Σε μείζον πολιτικό πρόβλημα - χαρακτηριστικό της απόφασης της κυβέρνησης να κρατήσει τη δημόσια και δωρεάν παιδεία σε απόλυτη υποβάθμιση, σε ένα επίπεδο μακριά και πέρα από τις στοιχειώδεις ανάγκες του λαού, έτσι ώστε η ιδιωτική παραπαιδεία να μοιάζει εκπαιδευτικός παράδεισος και να ευνοούνται τα σχέδια για μια παιδεία που θα παράγει φτηνούς, μισοειδικευμένους και ημιμαθείς εργαζόμενους - αναδεικνύεται πλέον το εκπαιδευτικό πρόβλημα στις διαστάσεις που έχει προσλάβει με την απεργία των καθηγητών. Μια απεργία, που περήφανα βαδίζει ήδη την έκτη βδομάδα και στη διάρκεια της οποίας, παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης να εμφανίσει τηνκόντρα της με τους καθηγητές σαν μικρή οικονομική διαφορά, έχει γίνει ως ένα βαθμό δυνατό, να αναδειχτεί το σύνολο του προβλήματος της παιδείας, ως πρόβλημα άμεσα συνδεδεμένο με το κοινωνικοπολιτικό σύστημα της χώρας και τις διαδικασίες συμμετοχής στο διεθνή καταμερισμό εργασίας, μέσω της ΕΕ, που απαιτούν, εκτός των άλλων, μια παιδεία για λίγους και εκλεκτούς, με πιο σκληρούς φραγμούς και πιο άνισες διακρίσεις.
Μπροστά σε μια τέτοια προοπτική, τα μηνύματα που στέλνουν συλλαλητήρια σαν και τα χτεσινά σε Θεσσαλονίκη, Γιάννενα, Ηράκλειο, είναι μηνύματα ελπίδας που αναζητούν την αντανάκλασή τους σε ακόμα πιο διευρυμένες λαϊκές συσπειρώσεις.
ΣΕΛ. /PARA>