ΣΕΛ. 13
Την ώρα που η κυβέρνηση των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ με τις προγραμματικές δηλώσεις θέλει «μια χώρα που πρέπει να γίνει φιλική για επενδύσεις» και «διαρθρωτικές αλλαγές που βελτιώνουν την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας» ως «πρώτιστο στόχο», η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ σπεύδει να βάλει πλάτες σ' αυτό το στόχο συμβάλλοντας στη μετατροπή της ζωής της εργατικής οικογένειας σε κόλαση. Αυτή η στρατηγική υιοθετήθηκε χτες στη συνεδρίαση της Ολομέλειας της ΓΣΕΕ από όλες τις συνδικαλιστικές παρατάξεις - ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ αλλά και «Αυτόνομη Παρέμβαση» - παρά τις φραστικές διαφοροποιήσεις. Αλλωστε όλες αυτές οι δυνάμεις πασχίζουν να συμβάλλουν στην έξοδο από την κρίση και στην ανάπτυξη, αλλά στο έδαφος του καπιταλισμού, όπως και τα κόμματα που τις στηρίζουν, ανεξαρτήτως διαφορών στη διαχείριση. Να υπογραφούν κλαδικές συμβάσεις με μειώσεις γιατί διαφορετικά τα πράγματα θα είναι χειρότερα κατέληξαν. Αυτή ακριβώς τη στρατηγική υπηρετεί και ο «διάλογος» με τους εργοδότες που στήνεται πάλι από τη ΓΣΕΕ, με σκοπό δήθεν την επιστροφή στην τελευταία Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, που προέβλεπε κατώτερο μισθό 750 ευρώ μεικτά. Ο,τι δηλαδή ζητά και ο ΣΕΒ. Ετσι ορίστηκε η επόμενη Τρίτη ως μέρα συνάντησης του ΣΕΒ με ΓΣΕΕ - ΕΣΕΕ - ΓΣΕΒΕΕ για να συζητήσουν από κοινού τη νέα σφαγή των εργαζομένων. Να γιατί επιβάλλεται να ξεμπερδεύουν οι εργαζόμενοι μ' αυτές τις δυνάμεις και να συσπειρωθούν με το ΠΑΜΕ.
Η λεγόμενη επαναδιαπραγμάτευση μέσα στην ΕΕ, η οποία θα έφερνε ανακούφιση στο λαό από τα μνημόνια και τις συνέπειες της κρίσης, αποκαλύπτεται ότι από την αρχή ήταν μια απάτη. Για να μη χάνει άλλο χρόνο και μετρά συνεχώς οδυνηρές απώλειες, ο λαός πρέπει επειγόντως να ξεμπερδέψει με το παραμύθι του καλού ή του κακού διαπραγματευτή και να διεκδικήσει αποφασιστικά τα σύγχρονα δικαιώματά του.