Φουλάρει τις μηχανές η ΝΔ, ώστε διεκδικώντας την πρωτιά στις επερχόμενες εκλογές, να παίξει βασικό ρόλο στην επίτευξη ευρύτερων συναινέσεων μεταξύ των αστικών πολιτικών δυνάμεων, για το πέρασμα των αναδιαρθρώσεων που χρειάζεται το κεφάλαιο. Σε αυτήν τη βάση, παίζει με όλα τα ψευτοδιλήμματα και τα αποπροσανατολιστικά κόλπα που προβλήθηκαν στο λαό και το προηγούμενο διάστημα: Ποιος μπορεί να διασφαλίσει την παραμονή της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας στην ΕΕ και στο ευρώ, ποιος μπορεί να εξασφαλίσει «ισοδύναμα μέτρα», τάχα εξισορρόπησης των αντιλαϊκών μνημονιακών μέτρων.

Ο πρόεδρος της ΝΔ, Ευ. Μεϊμαράκης, σε «διάγγελμά» του, επέμεινε ότι «η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Το επόμενο διάστημα θα κριθεί αν η πατρίδα μας θα διασφαλίσει οριστικά την ευρωπαϊκή της προοπτική και ένα καλύτερο μέλλον ή αν θα οδηγηθεί στην αστάθεια και την αβεβαιότητα».

Προβάλλοντας, δε, ζητούμενα των μονοπωλίων, είπε πως «το νέο ξεκίνημα της πατρίδας μας θα στηριχθεί σε τρεις άξονες: Πρώτον, στη διασφάλιση κλίματος Πολιτικής Σταθερότητας για τα επόμενα κρίσιμα χρόνια. Δεύτερον, στις συναινέσεις και συνεργασίες όλων των υγιών πολιτικών δυνάμεων της χώρας. (...) Τρίτον, στην εφαρμογή ενός Νέου Εθνικού Προγράμματος μεγάλων αλλαγών, πέρα και πάνω από το Μνημόνιο, για να επιστρέψει η πατρίδα μας στο δρόμο της ανάπτυξης και κοινωνικής συνοχής». Σημειωτέον, το πρόγραμμα διακυβέρνησης της ΝΔ, όπως θα παρουσιαστεί τις επόμενες μέρες, αναμένεται να περιλαμβάνει επιτάχυνση των «μεταρρυθμίσεων» της δημόσιας διοίκησης και των ιδιωτικοποιήσεων, όπως δεσμεύτηκε, άλλωστε, και ο ΣΥΡΙΖΑ με το τρίτο μνημόνιο.

Σε κάθε περίπτωση, επιχειρώντας να προσεταιριστεί ψηφοφόρους του λεγόμενου «μεσαίου χώρου», ο Ευ. Μεϊμαράκης ζήτησε «επιστράτευση κάθε ικανού και άξιου», «σκληρή και συλλογική δουλειά από όλους τους Ελληνες», καθώς «κανένας δεν περισσεύει». Στην ίδια γραμμή, συνέχισε λέγοντας ότι «οι καιροί είναι δύσκολοι. Απαιτούν συναινέσεις, συνεννοήσεις, μετριοπάθεια, έντιμες συνεργασίες».

Αντίστοιχα, περιοδεύοντας στην Κορινθία, απευθύνθηκε σε όσους «είναι ακόμα θυμωμένοι με το πολιτικό σύστημα, είναι πικραμένοι και αγανακτισμένοι και εν πολλοίς είναι προβληματισμένοι για το τι θα ψηφίσουν», λέγοντας ότι «η ψήφος αγανάκτησης, η ψήφος τιμωρίας, δεν οδηγεί σε λύσεις (...) δεν υπάρχει περιθώριο χαμένης ψήφου».

Περιοδεύοντας, τέλος, στην Αιτωλοακαρνανία, στην ίδια - με τον ΣΥΡΙΖΑ - βάση αποπροσανατολισμού του λαού, ότι τάχα μπορούν να απαλυνθούν μέτρα του νέου μνημονίου, κι ενώ μένουν αναλλοίωτα όλα τα αντιλαϊκά μέτρα των δύο προηγούμενων, υποσχέθηκε «ισοδύναμα μέτρα» για να αποφευχθούν, τάχα, τα νέα μέτρα ξεκληρίσματος της μικρομεσαίας αγροτιάς.

Κινούμενος στο ίδιο μήκος κύματος με το «παράλληλο πρόγραμμα» του ΣΥΡΙΖΑ, ξεχώρισε «τον αγρότη που ζει μόνο από το αγροτικό του εισόδημα τον κατ' επάγγελμα αγρότη», ζητώντας «να τον δούμε διαφορετικά από εκείνους οι οποίοι έχουν ως δεύτερο εισόδημα το αγροτικό», παρακάμπτοντας το γεγονός ότι η μεγάλη πλειοψηφία των αγροτών, λόγω μικρού κλήρου ή μικρής παραγωγής και σε κάθε περίπτωση λόγω εξευτελιστικών τιμών από τους μεσάζοντες, είναι αναγκασμένοι να κάνουν και δεύτερη, και τρίτη δουλειά, και είναι αυτοί ακριβώς που θα ξεκληριστούν, ανοίγοντας δρόμο για την ταχύτερη συγκέντρωση γης και παραγωγής στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου.

Τέλος, στη ΝΔ ετοιμάζουν για σήμερα το βράδυ συγκέντρωση έξω από τα ιστορικά γραφεία του κόμματος, στην οδό Ρηγίλλης, θέλοντας να σηματοδοτήσουν επιστροφή της παράταξης στις ...ρίζες της.

Η ξαναζεσταμένη σούπα των γνωστών προτάσεων διαχείρισης του συστήματος και οι αυταπάτες ότι μπορούν οι εργαζόμενοι να δουν «άσπρη μέρα» χωρίς ρήξη με την εξουσία των μονοπωλίων, ήταν τα κυριότερα χαρακτηριστικά των ομιλιών του επικεφαλής της «Λαϊκής Ενότητας», Π. Λαφαζάνη, προς τους εργαζόμενους του αεροδρομίου και του Νοσοκομείου Μυτιλήνης, το περασμένο Σάββατο, από όπου και ξεκίνησε τις προεκλογικές του περιοδείες.

Να σημειωθεί πως, μιλώντας για τα περιφερειακά αεροδρόμια και κάνοντας «γαργάρα» το γεγονός ότι η ιδιωτικοποίησή τους δρομολογούνταν εδώ και μήνες από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στην οποία συμμετείχε, χαρακτήρισε «εθνικό και οικονομικό έγκλημα την ιδιωτικοποίηση, στην πραγματικότητα το ξεπούλημα, των περιφερειακών αεροδρομίων, μεταξύ των οποίων είναι και το αεροδρόμιο της Μυτιλήνης», για να προσθέσει δίνοντας και τις ...κατάλληλες διευκρινίσεις: «Η παράδοση των αεροδρομίων στα γερμανικά και τα εγχώρια διαπλεκόμενα συμφέροντα αποτελεί στην ουσία παράδοση των τοπικών κοινωνιών στους πιο ανελέητους κερδοσκοπικούς σχεδιασμούς και ειδικότερα άλωση του τουρισμού από ξένα συμφέροντα σε βάρος της τοπικής οικονομίας», βγάζοντας στην ουσία «λάδι» τους ντόπιους επιχειρηματικούς ομίλους και διαμαρτυρόμενος ουσιαστικά για το... τίμημα της ιδιωτικοποίησης.

Μεταξύ άλλων, ανέφερε ότι «η Ελλάδα έχει άμεση ανάγκη ένα προοδευτικό πρόγραμμα παραγωγικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης, που θα στηρίξει μισθούς, συντάξεις και κοινωνικό κράτος (...) Θα προσφέρει ισχυρή ρευστότητα στην οικονομία με ένα ισχυρό δημόσιο πρόγραμμα επενδύσεων και ισχυρή ευνοϊκή χρηματοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων», επιδιώκοντας έτσι να καλλιεργήσει την αυταπάτη τόσο στους εργαζόμενους όσο και στους μικρούς επαγγελματίες ότι μπορεί να έχουν όφελος από την όποια καπιταλιστική ανάπτυξη.

Τη σύμπραξή της ως «ανεξάρτητη συνεργαζόμενη» με τη «Λαϊκή Ενότητα» ανακοίνωσε, χτες, σε συνέντευξη Τύπου η Ζωή Κωνσταντοπούλου, κίνηση που σηματοδοτεί ένα ακόμα επεισόδιο στις διεργασίες αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος.

Η Ζ. Κωνσταντοπούλου, αφού εμφανίστηκε ως υπερασπίστρια της αστικής δημοκρατίας και συνολικά των αστικών θεσμών, επιτέθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλ. Τσίπρα λέγοντας ότι ζητά και πάλι τη λαϊκή εντολή για να συνεχίσει να την παραβιάζει. Υπενθύμισε ότι η ίδια από τις 20 Φλεβάρη είχε διαφωνήσει με τη συμφωνία της κυβέρνησης με τους δανειστές (σιγοντάροντας βέβαια την απόφαση της συγκυβέρνησης να μην τη φέρει στη Βουλή, με στόχο να συνεχίζεται η εξαπάτηση του λαού), καθώς υπήρχε, όπως σημείωσε, «σχέδιο Β». Αυτό, όπως ανέφερε, ήταν οι ...δικές της προτάσεις για επιστράτευση «νομικών εργαλείων» προκειμένου να μην πληρωθεί ένα μέρος του χρέους, σύμφωνα με τα περιβόητα πορίσματα της λεγόμενης «Επιτροπής αλήθειας για το χρέος», που η ίδια είχε συγκροτήσει, συμβάλλοντας στον αποπροσανατολισμό του λαού από τις πραγματικές αιτίες που το γεννούν.

Χαρακτήρισε σκοτεινή περίοδο της πολιτικής ιστορίας την επίθεση που δέχτηκε με απόπειρες «κάμψης και παράκαμψής της», ενώ σημείωσε ότι «σε αυτή την πολύ σκοτεινή περίοδο θα πρέπει να φωτιστούν οι παρεμβάσεις» των Ν. Βούτση, Χρ. Μαντά κ.ά.

«Οι εκλογές που προκηρύχθηκαν», είπε, «δεν είναι εκλογές δημοκρατίας. Είναι εκλογές απαλλαγής από όσους αντιστάθηκαν στα μνημόνια και απαλλαγής και από εμένα που δεν παρέδωσα τη σφραγίδα της Βουλής στους δανειστές», ενώ «απογοητευτικό» χαρακτήρισε τον Πρ. Παυλόπουλο ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας, καθώς συναίνεσε στη συμφωνία της κυβέρνησης με τους δανειστές.

Στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου της Ζ. Κωνσταντοπούλου συγκεντρώθηκαν συμβασιούχοι της Βουλής, οι οποίοι διεκδικούν τα δεδουλευμένα τους και ανανέωση των συμβάσεών τους. Ξεδίπλωσαν πανό με τη φράση «Τέλος στη Ζωή της ανεργίας», ενώ πήραν και το λόγο για να εκφράσουν τη διαμαρτυρία τους. Η Ζ. Κωνσταντοπούλου, από την πλευρά της, ισχυρίστηκε ότι η διαμαρτυρία αυτή ήταν «προβοκάτσια» και τη χαρακτήρισε «πολλοστή συνέχιση αποδόμησης της προσωπικότητάς της».

Την πλήρη ετοιμότητά του να συγκυβερνήσει ξανά με τον ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε και χτες ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ, Π. Καμμένος, μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό ΑLPHA, απευθύνοντας κάλεσμα στο χώρο της «έντιμης δεξιάς» να συνεργαστεί με την «αριστερά της κοινωνικής προστασίας». Προβάλλοντας ένα ακόμα κάλπικο «διακύβευμα» για τις εκλογές ανέφερε ότι αυτό είναι να μην επικρατήσει η διαφθορά και η διαπλοκή, ενώ έπαιξε και με το θέμα της μετανάστευσης.

Είμαστε από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους, είπε μιλώντας για τον ΣΥΡΙΖΑ. «Εγώ είμαι» συνέχισε, «κεντροδεξιός, δεξιός αν θέλετε. Μιλώ για την έντιμη δεξιά, που δεν έχει σχέση με το σκοτεινό παρελθόν και τις κουκούλες, άνθρωποι που πιστεύουν στην ιδιωτική οικονομία, στην ορθοδοξία, στην τήρηση των παραδόσεων στις Ενοπλες Δυνάμεις και στα Σώματα Ασφαλείας, στη σημαία, συντηρητικοί άνθρωποι. Μπορούμε να συνεργαστούμε με την αριστερά, με την έντιμη αριστερά, με την αριστερά της κοινωνικής προστασίας».

Μάλιστα, δεν παρέλειψε να αναφέρει ότι οι ΑΝΕΛ... «παραμένουμε αντιμνημονιακοί» (!), όταν ψήφισαν το νέο μνημόνιο με χέρια και με πόδια, καθώς και ότι «το σχέδιο είναι να φύγουμε από το μνημόνιο», ό,τι λένε δηλαδή όλα τα κόμματα της αστικής διαχείρισης, αφού πρώτα ψηφίσουν τα μνημόνια...

Φέρνοντας εξάλλου ξανά τα πάνω - κάτω σε σχέση με τις ευθύνες της ΕΕ για το μεταναστευτικό, τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τις αντιμεταναστευτικές συνθήκες της λυκοσυμμαχίας, ισχυρίστηκε ότι αν η κυβέρνηση δεν υπέγραφε το μνημόνιο θα έφευγε από την ΕΕ και τότε οι μετανάστες που «παίρνουν τώρα το χαρτάκι και πάνε από τη Μυτιλήνη στην Αθήνα και από την Αθήνα παίρνουν το χαρτάκι και φεύγουν, πάνε στις Βρυξέλλες και στο Παρίσι, θα ήταν εδώ, με κλειστά τα σύνορα, με τους Ελληνες να σφαζόμαστε μεταξύ μας»...

Το ρόλο του Ποταμιού ως συγκολλητικό στοιχείο σε μια αστική κυβέρνηση ευρύτερων συνεργασιών επιχειρεί να κατοχυρώσει ο επικεφαλής του, Στ. Θεοδωράκης.

Μιλώντας π.χ. στο ΑΠΕ, επέμεινε για κυβερνήσεις συνεργασίας ουσιαστικά τριών και περισσοτέρων κομμάτων, πάντα με στόχο την επίτευξη της μεγαλύτερης δυνατής συναίνεσης, για να περάσουν τα επόμενα αντιλαϊκά μέτρα: «Επιδιώκουμε μια κυβέρνηση που θα εκφράζει τουλάχιστον το 50% του ελληνικού λαού. Δεν πιστεύουμε ότι είμαστε στην εποχή που μπορεί να κυβερνάει το 35%. Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε με μια μειοψηφική κυβέρνηση. Χρειάζεται μια περίοδος σταθερότητας και δουλειάς. Θα πρέπει να μοιραστούμε την ευθύνη και το κόστος και να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε μια κυβέρνηση συνεργασίας με συγκολλητική ουσία το πρόγραμμα και όχι τις καρέκλες», είπε.

Αντίστοιχα, στη «Μακεδονία της Κυριακής», δίνοντας διαπιστευτήρια στα μονοπώλια, είπε ότι «ένα δυνατό Ποτάμι θα είναι χρήσιμο, όταν τα ψέματα των κομμάτων εξουσίας για άλλη μία φορά εξανεμιστούν. Να μπορέσουμε δηλαδή να σύρουμε και τους υπόλοιπους στις γενναίες τομές που έχει ανάγκη η χώρα» (βλ. η ντόπια αστική τάξη). Στην ίδια βάση, άλλωστε, αναπαράγοντας «αφηγήματα» της άρχουσας τάξης, είπε ότι «οι μισθοί δεν ανεβαίνουν με προεδρικά διατάγματα ούτε με μαγικά ραβδιά. Χρειάζεται να έρθει ανάπτυξη. Και η αύξηση πρέπει να συνδέεται με τους ρυθμούς ανάπτυξης», συμπλήρωσε, ενώ οι υψηλότεροι ρυθμοί ανάπτυξης στον καπιταλισμό προϋποθέτουν το παραπέρα ξεζούμισμα του εργαζόμενου.