Η στόχευση των κομμάτων του ευρωμονόδρομου είναι κοινή και στον τομέα της Παιδείας, ακριβώς γιατί οι βασικές επιδιώξεις καθορίζονται από την ΕΕ, τη στρατηγική της Λισαβόνας και τη διαδικασία της Μπολόνια. Το κάθε κόμμα που δηλώνει «πίστη» στην ΕΕ, παίζει το ρόλο που του αναλογεί στον εγκλωβισμό και τον αποπροσανατολισμό λαϊκών δυνάμεων και κρύβει επιμελώς πίσω από καλολογίες την απόλυτη ταύτισή του στους στόχους: Γκρέμισμα και του τελευταίου εμποδίου για την πλήρη πρόσδεση των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων στο άρμα του μεγάλου κεφαλαίου, λειτουργία μιας «αγοράς» ανώτατης εκπαίδευσης με μοχλό την ανταγωνιστικότητα, δημόσια πανεπιστήμια που λειτουργούν ως ιδιωτικά με επιχειρηματικά κριτήρια.
Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν τσιγκουνεύεται επαίνων για την «αυτοτέλεια»: «Τα πανεπιστήμια πρέπει να παραμείνουν αυτοδιοικούμενοι δημόσιοι οργανισμοί, ΝΠΔΔ, με ακαδημαϊκή αυτοτέλεια και δημοκρατική συλλογική λειτουργία, ώστε να διασφαλίζονται η ελευθερία στη διδασκαλία και στην έρευνα και η διαφάνεια» (Τάσος Κουράκης, 9/6/2008).
Αλλά και το ΠΑΣΟΚ, ως προς την «αυτοτέλεια» των ιδρυμάτων, δεν κάνει ...σκόντο. Παρουσιάζοντας το πανεπιστήμιο που «οραματίζεται» το ΠΑΣΟΚ, ο Γ. Παπανδρέου υπογραμμίζει(7/6/2008): «Πανεπιστήμιο που λειτουργεί με πλήρη αυτοτέλεια, που είναι υπόλογο στην κοινωνία για το αποτέλεσμά του, που παράγει και δε χειραγωγείται από την κυβέρνηση, που είναι ελεύθερο, χρηματοδοτούμενο σωστά, με λογοδοσία και αξιολόγηση, με λόγο και ρόλο στην πορεία της οικονομίας, με λόγο και ρόλο στην περιφερειακή ανάπτυξη της κοινωνίας μας».
«Η αξιολόγηση βουλιάζει στη γραφειοκρατία» είναι ο λυγμός του ΠΑΣΟΚ (ανακοίνωση 12/6/2008), που συμφωνεί απόλυτα με την «αξιολόγηση», καθώς άλλωστε υποστηρίζει «ένα πανεπιστήμιο που θα αξιολογείται και αξιολογείται και από το ποσοστό εκείνων που θα βρίσκουν δουλειά σε διάστημα ενός έτους από την αποφοίτησή τους» (Γ. Παπανδρέου, 7/6/2008).
Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει την «αξιολόγηση» και προκειμένου να ...διαφοροποιηθεί μιλάει για «αυστηρή και τεκμηριωμένη αποτίμηση του ακαδημαϊκού και διοικητικού έργου των ΑΕΙ». Αλλωστε και στο «αντινομοσχέδιο», ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για «αξιολόγηση» του έργου, με τρόπο που θα καθορίζεται από τον εσωτερικό κανονισμό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει «διαφάνεια και απολογισμό σε όλες τις δραστηριότητες των πανεπιστημίων: Εκπαιδευτικές, ερευνητικές, οικονομικές και διοικητικές. Ο απολογισμός πρέπει να είναι ετήσιος και να δημοσιεύεται όχι μόνο μέσα στην πανεπιστημιακή κοινότητα, αλλά και ευρύτερα, ώστε να "δίνεται λόγος" για το έργο που επιτελείται στο δημόσιο πανεπιστήμιο (...) δημοσιότητα στις πηγές και στη διαχείριση των πόρων» (Τ. Κουράκης, 9/6/2008). Από την πλευρά του το ΠΑΣΟΚ ζητάει ένα «πανεπιστήμιο με δημόσιο έλεγχο, σε σύνδεση με την παραγωγή και τις ανάγκες της χώρας», «πανεπιστήμιο υπόλογο στην κοινωνία για το αποτέλεσμά του» (Γ. Παπανδρέου, 7/6/2008).
Αξίζει να σημειωθεί ότι όλα τα παραπάνω στοιχεία του νόμου - πλαισίου εντάσσονται και στην πρόταση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ («αντινομοσχέδιο» - 28 τροπολογίες): Εσωτερικοί κανονισμοί, τετραετή προγράμματα, περικοπή δωρεάν διανομής συγγραμμάτων... Για να κρύψει την απόλυτη συναίνεση με τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ παραθέτει ένα «φύλλο συκής», ότι δήθεν οι προτάσεις του κινούνται σε διαφορετικό πλαίσιο... Τα τετραετή προγράμματα, ακόμα και με μικροδιαφοροποιήσεις, είναι επιχειρησιακά προγράμματα ενός πανεπιστημίου που λειτουργεί με όρους αγοράς. Αλλωστε, όταν κουμάντο κάνουν τα μονοπώλια, τα πανεπιστήμια έρχονται να υπηρετήσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Και με τα μονοπώλια ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δε σηκώνει αντιπαράθεση.