Σε μια ανάπαυλα από την εξεταστική. Με τις συζητήσεις να φουντώνουν, να βάζουν στο επίκεντρο την απάντηση που πρέπει να δώσει το φοιτητικό κίνημα στην εντεινόμενη επίθεση στην ανώτατη εκπαίδευση από την πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Μια πρώτη ανάσα δροσιάς ήταν το φεστιβάλ της Οργάνωσης Σπουδάζουσας Αθήνας της ΚΝΕ και της Αχτίδας ΑΕΙ - ΤΕΙ - Ερευνας της ΚΟΑ του ΚΚΕ, που έγινε το περασμένο Σαββατοκύριακο στη Γεωπονική Σχολή.

«Με πρωτοπόρα θεωρία πρωτοπόρα δράση για το μέλλον μας το σοσιαλισμό». Το σύνθημα του Φεστιβάλ ΚΚΕ - ΚΝΕ δεσπόζει στο χώρο, τα ταμπλό αγκαλιάζουν τόσο το ταξίδι στις στιγμές της πάλης του λαού με πρωτοπόρες τις δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, όσο και κάθε πλευρά της ζωής της νεολαίας. Οι χιλιάδες νέοι και νέες, φοιτητές και φοιτήτριες, που πλημμύρισαν τον αύλιο χώρο της Γεωπονικής, ανταποκρίθηκαν με την παρουσία και τη συμμετοχή τους σε όλες τις εκδηλώσεις. Για ακόμα μια φορά, οι φεστιβαλικές εκδηλώσεις έδειξαν ότι δίνουν αγωνιστική απάντηση σε όλα τα ενδιαφέροντα και τις ανησυχίες των νέων ανθρώπων. Ο κινηματογράφος προσέλκυσε το ενδιαφέρον των νέων, το σκάκι δεν άδειασε στιγμή, οι δυο σκηνές με συναυλίες και θεατρικές παραστάσεις προσήλωσαν το ενδιαφέρον των φοιτητών, ενώ απαραίτητη ήταν μια στάση στο βιβλιοπωλείο γιατί «η γνώση σπάει τις αλυσίδες».

Ξεχωριστή ήταν η παρουσία εκπροσώπων ταξικών σωματείων και συλλόγων στο χώρο του φεστιβάλ, με τραπεζάκια, υλικό και ανακοινώσεις. Δεκάδες νέοι φοιτητές στάθηκαν στα τραπεζάκια και κουβέντιασαν με τους συναδέλφους τους για τις συνθήκες εργασίας, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, τις δυσκολίες να συνδυαστεί η δουλειά με τις σπουδές. Και έκαναν ένα βήμα, υπέγραψαν αίτηση για το σωματείο τους, έδωσαν το επόμενο αγωνιστικό ραντεβού στα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ.

Το ενδιαφέρον των νέων για το σοσιαλισμό αναδείχτηκε ιδιαίτερα στην εκδήλωση - συζήτηση για το σοσιαλισμό που έγινε το Σάββατο το απόγευμα με ομιλήτρια την Ελένη Μπέλλου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Φοιτητές και φοιτήτριες παρακολούθησαν με μεγάλο ενδιαφέρον την ομιλία, ενώ η συζήτηση φούντωσε, με ερωτήσεις και σκέψεις, αναδεικνύοντας το μεγάλο ενδιαφέρον της νεολαίας για το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, τον προβληματισμό για τις αιτίες των ανατροπών. Ο ενθουσιασμός και η μαχητικότητα ήταν πανταχού παρόντες την Κυριακή, στην κνίτικη ομιλία του Γιάννη Πρωτούλη, Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ και βουλευτή του ΚΚΕ.

Η μουσική και ο χορός πήραν τη σκυτάλη τις βραδινές ώρες, με νεανικά ερασιτεχνικά συγκροτήματα και με δυο μεγάλες συναυλίες, το Σάββατο με τον Λάκη Παπαδόπουλο και την Κυριακή με τον Μίλτο Πασχαλίδη να «δονούν» το χώρο σε γνωστές αγαπημένες μελωδίες.

Με το σύνθημα «το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος ο σοσιαλισμός», υποδέχτηκαν εκατοντάδες ΚΝίτες και ΚΝίτισσες, την περασμένη Κυριακή τον Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ και βουλευτή του ΚΚΕ Γιάννη Πρωτούλη.

Αναφερόμενος αρχικά στο ισχυρό χαστούκι που έδωσε ο ιρλανδικός λαός στην ένωση των πλουτοκρατών της Ευρώπης, ο Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ σημείωσε: «Την περιβόητη Ευρωσυνθήκη της Λισαβόνας που είναι η μεταμφίεση του "ευρωσυντάγματος" που ακύρωσαν σε Γαλλία και Ολλανδία, ακύρωσε και ο ιρλανδικός λαός, η ιρλανδική εργατική τάξη για λογαριασμό όλων των εργατών της Ευρώπης. Ηταν η μόνη χώρα όπου έγινε δημοψήφισμα και αυτό επειδή το προβλέπει το σύνταγμά τους, η μόνη χώρα που έπεσαν πάνω από το λαό όλα τα κοράκια της Ευρώπης για να εκβιάσουν, να τρομοκρατήσουν, κεντροαριστεροί και κεντροδεξιοί λακέδες της πλουτοκρατίας. Το "ναι" το είχαν σίγουρο. Ολο το προηγούμενο διάστημα μας έπαιρναν τα αυτιά για το ιρλανδικό θαύμα, για το ιρλανδικό μοντέλο ανάπτυξης, για τη μεγάλη απορροφητικότητα κοινοτικών κονδυλίων. Δεν υπήρχε ομιλία του Καραμανλή που να μην έχει μέσα Ιρλανδία. Και όμως ο ιρλανδικός λαός είχε άλλη γνώμη. Τώρα ήρθε η σειρά των λαών να μιλήσουν για την Ιρλανδία, να πανηγυρίσουν για το ιρλανδικό "όχι", να απαιτήσουν να γίνει δημοψήφισμα στη χώρα τους».

Σχετικά με τις αλλαγές που προωθούνται στην ανώτατη εκπαίδευση, ο Γ. Πρωτούλης υπογράμμισε ότι «είναι στρατηγικής σημασίας για το κεφάλαιο. Φοιτητικό κίνημα ανοργάνωτο, άμαζο, αποκομμένο από το ταξικό εργατικό κίνημα και τον υπόλοιπο λαό δεν έχει καμία τύχη. Η ζωή απαιτεί φοιτητικό κίνημα συγκροτημένο με δομή, με πανελλαδική οργάνωση, με συλλόγους ζωντανούς, με διοικητικά συμβούλια που να λειτουργούν, να συνεδριάζουν ανοιχτά μπροστά στους φοιτητές».

«Φέτος που τιμούμε τα 90χρονα του Κόμματός μας και τα 40χρονα της ΚΝΕ, οι ΚΝίτες και οι ΚΝίτισσες μέσα στις σχολές βρισκόμαστε μπροστά σε ένα σοβαρό καθήκον, να ετοιμαστούμε για τη μεγάλη μάχη. Η μεγαλύτερη μάχη μέσα στο πανεπιστήμιο ήταν και παραμένει η μάχη των ιδεών. Σήμερα η πολιτικο-ιδεολογική μας δουλειά έχει πολύ μεγαλύτερες απαιτήσεις. Μέσα στα αμφιθέατρα καλλιεργούν την αποδοχή της πολιτικής που μοιράζει την ανεργία και τη φτώχεια, την υποκουλτούρα, την ελευθερία των μονοπωλίων να καταστρέφουν το περιβάλλον. Στόχος τους να επιδράσουν συνολικά στον τρόπο σκέψης της νεολαίας, των νέων επιστημόνων. Αυτό υπηρετεί η προσπάθεια για αφομοίωση των κριτηρίων και της λογικής των μονοπωλίων, να πείσουν ότι το υπέρτατο ιδανικό, όρος για την πρόοδο είναι το καπιταλιστικό κέρδος και η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Να ζουν οι νέοι με την ψευδαίσθηση ότι θα γίνουν πετυχημένοι επιχειρηματίες, στην εποχή που ο πλούτος συγκεντρώνεται σε όλο και λιγότερα χέρια», σημείωσε.

Και συνέχισε: «Είμαστε πιο ικανοί και ώριμοι να δώσουμε αυτήν τη μάχη μέσα στο μάθημα, στην πορεία θα γινόμαστε ικανότεροι. Η ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση δεν μπορεί να γίνεται μόνο έξω από το μάθημα και μέσα σε αυτό οι άνθρωποι των επιχειρήσεων να διδάσκουν την ιδεολογική τους σκουριά ανενόχλητοι. Τα μέλη της ΚΝΕ χρειάζεται να ξεχωρίζουν για την επιστημονική τους επάρκεια, τον πλούτο των γνώσεών τους. Στην πράξη πρέπει να επιβεβαιώνεται η υπεροχή των ιδεών μας, της κοσμοθεωρίας μας. Η πλειοψηφία των φοιτητών σήμερα δεν κερδίζεται αλλιώς».

Στη συνέχεια, μίλησε για την ανάγκη να «προβάλλουμε και να υπερασπίζουμε το σοσιαλισμό, την πρώτη απόπειρα του ανθρώπου να καταργήσει τα δεσμά της εκμετάλλευσης. Οι δεκάδες εκδηλώσεις που πραγματοποιούμε φέτος στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ με αφορμή τα 90 χρόνια της Οχτωβριανής Επανάστασης και του Κόμματός μας, δεν είναι εκδηλώσεις μνήμης και τιμής. Χρειάζεται να ξαναστήσουμε όρθιο μέσα στο πανεπιστήμιο το όραμα του σοσιαλισμού που οι απολογητές του συστήματος έχουν κάθε δίκιο να θέλουν πεσμένο και βρωμισμένο, να παρουσιάζουν το νέο σαν παλιό ντυμένο με κουρέλια».

Και κατέληξε: «Θα σταθεροποιήσουμε την παρέμβασή μας, για να κατανοείται από χιλιάδες νέους που σπουδάζουν, η αναγκαιότητα και η ρεαλιστικότητα του σοσιαλισμού. Η δράση της ΚΝΕ στο πλευρό του Κόμματος με προοπτική το σοσιαλισμό όχι μόνο δε μας απομακρύνει από τα άμεσα και καθημερινά προβλήματα, αντίθετα, δίνει διέξοδο και προοπτική στον αγώνα της νεολαίας σήμερα, την κάνει πιο ικανή στην πάλη για νέες κατακτήσεις. Αυτή θα είναι η καλύτερη τιμή στα 90χρονα του Κόμματός μας, στους χιλιάδες νεκρούς μας, βασανισμένους και εξορισμένους συντρόφους μας, στις γενιές κομμουνιστών που φεύγουν και μας αφήνουν ένα Κόμμα με τα γνωστά σύμβολά του, την κόκκινη σημαία του με το σφυροδρέπανο, τη μαρξιστική - λενινιστική ιδεολογία του. Αντάξιοι συνεχιστές να είμαστε εμείς, να διαμορφώσουμε τις προϋποθέσεις για ΚΝΕ ακόμα πιο μαζική, το μυαλό και την καρδιά της νεολαίας, ανεξάντλητο αιμοδότη λαϊκών αγωνιστών μελών του τιμημένου ΚΚΕ».

Το ενδιαφέρον των νέων, των φοιτητών και φοιτητριών για το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, για τις αιτίες των ανατροπών στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, και για την πρόταση εξουσίας του ΚΚΕ, για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία, για το σοσιαλισμό, αναδείχτηκε μέσα από τη σαββατιάτικη εκδήλωση - συζήτηση για το σοσιαλισμό, με ομιλήτρια την Ελένη Μπέλλου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Η ομιλήτρια αναφέρθηκε στην πραγματικότητα που ζουν σήμερα οι νέοι και τόνισε ότι «οι καπιταλιστικές σχέσεις στρέφονται πλέον ενάντια στο κοινωνικό σύνολο, δείχνουν ότι έχουν ωριμότητα οι υλικές συνθήκες για το πέρασμα στο σοσιαλισμό - κομμουνισμό, η ανάγκη για ριζικά διαφορετικές σχέσεις οργάνωσης της παραγωγής, της οικονομίας συνολικά, της κοινωνίας». Οπως είπε, «προβάλλει επιτακτικά:

• Η ανάγκη κοινωνικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής που είναι συγκεντρωμένα στη βιομηχανική παραγωγή, κοινωνικοποίηση της γης και των φυσικών πόρων.
• Ο σχεδιασμός της παραγωγής με κριτήριο την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, την ολόπλευρη ανάπτυξη του ανθρώπου ως μέλους μιας κοινωνίας.
• Ο ουσιαστικός εργατικός και κοινωνικός έλεγχος της διεύθυνσης σε κάθε παραγωγική μονάδα, σε κάθε κοινωνική υπηρεσία, σε κάθε όργανο διοίκησης, που βέβαια για να πάρει σάρκα και οστά προϋποθέτει την κοινωνική ιδιοκτησία - τον κεντρικό σχεδιασμό ως κοινωνικές σχέσεις.
• Η συνεταιριστική ιδιοκτησία σε όποιο τμήμα της παραγωγής στηρίζεται ακόμη στην ατομική χρησιμοποίηση των μέσων, της ίδιας της γης ως παραγωγικού μέσου, όπου καθυστερεί η ομαδική χρησιμοποίηση των μηχανών.

Ολες αυτές είναι οι αναγκαίες νέες σχέσεις οργάνωσης της παραγωγής, συμμετοχής στο κοινωνικό προϊόν με μοναδικό κριτήριο την εργασία, που θα αλλάξουν και όλη την οργάνωση της κοινωνίας. Την αναγκαιότητα αυτών των νέων κοινωνικών σχέσεων θα τη βρείτε στο εσωτερικό κάθε κοινωνικού προβλήματος, που βιώνετε και ατομικά:

• Ερευνα - χρησιμοποίηση των επιστημονικών επιτευγμάτων, π.χ. η ταξικότητα στην αντισεισμική θωράκιση.
• Κατοχύρωση πτυχίου - επαγγελματικού δικαιώματος - εξασφάλιση θέσης εργασίας», σημείωσε, ανάμεσα σε άλλα.

Προβάλλοντας την άλλη προοπτική, σημείωσε ότι «η αναγκαιότητα για το πέρασμα σ' ένα νέο κοινωνικο-οικονομικό σχηματισμό, στο σοσιαλισμό - κομμουνισμό αφορά και την Ελλάδα, χώρα με αναπτυγμένο καπιταλισμό παρ' όλο που δεν ανήκει στις ηγέτιδες καπιταλιστικές δυνάμεις». Οπως ανέφερε «είναι ιστορική ευθύνη του κάθε ΚΚ στη χώρα του και συμβολή στη διεθνιστική κομμουνιστική δράση να δημιουργήσει ιδεολογικές και πολιτικές προϋποθέσεις, για να γνωρίσουν οι νέες γενιές τα επιτεύγματα, τις κατακτήσεις που έφερε η Οχτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία, στις άλλες χώρες κυρίως της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, στην Κούβα, που σήμερα σε δυσμενείς συνθήκες αντιστέκεται στην ιμπεριαλιστική περικύκλωση», είπε.

Απευθυνόμενη στους νέους που συμμετείχαν στο Φεστιβάλ, η Ε. Μπέλλου σημείωσε: «Τις ιστορικά πρωτοφανείς λαϊκές κατακτήσεις δεν μπορείτε να τις δείτε εμπειρικά, με τη σημερινή παρατήρηση, από μια επίσκεψή σας στη Ρωσία, σε κάποια από τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ενωση ή από τα στοιχεία που προβάλλουν τα διάφορα ντοκιμαντέρ, ταινίες, οπτικο-ακουστικά υλικά στις εφημερίδες, στο διαδίκτυο, σε εκδόσεις κλπ.

Ολα αυτά ενορχηστρωμένα διευθύνονται από την αντίπαλη, την αστική ιδεολογία και προπαγάνδα, διανθίζονται από αριστεροφανείς εκφάνσεις για να γίνονται πιο πειστικά.

Η δική σας η γενιά στη χώρα μας, αλλ' αυτό αφορά τους νέους και στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές κοινωνίες της Ευρώπης, δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει το μέγεθος αυτών των κατακτήσεων με την εμπειρία, γιατί είναι τελείως διαφορετικές οι ιστορικές συνθήκες. Γι' αυτό χρειάζεται η ιστορική γνώση. Μόνο έτσι συνειδητοποιείται η ιστορικά μοναδική, ανεπανάληπτη ώθηση στην ανάπτυξη του ανθρώπου που επέφερε η Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση στη Ρωσία, το 1917», τόνισε και ανέφερε ορισμένες απ' αυτές:

«Η ταχύτητα στην κατάργηση του αναλφαβητισμού, η κατάργηση της ανεργίας και της ανασφάλειας, ο εξηλεκτρισμός της αχανούς ΕΣΣΔ, που δεν πάτησε πάνω σε συνθήκες καπιταλιστικής δουλείας.

Η κοινωνική εξέλιξη για τους πληθυσμούς της ΕΣΣΔ δεν μπορεί να συγκριθεί με την αντίστοιχη στις ΗΠΑ, στη Βρετανία, στη Γαλλία.

Μπορεί να συγκριθεί με την κοινωνική εξέλιξη των πληθυσμών στις Ινδίες, όπου ακόμη, στον 21ο αιώνα, υπάρχει απόλυτη πείνα και εξαθλίωση, αναλφαβητισμός δίπλα στην καπιταλιστική ανάπτυξη.

Το ίδιο και για την Κούβα, η σύγκριση δεν μπορεί να γίνει με την Ελλάδα, αλλά με αυτές τις χώρες που οι λαοί πεινούν, που ο ΟΗΕ, αστικά κράτη και οργανώσεις χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τα παιδιά που πεθαίνουν από πείνα, έλλειψη φαρμάκων, μολυσμένα νερά, κλπ.

Οταν συνειδητοποιηθεί το μέγεθος των κοινωνικών κατακτήσεων, της κοινωνικής προόδου, τότε καταρρέει το δίλημμα "μήπως δεν ήταν ώριμες οι υλικές συνθήκες για το ξεκίνημα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στη Ρωσία"», τόνισε η Ε. Μπέλλου σημειώνοντας ότι «υπερασπιζόμενοι τις κατακτήσεις δε σημαίνει ότι κλείνουμε τα μάτια στις αδυναμίες, στα προβλήματα, στα λάθη. Το ζήτημα είναι να μην πετάξουμε και το βρέφος μαζί με τα νερά της γέννας, αλλά να εξηγήσουμε τις αιτίες των προβλημάτων, των λαθών, να κατανοήσουμε τις αντιθέσεις που υπάρχουν, παλιές και νέες, τα βαρίδια που κληρονομεί η νέα κοινωνία που γεννιέται. Να αποκτήσουμε εμπειρία, αλλά κυρίως θεωρητική γνώση και πολιτική ικανότητα, για να παλέψουμε για τη νίκη της επανάστασης, αλλά και για την κατάπνιξη της αντεπανάστασης που θ' απειλεί σε διαφορετικές φάσεις και σε διαφορετικές συνθήκες τη διαμόρφωση της νέας κοινωνίας, του νέου ανθρώπου.

Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, τμήμα του οποίου και το ΚΚΕ, δεν ήταν ώριμο σε αυτό το ζήτημα, δηλαδή να κατανοεί το μακρόχρονο και αντιφατικό της επαναστατικής διαδικασίας που περιλαμβάνει:

• Και την ανατροπή, την ήττα της αστικής τάξης, την κατάργηση των εκμεταλλευτικών σχέσεων.
• Και τη θεμελίωση της νέας υλικοτεχνικής βάσης του σοσιαλισμού με την ολοένα περισσότερο μηχανοποιημένη και αυτοματοποιημένη παραγωγή.
• Και τη διαμόρφωση του νέου ανθρώπου, όχι απλά ως ανθρώπου απελευθερωμένου από το κεφάλαιο, αλλά ως μέλος του κοινωνικού συνόλου που είναι παραγωγός και ιδιοκτήτης του κοινωνικού πλούτου.
• Και τη σχεδιασμένη ανάπτυξη της μηχανοποιημένης χρησιμοποίησης της γης για την παραγωγή, αυτό που συνήθως λέγεται αγροτική παραγωγή.
• Και την κατάργηση κάθε ατομικής ιδιοκτησίας, κάθε καθυστέρησης στην ανάπτυξη του ανθρώπου και των εργαλείων που χρησιμοποιεί, καθυστέρηση πάνω στην οποία υπάρχει η χειρωνακτική, βαριά, μονότονη, μη δημιουργική επιτελική δουλειά».

«Δεν είναι μονόπρακτο έργο όλη αυτή η επαναστατική διαδικασία», είπε η Ε. Μπέλλου, σημειώνοντας ότι «οι κατακτήσεις σε κάθε φάση δε γίνονται ανεπίστρεπτες όσο υπάρχουν αντιθέσεις μεταξύ υπαίθρου - πόλης, χειρωνακτικής - πνευματικής εργασίας, ανισομετρία στην παραγωγικότητα της εργασίας από περιφέρεια σε περιφέρεια, από κλάδο σε κλάδο, μεταξύ παραγωγικών μονάδων του ίδιου κλάδου, στα τμήματα μιας βιομηχανικής μονάδας.

Στην πορεία της επαναστατικής σοσιαλιστικής οικοδόμησης επιδρά και ο ιμπεριαλιστικός περίγυρος, ιδιαίτερα όταν ακόμη σε παγκόσμιο επίπεδο δεν έχει γείρει η ζυγαριά στο μέρος της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, ιδιαίτερα από την άποψη της παραγωγικότητας της εργασίας.

Οι δυσκολίες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στον 20ό αιώνα οφείλονται και στο γεγονός ότι ωρίμασαν οι συνθήκες για τη σοσιαλιστική επανάσταση σε χώρες με συγκριτικά χαμηλότερη καπιταλιστική ανάπτυξη.

Επομένως, και τα πρακτικά ζητήματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης παρουσιάζονταν περιπλεγμένα, δεν είχαν εκδηλωθεί όλα τα φαινόμενα, δεν είχε συσσωρευτεί η εμπειρία, η παρατήρηση πάνω στην οποία θα στηριζόταν πιο έγκαιρα η ανάπτυξη της θεωρίας.

Το ξεκίνημα και η πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, της κατώτερης βαθμίδας του νέου κομμουνιστικού κοινωνικο-οικονομικού σχηματισμού, δε βρίσκει σχεδόν τίποτε έτοιμο από τον καπιταλισμό, ως οικονομικές σχέσεις απολύτως τίποτε.

Είναι πρωτοφανής ο ρόλος της επιστημονικής πρόβλεψης, της διορατικότητας, της ατσαλένιας ταξικής αντοχής όχι μόνο για τις ηγεσίες, αλλά μαζικά για τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες, για πρωτοπόρους επιστήμονες και βέβαια πρωτοπόρους εργάτες».

«Είναι βέβαιο ότι η δική σας γενιά θα βρεθεί μπροστά στις νέες προκλήσεις της ταξικής πάλης», είπε η Ε. Μπέλλου. «Ιστορική ευθύνη για το κάθε ΚΚ στη χώρα του είναι να δημιουργήσει ιδεολογικές και πολιτικές προϋποθέσεις για να ανταποκριθούν οι επόμενες γενιές στις νέες συνθήκες της ταξικής πάλης.

Το Κόμμα μας έχει μπει φιλόδοξα σε αυτή τη διαδικασία, χρωματίζεται όλη μας η δραστηριότητα και με το φετινό Φεστιβάλ ΚΚΕ - ΚΝΕ - "Ο" προς τιμήν των 90χρονων του ΚΚΕ και 40χρονων της ΚΝΕ, ελπίζω και με τη σημερινή συζήτηση.

Μέρος αυτής της δραστηριότητας είναι και η εκδοτική, η ανάλογη αρθρογραφία στην "Κομμουνιστική Επιθεώρηση", οι εκδόσεις της "Σύγχρονης Εποχής", ο "Ρ".

Σας καλούμε να γνωριστείτε περισσότερο με τις ιδεολογικές και θεωρητικές μας θέσεις, με τα ιστορικά μας ντοκουμέντα, τις εκθέσεις και καλλιτεχνικές μας εκδηλώσεις όλο αυτό το διάστημα μέχρι το Φεστιβάλ, το Σεπτέμβρη και στη συνέχεια.

Από εσάς θα προκύψει η νέα δυναμική του ΚΚΕ, ώστε η μισθωτή διανόηση, η εργατική τάξη, η νεολαία της στην επόμενη δεκαετία, στα 100 χρόνια του ΚΚΕ, και στα 50 χρόνια της ΚΝΕ να δρα με αισθητά αλλαγμένους συσχετισμούς».