Ο Τζόελ Χέγιες

-- Ποιες είναι οι επιπτώσεις των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και της πολιτικής της ΕΕ στη βρετανική κοινωνία;

-- Μετά την κυριαρχία της Μάργκαρετ Θάτσερ και ειδικά κατά την περίοδο της διακυβέρνησης των Εργατικών του Τόνι Μπλερ, η βρετανική κοινωνία και οικονομία έχει αλλάξει εκ βάθρων. Η πάλαι πότε βιομηχανική ατμομηχανή, πλέον, δεν παράγει τίποτα. Στην κυριολεξία, εντελώς τίποτα. Η συρρίκνωση ή ακόμη και εξαφάνιση της βαριάς βιομηχανίας είναι αποτέλεσμα της πολιτικής που ακολουθήθηκε, όπου η βρετανική κοινωνία μετατράπηκε σε μία καταναλωτική κοινωνία με έναν τεράστιο μη παραγωγικό τομέα υπηρεσιών, ενώ το κεφάλαιο μετανάστευσε προς περιοχές εκτός της ΕΕ με φτηνό εργατικό δυναμικό.

Οπως είναι αντιληπτό, οι καπιταλιστικές αυτές αναδιαρθρώσεις είχαν τρομακτικές συνέπειες στη βρετανική κοινωνία. Για να γίνει αντιληπτό περισσότερο όσον αφορά τις συνέπειες, θα σας δώσω ένα παράδειγμα: Στη Βρετανία δεν οικοδομούνται πια εργατικές πολυκατοικίες, κρατικά ή δημόσια κτίρια, όπως δημόσια νοσοκομεία. Τι κάνει η κυβέρνηση; Δανείζεται από ιδιωτικές εταιρείες και τράπεζες και επίσης αναθέτει τα έργα στον ιδιωτικό τομέα, ώστε να μπορέσει να καλύψει τις δημόσιες ανάγκες, είτε για σχολεία, είτε για νοσοκομεία, είτε για οτιδήποτε άλλο. Ως αποτέλεσμα, οι δημόσιες δαπάνες διογκώνονται, αφού το κόστος κατασκευής είναι μεγαλύτερο, όπως είναι και μεγαλύτερο το ποσό που δαπανάται για την αποπληρωμή των δανείων και των υπέρογκων τόκων. Ο ιδιωτικός τομέας, λοιπόν, έχει προσλάβει τεράστιες διαστάσεις μόνο και μόνο γιατί χρηματοδοτείται από την κυβέρνηση, δηλαδή από τα χρήματα του βρετανικού λαού.

Η πολιτική αυτή εν μέρει επιτάσσεται και από την ΕΕ, αλλά, καθώς γνωρίζετε, η Βρετανία έχει πολύ ειδικές σχέσεις με την ΕΕ. Φυσικά, δεν ανήκουμε στη Ζώνη του Ευρώ, οπότε μερικά προγράμματα και πολιτικές που είναι άμεσα συνδεδεμένα με τη Ζώνη του Ευρώ στη Βρετανία εφαρμόζονται με διαφοροποιήσεις. Εντούτοις, η σημερινή κυβέρνηση του πρωθυπουργού Γκόρντον Μπράουν είναι απολύτως σύμφωνη με το Σύμφωνο της Λισαβόνας.

Από την άλλη πλευρά, ένα ακόμη παράδοξο της βρετανικής κοινωνίας είναι το γεγονός ότι τα Εργατικά Συνδικάτα είναι, και για λόγους ιστορικούς, απολύτως συνδεδεμένα οργανικά με το Εργατικό Κόμμα που βρίσκεται στην εξουσία και πρωτοστατεί σε αυτήν την πολιτική που ακολουθείται. Συνεπώς, η απουσία της πάλης των εργατικών συνδικάτων αποτελεί τμήμα της απρόσκοπτης επέλασης του κεφαλαίου και των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.

-- Κάνατε λόγο για την οργανική σύνδεση των εργατικών συνδικάτων με το κυβερνών Εργατικό Κόμμα. Πόσο δύσκολος είναι ο στόχος της οργάνωσης και της κινητοποίησης των εργαζομένων και εν γένει του κινήματος για το Κομμουνιστικό Κόμμα Βρετανίας και πώς πραγματώνεται;

-- Οι συνθήκες, εξαιτίας αυτής της οργανικής και επίσημης σύνδεσης των συνδικάτων με το Εργατικό Κόμμα, είναι εξαιρετικά αντίξοες, αλλά και μοναδικές. Είναι και η κύρια δυσκολία που αντιμετωπίζει το ΚΚ Βρετανίας στην οργάνωση κινητοποιήσεων και λαϊκών αγώνων.

Μία ακόμη παραδοξότητα, που περιορίζει τις δυνατότητές μας, είναι το εκλογικό σύστημα της χώρας, που ουσιαστικά απαγορεύει σε μικρότερα κόμματα να αντιπροσωπεύονται κοινοβουλευτικά ακόμη και στο πιο χαμηλό επίπεδο.

Βέβαια, ειδικά τα τελευταία χρόνια, κατορθώνουμε να αναπτυχθούμε και να αυξήσουμε την αριθμητική και αντιπροσωπευτική δύναμη του κόμματός μας, εξαιτίας της έντονης λαϊκής δυσαρέσκειας έναντι της πολιτικής του Εργατικού Κόμματος, αλλά και της πάλης μας εναντίον της άκρας Αριστεράς και ειδικά των τροτσκιστών. Δεν ξέρω εάν γνωρίζετε ότι ο αριστερός χώρος στη Βρετανία για πάρα πολλά χρόνια κυριαρχείται από του τροτσκιστές. Ομως, τελευταία κατορθώνουμε να κερδίσουμε έδαφος έναντί τους και έναντι των οπορτουνιστών. Το κατορθώνουμε με την άμεση συμμετοχή και δράση μας στο μαζικό και αντιπολεμικό κίνημα που αναπτύχθηκε και ριζοσπαστικοποιήθηκε ειδικά μετά τον πόλεμο στο Ιράκ, σε σύγκριση με αυτά που συνέβαιναν την προηγούμενη δεκαετία. Πάντα συμμετέχουμε εντός συμμαχιών, όπως στη «συμμαχία κατά του πολέμου», στις συμμαχίες εντός των εργατικών συνδικάτων, σε αντιφασιστικές συμμαχίες κ.ά. Επίσης είμαστε από τα κύρια κόμματα που πρωτοστάτησαν στην ίδρυση της «Συμμαχίας - Σταματήστε τον πόλεμο». Εξάλλου, ιστορικά πάντα, συνεργαζόμαστε σε μαζικό επίπεδο με άλλα προοδευτικά κόμματα και προσωπικότητες, είτε σε επίπεδο συνδικάτων, είτε σε επίπεδο ευρύτερων κοινωνικών ζητημάτων.