ΣΕΛ. 3
Επιστολή του Τούρκου πρωθυπουργού στάλθηκε στις 30 Οκτώβρη στον Ελληνα ομόλογό του και, σύμφωνα με διαρροές, είναι ποτισμένη από το πνεύμα του Ελσίνκι.
Τρόπους ρύθμισης των μεταναστευτικών ροών ανάλογα με τις ανάγκες των μονοπωλίων, συζήτησαν χτες οι εκπρόσωποι των κυβερνήσεων, στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Φόρουμ.
Εχουμε προειδοποιήσει εδώ και αρκετό καιρό τους εργαζόμενους στο λιμάνι, αλλά και γενικότερα τον εργαζόμενο λαό, ότι η κυβέρνηση προσφέρεται να κάνει πολλές παγίδες, προκειμένου να τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί τους εργαζόμενους και να τους πειθαναγκάσει να δεχτούν την ιδιωτικοποίηση, την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. Αυτά τα δυο πάνε μαζί.
Το θέμα της ιδιωτικοποίησης του λιμανιού δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους μέσα στο λιμάνι. Μιλάμε για την κεντρική πύλη του εμπορίου της χώρας και είναι βέβαιο ότι η ιδιωτικοποίηση θα έχει τραγικές συνέπειες για τον ελληνικό λαό, μια από τις οποίες συνέπειες είναι το γεγονός ότι θα εκτιναχθούν στα ύψη τα τιμολόγια εισαγωγών και εξαγωγών, χώρια ότι μπορεί η ιδιωτικοποίηση του λιμανιού να φανεί ακόμα πιο οδυνηρή σε περιόδους που κρίνονται ζητήματα ασφάλειας της ίδιας της χώρας.
Εμείς θεωρούμε ότι το αντικειμενικά ρεαλιστικό σήμερα είναι να ακυρωθεί η συμφωνία της ιδιωτικοποίησης του λιμανιού. Καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από την απόφαση της προηγούμενης κυβέρνησης.
Σε ποιους απευθύνονται τα ΜΜΕ, που παίζουν και ξαναπαίζουν τις δηλώσεις - προβλέψεις Αλμούνια; Προφανώς, ούτε στο κεφάλαιο, ούτε στη σημερινή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ούτε στην προηγούμενη της ΝΔ. Αυτοί γνωρίζουν καλά και τις προβλέψεις, και την πολιτική που συναποφάσισαν στην ΕΕ. Είναι αυτή η πολιτική, που εφαρμόζουν όλα αυτά τα χρόνια και που για να φουσκώσουν τα κέρδη των μονοπωλίων δημιουργούν τα περίφημα χρέη και ελλείμματα, που τα εμφανίζουν σαν «εθνικά» και καλούν τους εργαζόμενους να τα καλύψουν. Τους εργαζόμενους, λοιπόν, τρομοκρατούν, έτσι που να δεχτούν για άλλη μια φορά να σκύψουν το κεφάλι. Ομως, αυτά τα χρήματα που δημιούργησαν τα χρέη και τα ελλείμματα δεν αλείφτηκαν με «εξαφανιζόσκονη». Βρίσκονται στα κέρδη και στο κεφάλαιο της πλουτοκρατίας. Αρα, ούτε οι επιτηρήσεις, ούτε οι περιορισμοί πρέπει να αφορούν ή να φοβίζουν τους εργαζόμενους. Απειθαρχία και οργανωμένη πάλη, χωρίς καμιά έκπτωση από τις σύγχρονες ανάγκες.