Φοροεπιδρομή μέσα στο κατακαλόκαιρο; Και όμως το έργο που είδαμε να εξελίσσεται τη βδομάδα που μας πέρασε, με τον ορυμαγδό των νέων φόρων, τις άγριες περικοπές κοινωνικών δαπανών στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και την υγεία, το είχαμε ξαναζήσει στο παρελθόν. Πριν από 16 χρόνια και πάλι με κυβέρνηση της ΝΔ, πάλι το μήνα Αύγουστο. Υπουργός Εθνικής Οικονομίας ήταν τότε ο Στ. Μάνος, ενώ ο σημερινός υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Γ. Αλογοσκούφης ...εκπαιδεύοταν για τα ανώτερα αξιώματα στη θέση του προέδρου του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων (ΣΟΕ). Η φορο-καταιγίδα ήταν καταλυτική. Το πιο ...διάσημο από τα μέτρα αυτά, που έμεινε στη μνήμη των νεοελλήνων, ήταν αυτό της αύξησης του φόρου στα καύσιμα κατά 50 δραχμές! Με αποτέλεσμα η τιμή της βενζίνης να εκτοξευτεί στις 150 δραχμές το λίτρο. Πού να ξέραμε τότε ότι τα χειρότερα ήταν ακόμη μπροστά μας. Οτι θα βλέπαμε τις τιμές της βενζίνης στις 480 δραχμές (ή 1,4 ευρώ) το λίτρο!

Μετά από 16 χρόνια λοιπόν, ο προαλειφόμενος από τότε για τη θέση του χαλίφη, Γ. Αλογοσκούφης, αποφάσισε να μιμηθεί τον προπάτορά του στη θέση του υπουργού Οικονομίας και να εξαγγείλει τις ημέρες αυτές το σαρωτικό πακέτο μέτρων που πλήττει αποφασιστικά τα λαϊκά στρώματα. Ομως οι ομοιότητες και οι συμπτώσεις Μάνου - Αλογοσκούφη, αλλά και το γεγονός ότι τα μέτρα πάρθηκαν από κυβερνήσεις της ΝΔ, μπορούμε να πούμε ότι έχουν το χαρακτήρα του τυχαίου. Γιατί στη θέση του Μάνου θα μπορούσε να είναι ο Παπαντωνίου, στη θέση του Αλογοσκούφη ο Χριστοδουλάκης, ή στη θέση της ΝΔ το ΠΑΣΟΚ, ή σε μια πιο προχωρημένη έκδοση μια συμμαχική κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ.

Απλώς θέλουμε να επισημάνουμε ότι στην προκειμένη περίπτωση τα πρόσωπα ή ακόμα και τα κόμματα, ως συλλογικοί φορείς υλοποίησης συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών, είναι το δευτερεύον και εμπεριέχουν τα χαρακτηριστικά του τυχαίου. Το πρωτεύον είναι ότι τόσο τα μέτρα που ανακοίνωσε την προηγούμενη βδομάδα η κυβέρνηση της ΝΔ, όσο και αυτά που είχε ανακοινώσει πριν από 16 χρόνια πάλι η κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά και τα πολυποίκιλα μέτρα που προωθούσαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ εντάσσονται και ενοποιούνται στην ευρύτερη στρατηγική της άρχουσας τάξης, η οποία υπηρετεί τις προτεραιότητες προσαρμογής του «ελληνικού» κεφαλαίου στο ευρωενωσιακό περιβάλλον. Πρόκειται για μια νέα φάση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, που ζούμε τα τελευταία 20 τουλάχιστον χρόνια, οι οποίες αποβλέπουν στην επαναρρύθμιση, σε νέα βάση, των σχέσεων κεφαλαίου - εργασίας, με στόχο την απόσπαση όσο το δυνατόν μεγαλύτερης υπεραξίας. Και σε αυτή τη διαδικασία ο ρόλος του καπιταλιστικού κράτους και καθοριστικός είναι και αποφασιστικός. Αυτό, άλλωστε, επιβεβαιώνεται και από τις αναρίθμητες νομοθετικές παρεμβάσεις που έγιναν τα τελευταία αυτά 20 χρόνια. Παρεμβάσεις, οι οποίες μέσα από τις ανατροπές των εργασιακών σχέσεων και της Κοινωνικής Ασφάλισης, τις αθρόες ιδιωτικοποιήσεις και τα μέτρα «δημοσιονομικής προσαρμογής» ανοίγουν το δρόμο προς ...την κοινωνία όπου κυριαρχούν οι αξίες της επιχειρηματικότητας, της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας. Δημιουργούν δηλαδή τις υλικές προϋποθέσεις της καταθλιπτικής κυριαρχίας των κεφαλαιοκρατικών παραγωγικών σχέσεων, πάνω σε όλους τους τομείς της οικονομικής και κοινωνικής ζωής.

Από την άποψη αυτή μπορεί κάποιος να καταλάβει πόσο υποκριτική είναι η κριτική που άσκησε το ΠΑΣΟΚ στα εξαγγελθέντα μέτρα - όπως άλλωστε και ο ΣΥΡΙΖΑ - όσο και οι κορόνες που εξαπέλυσε ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. περί ...σχολής Χριστοδουλάκη - Αλογοσκούφη, που θα καταστρέψει την Ελλάδα... Ούτως ή άλλως και τα νέα αυτά μέτρα επαναφέρουν στην επικαιρότητα το πολιτικό πρόβλημα των σχέσεων της χώρας με την ΕΕ. Οσο η Ελλάδα παραμένει στον περιφερειακό πολιτικοοικονομικό σχηματισμό, τα λαϊκά στρώματα θα καλούνται κάθε τόσο και λιγάκι να πληρώσουν το βαρύ τίμημα της παραμονής. Η έξοδος της Ελλάδας από ΟΝΕ, ΕΕ με μια συντεταγμένη πορεία προς το σοσιαλισμό και ρεαλιστική είναι και πάντα επίκαιρη. Το ζητούμενο είναι να αποφασίσει ο ελληνικός λαός να πάρει την τύχη στα χέρια του.

Με στόχο την ενίσχυση των εσόδων, ανακοινώθηκαν οι ακόλουθες παρεμβάσεις:

• Κατάργηση του αφορολόγητου ορίου (10.500 ευρώ) του πρώτου κλιμακίου της φορολογικής κλίμακας που ισχύει για μισθωτούς με «μπλοκάκι», ελεύθερους επαγγελματίες, βιοτέχνες, εμπόρους και επιβολή φορολογικού συντελεστή 10%.
• Αύξηση των τελών κυκλοφορίας οχημάτων κατά 20%.
• Φορολογία των μερισμάτων από διανεμόμενες στους μετόχους των επιχειρήσεων μετοχές με συντελεστή 10%.
• Φορολογία της υπεραξίας από την πώληση μετοχών με συντελεστή 10%.
• Αύξηση της προκαταβολής φόρου των επιχειρήσεων με τη νομική μορφή των ΑΕ και ΕΠΕ από 65% σε 80%.
• Ενταξη στη φορολογική κλίμακα των εισοδημάτων των στελεχών των επιχειρήσεων, που δίνονται με τη μορφή της διάθεσης μετοχών σε τιμή μικρότερη της τρέχουσας χρηματιστηριακής.
• Μείωση των συντελεστών φορολογίας των ΑΕ και ΕΠΕ, κατά μια μονάδα το χρόνο, αρχής γενομένης το 2010, ώστε το 2014 ο συντελεστής να διαμορφωθεί στο 20%.
• Αντίστοιχη ρύθμιση και για τον κεντρικό συντελεστή φορολογίας Φυσικών Προσώπων (25% σήμερα) για εισοδήματα μεταξύ 12.000 και 30.000 ευρώ.
• Προωθείται νέα περαίωση των ανέλεγκτων οικονομικών χρήσεων της περιόδου 2000-2006 (εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις) για τις μικρές επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες.
• Ρυθμίζονται σε 24 μηνιαίες δόσεις τα ληξιπρόθεσμα χρέη επιχειρήσεων και ιδιωτών.

• Οι Οργανισμοί του ευρύτερου δημόσιου τομέα (Νοσοκομεία, Ασφαλιστικά Ταμεία, Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης Α΄ και Β΄ βαθμού) υποχρεώνονται να λειτουργούν με τα αποκαλούμενα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Θα πρέπει δηλαδή να καταρτίζουν τριετή επιχειρησιακά σχέδια, προϋπολογισμό, ισολογισμό και απολογισμό, να παρουσιάζουν αποτελέσματα χρήσης, τα οποία θα εγκρίνονται από Ορκωτούς Λογιστές! Επί της ουσίας πρόκειται για μια γιγαντιαίων διαστάσεων ιδιωτικοποίηση του ευρύτερου δημόσιου τομέα, ο οποίος θα πρέπει να λειτουργεί με επιχειρηματικά κριτήρια, να εμφανίζει δηλαδή κερδοφόρα αποτελέσματα.
• Εντάσσεται στον κρατικό προϋπολογισμό μέρος των 200 και πλέον ειδικών λογαριασμών, μέσω των οποίων χρηματοδοτούνται επιδόματα δημοσίων υπαλλήλων, επιχορηγήσεις προς τρίτους (ασφαλιστικά ταμεία, οργανισμοί πρόνοιας κλπ.). Ευθέως, ο υπουργός Οικονομίας έθεσε θέμα περικοπής των επιδομάτων αυτών, στην προοπτική κατάρτισης του νέου μισθολογίου των δημοσίων υπαλλήλων.
• Πλήρης προσαρμογή των καταστατικών των πρώην ΔΕΚΟ, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 1920/20 περί Ανωνύμων Εταιρειών. Οι δε Κανονισμοί Προσωπικού των ίδιων επιχειρήσεων δε θα εγκρίνονται πλέον από τον αρμόδιο υπουργό. Εχουμε δηλαδή «καθαρές» ιδιωτικές επιχειρήσεις.
• Μέσω της σύνταξης «θεραπευτικών πρωτοκόλλων» από επιτροπή που συγκροτούν μέλη του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας (ΚΕΣΥ)και του Εθνικού Συμβουλίου Υγείας (ΕΣΥ), επιχειρείται ο σφαγιασμός των δαπανών υγειονομικής περίθαλψης και φαρμακευτικής αγωγής.

Τα κυβερνητικά μέτρα υιοθετούν σχεδόν στο σύνολό τους τα αιτήματα των εργοδοτικών φορέων, τα οποία διατύπωσαν οι εκπρόσωποί τους στις, ενόψει ΔΕΘ, συναντήσεις που είχαν με τον πρωθυπουργό. Αν και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έστρεψαν την προσοχή τους στα φορολογικά μέτρα, πέρασε σχεδόν απαρατήρητο ότι η κυβέρνηση της ΝΔ προωθεί το σφαγιασμό των κοινωνικών δαπανών, κάτι που θα το αντιληφθούν πολύ σύντομα και με ιδιαίτερα οδυνηρό τρόπο τα λαϊκά στρώματα.

Παράλληλα, η κυβέρνηση της ΝΔ δικαιολογεί τα ληφθέντα μέτρα στο όνομα της διεθνούς κρίσης, η οποία επηρέασε βασικά μακροοικονομικά μεγέθη (προϋπολογισμό, πληθωρισμό). Εδώ βέβαια υπάρχει μια αντίφαση, η οποία εκδηλώνεται στο επίπεδο της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής. Ο ίδιος ο υπουργός Οικονομίας, μέσω στοιχείων που παρέθεσε, αναγνώρισε ότι η οικονομική κρίση πλησιάζει (αν δεν έχει κιόλας εκδηλωθεί) την ευρωπαϊκή οικονομία (αρνητικός οικονομικός ρυθμός ανάπτυξης για την ευρωζώνη το Β΄ τρίμηνο). Το γεγονός ότι το ελληνικό ΑΕΠ το Α΄ εξάμηνο εμφανίζει ρυθμό ανόδου 3,5% δεν είναι και ιδιαίτερα καθησυχαστικό, δεδομένου ότι η εξέλιξη μιας σειράς στοιχείων (έκρηξη του ελλείμματος του ισοζυγίου πληρωμών, εκτίναξη του δημόσιου χρέους, υποχώρηση κατανάλωσης, βιομηχανικής παραγωγής και οικοδομικής δραστηριότητας, άνοδος του πληθωρισμού) θα έπρεπε να είχαν χτυπήσει το καμπανάκι λήψης αντικρισιακών και αντιπληθωριστικών μέτρων (πέραν αυτών της περιστολής των μισθών και συντάξεων). Ετσι έπρατταν στο παρελθόν οι αστικές κυβερνήσεις. Και όμως, αυτό που εμφανίζεται να ενδιαφέρει τη σημερινή κυβέρνηση είναι η διάσωση της πορείας, με όποιο μέσο και όποιον τρόπο, της «δημοσιονομικής προσαρμογής», προκειμένου στο τέλος του έτους το δημοσιονομικό έλλειμμα να μην ξεπεράσει το επίπεδο αναφοράς του 3% του ΑΕΠ. Γιατί το σύνολο των εξαγγελθέντων μέτρων κινείται προς την κατεύθυνση της μεγαλύτερης περιστολής των καταναλωτικών δαπανών, λες και η ίδια η κυβέρνηση θέλει να προκαλέσει η ίδια την οικονομική κρίση να χτυπήσει την πόρτα της.