Πολλή κουβέντα γίνεται από την Κυριακή γύρω από το συλλαλητήριο που οργάνωσαν διάφορες «ομάδες» και φορείς της Βόρειας Ελλάδας, από κοινού με φορείς της ομογένειας, εργοδοτικές ενώσεις, θρησκευτικές οργανώσεις, ακροδεξιά μορφώματα, φορείς της Τοπικής Διοίκησης και άλλους, με αίτημα να μην αναγνωριστεί η ΠΓΔΜ με όνομα που θα περιλαμβάνει τον όρο «Μακεδονία».

Στην πραγματικότητα, τόσο το συλλαλητήριο όσο και η αντιπαράθεση που ακολούθησε, αποσιωπούν συνειδητά και αποκρύπτουν την ουσία, που είναι οι επικίνδυνοι σχεδιασμοί των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή.

Δεν είναι τυχαίο, αφού και οι δύο πλευρές, είτε στέκονται στην πλευρά του εθνικισμού είτε του κοσμοπολιτισμού, «συστεγάζονται» κάτω από την κοινή ομπρέλα των ευρωατλαντικών σχεδίων στην περιοχή και της συμμετοχής της αστικής τάξης της Ελλάδας σε αυτά.

Είναι τσεκαρισμένο άλλωστε ότι ο κοσμοπολιτισμός της αστικής τάξης είναι η άλλη όψη του εθνικισμού και ότι αλείφουν εξίσου «βούτυρο στο ψωμί» των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, πάντα σε βάρος των λαών και με απαραίτητο συμπλήρωμα τον αντικομμουνισμό, που οξύνεται με αφορμή και την ΠΓΔΜ.

Χαρακτηριστική εδώ είναι η αντιπαράθεση κυβέρνησης - ΝΔ με αφορμή το συλλαλητήριο, και με βασικό ερώτημα, όπως επαναλαμβάνουν, το «ποιος είναι πιο ικανός και υπεύθυνος ώστε να υπηρετήσει το εθνικό συμφέρον», όπως βαφτίζονται τα συμφέροντα και οι στόχοι της αστικής τάξης για αναβάθμιση της θέσης της στην περιοχή.

Τόσο η ΝΔ, που με την παρουσία των βουλευτών της και τις δηλώσεις του προέδρου της προσπαθεί να ψαρέψει στα θολά νερά του εθνικισμού, «ξεπλένοντας» έτσι φασιστικές και αντιδραστικές δυνάμεις όπως η Χρυσή Αυγή, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, που αξιοποιεί τη στάση της ΝΔ για να προσδώσει «προοδευτικό» περιεχόμενο στην πολιτική της κυβέρνησης στα Βαλκάνια και επιδίδεται σε ένα ακόμα ρεσιτάλ υποκρισίας, κάνοντας ότι δεν είδε τον κυβερνητικό του εταίρο να πρωτοστατεί στο συλλαλητήριο ή «ξεχνώντας» το πώς συμπορεύτηκε στο παρελθόν με τέτοιες αντιδραστικές δυνάμεις, αυτούς ακριβώς τους στόχους της αστικής τάξης υπηρετούν.

Καθόλου τυχαία, πάνω σε αυτό το «κοινό έδαφος», πολλοί από τους διοργανωτές και τους ομιλητές, αλλά και δυνάμεις που συμμετείχαν, όπως οι κυβερνητικοί ΑΝΕΛ, παρουσίασαν το συλλαλητήριο ως «διαπραγματευτικό χαρτί» και «μοχλό πίεσης» στα χέρια της κυβέρνησης, που με τους κατάλληλους χειρισμούς μπορεί να αξιοποιηθεί ώστε η αστική τάξη να διεκδικήσει περισσότερα ανταλλάγματα στα πλαίσια των ευρωατλαντικών σχεδιασμών.

Ούτε βέβαια διαφεύγει της προσοχής ότι διάφορες εθνικιστικές δυνάμεις και στρατιωτικοί, όπως ένας εκ των βασικών ομιλητών της συγκέντρωσης, έχουν υπηρετήσει από κρίσιμα πόστα τους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς στην περιοχή, που ανάμεσα στα άλλα δημιούργησαν το πρόβλημα, διαλύοντας τη Γιουγκοσλαβία.

Ταυτόχρονα, δεν περνά απαρατήρητο ότι η αντιπαράθεση αυτή εντάσσεται στις ευρύτερες διεργασίες για το ανακάτεμα της «σούπας» του αστικού πολιτικού συστήματος συνολικά, γι' αυτό και ορισμένοι έσπευσαν να πανηγυρίσουν ότι μια «νέα δεξιά» γεννιέται.

Ο «κουρνιαχτός» της ονοματολογίας επιβεβαιώνεται έτσι ως «πολυεργαλείο» στα χέρια των ευρωατλαντικών και άλλων σχεδιασμών, που υπηρετούν από κοινού και με μοιρασμένους ρόλους οι αστικές πολιτικές δυνάμεις. Ο λαός μας έχει πείρα που πρέπει να αξιοποιήσει, ώστε να βρεθεί απέναντι σ' αυτούς τους σχεδιασμούς, και όχι κάτω από ξένες σημαίες.