Στην «καρδιά» του Γράμμου, στη Λυκόρραχη του Νομού Ιωαννίνων, στον τόπο που γράφτηκαν λαμπρές σελίδες στην ιστορία του ΚΚΕ, βρέθηκαν εκατοντάδες κομμουνιστές και νεολαίοι της ΚΝΕ και άλλοι αγωνιστές για να τιμήσουν τους αλύγιστους της ταξικής πάλης, στην εκδήλωση που πραγματοποίησαν για τη συμπλήρωση των 90 χρόνων του ΚΚΕ η Επιτροπή Περιοχής Βορειοδυτικής Ελλάδας του ΚΚΕ και το Συμβούλιο Περιοχής Βορειοδυτικής Ελλάδας της ΚΝΕ.

Η εκδήλωση, στην οποία παραβρέθηκαν μεταξύ άλλων ο δήμαρχος και μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου Μαστοροχωρίων, άνοιξε με καλλιτεχνικό πρόγραμμα από συντρόφους και φίλους του Κόμματος με το θεατρικό αναλόγιο «Πάνω στα λεύτερα βουνά».

Την εκδήλωση χαιρέτισε ο Δημήτρης Δήμας, εκ μέρους του ΚΣ της ΚΝΕ.

«Νιώθουμε δικαιολογημένα περηφάνια για την 90χρονη ιστορία του Κόμματός μας. Ολη ένας αδιάκοπος αγώνας για τη ζωή και τις ελευθερίες του λαού, αφοσιωμένη σε έναν τελικό σκοπό: Την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Την εξάλειψη της κοινωνικής αδικίας και καταπίεσης, την εξάλειψη των πολέμων. Την οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας ισότιμων και ελεύθερων ανθρώπων που θα 'χει για σημαία της: Ολοι για έναν και ένας για όλους! Τη σοσιαλιστική - κομμουνιστική κοινωνία». Τα παραπάνω υπογράμμισε ο Δ. Γόντικας, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης.

Ο Δ. Γόντικας σημείωσε πως το ΚΚΕ «έγινε ο σημαιοφόρος νέων ιδεών και αξιών σε διαρκή πάλη με την αστική και μικροαστική ιδεολογία που έχει ως σημαία της: Ο θάνατός σου η ζωή μου». Και συνέχισε τονίζοντας: «Με σεβασμό φέρνουμε στη μνήμη μας τις ατέλειωτες στρατιές αγωνιστών, επώνυμων και ανωνύμων, και την προσφορά τους στους αγώνες του ΚΚΕ (...). Διδασκόμαστε, βγάζουμε συμπεράσματα, γινόμαστε πιο έμπειροι, πιο ώριμοι, πιο αξιόμαχοι, ανεβάζοντας όλο και πιο ψηλά τον πήχη των απαιτήσεων, και συλλογικά και ατομικά».

«Ο πόλεμος - επισήμανε σε άλλο σημείο της ομιλίας του - έχει αρχίσει και πρέπει να φτάσει ως το τέλος, με ριζικές αλλαγές και ανατροπές ως το επίπεδο της εξουσίας» (...). Θα είναι, υπογράμμισε, «μάχη εφ' όλης της ύλης με τις κυρίαρχες οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις. Με τα μονοπώλια, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τα κόμματά τους. Επαθλο αυτού του αγώνα πρέπει να είναι, και θα είναι, η λαϊκή εξουσία».

Ο Δ. Γόντικας αναφέρθηκε και στην ξεχωριστή σημασία της εκδήλωσης στη Λυκόρραχη, εξαίροντας τις λαμπρές ηρωικές σελίδες της ιστορίας του ΚΚΕ που γράφτηκαν στο Γράμμο, εκεί όπου χιλιάδες μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ με το όπλο στο χέρι υπερασπίστηκαν μέχρι τέλους αξίες, αρχές, ιδανικά. «Ηρθαμε εδώ - τόνισε - για να επαναβεβαιώσουμε τη διαρκή υπόσχεσή μας ότι δεν τους ξεχνάμε. (...) Να καταθέσουμε τη ζωντανή μας μαρτυρία ότι οι θυσίες και οι αγώνες τους όχι μόνο δεν πήγαν χαμένοι, αλλά άφησαν μεγάλη παρακαταθήκη για τις νεότερες γενιές (...). Τα όπλα του ΔΣΕ μπορεί να σίγησαν. Στη θέση τους σήμερα υψώνονται χιλιάδες κόκκινες σημαίες (...). Μπορεί ο ΔΣΕ να ηττήθηκε στρατιωτικά κάτω από το βάρος της συντριπτικής υπεροχής δυνάμεων και μέσων, αλλά πολιτικά, ιδεολογικά και ηθικά δεν ηττήθηκε (...). Ποτέ δε δικαιώθηκαν στη συνείδηση του ελληνικού λαού ο αμερικάνικος και εγγλέζικος ιμπεριαλισμός και η ντόπια αστική τάξη. Μπορεί να ηττήθηκε το λαϊκό κίνημα σε εκείνη την αναμέτρηση, αλλά ο λαός δεν είπε ακόμα την τελευταία λέξη του».

Συνεχίζοντας ο ομιλητής σημείωσε: «Σήμερα παραμένει και επανέρχεται με νέα ένταση το μεγάλο πρόβλημα: Το δικαίωμα κάθε λαού να αποφασίζει για τις τύχες του. Να καθορίζει το δρόμο ανάπτυξης που οδηγεί στην πρόοδο και την ευημερία όλου του λαού». Οπως είπε, «ενώ η εργατική τάξη, ο εργαζόμενος λαός παράγει όλο τον πλούτο, ενώ η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνικής έχει κάνει τεράστια άλματα, ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, η ζωή των πολλών και ειδικά των μισθοσυντήρητων, των μικρών και μεσαίων αγροτών, εμπόρων, βιοτεχνών και επαγγελματιών και των οικογενειών τους βαλτώνει στην ανασφάλεια, στην ανέχεια, στη φτώχεια».

«Εχει πλέον τεθεί - συμπλήρωσε - μπροστά στο λαό το ουσιαστικό δίλημμα: Υποταγή στη μοίρα ή απόφαση για αλλαγή στάσης και διεκδίκηση μιας άλλης προοπτικής; Ανάπτυξη με κριτήριο το κέρδος των λίγων ή ανάπτυξη προς όφελος του λαού; Υποταγή στην τυραννία των μονοπωλίων, του δικομματισμού με δύο ή περισσότερα κόμματα ή απειθαρχία στους νόμους και την πολιτική τους;».

«Το ΚΚΕ - συνέχισε - αγωνίζεται να μετατρέψει αυτά τα διλήμματα σε οργάνωση του αγώνα για αλλαγή της πορείας των πραγμάτων. Για οργάνωση της παραγωγής και της κοινωνίας σε άλλη βάση. Παραγωγή και κατανομή των αγαθών προς όφελος όλης της κοινωνίας και όχι για το κέρδος, εξέλιξη που προϋποθέτει κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, σχεδιασμένη ανάπτυξη με τη συμμετοχή και τον έλεγχο του λαού. Αγωνίζεται να συνειδητοποιήσει ο λαός ότι δεν έχει άλλη επιλογή. `Η με τα μονοπώλια ή με το λαό. Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη. Η έκβαση αυτής της αναμέτρησης θα κριθεί από έναν καθοριστικό παράγοντα. Αν η εργατική τάξη, η μικρομεσαία αγροτιά, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων και κυρίως η νεολαία αποφασίσουν να περάσουν στην άλλη όχθη και χειραφετηθούν από τα κόμματα του δικομματισμού και του ευρωμονόδρομου και οικοδομήσουν τη δική τους συμμαχία απέναντι στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό».

Αυτός ο νέος δρόμος, τόνισε, που ανοίγει το ΚΚΕ φέρνει μπροστά στους κομμουνιστές νέες απαιτήσεις και καθήκοντα, γι' αυτό πρέπει «να μελετήσουμε και να αφομοιώσουμε, ιδιαίτερα οι νεότεροι κομμουνιστές, την πείρα του ΚΚΕ, του ΔΣΕ, του διεθνούς κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος. Να κατακτήσουμε την ικανότητα και τη θεωρητική επάρκεια να παρεμβαίνουμε και να καθοδηγούμε το καινούριο που γεννιέται».

Ακολούθως επισήμανε πόσο πολύ έχει ενοχλήσει τα διάφορα επιτελεία του συστήματος η θέση του ΚΚΕ ότι η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα δεν μπορούν να συμβιώνουν και να συμβιβάζονται με τους αντιλαϊκούς νόμους, ότι το συμφέρον τους ταυτίζεται με την αμφισβήτηση της «νομιμότητας» αυτών των νόμων και πολιτικών και ότι ο αγώνας πρέπει να έχει ως κύρια επιδίωξη την οριστική κατάργησή τους.

«Από δω και οι ανησυχίες και οι προειδοποιήσεις και οι απειλές (...). Πολύ θα ήθελαν ένα Κομμουνιστικό Κόμμα και ένα εργατικό κίνημα συνένοχο και συμμέτοχο στην άθλια πολιτική τους (...). Ενα Κομμουνιστικό Κόμμα που θα κηρύσσει την ταξική συνεργασία και την κοινωνική ειρήνη. Αντε, το πολύ, να τα φορτώνει όλα στο κακό μοντέλο ανάπτυξης και στην κακή εφαρμογή των αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, από την εκάστοτε κυβέρνηση, όπως κάνει ο χειραγωγημένος από την ιδεολογία και πολιτική τους Συνασπισμός. `Η να διαλέγει ποιον ιμπεριαλιστή θα στηρίξει, όπως κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, που διακηρύσσει ότι η ευρωπαϊκή καπιταλιστική ενοποίηση είναι η απάντηση στο βορειοαμερικανικό ιμπεριαλισμό».

Ομως, υπογράμμισε, «το ΚΚΕ θα ήταν ανάξιο του ρόλου και της αποστολής του αν καθόριζε τις θέσεις και την πολιτική του με κριτήριο το φόβο. Θα ήταν ανάξιο του ρόλου και της αποστολής του αν δεν έκανε το στοιχειώδες, να λέει την αλήθεια για τη ζωή του λαού, να παλεύει για το δίκιο του και να τον προσανατολίζει με βάση τα ταξικά του συμφέροντα».

Και στη συνέχεια τόνισε πως η βαρβαρότητα που εκδηλώνεται μέσα απ' όλους τους πόρους του συστήματος «δεν είναι αποτέλεσμα μόνο συγκεκριμένων πολιτικών της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ και των ομοίων τους σε κάθε χώρα, αλλά βαθύτερων αιτιών. Το καπιταλιστικό σύστημα, ο κεφαλαιοκρατικός τρόπος παραγωγής ιστορικά έχει εξαντλήσει το όριά του. Από δω και η απειλή και ο κίνδυνος για τους λαούς αλλά και η ρεαλιστική δυνατότητα ανατροπής αυτού του συστήματος και της οικοδόμησης του σοσιαλισμού».

Ο Δ. Γόντικας τόνισε με έμφαση πως η αποδοχή της νομιμότητας του να πληρώνει φόρο υποτέλειας όλη η κοινωνία στους καπιταλιστές για να διατηρούν και να αυξάνουν τα κέρδη τους «ισοδυναμεί με συνενοχή και συμμετοχή σε έγκλημα, σε βάρος των εργαζομένων, της κοινωνίας». «Αυτή τη νομιμότητα - σημείωσε - το ΚΚΕ καλεί την εργατική τάξη και κυρίως τη νέα γενιά, να μην την αποδέχονται, να την καταγγέλλουν, να την ανατρέψουν».

Καταλήγοντας ο ομιλητής αναφέρθηκε και στο πρόβλημα του συσχετισμού δυνάμεων. Σημειώνοντας πως απ' αυτό θα κριθεί η εξέλιξη του αγώνα. «Στη λύση - συμπλήρωσε - αυτού του προβλήματος υποτάσσεται και η πολιτική του ΚΚΕ. Η ιδεολογική, θεωρητική και η πρακτική, οργανωτική. Εδώ κρίνεται και ο ρόλος του ΚΚΕ. Σ' αυτό το στόχο υποτάσσονται όλοι οι επιμέρους αγώνες. Οργάνωση και ενότητα της εργατικής τάξης με προοπτική να επιβάλει το δικό της δίκιο, καταργώντας το δίκιο του καπιταλιστή, να λεηλατεί, να καταστρέφει».

Μετά το τέλος των ομιλιών οι συγκεντρωμένοι ανηφόρισαν για το μνημείο που στέκεται στην κορυφή του χωριού, όπου έγινε κατάθεση στεφάνων από την ΚΕ του ΚΚΕ, το ΚΣ της ΚΝΕ και την ΠΕΑΕΑ και ακολούθησε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των πεσόντων μαχητών του ΔΣΕ.