Motion Team

Τα αποτελέσματα αυτής της στρατηγικής, πολιτικής απόφασης τα ζει στο πετσί του ο Ελληνας εργαζόμενος και η λαϊκή οικογένεια, σήμερα, με την απεμπόληση των κοινωνικών υπηρεσιών και την παραχώρησή τους στον ιδιωτικό τομέα, δηλαδή στην οικονομική ολιγαρχία, πληρώνοντας βαρύ τίμημα, για να έχει πρόσβαση σε αυτές.

Η Παιδεία, η Υγεία, οι Επικοινωνίες, η Ενέργεια και οι Μεταφορές, αφού τις μετονόμασαν σε γενικού ενδιαφέροντος υπηρεσίες, περάσανε στα χέρια των ολιγοπωλίων και μονοπωλίων. Ο εργαζόμενος για να έχει πλέον πρόσβαση σε αυτές υποχρεώθηκε να υπερχρεωθεί με δάνεια από το Τραπεζικό Σύστημα, υποθηκεύοντας όχι μόνο το μελλοντικό του εισόδημα, αλλά και το μελλοντικό εισόδημα των παιδιών του.

Ο Κ. Δρούτσας

Το κόστος αυτής της πολιτικής το πληρώνουν τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα, πληθαίνοντας τα ποσοστά των λαϊκών εισοδημάτων κάτω από το όριο της φτώχειας, περιθωριοποιώντας όλο και πιο πλατιά στρώματα της εργατικής τάξης.

Δυστυχώς, η ακρίβεια δεν έχει εμφανιστεί ακόμα σε όλη της την ένταση. Τα χειρότερα έπονται. Οι επόμενες μέρες θα είναι οδυνηρότερες. Τα μεγάλα διεθνή κερδοσκοπικά παιχνίδια που στήνονται πάνω σε βασικά είδη προϊόντων, όπως τα καύσιμα, το σιτάρι, ρύζι, σόγια, θα οδηγήσουν στο επόμενο διάστημα τις τιμές σε μια νέα κούρσα αυξήσεων και κερδοσκοπίας, με συνέπειες τραγικές για όλο και πιο πλατιά λαϊκά στρώματα.

Η κυβέρνηση, αλλά και η αξιωματική αντιπολίτευση, μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, αναγορεύουν το πολιτικό πρόβλημα, σε πρόβλημα διοικητικής λειτουργίας του κράτους.

Ολοι ενθυμούμαστε τη "μάχη του τελάρου" τη δεκαετία του '80, τις καθημερινές επικοινωνιακές επισκέψεις του υφυπουργού Ανάπτυξης στις λαϊκές αγορές τη δεκαετία του '90 και τα 41 μέτρα που εξήγγειλε το υπουργείο Ανάπτυξης αυτές τις μέρες.

Ας δούμε τη σημερινή κατάσταση με την ακρίβεια. Το καλάθι της νοικοκυράς ακρίβυνε κατά 18% το τελευταίο οκτάμηνο. Ειδικότερα:

• Το φρέσκο γάλα 10,5%
• Τα τυροκομικά 24%
• Τα βούτυρα 34%
• Το γιαούρτι 10%
• Τα άλευρα 18%
• Το ψωμί 22%
• Τα αυγά 41%
• Τα ζυμαρικά 35%
• Το ηλιέλαιο 55%
• Ρύζι - όσπρια 26%
• Χαρτικά 30%
• Απορρυπαντικά 6%

Ολες αυτές τις αυξήσεις τις καλύπτει η γενναία αύξηση του ενός ευρώ στο μεροκάματο, που αποδέχτηκε η συνδικαλιστική ηγεσία των εργαζομένων, με τους ομοτράπεζούς της, της εργοδοτικής εξουσίας.

Αλλά, η ακρίβεια έχει και άλλα ντεσού. Την υποβάθμιση της ποιότητας των προϊόντων, με όλο και μεγαλύτερο μερίδιο της ιδιωτικής ετικέτας στην αγορά. Η υποβάθμιση της ποιότητας, ανά τακτά διαστήματα παίρνει τη μορφή διατροφικού εφιάλτη. Ας θυμηθούμε:

Διατροφικοί Εφιάλτες:

1. Το 1981 και πάλι το λάδι, σε Ισπανικό σπορέλαιο. Περισσότεροι από 1.200 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους.

2. Το 1985 μεθανόλη σε Ιταλικά κρασιά προκάλεσε τον θάνατο σε 23 ανθρώπους.

3. Το 1990, Γαλλία, το περίφημο νερό ΠΕΡΙΕ βρέθηκε να περιέχει βενζόλιο (καρκινογόνος ουσία).

4. Διοξίνες σε κοτόπουλα Βελγίου. Η Ελλάδα μην έχοντας εργαστήρια εντοπισμού διοξινών, απλώς μετά την κατάσχεσή τους τα πέταξε στις χωματερές, μολύνοντας το περιβάλλον και εναποθέτοντας μια ωρολογιακή βόμβα (μια και η διοξίνη είναι τοξική για μια εικοσαετία).

5. Το 2000 σπογγώδης εγκεφαλοπάθεια των βοοειδών, το σκάνδαλο των τρελών αγελάδων.

6. Το 2001 Γερμανοί και Αυστριακοί δίνουν απαγορευμένα αντιβιοτικά σε χοίρους με αυξητικές ορμόνες.

7. Το 2002 διατροφικό σκάνδαλο με ιχθυάλευρα.

8. Το 2003 ακατάλληλα νερά και τρόφιμα στην Κεντρική Μακεδονία με υψηλές συγκεντρώσεις νιτρικών.

9. Το 2004, το ΑΠΘ διαπιστώνει ότι το 40% στα φρούτα περιέχουν υπολείμματα φυτοφαρμάκων.

10. Το 2005, τα 250.000 μουχλιασμένα γιαούρτια αποσύρονται από την αγορά.

Συμπέρασμα: Ο μύθος της ελεύθερης οικονομίας, του ανταγωνισμού, του εκσυγχρονισμού, της συναίνεσης και του κοινωνικού διαλόγου, ο μύθος του μονόδρομου και της παγκοσμιοποίησης καταρρίπτεται καθημερινά στην πράξη.

Το θέμα είναι ποιος εξουσιάζει, ποιος είναι ο κυρίαρχος και ποιου και για ποιο σκοπό.

Είναι ολοφάνερο ότι η στρατηγική είναι ενιαία χωρίς όμως την εξάλειψη του ανταγωνισμού στους κόλπους της Παγκόσμιας Τράπεζας, στο ΔΝΤ, στο ΠΟΕ, στην ΕΕ, στη G8. Τα αποτελέσματα ορατά. Εξάπλωση της φτώχειας και στις λεγόμενες αναπτυγμένες χώρες (ΗΠΑ και ΕΕ) με εκατομμύρια ανθρώπους με εισόδημα κάτω από το όριο της φτώχειας και προοπτική της ακραίας φτώχειας να αυξάνει τα ποσοστά παγκοσμίως, διαψεύδοντας τα προγράμματα του ΟΗΕ για την καταπολέμησή της.

Η χρηματιστηριακή και η επισιτιστική παγκόσμια κρίση πρόκειται να καταδικάσει εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους στην απόλυτη φτώχεια και δυστυχία.

Το εκρηκτικό μείγμα που δημιουργήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες θα προκαλέσει σεισμικές δονήσεις με απρόβλεπτες συνέπειες.

Είναι καθήκον όλων μας να αντιπαλέψουμε τις πολιτικές των αστικών κομμάτων για δήθεν άσκηση φιλολαϊκής πολιτικής μέσα στους κόλπους της ΕΕ και την παραπέρα ενδυνάμωση του Αντιιμπεριαλιστικού, Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου.

Την Πρωτοχρονιά του 1917 ο λαός της Αθήνας ξεσηκώθηκε για το ψωμί. Ο Σικελιανός έγραψε το ποίημα «Της Κύπρου το Ψωμί». Τη δεκαετία του '60 τρέχαμε στους δρόμους για Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία. Το ίδιο και τη δεκαετία του '70. Πάλι σήμερα ίδιοι αγώνες για Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία.

Ο Αγώνας Συνεχίζεται...