Στην τελική ευθεία για τις προεδρικές εκλογές στις 17 του Φλεβάρη έχει μπει η Κυπριακή Δημοκρατία. Οι διεκδικητές του ανώτατου αξιώματος είναι, βασικά, τρεις: Ο ΓΓ του ΑΚΕΛ, Δημήτρης Χριστόφιας, ο σημερινός Πρόεδρος, Τάσσος Παπαδόπουλος, από το ΔΗΚΟ και την ΕΔΕΚ, ο Ιωάννης Κασουλίδης, από το ΔΗΣΥ.

Ηταν το περασμένο καλοκαίρι που το ΑΚΕΛ ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την τριμερή συνεργασία και ήρε την υποστήριξή του στον σημερινό Πρόεδρο, παίρνοντας την απόφαση να αναλάβει την ευθύνη στήριξης υποψηφίου που θα προέρχεται για πρώτη φορά από τα σπλάχνα του Κόμματος.

Προκειμένου να κατανοήσει κανείς τη σημασία των προεδρικών εκλογών στην Κύπρο, πρέπει να δει το σύστημα διακυβέρνησης που ακολουθεί και την κατανομή των εξουσιών. Στην Κυπριακή Δημοκρατία έχουμε «προεδρική δημοκρατία» και όχι προεδρευόμενη, όπως ισχύει στην Ελλάδα. Αυτό μεταφράζεται σε αυξημένη συσσώρευση εξουσιών στον Πρόεδρο, o οποίος διορίζει και την κυβέρνηση, που δεν προέρχεται από τη Βουλή, αλλά στελεχώνεται από τεχνοκράτες.

Το ύπατο αξίωμα του Προέδρου επιβαρύνεται, συνεπώς, τόσο από τις αποφάσεις για την άσκηση της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής, αλλά και από το ιδιαίτερα δύσκολο έργο που προϋποθέτει το εθνικό πρόβλημα της 34χρονης κατοχής.

Οι εκλογές διενεργούνται ανά πενταετία και για την εκλογή του Προέδρου απαιτείται το 51% των ψήφων. Αν αυτό δεν καταστεί δυνατό διεξάγεται δεύτερος γύρος, με τους δύο επικρατέστερους υποψηφίους...

Στην πλειοψηφία των δημοσκοπήσεων ο Δημήτρης Χριστόφιας φαίνεται να περνά στο δεύτερο γύρο και να αναμετριέται με τον Τ. Παπαδόπουλο. Με τη συσπείρωση δε των κομμάτων να ανεβαίνει, καθημερινά, οι διαφορές που σημειώνονταν στην αρχή, μεταξύ των τριών υποψηφίων, ελαχιστοποιούνται, οι οποίες σε σχέση με τα ποσοστά τους είναι τόσο μικρές που καλύπτονται από το στατιστικό λάθος...

Πάντως, το ΑΚΕΛ εμφανίζεται αισιόδοξο για το αποτέλεσμα, αφού η συσπείρωσή του ανεβαίνει καθημερινά.

Οι υποψήφιοι δεν είναι νέα πρόσωπα στην πολιτική σκηνή της Κύπρου. Αντίθετα, έχουν όλοι δώσει δείγματα γραφής τόσο στο εθνικό ζήτημα, όσο και στα θέματα εσωτερικής πολιτικής, ικανά να αποτελέσουν σημείο αναφοράς για τους ψηφοφόρους.

Ο ΓΓ του ΑΚΕΛ, που αναδείχτηκε ως υποψήφιος από το 93% των μελών του Κόμματος, είναι γνωστός στον κυπριακό λαό, από όταν ακόμα ήταν Γραμματέας της ΕΔΟΝ. Ενας άνθρωπος με ιστορία στους αγώνες του κυπριακού λαού, τόσο τους κοινωνικούς, εργατικούς, όσο και τους εθνικούς. Από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της προσέγγισης των Τουρκοκυπρίων και της ύπαρξης σχέσεων μεταξύ των δύο κοινοτήτων, ως γέφυρας, που υποσκελίζει τα 34 χρόνια κατοχής, πάντα έθετε το διάλογο Τουρκοκύπριων και Ελληνοκύπριων ως απαραίτητη προϋπόθεση για την οικοδόμηση σχέσεων εμπιστοσύνης και την επίτευξη μίας δίκαιης και βιώσιμης λύσης στο πλαίσιο των αποφάσεων του ΟΗΕ, της διζωνικής - δικοινοτικής ομοσπονδίας.

Αναφερόμενος πολλές φορές στις αιτίες που οδήγησαν το ΑΚΕΛ στην αποχώρηση από την τριμερή και την άρση της υποστήριξης στον Τ. Παπαδόπουλο, ο Δ. Χριστόφιας αναφέρεται τόσο στην κοινωνική πολιτική όσο και σε κάποιες λεπτές διαφορές στην αντιμετώπιση του εθνικού προβλήματος, τονίζοντας ότι οι συνεργασίες είναι επιθυμητές, δεν είναι όμως αυτοσκοπός. Το ΑΚΕΛ δεν ήθελε να εγκαταλείψει την τριμερή, αλλά οι μέχρι πρόσφατα συνεργάτες του στην κυβέρνηση με τη στάση και συμπεριφορά τους έναντι του Κόμματος δεν άφησαν άλλη επιλογή. Η διάλυση της τριμερούς οφείλεται στη στάση των άλλων δύο κομμάτων της τριμερούς και του ίδιου του Προέδρου της Δημοκρατίας. Το ΑΚΕΛ άλλωστε είχε βασικές διαφορές με το ΔΗΚΟ και στην άσκηση της εσωτερικής πολιτικής και διαφωνούσε στην προώθηση αντιδραστικών νεοφιλελεύθερων πολιτικών από την πλευρά Παπαδόπουλου, που έβλαπτε σημαντικά τις κατακτήσεις των Κυπρίων εργαζομένων, με σοβαρές επιπτώσεις στο βιοτικό τους επίπεδο.

Δίνοντας τις δικές του κατευθυντήριες γραμμές για το Κυπριακό, ο υποψήφιος του ΑΚΕΛ τόνισε ότι είναι απαραίτητη η άμεση λήψη πρωτοβουλιών εκ μέρους της ελληνοκυπριακής πλευράς, υπογραμμίζοντας ότι πρέπει να δοθεί εγγύηση δίκαιης και βιώσιμης λύσης, μακριά από διχοτομικές λογικές δύο κρατών και μακριά από εκπτώσεις σε θέματα αρχών, εμμένοντας στο συμφωνημένο πλαίσιο λύσης διζωνικής - δικοινοτικής ομοσπονδίας που θα διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ελευθερίες όλων των πολιτών, περιλαμβανομένου του αναφαίρετου δικαιώματος των εκτοπισμένων για επιστροφή. Μία λύση βάσει των Συμφωνιών υψηλού επιπέδου, των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και του διεθνούς δικαίου.

Ο Τ. Παπαδόπουλος ηγείται πλέον της διμερούς συνεργασίας, ΕΔΕΚ και ΔΗΚΟ. Παρά το γεγονός ότι στο δημοψήφισμα για το «σχέδιο Ανάν» τήρησε μία συνεπή στάση, ωστόσο άσκησε ταξική πολιτική, καθώς το ΔΗΚΟ είναι ένα κόμμα νεοοφιλελεύθερο που υιοθετεί πλήρως τις αποφάσεις της ΕΕ και του κεφαλαίου εξαπολύοντας επίθεση στα λαϊκά στρώματα.

Οσο για τον υποψήφιο του Δημοκρατικού Συναγερμού (ΔΗΣΥ), Ι. Κασουλίδη, εκπροσωπεί ένα κόμμα που εκφράζει εθνικιστικές και άκρως νεοφιλελεύθερες απόψεις, με θέση υπέρ του «σχεδίου Ανάν». Ξεκίνησε την καριέρα του ως ευρωβουλευτής και αποφάσισε να διεκδικήσει την Προεδρία, «αναγκάζοντας» ουσιαστικά το κόμμα του να του δώσει το χρίσμα.

Το βέβαιο στις προεδρικές εκλογές της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι ότι μέχρι το τέλος η πόλωση μεταξύ των υποψηφίων θα φτάσει στο ζενίθ ενώ Πρόεδρος θα εκλεγεί, σύμφωνα με τα έως τώρα δεδομένα, μάλλον στο δεύτερο γύρο.