Η παρέμβαση του ΔΝΤ για το Ασφαλιστικό στα τέλη της περασμένης βδομάδας επιβεβαίωσε ότι η μεταρρύθμιση που έκανε τον περασμένο Μάη η κυβέρνηση, όχι μόνο δεν έκλεισε, αλλά αντίθετα άνοιξε ένα νέο κύκλο ανατροπών σε βάρος ασφαλισμένων και συνταξιούχων.

Στην πραγματικότητα, αυτό που λέει το ΔΝΤ, επικαλούμενο τη δημοσιονομική διάσταση του ασφαλιστικού συστήματος, είναι ότι άμεσα η κυβέρνηση θα κληθεί να περικόψει ξανά τις ήδη αποδιδόμενες συντάξεις, διαλύοντας τον κουρνιαχτό που η ίδια σήκωσε με τη λεγόμενη «προσωπική διαφορά», που συνεχίζει να αποδίδεται μετά τον επανυπολογισμό όλων των συντάξεων, με στόχο να φανεί ότι δεν μειώνονται παραπέρα οι κύριες συντάξεις.

Για τις επικουρικές, βέβαια, δεν υπήρξαν τέτοιες «ευαισθησίες» από την πλευρά της κυβέρνησης, κι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πάνω από 250.000 δικαιούχοι είδαν τις πενιχρές μηνιάτικες αποδοχές τους να μειώνονται κι άλλο.

Οπως όλα δείχνουν, το επόμενο βήμα θα είναι να μειωθούν και οι κύριες συντάξεις όσων σήμερα συνεχίζουν να λαμβάνουν την «προσωπική διαφορά», στο όνομα μάλιστα της «ισονομίας» και της εξίσωσης προς τα κάτω, που επικαλείται «διά πάσαν νόσον» η κυβέρνηση.

Τι δείχνει το παράδειγμα του Ασφαλιστικού; Οτι δεν υπάρχει όριο, δεν υπάρχει «ταβάνι» στην επίθεση που εξαπολύουν το κεφάλαιο, οι κυβερνήσεις και τα κόμματά του στα δικαιώματα των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Πριν καλά καλά συμπληρωθούν πέντε μήνες, η συζήτηση για το επόμενο βήμα στην αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση έχει ξεκινήσει, στο έδαφος μάλιστα των ελλειμμάτων που καταγράφει «με το καλημέρα» το νέο ασφαλιστικό υπερ-ταμείο, ο ΕΦΚΑ.

Το ίδιο ισχύει και για όλα τα άλλα μέτωπα, όπως αυτό της Υγείας, των μισθών, των εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων. Είναι φανερό ότι μπροστά σ' αυτήν την κλιμακούμενη επίθεση του κεφαλαίου, που από το Α έως το Ω υπηρετεί το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, κανένας χώρος δουλειάς, κανένας κλάδος δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνος του.

Ούτε όμως είναι αρκετό να περιορίζονται οι όποιες αντιδράσεις στην καταδίκη ή ακόμα και στην προσπάθεια να εμποδιστούν τα μέτρα, χωρίς η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα να βάζουν στο επίκεντρο της συζήτησης και των αγώνων τη δική τους ατζέντα, το δικό τους σχέδιο, απέναντι στο σχέδιο του κεφαλαίου και των κομμάτων του.

Απ' αυτή τη σκοπιά, έχει μεγάλη αξία η πρωτοβουλία που ανέλαβαν Εργατικά Κέντρα και Ομοσπονδίες να καλέσουν όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις να αναλάβουν ευθύνη στο χώρο τους και να οργανώσουν την πάλη για την ανάκτηση των απωλειών, για αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, υπογραφή ικανοποιητικών ΣΣΕ, κατάργηση των αντεργατικών νόμων, ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών.

Εξίσου σημαντική είναι η πρωτοβουλία των συνδικάτων να συνταχθεί σχέδιο νόμου για την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και με βάση αυτό να απευθυνθούν σε όλα τα κόμματα του Κοινοβουλίου, πλην της Χρυσής Αυγής. Ηδη, με αυτό το πλαίσιο πάλης προγραμματίζονται το αμέσως επόμενο διάστημα κινητοποιήσεις, με πρωτοβουλίες που παίρνουν συνδικάτα σε κλαδικό και τοπικό επίπεδο για τις ΣΣΕ, τις συντάξεις, την ανεργία, τα ζητήματα της Υγείας κ.ά.

Το στίγμα όλης αυτής της δράσης είναι ότι δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο και αναμονή. Οτι αυτό που επείγει κάθε στιγμή, είναι να δυναμώνει μέσα από κάθε μάχη η οργάνωση των εργαζομένων, η προετοιμασία για πιο μαζικούς ταξικούς αγώνες, με όλες τις μορφές, και με απεργία. Η πλάστιγγα μπορεί να γείρει υπέρ του λαού με την ανασύνταξη του κινήματος, τη συγκρότηση της Λαϊκής Συμμαχίας, την ενίσχυση του ΚΚΕ.