Γρήγορα επαληθεύτηκε αυτό που ως εφημερίδα διαπιστώναμε ήδη από την περασμένη Παρασκευή, όταν αναφερόμασταν στον προσωρινό συμβιβασμό της συμφωνίας της Γενεύης, την προηγούμενη μέρα, ανάμεσα στις ΗΠΑ, ΕΕ, την αντιδραστική κυβέρνηση του Κιέβου και την καπιταλιστική Ρωσία, ότι δηλαδή είναι αμφίβολο αν μπορεί να εφαρμοστεί, λόγω των τεράστιων συμφερόντων, του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, που κλιμακώνεται με αφορμή την Ουκρανία. Πρώτη ενέργεια που παραβίασε ουσιαστικά τη συμφωνία ήταν η στάση της κυβέρνησης των φιλοϊμπεριαλιστικών, εθνικιστικών και φασιστικών δυνάμεων να μη σταματήσουν την «αντιτρομοκρατική επιχείρηση» στην Ανατολική Ουκρανία, η οποία στην πραγματικότητα βάλτωσε εξαιτίας της μαζικής λαϊκής κινητοποίησης στην περιοχή. Ούτε, βεβαίως, προχώρησαν οι δεσμεύσεις για «αποχή από τη βία», για «αφοπλισμό όλων των μη νόμιμων ένοπλων δυνάμεων» και έναρξη διαλόγου. Η επίθεση των μελών του ναζιστικού «Δεξιού Τομέα» σε μπλόκο πολιτοφυλάκων στο Σλαβιάνσκ την Κυριακή του Πάσχα, με 3 νεκρούς πολιτοφύλακες και 2 από τους επιτιθέμενους φασίστες, κλιμακώνει περαιτέρω την ένταση, όπως και η ανοιχτή στήριξη της πραξικοπηματικής κυβέρνησης από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, με τον αντιπρόεδρό της, Τζ. Μπάιντεν, να επισκέπτεται χτες το Κίεβο.

Είναι επομένως ξεκάθαρο ότι ο ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός θα συνεχίζεται, αφού αφορά στον ανταγωνισμό για τις πηγές Ενέργειας και τους δρόμους μεταφοράς της, όπου «παίζονται» μεγάλα συμφέροντα μονοπωλίων.

Η αντιπαράθεση που υπάρχει στην Ουκρανία είναι ωστόσο πολυεπίπεδη, αφορά τον ανταγωνισμό ΗΠΑ, ΕΕ και Ρωσίας, αλλά, όπως όλα δείχνουν, οι ΗΠΑ, με τη «σφήνα» στα της Ευρώπης, αποβλέπουν και στην ενίσχυση της θέσης τους και έναντι των εταίρων αλλά και ανταγωνιστών τους στην ΕΕ και πρώτα και κύρια της Γερμανίας, που τα τελευταία χρόνια τα μονοπώλιά της βελτίωναν τις σχέσεις τους με τα αντίστοιχα ρωσικά μονοπώλια. Οχι τυχαία πυκνώνουν οι αναλύσεις περί «απεξάρτησης της Γερμανίας και της Ευρώπης από τη ρωσική Ενέργεια» και ταυτόχρονα η προώθηση της τεχνογνωσίας που κατέχουν τα αμερικανικά μονοπώλια για την εξόρυξη του σχιστολιθικού αερίου. Η συγκεκριμένη μορφή Ενέργειας, που σταδιακά η τεχνολογία εξόρυξης βελτιώνεται και αναπτύσσεται, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, προβάλλει ως «εναλλακτική λύση», αν και εκφράζονται σοβαρές επιφυλάξεις για το αν αυτό το σχέδιο μπορεί να υλοποιηθεί το άμεσο χρονικό διάστημα. Τα νέα «Ελ Ντοράντο» ετοιμάζονται. Ολες οι πρόσφατες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, δείχνουν αυτόν τον πόλεμο των μονοπωλίων.

Και στην περίπτωση της Ουκρανίας, με διάφορους τρόπους, επιχειρείται να εμφανιστεί για τους λαούς ως «αναγκαίος μονόδρομος» ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, γιατί, όπως λένε οι αστοί αναλυτές, δεν υπάρχει εναλλακτική. Αυτό όντως συμφέρει τους καπιταλιστές εκμεταλλευτές, σε όποια ιμπεριαλιστική συμμαχία και αν εντάσσονται. Είναι όμως δρόμος που αποδεδειγμένα βλάπτει τα λαϊκά συμφέροντα, τους παραγωγούς του κοινωνικού πλούτου που μπορούν να ζήσουν πολύ καλύτερα χωρίς τους εκμεταλλευτές τους. Αντίθετα, η πρώτη εμπειρία οικοδόμησης του σοσιαλισμού, στην ΕΣΣΔ και τις άλλες χώρες, έδειξε, παρά τα λάθη και τις αδυναμίες (που πρέπει να ληφθούν υπόψιν από το κομμουνιστικό και το εργατικό κίνημα), ότι υπάρχει τρόπος οι λαοί να ζουν αδελφωμένοι.