Ενας επαναστάτης με αιτία είναι αναμφίβολα ο Λιλιάν Τιράμ. Ο διεθνής Γάλλος αμυντικός με 142 συμμετοχές στην ...πλάτη του έχει μια ζωή που μοιάζει με αυτήν του Γιάννη Αγιάννη, ήρωα του Βίκτωρος Ουγκώ. Ηταν μόλις οκτώ χρόνων, όταν έφτασε στο Παρίσι από τη Γουαδελούπη. Αποχωρίστηκε τη μητέρα του, τη συνάντησε μετά από τέσσερα χρόνια στο Φοντενμπλό (προάστιο της γαλλικής πρωτεύουσας), αφού φρόντιζε τα αδέλφια του, και άρχιζε να παίζει μπάλα στο δρόμο με Αραβες φίλους του και άλλους μετανάστες. Σε πρόσφατο αφιέρωμα της γαλλικής τηλεόρασης, ο παλιός του φίλος Ιμεντ από την Τυνησία είπε γι' αυτόν: «Δε μας έχει ξεχάσει ποτέ. Γι' αυτό και πολλοί Γάλλοι δεν τον αγάπησαν ποτέ. Γιατί είναι το ίδιο σκληρός όσο είμαστε και εμείς».

Μικρό παιδί ο Τιράμ, ήθελε να γίνει πάστορας. Ομως η μοίρα του τον ήθελε ποδοσφαιριστή. Στο ντεμπούτο με τους «τρικολόρ» στις 17 Αυγούστου του 1994 κόντρα στην Τσεχία δε θα μπορούσε να φανταστεί ότι με 142 συμμετοχές θα γινόταν ο πρώτος παίκτης σε συμμετοχές στην ιστορία της εθνικής Γαλλίας και ότι με την παρουσία του στην πρεμιέρα της χώρας του στο Πανευρωπαϊκό του 2008 κόντρα στη Ρουμανία θα γινόταν με 16 ματς ο ρέκορντμαν συμμετοχών σε τελική φάση του θεσμού, αφήνοντας πίσω Ζιντάν, Πομπόρσκι και Φίγκο.

Στο μεταξύ, έχει προλάβει να αγωνιστεί σε τέσσερις τελικές φάσεις EYRO με πρώτη το 1996 στην Αγγλία να αναδειχτεί πρωταθλητής Ευρώπης το 2000, να αγωνιστεί σε τρεις τελικές φάσεις Μουντιάλ (με ένα ακόμη τρόπαιο στη συλλογή του) να παίξει με μεγάλη επιτυχία σε τέσσερις σπουδαίες ευρωπαϊκές ομάδες (Μονακό, Πάρμα, Γιουβέντους, Μπαρτσελόνα) και να κερδίσει την εκτίμηση παρά την αμφισβήτηση.

«Ολα αυτά είναι απίστευτα για ένα παιδί που προέρχεται από το δρόμο όπως εγώ. Πάντα όμως υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι είμαι απλά ένας ποδοσφαιριστής και ότι ελάχιστοι άνθρωποι έχουν τη δυνατότητα να ζουν με τον τρόπο και τις ανέσεις που εγώ ζω και κυρίως ότι σε αυτήν τη ζωή υπάρχουν πολύ σημαντικότερα πράγματα από τα χρήματα, τη δόξα ή ακόμη και το ποδόσφαιρο», τονίζει ο Λιλιάμ Τιράμ. Ο παίκτης έχει αναπτύξει το τελευταίο διάστημα κοινωνική δράση, σημαντικές πολιτικές πρωτοβουλίες και έχει αναδειχτεί σε «εφιάλτη» για τον Νικολά Σαρκοζί, τον Ζαν Μαρί Λεπέν καθώς και το ξενοφοβικό πολιτικό σύστημα της Γαλλίας. Εδειξε ξεκάθαρη στάση στις αναταραχές στο Παρίσι και στις υπόλοιπες γαλλικές πόλεις το Νοέμβρη του 2005, όταν υπερασπίστηκε τους μετανάστες που ήρθαν σε σύγκρουση με τις αστυνομικές αρχές. Μάλιστα, δε δίστασε να έρθει σε κόντρα με τον τότε υπουργό Εσωτερικών, νυν πρόεδρο, Νικολά Σαρκοζί όταν τους είχε αποκαλέσει... ανήθικους και κλέφτες. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του Τιράμ: «Αν αυτοί είναι αποβράσματα της γαλλικής κοινωνίας τότε μάλλον το ίδιο είμαι και εγώ», είχε πει τότε.

Τον Απρίλη του 2007, λίγο πριν από τις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία, είχε επιτεθεί φραστικά και πάλι στον Σαρκοζί, όσον αφορά τις εξαγγελίες του για δημιουργία υπουργείου Μετανάστευσης. Τόνισε ο Τιράμ: «Οι απόψεις του δεν είναι αντιρατσιστικές, είναι απόλυτα ρατσιστικές. Οταν αρχίζεις και χωρίζεις τους πολίτες σε μετανάστες και μη μετανάστες, τότε είναι που μεγαλώνεις το πρόβλημα. Η χώρα δεν έχει πρόβλημα με τη μετανάστευση. Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχουν Γάλλοι πολίτες που δε θεωρούν Γάλλους κάποιους άλλους. Και μένα όταν σταματήσω να παίζω ποδόσφαιρο, θα αρχίσουν ξανά να με θεωρούν μετανάστη».

Με ανάλογο τρόπο είχε απαντήσει και στο φασίστα Ζαν Μαρί Λεπέν τον Ιούνη του 2006 για τη συμμετοχή 17 μαύρων παικτών στην 23άδα της Γαλλίας στο Μουντιάλ της Γερμανίας: «Εγώ φταίω που ο Λεπέν δεν ξέρει ιστορία; Δε φταίω που δε γνωρίσει ότι υπάρχουν μαύροι Γάλλοι πολίτες. Οταν μπαίνουμε στο γήπεδο μπαίνουμε σαν Γάλλοι. Και όταν ο λαός πανηγυρίζει τις επιτυχίες μας, δε μας διαχωρίζει σε Γάλλους και μαύρους;»

Αυτός είναι ο Λιλιάν Τουράμ ένας παίκτης μεγάλης κλάσης όχι μόνο στα γήπεδα αλλά και έξω από αυτά.