Χιλιάδες λαού σε όλη τη χώρα διαδηλώνουν την αλληλεγγύη τους στον δίκαιο αγώνα του Παλαιστινιακού λαού να αποκτήσει δική του πατρίδα, ενάντια στην κατοχή και στη βία του Ισραήλ. Η απαράδεκτη στάση της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων είναι σε πλήρη διάσταση με αυτήν τη γνήσια λαϊκή αλληλεγγύη.

Η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και οι άλλοι προσβάλλουν και προκαλούν το λαϊκό αίσθημα με την ανοιχτή υποστήριξή τους στο Ισραήλ, που επεκτείνει συστηματικά την κατοχή, δολοφονεί παιδιά και αμάχους, ετοιμάζεται να πνίξει στο αίμα ολόκληρη τη Γάζα. Αποκορύφωμα της ξεδιαντροπιάς τους ήταν η παραίνεση του Κυρ. Μητσοτάκη στον Ισραηλινό πρωθυπουργό να μην είναι μεγάλο το ...«ανθρωπιστικό κόστος» της σφαγής!

Η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα είναι ζυγισμένοι - στοιχισμένοι με την ευρωατλαντική «γραμμή» αθώωσης της ισραηλινής κατοχής και των διαχρονικών εγκλημάτων σε βάρος της Παλαιστίνης. Είναι συνεργοί στο έγκλημα, όχι μόνο τώρα που ο πόλεμος κλιμακώνεται, αλλά και όλα τα προηγούμενα χρόνια που σφίγγει ο κλοιός των εποικισμών και της βίας γύρω από τον Παλαιστινιακό λαό.

Οι συγκλονιστικές διαδηλώσεις είναι αδιαπραγμάτευτη αναγνώριση του δίκιου των Παλαιστινίων και επιβεβαιώνουν ότι ο λαός μας στέκεται στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Γι' αυτό μόνο ως παραφωνία ακούγονται τα αναμασήματα της ελληνικής κυβέρνησης ότι το Ισραήλ «έχει δικαίωμα στην αυτοάμυνα» και ότι το «εθνικό συμφέρον» επιβάλλει τη στήριξη του κράτους - δολοφόνου, μαζί με τους άλλους Ευρωατλαντικούς εταίρους.

Αλήθεια: Ποιο «εθνικό συμφέρον» υπηρετεί το «ξέπλυμα» των ισραηλινών εγκλημάτων σε βάρος ενός λαού που βρίσκεται υπό κατοχή, όπως αναγνωρίζει και ο ΟΗΕ με ψήφισμά του εδώ και 56 χρόνια, ταυτόχρονα με το δικαίωμα των Παλαιστινίων να αποκτήσουν πατρίδα; Ποιο «εθνικό συμφέρον» υπηρετεί η μη εφαρμογή της ομόφωνης απόφασης της ελληνικής Βουλής από το 2015 για την αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους, με ευθύνη των κυβερνήσεων ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, που κατά τ' άλλα κόπτονται για το ...«ανθρωπιστικό κόστος» του πολέμου;

Ποιο «εθνικό συμφέρον» υπηρετεί η χρήση της Σούδας, της Ελευσίνας και άλλων στρατιωτικών υποδομών της Ελλάδας για τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, που βάζουν μπουρλότο στη Μέση Ανατολή, στηρίζουν τη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού και ρίχνουν «λάδι στη φωτιά», με κίνδυνο να αναφλεγεί όλη η περιοχή;

Ποιο «εθνικό συμφέρον» υπερασπίζονται οι ελληνικές φρεγάτες που περιπολούν κοντά στο μέτωπο του πολέμου, χιλιάδες μίλια μακριά από τα σύνορα της χώρας μας, σε ΝΑΤΟικές αποστολές που καμιά σχέση δεν έχουν με την άμυνά της, αλλά αντίθετα απειλούν την ειρήνη και βάζουν την Ελλάδα πιο βαθιά στη δίνη των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων;

Ποιο «εθνικό συμφέρον» υπηρετούν οι στρατηγικές συμμαχίες με το Ισραήλ, τα σχήματα «3+1» με Κύπρο - Ισραήλ και Ηνωμένες Πολιτείες, σε μια περιοχή που βράζει από ανταγωνισμούς αντίπαλων ιμπεριαλιστικών κέντρων και έχει αποδειχτεί ιστορικά ως μια από τις πιο εμπρηστικές πυριτιδαποθήκες του πλανήτη;

Οσο για εκείνους που παρουσιάζουν τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας ως «ασπίδα» τάχα για τα κυριαρχικά δικαιώματα από τις αμφισβητήσεις της Τουρκίας και ως «διαβατήριο» για την Ελλάδα να διαδραματίσει αναβαθμισμένο ρόλο στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, ανταγωνιστικά προς τη γείτονα «σύμμαχο», η Ιστορία είναι γεμάτη από παραδείγματα που αποδεικνύουν το εντελώς αντίθετο: Οτι τα κυριαρχικά δικαιώματα εκτίθενται σε μεγαλύτερους κινδύνους, με τις πλάτες των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και ότι η αναβάθμιση του ρόλου της Ελλάδας στην περιοχή πάει πακέτο με την αναβάθμιση των κινδύνων για τον λαό.

Οσο για το Κυπριακό, είναι εγκληματικό και μόνο το γεγονός ότι στο Παλαιστινιακό η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα παίρνουν το μέρος της κατοχικής δύναμης, δηλαδή του Ισραήλ.

Τι δείχνουν όλα αυτά; Οτι τα συμφέροντα που υπηρετεί η πολιτική της στρατηγικής συνεργασίας με το Ισραήλ και της εμπλοκής στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ δεν είναι του λαού, αλλά της αστικής τάξης, των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Αυτοί εξαργυρώνουν την εμπλοκή της Ελλάδας με συμμετοχή στον διαμοιρασμό της ιμπεριαλιστικής λείας. Αυτοί βαφτίζουν «εθνικό συμφέρον» την αναβάθμισή τους στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς για την αύξηση των κερδών τους, την ώρα που η χώρα γίνεται θύτης άλλων λαών και ο λαός μας υποψήφιο θύμα.

Δεν είναι λοιπόν ίδια η πατρίδα για το κεφάλαιο και για τον λαό, όπως δεν είναι ενιαίο και το «εθνικό συμφέρον». Απέναντι στην εγκληματική πολιτική τους, πραγματικό συμφέρον του λαού είναι να δυναμώσει η πάλη για απεμπλοκή από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τις συμμαχίες, για την οικοδόμηση σχέσεων αμοιβαίου οφέλους με όλους τους λαούς της περιοχής, με την εξουσία και την οικονομία στα χέρια του!