Από τη συζήτηση με την αγωνίστρια από τη Βραζιλία

Η πρόεδρος του ΠΣΕ, που εκλέχτηκε στο συνέδριο που έγινε το φετινό Απρίλη στη Βενεζουέλα, μιλάει για τους σκοπούς και τους άξονες δράσης της οργάνωσης το επόμενο διάστημα, ενώ αναφέρεται και στις εξελίξεις στην περιοχή από την οποία προέρχεται, τη Λατινική Αμερική.

Η συζήτηση με την Βραζιλιάνα αγωνίστρια έχει ως εξής:

-- Εκλεγήκατε στο τελευταίο συνέδριο του ΠΣΕ. Πώς εκτιμάτε την πορεία της οργάνωσης;

-- Το τελευταίο συνέδριο σημείωσε μεγάλη επιτυχία. 39 νέες οργανώσεις συνδέθηκαν με το ΠΣΕ, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι για πρώτη φορά έγινε στη Λατινική Αμερική. Πρέπει να σημειωθεί ότι αυτή η επιτυχία σημειώνεται σε μια στιγμή που η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει ακόμα περισσότερες απειλές. Τα προβλήματα είναι μεγαλύτερα. Ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός και οι σύμμαχοί του εντείνουν την επιθετικότητα και την καταπίεση των λαών. Οι πόλεμοι στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, η κατοχή, οι απειλές στο Ιράν, στη ΛΔ Κορέας και άλλες χώρες, οι στρατιωτικές βάσεις σε όλο τον κόσμο, η «αντιπυραυλική ασπίδα», η διάλυση χωρών, η περίπτωση του Κοσσόβου... Στη Λατινική Αμερική ζούμε μια ιδιαίτερη περίοδο, και γι' αυτό λέγεται ότι είναι μια «ήπειρος σε εξέγερση». Εχει δυναμώσει η συνειδητοποίηση της αναγκαιότητας της ειρήνης. Οι λαοί της Λατινικής Αμερικής κατάφεραν μια μεγάλη επιτυχία, με ανεξάρτητες κυβερνήσεις, πιο προοδευτικές και με ακεραιότητα που βρίσκονται σε αναζήτηση ανεξάρτητων πολιτικών και μέσα από αυτές αναπτύσσεται μια διαδικασία περιφερειακών συνεργασιών και ενοποιήσεων που εκφράζει μια αντίσταση στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό.

Μιλάμε για τις περιπτώσεις της Βενεζουέλας, της Βολιβίας, του Εκουαδόρ, της Βραζιλίας, της Νικαράγουας, σε αντίθεση με την αντίδραση που κυριαρχεί στην Κολομβία και είναι ένας τεράστιος κίνδυνος για την περιοχή. Είναι πρακτικά το «Ισραήλ» στη Λατινική Αμερική, που στηρίζει τις μεθοδεύσεις του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, που μέσω αυτής προσπαθεί να προωθήσει το λεγόμενο προληπτικό πόλεμο, τον πόλεμο διαρκείας, την κρατική τρομοκρατία στην περιοχή. Πολύ χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της εισβολής στο Εκουαδόρ για να δολοφονηθούν ηγέτες του αντάρτικου κινήματος των Ενοπλων Επαναστατικών Δυνάμεων της Κολομβίας, με την άμεση συμμετοχή της ΣΙΑ και της Μοσάντ.

Αλλά είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι αυτή η κίνηση καταγγέλθηκε τόσο από τους λαούς, όσο και από τις κυβερνήσεις της περιοχής στον Οργανισμό Αμερικάνικων Κρατών, φυσικά σε κάθε χώρα σε διαφορετικό βαθμό.

Και είναι όντως επικίνδυνο το καθεστώς της Κολομβίας. Ειδικά σε μια περίοδο όπου αναζητούνται πολιτικές ενότητας, συνεργασίας, οικονομικής και κοινωνικής, όπως η Μπολιβαριανή Εναλλακτική Λύση για την Αμερική (ALBA), το Μερκοσούρ, η προσπάθεια δημιουργίας ενός Συμβουλίου Αμυνας της Νότιας Αμερικής (UNASUR), χωρίς την εμπλοκή των ΗΠΑ.

-- Σήμερα ποιους στόχους πάλης βάζει το ΠΣΕ;

-- Τα ζητήματα που ανέφερα παραπάνω ήταν στα θέματα που συζητήσαμε στο συνέδριο του Καράκας στη Βενεζουέλα, που ανακηρύχτηκε συμβολικά σε παγκόσμια πρωτεύουσα της ειρήνης, η οποία σήμερα αποτελεί τους κύριους στόχους του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.

Στο συνέδριο αυτό καταλήξαμε στους βασικούς άξονες της δράσης μας, που θα αναπτύξουμε το επόμενο διάστημα. Το ΠΣΕ σήμερα θεωρεί περισσότερο αναγκαία από ποτέ την πάλη για την ειρήνη και είναι αδύνατο αυτή να υπάρξει χωρίς να συγκρουστούμε και να νικήσουμε αυτόν που δημιουργεί τους πολέμους, δηλαδή τον ιμπεριαλισμό. Σε αυτό το πλαίσιο εκλέχτηκε και το νέο Συμβούλιο και η Γραμματεία, με συντονιστές για τις 5 ηπείρους, και συζητήσαμε τα εξής ζητήματα - αιτήματα:

• Την άμεση αποχώρηση χωρίς όρους όλων των ξένων στρατών από κάθε κατεχόμενη χώρα, με την υποχρέωση να πληρώσουν για όλες τις ζημιές που προκάλεσαν.
• Να αποχωρήσουν τα ισραηλινά στρατεύματα από τα παλαιστινιακά εδάφη.
• Πάλη για τον αφοπλισμό, ξεκινώντας από τις πιο εξοπλισμένες χώρες και διάλυση των ξένων στρατιωτικών βάσεων.
• Επίσης στη διακήρυξή μας περιλαμβάνεται η αλληλεγγύη και συμπαράσταση στους εργαζόμενους που αντιπαλεύουν τις νεοαποικιοκρατικές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές, που αποτελούν συγκεκριμένη μορφή επιβολής των ιμπεριαλιστών.

-- Για να επανέλθουμε στην αναφορά σας στη Λατινική Αμερική και τις κινήσεις συνεργασίας που εξελίσσονται. Μπορεί κανείς να σημειώσει ότι πρόκειται για διαφορετικού χαρακτήρα συνεργασίες, πολλές φορές και με αντιθέσεις, αφού μιλάμε για διαφορετικές κοινωνίες. Παράδειγμα, η Βραζιλία διατυπώνει συχνά διαφορετική θέση, όπως π.χ. στο θέμα των βιοκαυσίμων...

-- Πρέπει να πούμε ότι υπάρχει μια διαφορά που έχει σχέση με την ίδια τη δημιουργία του βραζιλιάνικου έθνους. Ολη η Νότια και Κεντρική Αμερική αποικήθηκε από την Ισπανία, στη Βραζιλία υπήρξε αποικιοκρατία των Πορτογάλων. Στη Βραζιλία δε σημειώθηκαν μεγάλοι πόλεμοι. Μιλάμε επίσης για μια τεράστια και πολύμορφη χώρα, με σημαντική παρουσία μεγάλων καπιταλιστικών ομίλων και από την Ευρώπη, σε όλους τους τομείς της οικονομίας. Δεν είναι όπως η Βολιβία, που κυριαρχεί το φυσικό αέριο, ή στη Βενεζουέλα το πετρέλαιο. Και επίσης η Βραζιλία πάντα επιδίωκε συμφωνίες με τις γειτονικές χώρες.

Σήμερα στη Βραζιλία φυσικά δε μιλάμε για μια σοσιαλιστική κυβέρνηση, ούτε μιλάμε για σοσιαλισμό. Η κυβέρνηση του Ούγκο Τσάβες στη Βενεζουέλα, μιλάει για το σοσιαλισμό. Λέει ότι είναι αντιιμπεριαλιστική, με πιο ριζοσπαστικό τρόπο μάχεται κατά του ιμπεριαλισμού. Η βραζιλιάνικη κυβέρνηση όχι. Ομως έπαιξε σημαντικό ρόλο για να ηττηθεί η αμερικάνικη πολιτική της Συμφωνίας Ελεύθερου Εμπορίου Αμερικής (ALCA), όπου η θέση της Βραζιλία ήταν αποφασιστική. Οι μορφές συνεργασίας όπως η ALBA, το Μερκοσούρ, το Ουνασούρ είναι κινήσεις ενάντια στην επιβολή της αμερικάνικης πολιτικής. Η ALBA είναι μια πιο ριζοσπαστική συνεργασία (εκεί είναι η σοσιαλιστική Κούβα, η Βενεζουέλα, η Βολιβία, η Νικαράγουα). Η Βραζιλία συμμετέχει στο Μερκοσούρ, που είναι συνεργασία πιο πολύ προσανατολισμένη στο εμπόριο. Τώρα με το Ουνασούρ, επιχειρείται ένα Συμβούλιο για την περιφερειακή ασφάλεια υπερασπίζοντας την εθνική κυριαρχία ενάντια στα βορειοαμερικάνικά σχέδια. Γι' αυτό οι Αμερικανοί αναπτύσσουν τώρα στην περιοχή τον 4ο Στόλο τους, για να ανακόψουν την περιφερειακή συνεργασία. Σήμερα η Βολιβία αντιμετωπίζει τα σχέδια του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και της αντίδρασης για διάλυση της χώρας, όπως το παράδειγμα της Σερβίας - Κοσσυφοπεδίου. Επίσης στην περίπτωση της Αμαζονίας γίνεται προσπάθεια από την πλευρά του ιμπεριαλισμού, μέσω μη κυβερνητικών οργανώσεων.

-- Πείτε για τη στάση του κινήματός σας απέναντι στο ζήτημα της πάλης των ακτημόνων και των αυτόχθονων λαών του Αμαζονίου, ενάντια στις επιδιώξεις των πολυεθνικών.

-- Για το θέμα της Αμαζονίας πρέπει να πούμε ότι αναπτύσσεται μεγάλη πολεμική και μέσα στην αριστερά. Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός και η ΕΕ προσπάθησαν να αξιοποιήσουν ακόμα και κομμάτια της αριστεράς, κοινωνικά κινήματα, και να παρουσιαστούν ως οι μεγάλοι φίλοι των φυσικού περιβάλλοντος, και διακηρύσσουν ότι η Αμαζονία πρέπει να διατηρηθεί για την ανθρωπότητα και όχι μόνο για τη Βραζιλία, όχι για τις χώρες όπου βρίσκεται. Αυτή η επιχειρηματολογία ξέρουμε καλά τι σημαίνει για τους ιμπεριαλιστές. Αυτοί θέλουν να ελέγξουν την περιοχή. Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν από 8 χρόνια με την προηγούμενη κυβέρνηση είχαν προχωρήσει μέσω της αμερικανικής ΝΑΣΑ, σε διαπραγματεύσεις για μια συμφωνία, για να γίνει στην περιοχή χώρος για βάση εκτόξευσης δορυφόρων και διαστημικών πυραύλων, συμφωνία που απαγόρευε στη Βραζιλία να κάνει συμφωνία με οποιαδήποτε άλλη χώρα.

Αντιταχθήκαμε σε αυτά τα σχέδια, που και σήμερα επιδιώκουν οι Αμερικανοί, και ως CEBRAPAZ υπερασπίζουμε τα δικαιώματα των ντόπιων πληθυσμών στη γη και την υπεράσπιση των συνόρων, γιατί μέσα από μια συζήτηση για το αδιευκρίνιστο των συνόρων μπορούν να δημιουργηθούν καταστάσεις αντιπαραθέσεων. Σε αυτή την κατεύθυνση ο ιμπεριαλισμός επενδύει πολλά χρήματα και αναμένεται, τη χρονιά που έρχεται, να γίνει το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ στην Αμαζονία, όπου θα εκφραστούν και αυτά συμφέροντα.

Στο ζήτημα της αξιοποίησης της γης η βραζιλιάνικη κυβέρνηση του Λούλα (σ.σ. Λουίς Ινάσιου Λούλα ντα Σίλβα, ο πρόεδρος της Βραζιλίας) προτείνει να δοθούν εκτάσεις για καλλιέργεια προϊόντων διατροφής και επίσης φυτά, όπως το ζαχαροκάλαμο για βιοκαύσιμα. Στη Βραζιλία υπάρχουν τεράστιες εκτάσεις. Εχει αναπτυγμένη παραγωγή διατροφικών προϊόντων και θεωρεί ότι χωρίς να επηρεαστεί αυτό μπορεί να προωθηθεί και η παραγωγή προϊόντων για βιοκαύσιμα.

-- Για να περάσουμε σε ένα άλλο θέμα που είναι ιδιαίτερα προβληματικό για τη θέση της κυβέρνησης Λούλα. Το θέμα του στρατού κατοχής στην Αϊτή...

-- Η Βραζιλία ηγείται της δύναμης του ΟΗΕ. Ως CEBRAPAZ έχουμε τη θέση ότι γρήγορα πρέπει να αποσύρει το στρατό και να μετασχηματίσει την αποστολή σε αποκλειστικά ανθρωπιστική. Η κυβέρνηση της Αϊτής ζήτησε από τη βραζιλιάνικη κυβέρνηση να μη φύγει τώρα ο στρατός, γιατί θα προκληθεί χάος και οι ΗΠΑ απειλούν με επέμβαση. Εμείς λέμε ότι πρέπει γρήγορα να μετατραπεί σε δύναμη ανθρωπιστικής βοήθειας και να αποχωρήσει άμεσα ο στρατός του ΟΗΕ, ώστε να βοηθηθεί η Αϊτή να σταθεροποιηθεί και να αντιμετωπίσει τις απειλές των ΗΠΑ.

-- Κλείνοντας, ποια είναι η γνώμη σας για την επίσκεψη στην Ελλάδα και τη συνεργασία σας με την ΕΕΔΥΕ;

-- Φεύγουμε από την Ελλάδα με τις καλύτερες εντυπώσεις για τους συναγωνιστές μας. Ξέρουμε ότι το λαϊκό κίνημα έχει μια μακριά παράδοση στην αντιιμπεριαλιστική πάλη, στην πάλη ενάντια σε πολλούς κατακτητές. Εκτιμάμε τη συμβολή του ελληνικού κινήματος στην ενίσχυση του παγκόσμιου κινήματος ειρήνης, μαζί με άλλα κινήματα όπως της Πορτογαλίας, για να δυναμώσει ο αντιιμπεριαλιστικός χαρακτήρας της πάλης. Επίσης εκτιμάμε τη διεθνιστική στάση των συναγωνιστών από την Ελλάδα. Συναντηθήκαμε και με το ΚΚΕ, την Αλέκα Παπαρήγα ΓΓ της ΚΕ, τους συναγωνιστές από τοπικές επιτροπές του κινήματος ειρήνης και το Εθνικό Συμβούλιο, και με την ΠΣΟ που εδρεύει στην Αθήνα και διαπιστώσαμε ότι έχουμε κοινό αγώνα για πολύ υψηλά ιδανικά που υπηρετούν την ανθρωπότητα.

Θέλουμε για άλλη μια φορά να ευχαριστήσουμε για τη φιλοξενία και τη συνεργασία που είχαμε με τους Ελληνες συντρόφους.