Για το Βατοπέδιο ρωτήθηκε, επίσης η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Στην απάντησή της σημείωσε:

-- Κατ' αρχήν το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος έχει τοποθετηθεί και για το Βατοπέδι και για όλα.

Ολα τα δάση, οι δασικές περιοχές, οι παραλίες, τα κτίσματα που συνδέονται με λαϊκούς χώρους δεν μπορεί να ανήκουν ούτε σε μοναστήρια, ούτε στην εκκλησία. Η εκκλησία μπορεί να έχει τη δική της περιουσία, υπάρχουν άνθρωποι που αφήνουν κληροδοτήματα, βεβαίως. Εδώ το κέντρο της Αθήνας, το μεγαλύτερο μέρος, είναι κληροδοτήματα στην εκκλησία. Λοιπόν, αυτά όλα πρέπει να περάσουν στο λαό. Οχι μόνο δε δεχόμαστε τα χρυσόβουλα και τα χαρτιά των Οθωμανών, δε δεχόμαστε κι ό,τι έχει γίνει στις σύγχρονες συνθήκες. Και αυτά πρέπει να επιστραφούν στο λαό.

Βεβαίως, κάθε θέμα το βλέπεις και συγκεκριμένα, είναι φανερό ότι γίνεται κομπρεμί. Ολοι οι δικαστές δεν είναι τυφλοί, μπορεί να υπάρχουν και δικαστές οι οποίοι να μη φοβηθούν και να τα βάλουν με την εξουσία, αλλά είναι πιθανόν να είδαν τέτοια αιχμή για πολιτικό πρόσωπο και να το μάζεψαν και να μην το έφεραν στη Βουλή. Φυσικά, θα τα καταγγείλουμε αυτά, δεν πρόκειται να τα αφήσουμε.

Ομως υπάρχει το γενικότερο πρόβλημα και δεν είναι μόνο το Αγιον Ορος. Εδώ πέρα πουλιούνται ακτές, παραλίες σε μεγαλοξενοδόχους και τα λοιπά. Να, πού είμαστε αντίθετοι: Επιλέγεται ένα σημείο, θα το πω καθαρά, από το ΠΑΣΟΚ, από το Συνασπισμό και τον ΛΑ.Ο.Σ., επιλέγεται ένα ζήτημα υπαρκτό και γίνεται ΤΟ ΘΕΜΑ κι όλα τα άλλα μένουν δεύτερα.

Θα μου πεις, μα δε θα ασχοληθείς με τα συγκεκριμένα; Ναι, αλλά, κοιτάξτε, η πολιτική δεν μπορεί να είναι τη Δευτέρα Βατοπέδι, την Τρίτη Ζαχόπουλος, την Τετάρτη κάτι άλλο. Γι' αυτό λέμε επιλογή του λαού στο δρόμο πάλης. Γιατί την ίδια ώρα υπάρχει η αύξηση του ενός ευρώ την ημέρα κι έρχεται ο κ. Παπανδρέου και δίνει 69 λεπτά βοήθεια στις φτωχές οικογένειες! Και μετά μας μιλάει για τον Στίγκλιτς, που έχει τόσο καλές προτάσεις, τον οικονομικό σύμβουλο του Κλίντον. Γι' αυτό λέμε: Το είναι και το φαίνεσθαι. Δεν μπορεί να υποταχθεί ο αγώνας σε αυτού του τύπου την καθημερινότητα.

Και τέλος για να ξεκαθαρίσω, όταν μιλάμε για κίνημα λαϊκό, μιλάμε για ένα κίνημα το οποίο δε θα ρυθμίζει το συσχετισμό δύναμης ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και στο ΠΑΣΟΚ, γιατί αυτό κάνουν σήμερα πολλές οργανώσεις εργαζομένων. Οχι όλες, υπάρχουν και με ταξικό προσανατολισμό.

Δηλαδή ένα κίνημα αντινεοδημοκρατικό ή ένα κίνημα αντιΠΑΣΟΚ με αντίστοιχα αιτήματα. Ετσι είναι. Και μπορεί μέσα στα αιτήματα αυτά να βρεις και σωστά, αλλά στην πραγματικότητα όλη η γραμμή πάλης είναι να ρυθμίσουμε αν θα ανέβει στην κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ τώρα ή αν θα πέσει η Νέα Δημοκρατία ή αντίστροφα. Αυτό είναι ένα κίνημα εξαρτημένο απόλυτα και ενσωματωμένο.

Αν πιστεύει ότι είναι έτοιμο το κίνημα, η Αριστερά κλπ., και σε ελλαδικό, αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, για να αντισταθεί και να προχωρήσει προς μία μορφή εξουσίας, τώρα που έχουμε μία τεράστια κρίση του καπιταλισμού, ρωτήθηκε η Αλέκα Παπαρήγα. Η απάντησή της:

-- Κατ' αρχήν μιλάμε για επιλογή δρόμου πάλης και προοπτικής. Εχει πολύ μεγάλη σημασία. Αν, παραδείγματος χάρη, δεν έχεις αυτήν την επιλογή του δρόμου πάλης και την προοπτική να νικήσεις στο επίπεδο εξουσίας, τότε ο αγώνας σου είναι περιορισμένης εμβέλειας. Σου λέει πάρε 1,00 ευρώ. Ε, του λες δώσε μου 1,50 ευρώ την ημέρα.

Η επιλογή του δρόμου πάλης που χαρακτηρίζεται από τη σύγκρουση, την αντιπαράθεση στις επιλογές των μονοπωλίων, στις ιμπεριαλιστικές επιλογές δεν έχει πάρει μαζικό χαρακτήρα. `Η αν θέλετε ακόμα δεν έχει επιλεγεί ο δρόμος πάλης που διαχωρίζεται εντελώς από τη στρατηγική της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ.

Ο ρόλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας δεν είναι απλώς να κάνει διαπιστώσεις και να λέει έτσι θα λυθούν τα προβλήματα. Αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε είναι να γίνουμε μία πιο αξιόμαχη κομμουνιστική δύναμη, που ακριβώς συμβάλλει στην ανάπτυξη του κινήματος, συμβάλλει στη χειραφέτηση της εργατικής τάξης.

Αυτό δεν μπορεί να γίνει σε μια μέρα, οπωσδήποτε γίνεται σταδιακά. Αν, παραδείγματος χάρη, οι ίδιοι οι εργάτες - η έκφραση που θα πω έχει πολιτικό περιεχόμενο - δεν πετάξουν έξω από την ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος την εργατική αριστοκρατία, τη συνδικαλιστική αριστοκρατία, τον εργοδοτικό και τον κυβερνητικό συνδικαλισμό, όλους εκείνους οι οποίοι έχουν συμβιβαστεί με την κατάσταση, δεν μπορεί να γίνει.

Πώς θα τους πετάξουν έξω; Οταν μαζικά οι εργάτες γραφτούν στα σωματεία τους, όταν με τη βοήθεια του Κόμματος, αλλά και με τη βοήθεια γενικά του κινήματος ξεπεράσουν τους όποιους φόβους και αναστολές έχουν, απέναντι στην εργοδοσία που είναι πάρα πολύ σκληρή. Γι' αυτό εμείς λέμε οικοδόμηση του Κόμματος στους χώρους εργασίας, αυτή είναι η ουσιαστική δύναμη του Κόμματος, δεν είναι απλώς οι ψήφοι. Ψήφους μπορεί να πάρεις σε μία περίοδο, και τις θέλουμε τις ψήφους, δεν τις σνομπάρουμε, αλλά ποια είναι η ουσία;

Αυτά λέμε σήμερα στο Κόμμα. Το ουσιαστικό είναι το είναι και όχι το φαίνεσθαι, γιατί το Κόμμα προετοιμάζεται ακριβώς να βοηθήσει το λαό για να αντιμετωπίσει πολύ χειρότερα πράγματα και να συγκρουστεί με δυνάμεις, που όσο αδυνατίζουν γίνονται και πιο επικίνδυνες, με διάφορους τρόπους.

Και να ξεκαθαρίσω, δεν υπάρχει άλλη λύση από το να βγει στο προσκήνιο η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα που υποφέρουν. Να βρεθούν μαζί οι μικρέμποροι, οι μικροεπαγγελματίες, οι αγρότες, τα μικρομάγαζα.

Με την ευκαιρία, να πω ότι όλο βλέπω στην τηλεόραση κι εμείς λείπουμε, δε μας καλούν. Και λέω το εξής πράγμα. Αυτά που συζητάνε όλα τα άλλα κόμματα είναι τα μεταξύ τους. Η μια πλευρά. Ισως γι' αυτό αναγνωρίζουν ότι εμείς είμαστε μια άλλη δύναμη.

Για την αυτοκριτική που στις θέσεις «εστιάζεται κυρίως στην πολιτική συσπείρωση δυνάμεων, στην ιδεολογική κατάρτιση και μόρφωση στελεχών και μελών που δραστηριοποιούνται στο Εργατικό Κίνημα, στην ανάπτυξη και ανάδειξη στελεχών και στη βελτίωση των δεσμών του Κόμματος με τις νέες ηλικίες» και κατά πόσο «αυτή η υστέρηση - στο βαθμό που θεωρείτε ότι είναι υστέρηση - επηρεάζει το εγχείρημα της αντεπίθεσης του ΚΚΕ, αλλά και τη γενικότερη ισχυροποίηση του Λαϊκού Κινήματος», ρωτήθηκε η Αλ. Παπαρήγα και απάντησε:

-- Σε αυτά τα ζητήματα υπάρχει η κριτική και μάλιστα γίνεται και σε δυο μεριές και ιδιαίτερα προς την Κεντρική Επιτροπή. Αλλά ξέχασες και κάτι: Μιλάμε για τη συγκρότηση και την ισχυροποίηση των Οργανώσεων του Κόμματος στους χώρους εργασίας και στους κλάδους. Εχουμε κλάδους που υποχωρούν με λιγότερους εργαζόμενους, έχουμε νέους κλάδους που αναπτύσσονται, νέες επιχειρήσεις και εκεί είναι γκέτο και εδώ είναι θέμα δημοκρατίας, όπως λέγεται. Εδώ απαγορεύονται οι επισκέψεις στους χώρους δουλειάς. Απαγορεύεται να τους πλησιάσεις.

Αυτά είναι θέματα αυτοκριτικής. Οχι, δεν κάνουμε την αυτοκριτική για να πούμε «κάνουμε και κάπου αυτοκριτική», δε λέμε ότι «δεν ήταν στον προσανατολισμό μας». Ομως έπρεπε πιο πολύ να το παλέψουμε, να γενικεύσουμε την πείρα των Οργανώσεων, ξανά και ξανά να καταπιαστούμε ακόμη περισσότερο με αυτό το θέμα. Καταπιανόμαστε με αυτά τα θέματα, αλλά θεωρούμε ότι δεν εξαντλήσαμε τα περιθώρια, αυτό που λέμε να προσεγγίσουμε βαθύτερα αυτά τα θέματα, άρα και να επεξεργαστούμε και επιλογές, προτάσεις καλύτερα.

Στο Συνέδριο μπορεί να αναδειχτούν κι άλλες ελλείψεις, δεν μπορούμε να το κλείσουμε εμείς. Η νέα Κεντρική Επιτροπή, η οποία έχει την πρώτη ευθύνη να δίνει τον τόνο και τον προσανατολισμό, σε αυτά τα θέματα πρέπει να δώσει ιδιαίτερο βάρος.

Η συσπείρωση δυνάμεων έχει σχέση και με αυτό που λέμε εμείς οικοδόμηση στους τόπους δουλειάς. Πώς θα γίνει συσπείρωση δυνάμεων αν σε έναν τόπο εργασίας δεν υπάρχουν οργανωμένοι κομμουνιστές, που παλεύουν γι' αυτή την ενότητα δράσης των εργαζομένων και τη συσπείρωση δυνάμεων αυτό που λέμε από τα κάτω.

Δεν είμαστε γενικώς κινηματικοί, έτσι όπως λένε μερικοί άλλοι, ενδιαφερόμαστε για την οργάνωση και τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Εργατικού Κινήματος και όχι γενικώς για να κινούμαστε ως αυτοσκοπός.

Αν στο επόμενο debate των πολιτικών αρχηγών, όποτε γίνουν εκλογές, θα είναι παρούσα, ρωτήθηκε η Αλ. Παπαρήγα και απάντησε ως εξής:

-- Αυτή είναι μια ερώτηση, η οποία είναι σαν να λέει το εξής: Ολα είναι προκαθορισμένα σε αυτό το Συνέδριο. Σε αυτό το Συνέδριο δεν είναι προκαθορισμένες ούτε οι αποφάσεις - αν και βεβαίως έχουμε δει το κλίμα που υπάρχει μέσα στο Κόμμα, αλλά δεν είναι αποφασισμένο τίποτε. Θα βγει η νέα Κεντρική Επιτροπή και η νέα Κεντρική Επιτροπή θα αποφασίσει τι θα κάνει. Εν πάση περιπτώσει, για να το ξεκαθαρίσουμε άλλη μια φορά: Δεν υπάρχει άνθρωπος που ασχολείται με αυτό το θέμα. Μόνο οι δημοσιογράφοι ασχολούνται. Κανένας άλλος. Δεν τον απασχολεί καθόλου αν θα είμαι ή αν δεν είμαι. Διότι ξέρουν ότι το Κόμμα είναι συλλογικό.

Να σας πω ειλικρινά: Πάω από εδώ, πάω από εκεί, κανένας δε μου λέει τίποτε. Ούτε φύγε, ούτε μη φύγεις. Αδιαφορία. Τι να κάνουμε; Είμαστε Κόμμα, δεν έχουμε ηγέτες, έτσι όπως τα καταλαβαίνουν οι άλλοι.