Μετά απ' όλα αυτά δεν ξέρουμε πόσοι ακόμα αναρωτιούνται αν ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι πράγματι κατά της Ευρωσυνθήκης.
Δημοψήφισμα «για να αποκλειστούν απ' το κοινοβούλιο οι φασιστοειδείς κάπηλοι της Αριστεράς», ζητάει ο Χρ. Γιανναράς στην «Καθημερινή της Κυριακής», με μια ανάλυση που μας γυρνάει πίσω ολόκληρες δεκαετίες. Μέσα σε ένα πρωτοφανές παραλήρημα υποστηρίζει ότι «όσοι σέβονται και τιμούν τα κοινωνικοκεντρικά οράματα που συνιστούν την Αριστερά, την αδιαπραγμάτευτη αξίωση της ελευθερίας, οφείλουν να καταγγέλλουν τη διολίσθηση του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ σε φασιστικές πρακτικές ως καπηλεία και προδοσία στην Αριστερά». Ο Χρ. Γιανναράς, θυμίζοντάς μας τους εκπροσώπους των μετεμφυλιακών καθεστώτων στην Ελλάδα, κατηγορεί το ΚΚΕ, γιατί καλεί το λαό να ανατρέψει στην πράξη τους αντιλαϊκούς νόμους.
Εμποδίζεται, λέει, «η εφαρμογή νόμων ψηφισμένων από τη Βουλή, όχι για να συντονιστούν τα κόμματα με κάποια έκτακτη αυθόρμητη έκρηξη λαϊκής οργής, όχι για να στρατευτούν με ανθρώπους κατάφωρα αδικημένους ή πεινασμένους. Το κάνουν μόνο για να κολακέψουν τις ανερμάτιστες μάζες, ψυχοπαθολογικές περιπτώσεις ατόμων αδίστακτων σε αντικοινωνική βαναυσότητα»!!! Για τον Χρ. Γιανναρά ο οποιοσδήποτε αντιστέκεται στη δικτατορία του κεφαλαίου είναι «ανερμάτιστη μάζα» και «ψυχοπαθολογική περίπτωση». Επίσης, για ποιες πλειοψηφίες, άραγε, μιλάει; Ποιες πλειοψηφίες έδωσαν την έγκρισή τους στην καταστρατήγηση οποιουδήποτε ανθρώπινου δικαιώματος και επιστροφής στο μεσαίωνα; Και γιατί κάνει λόγο για βία μειοψηφιών; Ο ίδιος βεβαίως μπορεί να ανήκει στην ελίτ των εκφραστών της πλουτοκρατίας, δηλαδή μιας μικρής κοινωνικής μειοψηφίας που βιάζει με την αντιδραστική πολιτική των κομμάτων της τη συντριπτική πλειοψηφία λαού και νεολαίας. Αλλά πάει πολύ να τσαντίζεται γιατί το ΚΚΕ τούς χαλά την ησυχία της απόλαυσης να εκμεταλλεύονται. Μέχρι εδώ, όμως, τα δικά μας σχόλια. Αντιλαμβανόμαστε ότι ο χρόνιος αντικομμουνισμός χτυπάει στον εγκέφαλο...
Και η ψευτοκοινωνική πολιτική, συνεχίζεται. Τελευταίο κρούσμα, η «Συναυλία αγάπης» που πραγματοποιούν ο Δήμος Παπάγου και το 1ο Σύστημα Προσκόπων της πόλης, με τη συμμετοχή της Κ. Γαρμπή, τα έσοδα της οποίας θα διατεθούν στο Κέντρο Υποδοχής Αστέγων του Δήμου Αθήνας. Η τιμή του εισιτηρίου είναι 15 ευρώ.
Αντί δηλαδή, η διοίκηση του Δήμου Αθήνας και η Τοπική Αυτοδιοίκηση συνολικά, να διεκδικήσει μαζικά, δυναμικά την ουσιαστική κοινωνική πολιτική πρόνοιας, ενταγμένη σε ένα δημόσιο σύστημα, προχωρά στις διάφορες «συναυλίες αγάπης», «μαραθώνιους αγάπης» κ.ο.κ. Και σαν να μη φτάνει η κοροϊδία απέναντι στους αστέγους, απέναντι στους ανθρώπους που οι πολιτικές του δικομματισμού έχουν εξωθήσει στη φτώχεια, κοροϊδεύουν και τους υπόλοιπους εργαζόμενους, καλώντας τους να συμμετέχουν σε αυτή τη συναυλία με το σύνθημα να κάνουν όλοι μαζί «την καλή πράξη του μήνα». Ελεος!!!
Αυξάνει ο αριθμός των Ιαπώνων ηλικιωμένων που κάνουν (κυριολεκτικά!) χαρακίρι, γιατί αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους εξαιτίας σοβαρών προβλημάτων υγείας και... αφραγκίας! Δεν πρόκειται για αυθαίρετο σχόλιο αλλά για επίσημη παραδοχή Ιαπώνων αξιωματούχων που παραδέχτηκαν χτες ότι μόνο μέσα στον τελευταίο χρόνο αυξήθηκε κατά 9% ο αριθμός των αυτοχείρων παππούδων και γιαγιάδων της... διπλανής πόρτας.
«Ποσοστό ρεκόρ» είπαν ανερυθρίαστα οι κρατικοί αξιωματούχοι, που χρόνια τώρα αιματοβάφουν τα χέρια τους με τα κάθε λογής αντιλαϊκά «εκσυγχρονιστικά οικονομικά μέτρα» για την τόνωση του καπιταλισμού. Οσο για τους πανεπιστημιακούς κοινωνιολόγους παρατρεχάμενούς τους; Αυτοί ομολογούσαν ψυχρά ότι η πρώτη αιτία που οδηγεί αρκετούς Ιάπωνες γέροντες στην ύστατη πράξη απόγνωσης είναι τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα που με τη σειρά τους προκαλούν εξίσου σοβαρά προβλήματα υγείας...
Και μη νομίζετε ότι μιλάμε για μερικές εκατοντάδες ηλικιωμένους που αποφασίζουν να δώσουν μόνοι τους τέλος στη ζωή. Οι άνω των 65 ετών ηλικιωμένοι Ιάπωνες ήταν πέρσι πάνω από 27.000.000 ή το 21,5% του συνολικού πληθυσμού ή δυόμισι φορές ο πληθυσμός της Ελλάδας...
Φαίνεται πως δεν του φάνηκε αρκετά σοβαρό θέμα για να μας το πει τότε, ενώ τώρα άλλαξε αντίληψη περί των σχέσεων του ΠΑΣΟΚ με τις πολυεθνικές.
Προφανώς, το τι έχει γίνει από το 1999 έως σήμερα και το πόσα τέτοια εμβάσματα έχουν φτάσει στα ταμεία των «μπλε» και των «πράσινων» το αφήνει στη ...φαντασία μας.
Επειδή, όμως, μέσα στο δαιδαλώδες σκηνικό των «οφ σορ» εταιρειών των λογαριασμών σε ελβετικές τράπεζες και των οικονομικών λαβυρίνθων του όλου συστήματος ποτέ δε βρίσκεις άκρη με αυτά, υπάρχουν και ...άλλα κριτήρια.
Απλούστατα, μπορεί κανείς να αναζητήσει το ποιους ωφελούν οι πολιτικές που προωθεί κάθε κόμμα, ώστε να καταλάβει ποιοι το στηρίζουν (και) οικονομικά.
Κι όταν βλέπουμε με σαφήνεια (πολλές φορές χωρίς καν προσχήματα) τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να νομοθετούν ανοιχτά υπέρ των συμφερόντων των εταιρειών γενικώς (ενίοτε και ...ειδικώς), κατανοούμε το τι συμβαίνει.
Ο «πράσινος» Τσουκάτος σήμερα ή κάποιος «μπλε» των ομολόγων χτες απλά έρχονται και πρακτικά να επιβεβαιώσουν την κατάσταση.
ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΟΛΟ μιζο-χαμό, έχουμε και τον Γιώργο Παπανδρέου να έχει ...υψωθεί πάνω από τη σαπίλα και να κάνει αφ' υψηλού κάθαρση στο ΠΑΣΟΚ με αναστολές κομματικής ιδιότητας!
Αν ο ίδιος, πάντως, είχε λίγες κανονικές ...αναστολές, μάλλον θα έπρεπε να βγει να εξηγήσει πώς συνδυάζονται οι εξαγγελίες περί διαφάνειας που κάνει κάθε λίγο και λιγάκι με την πραγματικότητα.
Και θα βρεθεί σε ...δύσκολα διλήμματα. Βλέπετε, σε αυτές τις περιπτώσεις, ή ξέρεις και «κάνεις την πάπια», ή δεν καταλάβαινες τι γίνεται γύρω σου.
Τίποτε από τα δύο, πάντως, δεν ταιριάζει στο προφίλ του «μεγάλου ηγέτη», για το οποίο πασχίζουν και ο Γ. Παπανδρέου και ο Κ. Καραμανλής.