Η αύξηση των επενδύσεων στην πολεμική βιομηχανία, για να αναβαθμιστεί η ανταγωνιστικότητά της και μαζί ο γεωπολιτικός ρόλος της ΕΕ, είναι το κεντρικό ζήτημα στην έκθεση Ντράγκι που παρουσιάστηκε χτες.

Το «καμπανάκι» που ακούνε τα αστικά επιτελεία, κάνει διαφορετικό «ήχο» για τον λαό. Γιατί όσα περιγράφει η έκθεση προμηνύουν νέα δεινά και επιβεβαιώνουν ότι ο κίνδυνος μιας γενικευμένης πολεμικής ανάφλεξης είναι πιο ορατός από ποτέ.

Η μετάβαση της ευρωπαϊκής οικονομίας σε πολεμική γίνεται με καταιγιστικούς ρυθμούς, εκβιάζοντας τον λαό να αποδεχτεί νέες αιματηρές θυσίες, για να ανταποκριθεί το κεφάλαιο στις προκλήσεις από την όξυνση των ανταγωνισμών παγκόσμια.

Ο «ελέφαντας στο δωμάτιο» είναι η χωρίς προηγούμενο κλιμάκωση της αντιπαράθεσης (οικονομικής και στρατιωτικής) ανάμεσα στην Κίνα και στις ΗΠΑ για την πρωτοκαθεδρία στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα, που μεγαλώνει τις πιέσεις στον ευρωπαϊκό εταίρο των Αμερικανών και στην οικονομία του.

Για παράδειγμα, η έκθεση επισημαίνει ότι η ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής οικονομίας πλήττεται από τις ακριβότερες τιμές Ενέργειας σε σύγκριση με τις ΗΠΑ και την Κίνα. Αυτές όμως είναι συνέπεια και του πολέμου ΝΑΤΟ - Ρωσίας στην Ουκρανία, της δέσμευσης της ΕΕ για απεξάρτηση από το φθηνότερο ρωσικό φυσικό αέριο και πετρέλαιο.

Αν και η έκθεση επιμένει στον στόχο της «πράσινης» μετάβασης, ως «μοχλό» για την «αναθέρμανση» της οικονομίας, είναι διάχυτη η «απογοήτευση» από τις «χαμηλές πτήσεις» στην επένδυση κεφαλαίων. Αυτό αντανακλούν άλλωστε και τα στοιχεία για την οικονομία της ΕΕ, που προειδοποιούν για επερχόμενη κρίση.

Γι' αυτό προτείνονται μέτρα, όπως η παραπέρα «απελευθέρωση» τομέων της οικονομίας και η διεύρυνση της ενιαίας αγοράς, που θα πληρώσουν με νέες ανατροπές και θυσίες τα εργατικά - λαϊκά στρώματα, όπως έγινε στις Μεταφορές, στις τηλεπικοινωνίες, στην Ενέργεια κ.τ.λ.

Για τους συνολικότερους στόχους που θέτει η έκθεση και ειδικά για την πολεμική οικονομία, ο πρώην διοικητής της ΕΚΤ προτείνει ένα νέο «σχέδιο Μάρσαλ» που θα χρηματοδοτεί την ευρωπαϊκή οικονομία με επιπλέον 750 - 800 δισ. ευρώ κατ' έτος, που αντιστοιχεί στο 5% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ.

Τα χρήματα αυτά δεν πρόκειται να πέσουν από κάποιο «λεφτόδεντρο». Είναι λεφτά που θα πληρώσουν ακριβά οι λαοί, με νέους φόρους και περικοπές κρατικών δαπανών ακόμα και για στοιχειώδεις ανάγκες, αλλά και με νέα κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης.

Αλλωστε, παραλαμβάνοντας την έκθεση, η πρόεδρος της Κομισιόν δεν μάσησε τα λόγια της. Οπως είπε, «θα εξετάσουμε την πολιτική βούληση να έχουμε αυτά τα κοινά ευρωπαϊκά έργα και θα καθορίσουμε πώς θα τα χρηματοδοτήσουμε, μέσω νέων εθνικών συνεισφορών ή νέων ιδίων πόρων». Και στη μια και στην άλλη περίπτωση, ο λογαριασμός γράφεται για τον λαό.

Η έκθεση προτρέπει τα κράτη - μέλη να εναρμονιστούν όλα με τον στόχο του ΝΑΤΟ για ετήσιες στρατιωτικές δαπάνες ίσες με το 2% του ΑΕΠ, προκειμένου να «πέσουν» άμεσα στην πολεμική βιομηχανία επιπλέον 60 δισ. ευρώ τη χρονιά που έρχεται.

Στοιχείο αναβάθμισης της πολεμικής προπαρασκευής της ΕΕ είναι και η πρόθεση της νέας Κομισιόν να διορίσει επίτροπο Αμυνας, ενώ η έκθεση Ντράγκι προτείνει να επιταχυνθεί η διακρατική συνεργασία στην κατασκευή πολεμικού υλικού, για να καλύψει η ΕΕ πιο γρήγορα το «χάσμα» που τη χωρίζει και σ' αυτόν τον τομέα από τους ανταγωνιστές της.

Είναι φανερό κι από την έκθεση ότι σε συνθήκες όξυνσης του ανταγωνισμού παγκόσμια, η ΕΕ περνάει σε νέα, πιο αντιδραστική φάση, επιβεβαιώνοντας την αντιλαϊκή και πολεμοκάπηλη φύση της.

Επιβεβαιώνονται οι προειδοποιήσεις του ΚΚΕ ότι το ευρωπαϊκό ιμπεριαλιστικό οικοδόμημα μόνο χειρότερο μπορεί να γίνει για τους λαούς, ενώ τώρα τους οδηγεί και σε μια νέα πολεμική σύρραξη, για τα συμφέροντα και τους ανταγωνισμούς των μονοπωλίων.

Κανένας εργαζόμενος και βιοπαλαιστής δεν πρέπει να παρασυρθεί από τις αστικές σειρήνες που τον καλούν να βάλει πλάτη για να ανταποκριθεί η ΕΕ στις συνθήκες «έκτακτης ανάγκης» που διαπιστώνει και η έκθεση Ντράγκι.

Συμφέρον του λαού σε κάθε χώρα είναι να ανοίξει διέξοδο ανατροπής στα αδιέξοδα που ανακυκλώνει το σάπιο σύστημα, δυναμώνοντας την πάλη του ενάντια στην πολιτική και στα συμφέροντα της αστικής τάξης, στην ίδια την εξουσία της.