Στις σήραγγες καμιά απόκλιση από τα προβλεπόμενα μέτρα ασφάλειας δεν μπορεί να δικαιολογηθεί. Για κάθε εργάτη που κινδυνεύει, υπόλογη είναι η εργοδοσία και η κυβέρνηση

Τα στοιχεία μαρτυρούν ότι η παρέμβαση της Ομοσπονδίας πριν από τρεις περίπου μήνες ήταν αυτή που επέβαλε ουσιαστικά μέτρα για την ασφάλεια των εργαζομένων, γεννώντας αυτονόητα το ερώτημα: Τι θα γινόταν αν το ίδιο «ατύχημα» συνέβαινε πριν από τρεις μήνες και μάλιστα στο μέτωπο της Δρακότρυπας, όπου το βάθος έχει ξεπεράσει τα 10.000 μέτρα (από τα συνολικά 17.700 της σήραγγας); Μια αναδρομή στη σχετική έκθεση της Επιθεώρησης Εργασίας μπορεί να απαντήσει στα ερωτήματα.

Στο μέτωπο της Δρακότρυπας, οι Τεχνικοί Επιθεωρητές Εργασίας προχωρούν σε έλεγχο στις 9 Μάη, διαπιστώνοντας σωρεία ελλείψεων στα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας. Σύμφωνα με την έκθεση που συνέταξαν διαπιστώνεται, μεταξύ άλλων, ότι:

• Δεν παρέχονταν στους εργαζόμενους στο μέτωπο διάνοιξης - εκσκαφής, συσκευές αυτοδιάσωσης (αναπνευστικές συσκευές), σε περίπτωση που απαιτηθεί να αντιμετωπιστεί κατάσταση έκτακτης ανάγκης (σ.σ. όπως στην περίπτωση του μετώπου της Αγορασιάς).
• Δε λαμβάνονταν τα κατάλληλα μέτρα προστασίας των εργαζομένων, όταν γινόταν ανατίναξη στο μέτωπο. Την ώρα της ανατίναξης οι εργαζόμενοι της βάρδιας σχεδόν στο σύνολό τους παρέμεναν στη σήραγγα, οι περισσότεροι κοντά στο μέτωπο, με αποτέλεσμα να είναι αυξημένος ο χρόνος έκθεσής τους σε επιβλαβείς παράγοντες (σκόνη, αέρια από την ανατίναξη, καυσαέρια από τα μηχανήματα έργου ή και συρμού).
• Το σύνολο των εργαζομένων στο μέτωπο δεν είχαν εφοδιαστεί με τα κατάλληλα ενδύματα ή φόρμες εργασίας κίτρινου ή ζωηρού πορτοκαλί ή εναλλακτικά ανακλαστικά εξαρτήματα εργασίας, ώστε να διακρίνονται με ευχέρεια κατά την κίνηση του συρμού (μεταφέρει προσωπικό ή υλικά εντός της σήραγγας) ή άλλων μηχανημάτων.
• Ο χειριστής μηχανήματος εκτόξευσης σκυροδέματος (το λεγόμενο γκανάιτ) την ώρα της εργασίας δεν είχε εφοδιαστεί με τα απαιτούμενα μέσα προστασίας των οφθαλμών. Επίσης, δεν είχε εφοδιαστεί με κατάλληλη ολόσωμη φόρμα εργασίας για την προστασία από επαφή με τα συστατικά του σκυροδέματος (σκόνη, συστατικά τσιμέντου, χημικά πρόσθετα, ίνες οπλισμού).

Η Ομοσπονδία Οικοδόμων, ύστερα από περιοδεία της στο συγκεκριμένο έργο, διαπίστωσε την επικίνδυνη για τους εργαζόμενους κατάσταση. Στις 13 Μάη, έστειλε επιστολή στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ), απαιτώντας να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα. Κατήγγειλε ακόμα ότι γίνονται ανατινάξεις σε δέκα χιλιόμετρα βάθος με 250 κιλά δυναμίτιδα και οι εργάτες παραμένουν στη σήραγγα.

Στις 23 Μάη έγινε επανέλεγχος με τη συμμετοχή εκπροσώπου της Ομοσπονδίας, όπου μεταξύ άλλων διαπιστώθηκε ότι το τεχνητό καταφύγιο βρισκόταν ακόμα σε φάση κατασκευής και ότι κατά τη διάρκεια της τοποθέτησης εκρηκτικών στο μέτωπο μέρος του προσωπικού βρισκόταν σε ακατάλληλο σημείο και μετά την έκρηξη επιβιβάζονταν στο βαγόνι προσωπικού κινούμενοι αντίθετοι προς τη φορά του νέφους που προκαλούσε η έκρηξη. Στον τρίτο έλεγχο, στις 10 Ιούνη, το τεχνητό καταφύγιο είχε φτιαχτεί, αλλά θα έπρεπε να τοποθετηθεί στο κατάλληλο σημείο και να φέρει τον κατάλληλο εξοπλισμό. Ακόμα διαπιστώθηκε η εγκατάσταση κιβωτίου με κατάλληλες συσκευές αυτοδιάσωσης και ότι είχαν εφαρμοστεί μια σειρά μέτρα, όχι όμως στο σύνολό τους.

Τι αποδεικνύουν τα παραπάνω; Οτι η κατάσταση στη Δρακότρυπα, δηλαδή στο κύριο μέτωπο του έργου όπου την Τρίτη συνέβη το ατύχημα, ήταν ιδιαίτερα επικίνδυνη για τους εργάτες μέχρι και πριν από τρεις μήνες, αφού στερούνταν ακόμα και των στοιχειωδών μέτρων ασφάλειας.

Παρόμοιες συνθήκες εργασίας διαπιστώθηκαν σε περιοδεία που είχε πραγματοποιήσει ο Γ. Μαρίνος, βουλευτής και μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στην υπό κατασκευή σήραγγα του ΟΣΕ στο Καλλίδρομο Φθιώτιδας, τον περασμένο Απρίλη. Σύμφωνα με τις καταγγελίες των εργαζόμενων, οι εκρήξεις που πραγματοποιούνταν μέσα στις σήραγγες, γίνονταν χωρίς αυτές να εκκενώνονται.

Το αποτέλεσμα ήταν αρκετές φορές να ματώνουν τα αυτιά εργαζομένων λόγω της πίεσης που δημιουργούσε η έκρηξη. Απειλή για την υγεία τους αποτελούσε και η σκόνη από τις εκρήξεις. Ακόμα κατήγγειλαν ότι το εργοτάξιο δούλευε μόνο με δύο βάρδιες, καθώς η εργοδοσία τους εξανάγκαζε να δουλεύουν δωδεκάωρα και τους πίεζε, προκειμένου να δουλεύουν και Σαββατοκύριακα, παίρνοντας μόνο δύο ρεπό το μήνα.