«Ο πλανήτης έγινε ασφαλέστερος ή πιο επικίνδυνος μετά τις αμερικανικές εκλογές;». «Θα επουλωθεί το χάσμα στις ΗΠΑ;». «Συμφέρει την Ελλάδα η εκλογή Τραμπ;». «Τι στάση θα κρατήσει στα Ελληνοτουρκικά;».

Τέτοια ερωτήματα «πέφτουν βροχή» από εκπροσώπους των κομμάτων και σχολιαστές των εξελίξεων, μετά την εκλογή Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ.

Οσες διαφορές κι αν έχουν μεταξύ τους Ρεπουμπλικάνοι και Δημοκρατικοί, οι αμερικανικές εκλογές δεν έγιναν σε ...κενό αέρος!

Ούτε «εφευρέθηκε» χτες η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, από την οποία υπάρχει πικρή πείρα και στα Ελληνοτουρκικά, είτε με Κλίντον και Ομπάμα, είτε με Μπους και Τραμπ.

Ο πλανήτης φλέγεται από ιμπεριαλιστικές πολεμικές συγκρούσεις, στο έδαφος ανταγωνισμών που οξύνονται ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Η άνοδος της Κίνας και η τάση αλλαγής των συσχετισμών στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα, σε βάρος των ΗΠΑ, σπάζουν παλιούς συμβιβασμούς και αναδιατάσσουν συμμαχίες και στρατόπεδα.

Η σύγκρουση αυτή και η προσπάθεια των ΗΠΑ να διατηρήσουν την πρωτοκαθεδρία είναι που τυλίγουν τον πλανήτη στις φλόγες και οδηγούν σε γενικευμένη πολεμική προπαρασκευή, ανεξάρτητα από το αν στο τιμόνι είναι οι Δημοκρατικοί ή οι Ρεπουμπλικάνοι.

Ετσι και το «χάσμα» στις ΗΠΑ έχει για επίδικο τα διαφορετικά σχέδια που συγκρούονται, με τον ίδιο όμως στρατηγικό σκοπό: Να διατηρήσει η αμερικανική αστική τάξη την παγκόσμια ισχύ της, εμποδίζοντας την άνοδο ανταγωνιστικών δυνάμεων που την απειλούν, ειδικά της Κίνας.

Οι διαφορές ανάμεσα στα δύο πολιτικά στρατόπεδα αντανακλούν αντιθέσεις της αστικής τάξης των ΗΠΑ για το ποια οικονομική πολιτική και ποιες προσαρμογές στις διεθνείς συμμαχίες μπορούν να εξασφαλίσουν τη συνέχιση της παγκόσμιας πρωτοκαθεδρίας της στρατιωτικά, οικονομικά και πολιτικά.

Ο αμερικανικός λαός όμως, όπως σε όλο τον κόσμο, συνεχίζει να συνθλίβεται από την καπιταλιστική βαρβαρότητα και να «βογκάει» από την ένταση της εκμετάλλευσης, είτε κυβερνάει η Σκύλλα των Ρεπουμπλικάνων είτε η Χάρυβδη των Δημοκρατικών.

Για το αποτέλεσμα των εκλογών, τον ρόλο της Ελλάδας και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις απάντηση έδωσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, δηλώνοντας «προληπτικά» ότι η χώρα μας παραμένει δεδομένο προπύργιο της αμερικανοΝΑΤΟικής πολιτικής όποιος κι αν είναι στην προεδρία των ΗΠΑ.

Τον επιβεβαίωσε λίγες ώρες αργότερα ο Αμερικανός πρέσβης, μιλώντας με ...θαυμασμό για το βάθος των σχέσεων Ελλάδας - ΗΠΑ, που οικοδομήθηκαν με τη συμβολή όλων των κυβερνήσεων στις δύο χώρες και απογειώθηκαν με τον «Στρατηγικό Διάλογο», τον οποίο ξεκίνησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και εμβάθυνε η επόμενη της ΝΔ.

Αντιστρέφοντας λοιπόν το ερώτημα «τι θα κάνει ο Τραμπ;», το βέβαιο είναι ότι η χώρα μας θα συνεχίσει να αποτελεί ορμητήριο των Ευρωατλαντικών, «κόμβος» για τα στρατιωτικά και ενεργειακά τους σχέδια και γι' αυτό στόχος - και στρατιωτικός - των αντίπαλων στο ΝΑΤΟ ιμπεριαλιστικών κέντρων.

Οσο για τα Ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό, να θυμίσουμε ότι επί Δημοκρατικού Κλίντον έγινε πιο «γκρίζο» το Αιγαίο αμέσως μετά τα Ιμια, επί προεδρίας Μπους του νεότερου ξεδιπλώθηκε το διχοτομικό «σχέδιο Ανάν» σε βάρος του κυπριακού λαού, και πάει λέγοντας.

Στρατηγική του ΝΑΤΟ στην περιοχή είναι η «συνοχή» της νοτιοανατολικής του πτέρυγας και η διατήρηση της Τουρκίας στο «δυτικό» στρατόπεδο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις επώδυνες διευθετήσεις που προωθούνται στα Ελληνοτουρκικά και στο Κυπριακό, με αμερικανοΝΑΤΟική ομπρέλα και τη συναίνεση της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων.

Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα των εξελίξεων, με φόντο και τις αμερικανικές εκλογές. Ο λαός δεν έχει κανέναν λόγο να μοιράζεται τα ίδια ερωτήματα και τις ίδιες ανησυχίες με την αστική τάξη και τα επιτελεία της, που αξιοποιούνται και στις διεργασίες αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος στη χώρα μας.

Ολη την προσοχή και τη δύναμή του να τις συγκεντρώσει με ακόμα μεγαλύτερη αποφασιστικότητα εκεί που «φέγγει» η πραγματική διέξοδος γι' αυτόν από τη σαπίλα της εκμετάλλευσης, της φτώχειας, των πολέμων: Στην πάλη για τις σύγχρονες ανάγκες του, στην οργάνωση της αντεπίθεσης για την οριστική απαλλαγή από την εξουσία του κεφαλαίου και τις διεθνείς συμμαχίες του.