«Θα υπάρξουν πολλές Μανωλάδες, πολλά "Lady Fashion". Δεν πρόκειται να αφήσουμε ήσυχο εμείς οι κομμουνιστές και όσοι συναγωνιστές στρατεύονται δίπλα μας, κανέναν εργοδότη, καμιά επιχείρηση, κανένα μεγαλοαγρότη, όταν μαθαίνουμε, όταν βλέπουμε ότι εκμεταλλεύεται διπλά και τριπλά τους ξένους εργάτες, τους μετανάστες και τις μετανάστριες. Δε θα τους αφήσουμε ήσυχους. Αρκεί εσείς, όπου κι αν βρίσκεστε, στην Αθήνα, αλλά και αλλού να μας στέλνετε τα μηνύματά σας. Δεν είναι εύκολο να ξέρουμε τι γίνεται στο κάθε κάτεργο, που σας εκμεταλλεύονται. Στείλετε μας ένα σήμα, μια ειδοποίηση, στόμα με στόμα και θα βρεθούμε εκεί απ' έξω να σας υπερασπιστούμε, όσο μπορούμε».

Αυτήν την υπόσχεση εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ, εκ μέρους όλων των κομμουνιστών και κομμουνιστριών, μα και εκ μέρους της ΚΝΕ, «αυτής της περήφανης νεολαίας του Κόμματός μας», έδωσε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, μιλώντας στο πάρκο ΦΙΞ προχτές, τελευταία μέρα του 8ου τριημέρου πολιτικών και πολιτιστικών εκδηλώσεων που διοργάνωσε η Κομματική Οργάνωση Αθήνας του ΚΚΕ για μετανάστες και Ελληνες εργαζόμενους.

«Μια υπόσχεση, που βεβαίως, κρατήστε τη και να μας ελέγχετε κάθε μέρα. Και πρέπει να ξέρετε ότι αυτή η υπόσχεση που σας δίνουμε δεν είναι τυχαία. Την αφιερώνουμε στα 90 χρόνια που γιορτάζει φέτος το ΚΚΕ. Είναι μια υπόσχεση που θα την τιμήσουμε, γιατί τιμάμε τα 90 χρόνια του ΚΚΕ, γιατί τιμάμε τα 40 χρόνια από την ίδρυση της ΚΝΕ», σημείωσε.

Η Αλέκα Παπαρήγα υπογράμμισε: «Δεν αισθανόμαστε για σας απλώς κάποια συμπάθεια, δε συμπάσχουμε με εσάς απλώς. Εμείς δε μιλάμε μόνο για σας, να πούμε απλώς σεβόμαστε τον πολιτισμό σας, τη γλώσσα σας, τα συγκροτήματά σας. Πριν απ' όλα, θέλουμε να υπερασπίσουμε το δίκιο σας στον τόπο δουλειάς. Και βεβαίως και τα ήθη, τα έθιμά σας και τη γλώσσα σας, και τα παιδιά σας, και τις γυναίκες σας, και αυτούς που έχετε αφήσει πίσω στην πατρίδα σας. Για μας, η εργατική τάξη και στην Ελλάδα και παγκόσμια είναι μία, ενιαία. Κι όπως είπε και πριν η συντρόφισσα (σ.σ. εννοεί, την σ. Σβετλάνα Γκαλτίνοβα, μετανάστρια εργάτρια από τη Μολδαβία) είμαστε το Κόμμα εκείνο που τιμήσαμε και τιμάμε το "Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε!". Ενα σύνθημα, που δεν πάλιωσε, ούτε θα παλιώσει ποτέ, ακόμα και σε συνθήκες που ο σοσιαλισμός θα οικοδομηθεί παγκόσμια.

Ξέρουμε πολύ καλά, πως ό,τι παράγεται σε τούτο τον τόπο και σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, ό,τι υπάρχει πάνω στη γη παράγεται πρώτα απ' όλα από την εργατική τάξη. Μόνο που παράγεται σε συνθήκες εκμετάλλευσης, μόνο που η δουλειά η απλήρωτη είναι πολύ μεγαλύτερη σε διάρκεια από τη δουλειά που πληρώνεται. Και το όραμά μας, το όνειρό μας, που θα γίνει πραγματικότητα, είναι να ενωθούμε όλοι για να ζήσουμε σε μια κοινωνία, τη σοσιαλιστική, που θα παράγουμε για τον εαυτό μας, το λαό, για τους λαούς όλης της γης. Πάντα η εργατική τάξη θα είναι αυτή που παράγει. Μα η διαφορά ανάμεσα στο σοσιαλισμό και στον καπιταλισμό είναι μεγάλη. Δυστυχώς, παράγουμε για να κερδίζουν οι εκμεταλλευτές και θέλουμε να παράγουμε για τον εαυτό μας, για το λαό, για όλους τους λαούς».

«Προέρχεστε από διαφορετικές χώρες, ζήσατε διαφορετικές εμπειρίες. Από μια πρώτη ματιά, η διαφορά φαίνεται μεγάλη. Σε τούτο τον τόπο, στην Ελλάδα υπάρχουν εργάτες και εργάτριες που προέρχονται από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, εκεί που δυστυχώς στο τέλος της δεκαετίας του περασμένου αιώνα νίκησε η αντεπανάσταση και έγινε η καπιταλιστική παλινόρθωση. Προέρχεστε από χώρες, όπου ο καπιταλισμός χάραξε τα πιο βάρβαρα και άγρια σκαλοπάτια, αν και βάρβαρος είναι παντού. Κι εκεί που υπάρχει η κοινοβουλευτική δημοκρατία, κι εκεί που υπάρχει ο φασισμός, κι εκεί που υπάρχει ο σκοταδισμός. Ζήσατε σε συνθήκες ιμπεριαλιστικού πολέμου. Είστε εργαζόμενοι από την πρώην ΕΣΣΔ, από τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία, από την Τσεχοσλοβακία, την Πολωνία, την Αλβανία, αλλά και από το Πακιστάν, από το Μπαγκλαντές, από την Ινδία, από χώρες της Αφρικής. Φαινομενικά υπάρχουν διαφορές», συνέχισε.

«Ομως, ο εχθρός είναι ένας: Ο καπιταλισμός, ο ιμπεριαλισμός, ο καπιταλιστής, η ταξική εκμετάλλευση. Αυτές τις διαφορετικές εμπειρίες πρέπει να τις ανταλλάξουμε όλοι μαζί, για να βρεθούμε στον κοινό, ενιαίο αγώνα. Το ΚΚΕ προσπαθεί, με τις δυνάμεις που έχει, αλλά και με τις εμπειρίες 90 χρόνων, να διαμορφώσει ένα ενιαίο εργατικό κίνημα, σε τούτον κατ' αρχήν τον τόπο, αλλά και ένα παγκόσμιο εργατικό κίνημα, όσο μπορούμε. Κάνουμε προσπάθειες να διαμορφωθεί μια νέα εργατική στρατιά, να ανασυσταθεί ένα κομμουνιστικό κίνημα, που είναι πιστό στις αρχές, αλλά που θα ξαναβρεί τον επαναστατικό και κομμουνιστικό του προσανατολισμό μέσα στις σύγχρονες συνθήκες. Εχοντας υψηλούς στόχους, παλεύοντας για ριζική αλλαγή κι ανατροπή στην Ελλάδα. Παλεύοντας για μια παγκόσμια εργατική στρατιά, ξέρουμε πως δεν πρέπει να μας ξεφύγει και η καθημερινότητα. Του Ελληνα εργάτη, μα και η δική σας καθημερινότητα».

«Προσπαθούμε και έχουμε διατυπώσει, και θα τους βελτιώσουμε παραπέρα, ολοκληρωμένους στόχους και αιτήματα για ίση μεταχείριση των ξένων με τους Ελληνες εργάτες. Αλλά και για βελτίωση των συνθηκών δουλειάς και του βιοτικού επιπέδου. Γιατί, εμάς δε μας ενδιαφέρει μόνο η ισότητα σε αυτή τη μαύρη σκλαβιά.

Ενδιαφερόμαστε για τις συνθήκες ζωής των οικογενειών σας. Δεν βλέπουμε μεμονωμένα έναν εργάτη, τον Πακιστανό, τον Παλαιστίνιο, τον Ινδό, τον Ρώσο, τον Μολδαβό, τον Γεωργιανό, τον Ρουμάνο και τον Βούλγαρο.

Ξέρουμε ότι πίσω από κάθε εργάτη και εργάτρια υπάρχει μια οικογένεια. Υπάρχουν μικρά παιδιά που πρέπει να μορφωθούν. Που πρέπει να μάθουν καλά και την ελληνική και τη δική τους γλώσσα. Που πρέπει να προσαρμοστούν στα ελληνικά σχολεία και πρέπει να τελειώσουν με την ελπίδα, να προχωρήσουν, να μάθουν, γιατί πρέπει να μάθουν σ' αυτές τις συνθήκες - όχι ότι όσα περισσότερα μαθαίνεις τόσο λύνεις τα προβλήματά σου, αλλά αν δε μάθεις, θα είναι ακόμα χειρότερα. Υποστηρίζουμε, λοιπόν, ιδιαίτερα μέτρα για τα σχολειά, για τα παιδιά των μεταναστών, που πρέπει να κάθονται ισότιμα δίπλα - δίπλα στο θρανίο με τα Ελληνόπουλα. Να μην αισθάνονται, ότι κάτι δεν καταλαβαίνουν στη γλώσσα την ελληνική, μα και να μην ξεχάσουν και τη δική τους γλώσσα. Γιατί πάντα η ελπίδα σας - φαντάζομαι - θα είναι, όπως και των Ελλήνων μεταναστών ήταν, να γυρίσετε στην πατρίδα σας.

Εμείς, βέβαια, δεν θέλουμε να φύγετε, ίσα - ίσα πιστεύουμε ότι και με τη δική σας δράση το κίνημα θα γίνει πιο δυνατό. Είναι αδύνατον το εργατικό κίνημα στην Ελλάδα να πάει μπροστά, δίχως τη δική σας συμβολή. Οσο εξαρτάται από μας, θα σας αγκαλιάσουμε, θα θυμόμαστε από πού προέρχεστε, αλλά και θα ξεχάσουμε και δε θα θυμόμαστε ποτέ ότι είστε κάτι το διαφορετικό. Θα είμαστε όλοι, Ελληνες, Πακιστανοί, Μπαγκλαντέζοι, Παλαιστίνιοι, Ρώσοι, Γεωργιανοί, Μολδαβοί, θα είμαστε ένα. Πάνω απ' όλα εργάτες και εργάτριες».

«Θα ήθελα να σας ζητήσω κάτι», είπε στη συνέχεια η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. «Οπως εμείς αισθανόμαστε τώρα την υποχρέωση, και ειλικρινά το προσπαθούμε, να μάθουμε καλύτερα για την ιστορία του κινήματος στις δικές σας χώρες, θέλουμε να μάθουμε, για να μεταδίδουμε αυτό το μήνυμα και εδώ στην Ελλάδα, αλλά και να μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε καλύτερα μαζί σας, θα ήθελα να σας παρακαλέσω και εσείς, με τις δικές σας προσπάθειες, να μελετήσετε την 90χρονη ιστορία του ΚΚΕ και την ιστορία της ΚΝΕ. Δεν είναι μόνο 40 χρόνων η ΚΝΕ. Υπήρχε και πριν, υπήρχε η ΟΚΝΕ, η ΕΠΟΝ. Το ΚΚΕ πάντα στήριζε μια ιδιαίτερη νεολαιίστικη οργάνωση, πάντα κομμουνιστική και μαχητική, και βεβαίως, πάντα στήριζε όλα τα προοδευτικά και ριζοσπαστικά σκιρτήματα και του λαού μας και της νεολαίας μας. Πιστεύουμε ότι έχετε πολλά να μάθετε από την Ιστορία του ΚΚΕ.

Ενα ακόμα, και δεν το λέω εγωιστικά, είναι το κόμμα που ξεχωρίζει ανάμεσα σε πολλά κόμματα για τον προλεταριακό διεθνισμό. Μας διαπαιδαγώγησε να συμπαραστεκόμαστε στην εργατική τάξη και στους λαούς. Μας διαπαιδαγώγησε σε μια υποχρέωση απέναντι στην παγκόσμια εργατική τάξη, μας έκανε κομμουνιστές διεθνιστές. Το ΚΚΕ ακόμα στις πιο δύσκολες στιγμές, ακόμα και στις περιόδους που ενδεχομένως να έπεφτε έξω στις εκτιμήσεις του, ο εθνικισμός δεν πέρασε ούτε μια μέρα, ο ρατσισμός ούτε ένα λεπτό. Χρωστάμε πολλά στους ιδρυτές του ΚΚΕ, στις γενιές που πέρασαν.

Μας διαπαιδαγώγησαν να υπερασπιζόμαστε το σοσιαλισμό κι αυτό μας βοήθησε πάρα πολύ. Μας βοήθησε στην κρίσιμη περίοδο 1989 - '91, όταν - απροετοίμαστοι κι εμείς - δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι το σοσιαλιστικό σύστημα θα ανατρεπόταν και θα υπήρχε καπιταλιστική παλινόρθωση. Και τότε με όλες τις αδυναμίες που είχε το ΚΚΕ, με όλες τις ελλείψεις, η πλειοψηφία του Κόμματος, φίλοι, μέλη, οπαδοί του Κόμματος και ένα σημαντικό μέρος των στελεχών, πήραμε την εξής απόφαση, κόντρα σε ένα άλλο τμήμα των στελεχών που προτίμησε τη δύσκολη στιγμή να δραπετεύσει.

Είπαμε το εξής: Θα υπερασπιστούμε την υπόθεση του σοσιαλισμού και τώρα που αυτός βιώνει μια μεγάλη, προσωρινή οπωσδήποτε, ήττα. Και θα ψάξουμε τι έφταιξε, αλλά δε θα εγκαταλείψουμε τις αρχές μας. Δε θα κάνουμε το χατίρι του αντιπάλου, δε θα κάνουμε το χατίρι εκείνων, που πέταγαν λάσπη στο σοσιαλισμό. Θα γίνουμε κι εμείς κριτές του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε, αλλά από τη σκοπιά του μαρξισμού - λενινισμού, από τη σκοπιά του επιστημονικού σοσιαλισμού. Δεν πρόκειται ούτε ένα λεπτό να κάνουμε το χατίρι των εχθρών του σοσιαλισμού, των φοβισμένων, αυτών που τα 'χασαν και συμβιβάστηκαν. Και νομίζουμε ότι κερδίσαμε, γιατί ανασυγκροτηθήκαμε, ξαναγίναμε δυνατοί, παρότι χάσαμε δυνάμεις. Και μπορούμε σήμερα να ξέρουμε ποιοι είμαστε και πού πρέπει να πάμε.

Βγάλαμε και βγάζουμε συμπεράσματα από το σοσιαλισμό. Και ακριβώς σήμερα είμαστε πιο θαρραλέοι και πιο κομμουνιστές από ποτέ, γιατί συμβάλλουμε στην αναγέννηση της θεωρίας του σοσιαλισμού, κρατώντας ό,τι μεγάλο έδωσε και βγάζοντας συμπεράσματα από τις αδυναμίες και τα λάθη που έγιναν. Κι αυτή η ανασυγκρότηση η ιδεολογική, η πολιτική, η οργανωτική του ΚΚΕ δεν ήταν μόνο καλό για μας. Πιστεύουμε ότι ήταν ωφέλιμο για το λαό, για τους εργάτες και τις εργάτριες, γι' αυτούς που δεν είναι κομμουνιστές. Αλλωστε, εμείς δεν παλεύουμε για τον εαυτό μας, παλεύουμε για όλη την εργατική τάξη, για τη φτωχή αγροτιά, για τους φτωχούς επαγγελματίες, για τη νεολαία, για τις γυναίκες, παλεύουμε για όλο το λαό, ανεξάρτητα αν αυτός έχει βρει το δρόμο του. Και πιστεύουμε ότι το δρόμο του θα τον βρει».

«Αλλά, για πείτε μου», σημείωσε η Αλέκα Παπαρήγα. «Σε ποια χώρα του κόσμου ο λαός απελευθέρωσε τις δυνάμεις του, ο λαός έγραψε Ιστορία χωρίς τους κομμουνιστές, χωρίς μια κομμουνιστική πρωτοπορία; Δεν είμαστε εμείς, που θα φέρουμε μόνοι μας τα πάνω - κάτω. Δεν είμαστε εμείς που θα λύσουμε τα προβλήματα των εργατών. Είμαστε εμείς, όμως, μια πρωτοπορία, που θέλουμε να διευρυνθεί και με άλλους ριζοσπάστες και με τους μετανάστες, κι αυτή η πρωτοπορία είναι που θα δώσει τη δυνατότητα σ' ένα λαϊκό κίνημα, σ' ένα λαό να νικήσει. Δίχως κομμουνιστική και ριζοσπαστική πρωτοπορία δεν ήρθε καμιά αλλαγή πουθενά. Οι λαοί έγραψαν την ιστορία και τον 17ο αιώνα και τον 18ο και πριν υπάρξουν οι κομμουνιστές. Αλλά αυτή τη μεγάλη νίκη, που θα φέρει την εργατική τάξη στην εξουσία εδώ, αλλού, κάπου, δε θα την κερδίσει η εργατική τάξη δίχως το δικό της κόμμα, δίχως τη νεολαία, δίχως τον προλεταριακό διεθνισμό, δίχως ενωμένη την εργατική τάξη, όπου κι αν είναι, όπου κι αν ανήκει.

Εχουμε αναλάβει μεγάλη υποχρέωση σε κόμματα και κινήματα σε όλη τη γη. Εχουμε αναλάβει υποχρέωση σε εσάς ξεχωριστά, στις οργανώσεις σας. Εχουμε αναλάβει υποχρέωση απέναντι στον παλαιστινιακό αγώνα, υποχρέωση στον ιρακινό λαό, υποχρέωση σε όλους τους γειτονικούς λαούς. Αυτή την υποχρέωση θέλουμε να τη φέρουμε σε πέρας. Να μας ελέγξετε, να μας κάνετε κριτική αν δεν τα καταφέρουμε, και με τη δική σας τη βοήθεια, απλωμένα τα χέρια, όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε.

Ζήτω τα 90χρονα του ΚΚΕ, τα 40χρονα της ΚΝΕ

Πιο διεθνιστές, πιο μαχητές, πιο πεισματάρηδες!».