οταν εκτιμούμε ότι οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις είναι στρατηγικού χαρακτήρα για το κεφάλαιο, αυτό σημαίνει ότι απαιτείται να ξεδιπλώσουμε όλη τη στρατηγική μας για το Μέτωπο, τη λαϊκή εξουσία και τη λαϊκή οικονομία. Πώς μπορεί αυτό να εξασφαλίζεται καθημερινά, αν δε μελετάμε, μαζί με τα ντοκουμέντα του Κόμματος, και τον "Ρ", την ΚΟΜΕΠ, το μαρξιστικό βιβλίο; Μπορούμε να εξηγήσουμε γιατί και πώς εντείνεται η εκμετάλλευση με τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις (φτηνός εργάτης) χωρίς μελέτη; Πώς θα εξηγήσουμε ότι αυτή η πολιτική είναι ζωτική ανάγκη για την αναπαραγωγή του κεφαλαίου και γι' αυτό δεν υπάρχει καμιά πολιτική διαχείρισης που να ωφελήσει σ' αυτές τις συνθήκες τους εργαζόμενους, άρα χρειάζεται πάλη για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων; Μπορούμε να στηρίξουμε την αναγκαιότητα του σταθερού ημερήσιου εργάσιμου χρόνου ή το γεγονός ότι οι αντιδραστικές αλλαγές στην Ασφάλιση απαιτούνται για να μεγαλώνει η κερδοφορία του κεφαλαίου και να γίνεται πιο ανταγωνιστικό, χωρίς έστω ένα στοιχειώδη ιδεολογικοπολιτικό εξοπλισμό;

Η σύνδεση της τρέχουσας πραγματικότητας με τη γενική πολιτική μας, οι στόχοι πάλης και οι άλλες επεξεργασίες που παίρνουν υπόψη τις εξελίξεις, η ταχτική του αντιπάλου, αναλύονται καθημερινά στην εφημερίδα, με σχόλια, με αρθρογραφία, δίνοντας επιχειρήματα, εξοπλίζοντάς μας για τις ανάγκες της καθημερινής δράσης. Γεγονός που συμβάλλει να δίνουμε τέτοιες μάχες πιο αποφασιστικά και με καλύτερα αποτελέσματα.

Ακόμη περισσότερο πρέπει να μπορούμε να διαφωτίζουμε τους εργαζόμενους ότι η κατανομή του κοινωνικού πλούτου που παράγουν έχει σχέση με την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, οι ιδιοκτήτες των οποίων τον καρπώνονται. Επομένως, για να γίνεται κτήμα όλης της κοινωνίας πρέπει να καταργηθούν οι ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής.

Συνεπώς είναι αξεχώριστη η καθημερινή μας δράση με τη μελέτη, τη διάδοση του "Ριζοσπάστη", στους εργάτες στους χώρους δουλειάς, στον καθένα που πασχίζουμε να συμμετέχει στους ταξικούς αγώνες. Ετσι θα συνδέεται και η υπόθεση ανάπτυξης της κυκλοφορίας του "Ριζοσπάστη" με τη μαζική πολιτική δράση. Στους τόπους δουλειάς, στους τόπους κατοικίας, στη δραστηριότητα των κομμουνιστών στα συνδικάτα, στις μαζικές οργανώσεις, κλπ.

Ενα ερώτημα πρέπει να βασανίζει καθημερινά τη συνείδηση όλων μας: "Είμαστε ικανοί να κάνουμε καθημερινά ιδεολογικοπολιτική δουλειά με τους εργάτες, στο χώρο του ο καθένας, αν δεν έχουμε διαβάσει το "Ριζοσπάστη"; Σ' αυτό πρέπει να απαντάμε καθημερινά, σ' αυτό κρινόμαστε. Και όλη η δουλειά μας με την εφημερίδα, από το διάβασμα ως τη διάδοση, θα μας ανοίγει το δρόμο ώστε και η εφημερίδα να αναπτύσσεται, να ανεβάζει την κυκλοφορία της, και να γινόμαστε πιο ικανοί να δρούμε στην κατεύθυνση της οικοδόμησης του Μετώπου για τη λαϊκή εξουσία».